Week 35 - Eerst ritje France, en dan nog ff naar Italië

maandag
Na het weekend grotendeels in het Fryske land op de boerderij doorgebracht te hebben (en daar ook gelijk maar ff de geboorte van een nieuw kalf meegepikt te hebben..) is het vandaag alweer vroeg dag. Het wekkertje loopt om 4.30 al af. Ik moet beginnen te laden in De Meern. En ik moet daar om 8.00 zijn. Dat is net een pokke-tijd. Ga je namelijk voor de drukte weg, dan ben je daar veel te vroeg, maar ga je een uurtje later weg, dan doe je er ook zo maar een uur langer over. Aangezien ik langs Utrecht kom, geef ik gelijk little brother Paul (die doordeweeks in Utrecht woont en studeert) maar even een lift. Hij moet wel even op tijd z'n nest uit, maar dan hoeft hij i.i.g. niet met de trein. Om 5.15 pik ik hem thuis op, en aangezien de koffieautomaat op de zaak nog weinig zin heeft op dit tijdstip.. rijden we om 5.45 Emmeloord al uit. Dat komt alweer goed uit, die passagier.. Kan Paul mooi onder het rijden even een bakkie zetten voor Niels!

We zijn de drukte mooi voor, en al voor zevenen zet ik Paul af in Utrecht. Om 7.15 sta ik bij de klant in De Meern. Er is hier gelukkig al bedrijvigheid, dus ik kan gelijk al laden. Ik krijg hier wat diepvries mee, en een palletje drooggoed. Nu nog even bijladen iets verderop in Harmelen. Hier krijg ik nog een hele partij diepvriesbroodjes mee, en dan heb ik hem vol. Alles bestemd voor de Sligro in Veghel. Op zich niks mis mee zou je zeggen... Totdat ik op het opgegeven adres in Veghel sta... 'Goeiemorgen heren' 'nou chauffeur, dat zullen we nog wel eens even zien of deze morgen goed is' Dat begint dus alweer lekker bij die kansloze brabanders. 'Ja, de diepvriesbroodjes moet je bij het pand aan de andere kant van het industrieterrein lossen, en dat palletje drooggoed moet je aan die en die straat lossen. Nou oké, lastig, maar daar kan ik nog vrede mee hebben. Als 1e dat palletje drooggoed er maar even uit dan. Als ik dapper het palletje in het goede pand op de ramp neerzet staat er gelijk alweer zo'n kansloze brabander bij.. 'Eh, chauffeur.. Wij hoeven alleen die 4 dozen maar te hebben hoor. De rest van de pallet mag weer naar een ander pand toe!' Of ik de pallet dan maar even af wil pakken. Ik begin het hier nu toch onderhand wel heel vervelende mensen te vinden hoor! Nou ja, de ijs en ijskoude vriescel nog maar even in, toch het restant van het ene palletje op de goede plek gebracht, en ja als je dan je lege pallets nog terug wilt hebben... Je raadt het al, dan moet je weer naar de andere kant van het industrieterrein, naar een ander adres. Kortom heel Veghel gezien, 5 adressen afgeweest maar tegen 12-en ben ik weer leeg. Welkom in de wondere wereld die Sligro heet! Wat een bagger bedrijf.

Onderweg even een bakje koffie zetten en een broodje smeren, en dan sta ik tegen 2-en in Gilze. Hier krijg ik een vrachtje mee voor Frankrijk. Dat begint er tenminste weer een klein beetje op te lijken. Met een uurtje zitten de 33 palletten er ook in, de wielen van de oplegger nog even natrekken (heb een paar nieuwe bandjes onder de trailer gekregen!) en dan maken dat we het land uitkomen. Aan de Belgische grens doe ik op Meer nog even een bakkie, en wat inkopen. Dan gaat het via Antwerpen, Brussel (waar het ondanks het niet zo gunstige tijdstip verrassend goed loopt op de ring!) richting La France. Via een klein grensje schiet ik België weer uit, en Frankrijk in. Ik slinger wat over het Franse platteland, en draai dan om 19.15 de parking van de geplande routier op. Ik sta samen met een Noord Hollander. We doen eerst maar even een kirtje aan de bar, en dan een lekker Frans hapje eten. Dat had ik wel verdiend na zo'n dagje. Al zeg ik het zelf.

