Week 2 – Vast in CH & grote sneeuwbende in Milaan

maandag
En toen waren alle feestdagen weer over, begint het normale dagelijkse leven weer. Het is alweer 3 weken geleden dat ik in Italië ben geweest. Het wordt wel weer eens tijd voor een bordje spaghetti dus!

Ik kan rustig beginnen vandaag. Ik moet laden in Rutten, en daar hebben ze vanmorgen eerst een Nieuwjaarsontbijt. Ik hoef dus pas na 11 uur te laden. ’s Morgens is het eerst even de auto weer inpakken en klaar maken. Dan is het eind van de middag natuurlijk eerst nog druk in Rutten. Zodoende ben ik pas na de middag aan de beurt. Ik zou in 1e instantie 5 zendingen meekrijgen. Van Verona via Modena tot Lodi. Alleen blijkt de zending voor Verona pas morgen te laden te zijn. Daarvoor in de plaats krijg ik nu een zending mee voor Varese. Hierdoor draaien we gelijk de hele rit maar even om. Ik moet nu via Zwitserland i.p.v. Oostenrijk. Om 14.15 heb ik mijn vracht er weer inzitten. Ik ga nog even via Emmeloord om wat olie bij te vullen in de koelmotor, en nog even af te tanken. Collega Hanzzz is ook net klaar voor vertrek, en we gaan mooi samen richting Duitsland.

We rijden mooi naar het Duitse Ransbach toe, waar we om 19.00 gaan warm eten. Collega Marcel die iets eerder uit Rutten is vertrokken, en ook via Zwitserland moet heeft rustig aan gedaan, en staat hier ook. Met z’n 3-en gaan we na het eten weer verder. Om 22.30 is het wel weer mooi geweest, en vinden we nog een plekje in de sneeuw op het autohof in Bruchsal, bij Karlsruhe. Collega Sietse zit ook nog vlak achter ons. We doen hem even een berichtje, en binnen een half uurtje sluit hij zich ook bij ons aan. We nemen met z’n 4-en nog even een afzakkertje binnen, en zoeken door de kou de auto weer op.

dinsdag
Om 8.00 gaan we weer verder. Bij Karlsruhe schiet Hans de andere kant op, die moet via Oostenrijk. Marcel, Sietse en ik gaan via Zwitserland. Het is vandaag een feestdag in Italië, met natuurlijk een rijverbod. Omdat wij versgoed (bederfelijke waren) bij ons hebben, geldt dit niet voor ons. Ook in Zwitserland is het vandaag geen rijverbod, het zou dus gewoon goed moeten gaan met ons vandaag. Toch hebben we er nog niet helemaal een gerust gevoel op. Het blijft toch altijd lastig met die 2 alpenlandjes (Oostenrijk en Zwitserland) in een week met een feestdag. Om 10.00 gaan we een douane documentje laten maken voor Zwitserland. Als we hier vragen hoe de situatie er in Zwitserland voor staat, kunnen ze ons ook weinig vertellen. De douane werkt in ieder geval, en er is geen feestdag. Maar ook hier zeggen ze; je weet het met de Zwitser toch nooit. Wie weet zetten ze je wel ineens aan de kant.

We gaan het dus maar gewoon proberen. Zwitserland in is in ieder geval geen probleem. De douane werkt gewoon, niks aan de hand. In Zwitserland zelf loopt het ook lekker. Het is mooi rustig op de weg, dus we schieten lekker op met z’n 3-en. Ook bij de doseerstelle net voor Ertsfeld moeten we even achter de vangrail langs, en om de beurt worden we door de agent bij het doseer licht weer doorgestuurd. We gaan de Gotthard door, en het loopt nog steeds mooi door. Nergens wordt iets verontrustends aangegeven. En dan moeten we bij Biasca de verplichte parking op. Ook dit is nog niks vreemds. (hier wordt het vrachtverkeer altijd tegen gehouden, en in rijen opgesteld. Om de zoveel tijd worden er dan een aantal vrachtwagens ‘losgelaten’. Dit alles om oponthoud en lange rijen bij de grens te voorkomen)