dinsdag
Dinsdagmorgen om goed 7 uur ga ik weer verder. Ik heb om 8.00 een rendez vous in Boue. Netjes op tijd sta ik bij de grote fabriek in het kleine plattelands dorpje. Er zitten hier een paar huisvrouwen op de heftruck, en die scheppen me vlot leeg. Om 8.45 draai ik de poort alweer uit. Terugvracht ligt er voor mij net de grens weer over, België in. Om 11.00 sta ik in Langemark. Ik moet hier een vrachtje ijsjes laden bij de firma IJSCO, ze zijn ook zo lekker creatief he, die Belgen. De fabriek lijkt wel een half dorp, zo groot. Maar gelukkig is het lekker rustig, en heb ik mijn vrachtje er vlot in. Om 12.15 laat ik de boel alweer achter mij.

Het is een vrachtje voor Stakskanaal. Ik hobbel het achtelijke Belgische land weer door. Aan de grens, op Meer maak ik weer even pauze. Even tanken, even onder de douche door, nog even een bakkie, en dan Holland weer in. Af en toe een klein beetje in de remmen, maar het valt mee met de files. Ik zit nog een beetje in dubio over waar ik ga eten, en hoever ik nog rijd. Ik heb vanmiddag al te horen gekregen dat als ik morgen leeg ben, dat ik nog moet laden voor Italië. Op woensdag is dat al laat zat in de week. Ik besluit om dus zoiezo nog naar Stadskanaal toe te rijden vanavond, dan heb ik morgen al mijn uren nog over tenminste. Alleen waar zal ik mijn hapje eten toch eens gaan scoren... Ik twijfel over 'De Wijk' (bij Meppel) maar dat vind ik ook niet echt wat. Zal ik ff naar 'Hovo trans' in Klazinaveen dan? Ja ja, is dat wat.. Uiteindelijk hak ik de knoop door. Ik rijd gewoon naar Stadskanaal. Dan heb ik in ieder geval nog een beste nacht op de schijf, en ach.. Daar zal ook wel wat te eten te vinden zijn toch? En dat lukt! Tegenover het bedrijf waar ik morgen moet lossen vind ik een mooi rustig plekje om te slapen. En dan gaat het even lekker een stukje wandelen, richting centrum Stadskanaal. Ik hap even een stuk pizza weg, wandel weer een half uurtje terug richting auto, en ga dan lekker pitten.

woensdag
Als ik om een uur of 7 wakker wordt, en de gordijnen voorzichtig opzij schuif zie ik dat er al bedrijvigheid is bij de klant. Er staat tenminste al 1 auto.. Maar eens ff kijken dan. Ik was mezelf even, en loop dan het magazijn in. Ah, jij komt de ijsjes brengen?? Ja, ik zag je al staan, maar je had de gordijnen nog dicht. Ik los mijn ijsjes, en intussen komen de 1e scholieren al op de fiets langs ri. school. En die helse machine van mij wordt zo 's morgens vroeg alweer heftig gefotografeerd! Zodra ik leeg ben, gaat het richting Heerenveen. Eind van de ochtend schuif ik hier mijn vrachtje boter (bestemd voor Italië) de trailer in. En dan zullen we maar eens maken dat we het land weer uitkomen. Ik heb nou van de week al zoveel kilometers gemaakt in Holland, dat komt bijna nooit voor! Aangezien ik nu nog via Frankrijk op moet ook, moet ik nu nog heel het land door! Via Maastricht gaat het België in. In de Belgische Ardennen maak ik mijn pauze. Dan nog ff de tanks vol in Luxemburg, en Frankrijk in.

Aangezien het al laat zat is in de week, wil ik vandaag mijn uren optimaal benutten, en dus strak volrijden. Volgens mijn berekeningen moet ik precies tot Colombey les Belles komen. Daar zit een uitstekend restaurant, en als ik daar om 21.00 uur aankom, kan ik daar mooi een lekker hapje Frans eten. Dat gaat helemaal goed komen dus. Maarrrr.... Als ik er keurig volgens planning om 21.00 sta (10 minuutjes over mijn rijtijd..) blijkt de kroeg hartstikke dicht te zijn! Ik had 2 weken geleden begrepen dat dit restaurant juist open was in Augustus. Maar nou blijken ze dus toch 1 weekje vakantie te vieren... En natuurlijk net in de week, dat Niels hier neer strijkt... En volgens mij zit er verder in dit kleine boerendorp ook niks geen ander restaurant. De parking zit aan de rand van het dorp. Maar even wandelen dus. Maar na een verkenningstocht door Colombey les Belles, blijkt er idd nergens anders wat te eten te krijgen... Lang leve het camping gas dan maar! In de auto duik ik maar even mijn voorraadkast in. Tussen de overlevingspakketten vind ik nog een stapeltje STRUIK maaltijden. Aangezien ik mij helemaal ingesteld had op een Franse avond, met een Franse maaltijd, kies ik voor de 'Franse jachtschotel'. Ik ga even aan het bakken en braden, et voila; even later zit ik lekker te smikkelen.


donderdag
En verder gaat het weer, het Franse land door. Het is altijd een genot om hier te rijden. De wegen zijn goed, het is lekker rustig, en het loopt eigenlijk altijd lekker door. En zo ook vandaag. Via de 'route de soleil' gaat het Dijon voorbij en tussen de middag is het net voor Lyon tijd voor een pauze. Het is intussen ook eindelijk een beetje knap weer geworden. De hele week zo een beetje 'in de buurt' was het allemaal maar niks. Maar nu kom ik eindelijk de grens van 25 graden weer over. Gelijk de korte broek maar weer aan dus! Ik had vanmorgen al even een stokbrood ingeslagen, en die ga ik nu mooi in het zonnetje aan een picknicktafel even smeren, en verobberen. Wat kan het soms mooi zijn, of niet dan?! Zo in het zonnetje.

Dan ga ik weer verder. Lyon voorbij, en richting Chambery. Langs het lac d'aigubelette, waar ik als kleine Niels nog eens op vakantie ben geweest. Moet ik toch altijd weer even aan denken, als ik hier langs kom. En dan komen langzaam de Alpen alweer in zicht. Dit is ook altijd een prachtig stukje rijden. De 1e klimmen gehad, en dan ga ik op het Franse Modane eerst maar eens even onder de douche door. En dan gaat het weer fris het laatste klimmetje naar de Frejus tunnel. De tunnel door, en dan zijn we alweer in Italië. Het stelt ook allemaal niets voor he. Torino voorbij, en maar weer een plekje opzoeken voor de nacht. Aangezien het nog steeds Augustus is, en nog steeds vakantie tijd. Heb ik voor mezelf een paar strategieën bedacht. Dat moet goed komen dus. Plan 1 is om in de stad Bra maar eens op het grote plein te gaan kijken. Hier kan je met de vrachtauto goed parkeren, en er zitten 2 restaurantjes bij. Een Hotel, en een klein gezellig kroegje. Grote kans op succes dus. Ik heb geluk vandaag. Ze zijn beiden open. Missie geslaagd dus. In het kleine tentje zitten nieuwe eigenaren. Maar eens even uitproberen dus! Het is een gezellig klein tentje met een gemoedelijke sfeer. De eigenaar komt er zo af en toe even bijzitten. En tussen het 'kabaal produceren' in de keuken komt de kok (een oudere slonzige Italiaan) zo af en toe luid zingend het restaurant in. Het eten smaakt goed, en de prijs is prima! Voor herhaling vatbaar dus.

vrijdag
Ik sta al vlakbij mijn losadres, en hoef dus niet zo heel vroeg. 7.00 vind ik een mooie tijd. Binnen een half uur sta ik bij de fabriek voor de poort. Het is weer een hele grote fabriek waar ze een heleboel koekjes, cakejes en crackertjes bakken. Ook hier is het (net als vd week in Frankrijk) weer allemaal huisvrouwen op de heftruck. De ramp is bezet, dus ik moet of even wachten, of ik moet ff met de hand pompkar in de auto. Nou, van een beetje werken wordt je nooit minder, dus kom maar op met die pompkar. Het zijn zware palletten, maar met een klein uurtje heb ik hem toch weer leeg. Dan weer terug naar de voorkant van de fabriek, naar het kantoor. Was er vanmorgen alleen nog maar een receptioniste, nu is het kantoor aardig volgelopen. En dat is geen straf om hier even aan de balie te staan! Volgende keer toch niet voor 8.00 / 8.30 komen Niels!