Om 14.30 draaien we hier de parking op. We hadden hier eigenlijk ook weinig drukte verwacht, maar er staan nu toch een paar rijen vrachtauto’s te wachten. Nou, geen probleem, we hebben toch wel wat de tijd. Maar dan krijgen we hier (nadat we er zelf naar vragen… anders hoor je gewoon helemaal niets!) te horen dat het einde oefening is voor vandaag! De Italiaanse douane heeft vanwege de feestdag de grens om 14.00 dicht gegooid! En ze zijn gewoon lekker naar huis gegaan… En nu worden wij hier op een kale parking met alleen een open wc gebouwtje gewoon neergezet! Morgen weer verder… Als we dan aangeven dat we versgoed hebben geladen, en dus gewoon door moeten, halen ze gewoon de schouders op. Niks mee te maken, gewoon aansluiten in het rijtje, en morgen weer verder. En eten dan? Mogen we niet 1 afslag verder rijden, daar zit een restaurant, dan kunnen we in ieder geval een hapje eten krijgen… Maar we mogen geen meter meer! We moeten in rijen strak naast elkaar opstellen.

En daar sta je dan! Een meter voor je een vrachtauto, een meter achter je een vrachtauto, en aan beide kanten 50 cm naast je vrachtauto’s. Je kunt niet eens normaal uitstappen. En daar sta je met zo’n honderd vrachtauto’s! Op een kale parking langs de autobahn. 1 open toiletgebouwtje, en verder niets. Geen eten, geen drinken, helemaal niets. Als je je dier zo behandeld krijg je de dierenbescherming op je nek, maar hier doen ze maar gewoon! Het is onmenselijk. Maar gelukkig hebben ze hier maar met chauffeurs te maken, en niet met mensen… En daar staan we dus. We zijn gelukkig met z’n 3-en dus we hebben in ieder geval wat aanspraak. Als je hier ook nog eens in je uppie staat, ben je helemaal niet blij.

We zetten eerst maar eens een bakje koffie, en komen de middag dan met een beetje ouwehoeren door. Het is intussen ook pittig beginnen te sneeuwen. Eind van de middag besluiten we samen met nog 3 Hollanders (die ook op de parking staan) dat we toch maar eens even op zoek gaan naar een gelegenheid om toch iets te eten te krijgen. We staan op een parking aan de snelweg, maar er moet ergens een eindje verderop een dorpje zitten. Het is even een eindje lopen, maar daar zal toch vast wel wat te eten te vinden zijn. Intussen ligt er al een best pak sneeuw, en tot de knieën in de sneeuw ploegen we ons een weg richting het dorp. In het dorp hebben we al vrij snel een restaurantje gevonden. Als we het kroegje binnen stappen is het hier al een aardige Hollandse aangelegenheid! Er zitten nog 3 Zwitserse dorpsgekken aan de bar, maar de voor de rest is de hele tent gevuld met Hollandse chauffeurs. (wel zo’n 20 man!) Het blijkt dus toch wel een beetje in de aard van de Hollandse chauffeur te zitten, om niet zomaar bij de pakken neer te zitten, en in ieder geval toch een poging doen om er wat van te maken! Er staan allerlei nationaliteiten op de parking (behalve Zwitsers natuurlijk..) maar iedereen zit maar in de auto te hangen. En al deze Hollanders hadden kennelijk hetzelfde idee, en we zijn toevallig (los van elkaar) allemaal in dezelfde kroeg beland. Met een man of 12 gaan we aan tafel. Het eten smaakt perfect. Alleen blijkt de kroegeigenaar helaas wel een slaatje te willen slaan, uit deze gestrande chauffeurs… We krijgen een enorme rekening voorgeschoteld, en betalen zeker het dubbele van wat je normaal voor een menu betaald. Maar goed, we hebben in ieder geval iets binnen. En daarmee begint het geploeter door een halve meter sneeuw terug weer naar de auto.

woensdag
En dan zouden we vandaag om 5.00 weer mogen gaan rijden… Helaas is niets minder waar. We staan midden in een enorm veld vrachtwagens. Normaal gaat het hier altijd zo, dat om de 10 minuten / het kwartier een rij wordt ‘vrijgelaten’, en dit dan rij voor rij. Alleen gebeurd er om 5.00 nog helemaal niks! En om 5.30 gebeurd er nog niks.. En om 6.00 is er nog steeds niet 1 auto van de parking af. Om 6.30… Nog steeds niets! En je raadt het al…; om 7.00 geen centimeter beweging. En het wordt 7.30, en het wordt 8.00, en het wordt 8.30.. Lang leve Zwitserland!!! En dan tegen 9.00 komt er eindelijk beweging in, en worden de 1e auto’s weer vrijgelaten. Om de minuut mag er een auto weg. Wij staan in rij 5, en om goed 9.30 mogen ook wij dan eindelijk weer een stukje gaan doen! En dat doet je een mens goed, na een kleine 20 uur hier op een kale parking vastgehouden te zijn… Een normaal mens zou dat ‘vrijheidsberoving’ noemen, maar zoals gezegd; gelukkig gaat het hier ‘maar’ om chauffeurs. En dus kan de Zwitser dit gewoon maar doen, en is er in heel Europa geen haai die hier naar kraait!