Er zijn nog steeds een boel Italiaanse bedrijven die vakantie hebben. Maar ze hebben toch een vrachtje voor me gevonden. Ik kan bij Modena op 2 adressen tegeltjes (badkamer tegeltjes, plavuizen enz.) gaan laden voor Holland. Bij Modena zit een heel groot gebied waar het alleen maar tegel fabriekjes zijn (de tegel-buurt). Overal waar je hier komt of om je heen kijkt is het tegeltjes, of heeft het iets met tegeltjes te maken. Normaal gesproken is het hier stik en stik druk met vrachtverkeer. Maar nu in Augustus is het extreem rustig, en ook door het naderende rijverbod (vakantie rijverbod) van morgen in o.a. Italië, Oostenrijk en Duitsland is er nu helemaal niks te beleven hier. Dan schiet het tenminste mooi op! Begin van de middag laad ik de 1e (en de grootste) partij. Ik ben met een koeltrailer, en dan moet je zelf altijd overal even aan de handpompkar. Dat is allemaal niet zo erg, maar het is alweer dik 33 graden hier, dus dat is wel even afzien met die zware palletten tegels! Het luie zweet is er in ieder geval alweer flink uit.

Onderweg naar de andere kant van de tegelhoek haal ik bij een kraampje langs de weg nog even een paar heerlijke meloenen! Die vind ik altijd heerlijk, en gaan dus mooi mee naar huis. 1 grote watermeloen, en nog 2 zoete meloenen. Even ouderwets onderhandelen met de 2 Siciliaanse verkopers. Even proeven en zeggen dat het inderdaad uitstekende kwaliteit is, en dat ze heerlijk zijn. Dan nog even schelden en vloeken dat de prijs belachelijk hoog is. Er komen meloenen bij in het zakje, er gaan meloenen weer uit, de prijs gaat iets omhoog, iets omlaag. Ik krijg een hele klaagzang over het arme boerenleven op Sicilië. Hun schelden en vloeken op mij, ik scheld en vloek nog harder terug. En uiteindelijk ben ik tevreden met mijn meloenen en de prijs, en zijn hun ook dik tevreden over de prijs, en de verdiende centen. En we gaan luid vloekend en lachend weer uit elkaar. Wat hebben we het mooi niet?!

Bij de 2e tegelboer laad ik nog een klein partijtje bij, en dan heb ik hem vol. Nu eerst maar eens rap naar mijn vriend op Campogalliano. In een kroegje hier koop ik bij Franco altijd mijn drank in. Maar aangezien ze hier ook een paar weken dicht zijn geweest (vakantie) is mijn bestel lijstje al aardig gegroeid. En volgens mij zijn ze vd week weer open gegaan. Dan zal ik hem gelijk weer even van een deel van zijn voorraad verlossen! En dan tegen 17.00 heb ik alle handel weer aan boord, en kan het richting Holland. Het is eind augustus, en het einde van de vakantie nadert. Ze (en ik ook) verwachten dus nogal wat drukte dit weekend op de weg, met terugkerende vakantiegangers. Het is druk, maar het loopt vandaag richting Noord Italië nog aardig door. En om 20.30 sta ik weer op mijn vertrouwde stekje bij de 'Tiroler toko' op Klausen. Even lekker onder de douche door, en dan fris en netjes aan tafel.

zaterdag
Nou, heb ik vandaag toch wel strakke plannen, en die hebben te maken met een borreltje in de bottom. En die kroeg ligt nog altijd in het pittoreske Emmeloord. En ik sta hier nog in Italië.. Kortom er moet nog wel ff wat gebeuren dus. Het slapen wil de laatste weken/maanden toch niet al te best, dus dat komt alweer goed uit! En voor 5-en sta ik alweer fris en fruitig naast de auto met water te spartelen. Fris gewassen, koffiezetter alvast even gevuld, en daar gaan we dan maar. Nou heb ik een paar jaar hele periodes gehad dat ik bijna iedere zaterdagmorgen bij het opentrekken van de gordijnen nog vanaf Vipiteno tegen die grote bult (de Brenner!) aan zat te kijken. Dan was het ook altijd op zaterdag in 1 streep noar huus. Ik sta nu nog iets verder Italië in, maar dat moet vandaag toch ook wel lukken zeker? Ik vrees alleen nog een beetje voor de vakantiegangers.. Maar goed, ik ben vroeg, dus hopelijk ben ik ze een beetje voor.

En het lijkt allemaal aardig goed te gaan! Ik vlieg de Brenner over, en Oostenrijk loopt lekker door. Sterker nog, het loopt als een trein! Ik ben goed aan het gewicht, maar toch sta ik in 4 uur en 34 minuten bij de pomp op het Duitse Greding! Dat gaat echt grandioos. Op de radio komen de files mij mooi allemaal achterna. Na een strakke pauze van exact 45 minuten trap ik 'm weer aan. Bij Würzburg stroopt het in de baustelles een klein beetje op, maar het valt mij alles mee. En zodra de radio weer begint te knetteren over de hele dikke files een eind achter mij, ben ik dit oponthoud hier zo weer vergeten! Ik heb er goed aan gedaan, om op tijd te gaan rijden. En ook de Deutsche Polizei is Niels vandaag goed gezind... Het is namelijk vandaag officieel een rijverbod hier in Duitsland.. En er mogen dus alleen vrachtauto's met bederfelijke lading de weg op. Nou heb ik uit betrouwbare bron vernomen dat mijn 'verse' tegeltjes bestemd zijn voor een groente en of fruitzaak.. Echt waar. Dus ja, het is heel belangrijk dat Niels gewoon doorgaat richting Holland. In wederom 4 uur en 34 minuten draai ik de parking op het Duitse Ransbach op. Het is nog maar halverwege de middag, maar ik ga hier toch maar vast warm eten. Dan kan ik vanaf hier mooi nonstop naar Emmeloord. Nog een keer stoppen vind ik toch een beetje zonde van m'n tijd. Ook hier strak de verplichte 3 kwartier pauze, en geen minuut langer. In Holland in het zicht van de haven krijg ik nog even een omleiding. De N50 is afgesloten. Maar even Zwolle door, en via de 'oude' weg sta ik dan toch om 20.30 bij de pomp in Emmeloord! Dat is als een kogel gegaan vandaag! Op de zaak los ik de partij tegels voor Dordrecht nog even, maak de papierwinkel nog even in orde. En dan is het weekend! Mooi op tijd voor het geplande borreltje dacht ik zo! Oh ja, en hoe ging dat liedje ook alweer??? 'Working 9 to 5'?? Nou, niet in de wereld die TRANSPORT heet hoor... Dan is het gewoon 'Working 5.00 to 21.00'!!

Week 34 - Toch nog ff vlot heen en weer

dinsdag
Nou zou ik deze week eigenlijk (door div. omstandigheden) even een weekje thuis blijven. Even een weekje rust. Inderdaad dat 'zou'. Want maandagmiddag kreeg ik te horen, dat ik er toch nog maar even uit moest. Het was toch nog wel aardig druk geworden. En dat was ook beter voor me.. Nou, oke dan. Dan gaan we die kant maar weer op. Alleen mijn auto hadden ze in de garage staan. Die moest voor de APK, en daar gingen ze nu eindelijk eens grondig mee aan de gang. Alle kleinigheidjes die al tijden moesten gebeuren. En die was dus nog niet klaar. Eerst dan maar even met een andere auto gaan laden, en dan kom je dan maar weer via Emmeloord. Dan kan je zodra je eigen auto klaar is, daar gelijk mee vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan.

En zo kwam het dus dat Niels gezeteld in een Volvo richting het fryske land tuft. Even een vrachtje boter laden in Heerenveen, en dan weer terug. Dat moet mij lukken in een Volvo. Bij aankomst in Heerenveen staat Pake Sietse er ook. Je moet hier zelf altijd even laden, en we rossen hem dus met z'n 2-en mooi vlot vol. We doen nog even een bakkie bij Sietse zijn schoonzoon, en daarna ga ik weer richting Emmeloord.