We staan echter al snel weer stil. Sietse rijdt voor mij, en we zijn nog geen 5 minuten aan het rijden, en voor Sietse vliegt er een personenauto in de rondte, en de vangrail in. Ze stuiteren via de vangrail de rechterrijstrook weer op, en staan weer met het gezicht in onze richting. We stoppen maar even op de rechterrijbaan om het wrak wat af te schermen. We stappen eerst maar eens uit, om te kijken hoe het met de mensen is. De auto zit flink in elkaar, maar de 2 inzittenden stappen al uit. We maken even een praatje, alles beweegt en doet het nog. Ze zijn de politie al aan het bellen. Wij kunnen hier eerst niks meer doen, dus we gaan maar weer op weg. Om 10.30 bereiken we dan eindelijk de Italiaanse grens. Op de radio hebben we al gehoord dat het een enorme puinhoop is in Italië met sneeuw. Heel Noord Italië ligt lam. Op Chiasso (Zwitsers – Italiaanse grens) is het ook een puinhoop. Er ligt een dik pak aangereden en aangevroren sneeuw. En er is niets schoongemaakt. Iedere auto heeft dus moeite om van z’n plek te komen. Uiteindelijk lukt het allemaal, en rijden Marcel, Sietse en ik dan toch Italië binnen. De 1e auto’s rijden hier op de autobahn al met kettingen om, dat beloofd weinig goeds. In Italië moeten we allemaal een andere kant op, en gaan we dus eigenlijk gelijk uit elkaar.

Mijn 1e klant zit in Varese. Hier moet je ook nog ’n stukje richting de bergen, maar ondanks het enorme pak sneeuw, is het allemaal te doen. Met wat glibberen en glijden bereik ik tegen 12-en de klant. De mensen hier willen eigenlijk net naar huis om te eten, maar met een beetje uitleg over mijn rit tot nu toe, de sneeuw, en een beetje aandringen willen ze hun 5 palletjes kaas nog wel even snel aannemen. Dat valt alweer mee! Mijn volgende 2 klanten zitten allebei aan de onderkant van Milaan, in de omgeving van Lodi. Normaal niet zo’n heel eind vanaf hier. Maar het is vandaag echt een enorme chaos met de sneeuw. Dit zijn ze niet gewend! Er ligt wel een halve meter hier in de omgeving Milaan, en het hele dagelijkse leven hier is hier compleet lam gelegd. Op de tangenziale (ring) van Milaan, rijden ze nu zelfs op sneeuwkettingen! Dit zijn ze hier absoluut niet gewend. Zo heel af en toe kom je een sneeuwschuiver tegen, maar ze zijn alleen maar aan het schuiven, strooien gebeurd bijna niet. De hele ring ligt vol met aangereden en aangevroren sneeuw. Het is bijna geen doen over de ring hier. Gelukkig heb ik er nog aardig wat gewicht in staan, en heb ik in ieder gevoel druk. Het stuitert en klapt alle kanten op, en ik doe er minstens 2 keer zo lang over dan normaal. Maar met alle auto’s een beetje ontwijken kom ik er doorheen. Binnendoor is het helemaal een drama. En mijn volgende klant zit in een enorm gat. De inrit naar zijn terrein bereik je over een weg, die steil naar beneden loopt. Lekker met dit weer! Maar ze hebben de helling goed schoongemaakt, dus het is te doen. Verder is het hier op het terrein een bende, maar uiteindelijk raak ik ook hier mijn kaas weer kwijt.