Begin vd middag sta ik weer op de zaak. Snel die Volvo weer onder mijn trailer vandaan. Alleen mijn eigen trekker is nog niet klaar.. Even wachten, koffie drinken en hangen dan maar. En uiteindelijk rijd ik dan toch om een uur of half 4 Emmeloord uit. Om half 8 doe ik even een klein hapje op het Duitse Ransbach. En als ik daarna weer verder ga hoor ik op de radio dat er bij Aschaffenburg 15 km file staat vanwege een ongeval. Ai, dat stond eigenlijk even niet in mijn draaiboek voor vandaag... Maar even een klein stukje omrijden dan. En ik besluit om maar via 'de 67' en 'de 6' te gaan. Tegen 12-en staan natuurlijk alle parkings alweer bom en bom vol. Ik schiet er bij Crailsheim dan maar even af, en vind op het industrieterrein een plekje voor de nacht.

woensdag
Als de uren er weer netjes op zitten gaat het weer verder. Begin vd middag even tanken op het Oostenrijkse Kufstein, en hier maak ik ook gelijk mijn pauze even vol. Even een bakje koffie zetten, en een broodje smeren. Dan gaat het via de Brenner Italie weer in. Ik kom de 1e Van Wierens alweer tegen. En ze hebben toch allemaal nog aardig terug geladen. Dat valt dus al niet tegen. In augustus zitten bijna alle bedrijven in Italie dicht, dus dan is er bijna geen vracht om te laden. Was de hele dag door Duitsland en Oostenrijk het weer allemaal maar niks, nu de bult (Brenner) over gaan de temperaturen toch gelijk weer fors omhoog, en staat hij weer gewoon op 32 graden. Bij Trento ga ik nog even onder de douche door. Ik wordt via de telefoon door onze Sjimmie nog even op de hoogte gesteld dat hij in de Appenijnen in de file naast een Hollandse personenauto staat. En hierin zit een meisje uit Emmeloord! Een bekende, dat is ook wel weer heel toevallig. Omdat Sjimmie en ik vanavond aardig in dezelfde hoek stranden, maken we gelijk maar even een dineer-afspraak. Ik heb ook nog ff sms contact met collega Frank die het ook wel gezellig vind om vanavond even samen te tafelen.

We spreken af dat dit culinaire avondje plaats gaat vinden op Peschiera, aan de onderkant van het Gardameer. Zo gezegd, zo gedaan. En zo staan er 's avonds 3 van die grote gevleugelde auto's op de parking bij 'Confine'. Ook Noord-Hollander; Van Puffelen komt de parking nog op. Met zijn allen doen we eerst maar even een koel drankje op het terras. We zitten gezellig te kletsen, en daar zie ik ineens een bekend gezicht het restaurant uit komen.. Hey Onno! Hey Niels! Onno staat met het hele gezin op de camping aan het Gardameer, en ze hebben hier in het restaurant net even gegeten. Als ik deze week of volgende week nog eens in de buurt ben, moet ik maar bellen. Dan komt hij me wel bij de auto ophalen, en dan kan ik ook ff mee naar de camping. Even een frisse duik, en een hapje! Dat is afgesproken, maar nu gaan wij ook maar eens aan tafel. Het wordt een gezellige avond.

donderdag
Nog even gezamelijk een cappuccino op het terras, en dan zal ik maar eens even gaan lossen. Ik moet lossen bij een grote fabriek vlakbij Desenzano, bij het Gardameer. Ze maken hier allerlei koekjes, cakejes etc. Ik meld me netjes aan op het kantoor, krijg wat papieren mee, en moet daarmee eerst even naar het laboratorium. Langs de quality check. Aan het loketje staat een Italiaanse mevrouw keurig in een dokters uniform. Ik lever mijn papieren in, en krijg van de mevrouw een potje mee en een heel gevaarlijk uitziende lepel van een halve meter! Ik wordt nu toch wel een beetje benauwd... Ben ik wel het goede gebouw ingelopen?? Het potje dat ik mee krijg doet me toch heel ergens anders aan denken, maar hij is wel heel groot! Moet die helemaal... En wat wil die aardige mevrouw dan met die hele grote lepel...?? Ik word nu toch wel een klein beetje angstig... Ik weet niet of ik dit allemaal wel zo leuk vind. Daar sta ik dan in een laboratorium, met het potje en de lepel voor me, en een mevrouw in dokters uniform en rubberen handschoentjes aan tegenover me... HELP! Als de mevrouw mijn angstige en niet begrijpende blik ziet, zegt ze; 'ja, die is voor de boter. Je moet tijdens het lossen even een monster uit 1 van de dozen scheppen, dat is voor de quality check.' Eh ja, dat begreep ik ook wel! En ik maak gauw dat ik me uit de voeten maak, het laboratorium uit. Het lossen gaat mooi vlot, en ik sla keurig aan het scheppen. Na het lossen meld ik me vol trots weer bij de mevrouw in het dokters uniform. 'Kijk eens, helemaal vol!' Ik heb het keurig gedaan vind ze! En nu gauw weg hier!

Een telefoontje naar Emmeloord leert dat er helemaal niks geen retourvracht is. Alle bedrijven zitten nog dicht. Rij dus maar richting Munchen, kijken we wel of we in Duitsland nog wat kunnen vinden. Oke dan. Wel goed voor de brandstof cijfers! Op de borden boven de snelweg wordt aangegeven dat er een file staat voor de afslag Peschiera. Ik denk dan schiet ik er mooi bij Sirmione wel vast vanaf, rijd ik mooi even een stukje binnendoor strak langs het Gardameer. Is wel even leuk, en dan ontwijk ik die file ook mooi. Nou, dat was niet het allerbeste plan... Het is er prachtig, tussen de toeristen door. Maar... Het staat hier ook helemaal vast! ik verlies hier wel bijna anderhalf uur in de file! In de Dolomieten maak ik begin vd middag nog ff pauze. En als ik daarna bij de betaling bij Vipiteno aan de klim naar de Brenner begin vlieg ik gelijk een auto van Veenstra uit Heeg voorbij. Het blijkt frigo-amigo Klaas te zijn! We rijden mooi samen even een eind op. De Brenner over en Oostenrijk door. Dan moet Klaas aan de kant voor een pauze en moet ik verder. Ik doe 's avonds langs de weg even een klein hapje. Ze hebben nog steeds niks geen vracht en ik mag gewoon verder richting NL blijven rijden. Ik kom uiteindelijk 's avonds tot het Duitse Schlusselfeld. Ik sta om 21.45 stil, en om 22.00 heb ik mooi de gordijnen al dicht! Ik ben wel aardig kapot.

vrijdag
Om 6.00 gaat het wekkertje weer. Even wassen en een bakje koffie, en dan maar weer verder. Omdat er nog even sprake van was dat ik in het Duitse Hamm zou kunnen laden bel ik bij Aschaffenburg nog even met de planning. Willen jullie mij via de 'Sauerland-route' terug hebben of gewoon over 'de 3'. Het maakt ons niks uit, we hebben nog niks. Zolang je niks hoort, mag je gewoon door hobbelen richting Emmeloord. En dat wordt het dus uiteindelijk ook. Eind van de middag zet ik hem weer leeg op de dam neer. Ik zou een weekje thuis blijven, maar ben toch nog even heen en weer geweest. Even 1 bordje spaghetti wezen eten, even een vrachtje boter bij het Gardameer neergezet, en weer terug. Appeltje eitje zou je zo zeggen. Maar toch door verschillende dingen die er vd week door mijn hoofd spookten best nog wel een rare en zwaare week.. Tja, het is allemaal niet altijd even makkelijk.

Week 33 - Memmingen, Bassano, Modena, Parma

maandag
Het is augustus, en dan is er in Italië weinig te doen. Dan heeft het hele land massaal vakantie. Ik mag na mijn vakantie dus ook rustig beginnen. Ik hoef vandaag niet zo vroeg. En dat komt me goed uit, want ik heb eerlijk gezegd ook nog maar weinig zin! Ik mag hier in de polder een vrachtje kaas gaan laden voor diverse adresjes Italië. De laatste pallets zijn pas na de middag klaar, dus vandaar dat ik er niet zo vroeg hoef te staan. Eind van de ochtend is het dus de auto op het gemakje weer een beetje inpakken, en alles weer 'strijdklaar' maken. De tanks weer vol, en dan richting Rutten. Wel lekker natuurlijk zo laat beginnen, alleen moet ik nog gaan bijladen in Tilburg, en dat moet nog wel vandaag ff gebeuren. Dus rustig aan beginnen, maar toch nog tijdsdruk.