Binnendoor naar de volgende klant. Gelukkig zit die hier vlakbij. Het zou mooi zijn, als ik die ook nog los, mijn volgende 2 klanten zitten bij Modena. Dan kan ik vanavond in ieder geval nog mooi een eind hier bij Milaan weg zien te komen. Tegen 5-en bereik ik ook deze klant. Het is mooi rustig bij de bedrijven zelf, er zijn een boel auto’s die zijn blijven hangen! Het lossen zelf gaat dus mooi vlot. En om 17.30 heb ik mijn klantjes hier eruit, en kan ik richting Modena. Alleen nog even zien door de sneeuw te ploeteren om op de snelweg te komen… En dan zal het op de snelweg allemaal wel weer wat beter lopen. Had ik tenminste gehoopt… Niet dus! Ook hier moeten we nog steeds over een dikke laag sneeuw. Het wordt alleen wel steeds een stukje beter. Of eigenlijk, een stukje minder slecht… Om 20.00 bereik ik dan eindelijk het restaurant op Modena sud. Ik heb hier afgesproken met collega Wim. Het heeft hier ook allemaal pittig gesneeuwd, maar het is hier iets minder tekeer gegaan dan bij Milaan. Toch ligt het hele parkeerterrein bij het restaurant bedekt onder een dikke laag sneeuw. Het is nog even een poosje glibberen en glijden, maar uiteindelijk staan de auto’s geparkeerd. En gaan we eerst maar eens even genieten van een hapje en een drankje! Dat hebben we wel verdiend na zo’n dagje dacht ik zo!

donderdag
Het is nu net boven nul, en het heeft vannacht wat geregend. Het is dus grotendeels gedaan met het dikke pak sneeuw! Dat is niet verkeerd, kunnen we eindelijk weer een beetje normaal aan het werk. Mijn laatste 2 klantjes zitten hier in Modena. Dit loopt allemaal gesmeerd, en om 10.00 heb ik hem dan ook weer leeg! Even bellen, maar ze blijken nog geen retourvracht voor me te hebben. Alle fabrieken hebben natuurlijk met de feestdagen stil gelegen, en aangezien ze hier in Italië afgelopen dinsdag (6 januari) ook nog een feestdag hadden, zijn de meeste bedrijven gister pas voor het eerst begonnen dit jaar. Er is dus nog weinig geproduceerd, en nog weinig vracht te laden.

Ik ga eerst maar eens koffie drinken op Campogalliano. Ik moet met de middag nog maar eens bellen. Wim heeft vanmorgen zijn laatste klant geladen, en komt ook ff een bakkie doen op Campo. Wim heeft hem vol, en kan richting Holland. Om 12.00 bel ik nog eens met Emmeloord. En ze hebben toch nog wat gevonden. Ik kan vanmiddag 2 grote partijen tegeltjes laden hier bij Modena. Dat komt mooi uit, heb ik hem vandaag toch nog vol, en kan ik ook richting NL!

Het is nog mooi rustig in de tegelbuurt. Het vrachtverkeer moet duidelijk nog op gang komen in 2009. Het komt me goed uit. En om 15.45 heb ik mijn tegeltjes erin, en kan het gas er weer op. Oostenrijk kom ik vanavond i.v.m. het rijverbod toch niet meer door. Op naar de Tiroler toko op Klausen zou je zeggen! Ware het niet, dat dit restaurant altijd de 1e week van Januari dicht zit.. Of ze nu halverwege de week al open zijn gegaan, of komende week pas open gaan, weet ik niet helemaal zeker. Maar ik besluit om nu maar gewoon weer eens even op Vipiteno te gaan kijken. Daar is het eten ook altijd dik in orde, en ik ben daar ook alweer een tijd niet geweest om te eten. Om 20.00 vind ik hier op het oude douaneterrein op Vipiteno een mooi plekje. Ik ga nog even lekker onder de douche door, en als ik daarna bij de bar aankom, zie ik de 1e bekenden al staan. We doen een borreltje, en gaan dan lekker eten. We zitten vanavond met 5 Hollanders aan tafel.

vrijdag
Het is koud geweest vannacht!! - 15 graden celcius (min 15!) Gelukkig heeft mijn kacheltje heb best gehouden! Mijn buurman, een chauffeur uit Almelo (waar ik gister ook mee gegeten heb) is minder gelukkig. Zijn Volvo wilde wel starten, maar het was maar van korte duur. Hij heeft zijn filters bevroren. Ik kan hem verder ook nergens mee helpen, dus tegen 7.30 ga ik maar rijden. Het loopt als een trein vandaag. Even tanken op het Oostenrijkse Kufstein, nog even pauze op het Duitse Hilpoltstein. Nou had ik voor vandaag eigenlijk als einddoel het Duitse Ransbach in gedachte. Maar ik ben hier om 17.15 al. Ik heb eigenlijk weinig zin, om nu al uitgewerkt te zijn. Ik ga dus maar mooi even een hapje eten, en rij nog lekker even naar huis. Even aftanken in Emmeloord, en om 22.30 gaat ie in de hoek! Weekend.