Het loopt in Rutten gelukkig goed, en begin vd middag rijd ik de polder uit. Het laadadres 'Tilburg' veranderd in 'Gilze', mijn pallets blijken daar in een magazijn klaar te staan. Bij Gilze moet ik voor een spoorwegovergang stoppen. Ik sta amper stil of er komen diverse politieauto's aangescheurd. Ik denk nog bij mezelf; die hebben ook pech, de spoorbomen gaan net dicht. Maar ze moeten bij het spoor wezen! Het duurt even, en dan kunnen wij weer verder. De politie gaat lopend verder het spoor langs. Ik denk dat er hier iemand voor de trein is gesprongen. De palletten zitten er mooi vlot in, en dan ga ik om 17.30 ri. grens. Na 2 weken in NL geweest te zijn, het land maar weer uit. 's Avonds om half 9 even een hapje bij de Esso op Koblenz. En dan de uren nog maar even vol rijden. Tegen 12-en kan ik nog net een plekje vinden bij Bruchsal, net voor Karlsruhe.

dinsdag
Ik heb me even gewassen binnen bij de pomp, en als ik met mijn toilettasje naar buiten kom lopen staan er 2 meisjes en een wat oudere man. De meisjes spreken me in gebrekkig Duits aan. Of ze me iets mogen vragen. Ik antwoord in het Nederlands.. 'Oh, u bent Hollander?' Jazeker. Het blijkt een Nederlands gezin te zijn, met de vouwwagen onderweg naar de vakantie. Alleen ze hebben een klein probleempje.. De koelkast heeft tijdens de stop de accu leeg getrokken. Of ik misschien zou willen helpen.. Dat kunnen we natuurlijk altijd even proberen. Ze staan een beetje lastig geparkeerd, ik kan er amper bij komen. Maar even prutsen, en dan heb ik mijn hele span toch strak naast hem staan. Ik blokkeer nu wel alles, maar het is voor een goed doel. Ik kan er net allemaal bij met mijn kabels, maar even later loopt hun auto weer. De dochters staan nog even wat foto's te maken (helaas zelf geen tijd voor gehad..) en beloven plechtig dat ze de auto van 'Van Wieren - Emmeloord' zullen onthouden. Ze kunnen weer verder ri. de vakantie. En ik heb mijn 1e goede daad na de vakantie weer verricht!


De plastic doppen die ik in Brabant heb geladen moeten gelost worden in Duitsland. In Oberschönech, in Zuid-Duitsland bij Memmingen de binnenwereld in. Ik ga er in 1 keer heen. Het is een klein dorpje midden op het platteland, met 1 grote fabriek. Ik kan mooi onder de middag lossen. Dat komt alweer mooi uit, dan kost dit verder weinig tijd. Vanaf hier ga ik mooi over de 'Bregenz-route' door Oostenrijk ri. de Brenner. Kijk, dat is niet verkeerd; loop ik mooi mijn 'vrienden' op Wörgl mis! Maar ik denk dat ze het wisten, want ze staan me nu op Bludenz op te wachten... En moet ik hier bij de polizei over de kontrolle-stelle.

Bij de 1e pomp in Italië maak ik even mijn verplichte 3 kwartier rust, en duik dan bij Trento de binnenlanden in richting Bassano del Grappa. Het is augustus en iedereen heeft vakantie, dus zijn er ook een boel restaurants gesloten. Collega Bouwhuus is hier vanmiddag al langs gekomen, en heeft al even voor mij in de gaten gehouden welke restaurants gesloten waren. Het restaurant waar ik heen wilde vanavond is gelukkig gewoon open. Als ik hier bij 'onder-de-boompjes' (zo noemen we dit restaurant altijd) om 20.30 de parking op draai staan er nog 4 Hollandse auto's. Waaronder nog een 'Van Wieren'. Collega Sjors staat er ook. Sjors wist dat ik hier ook nog zou komen, dus ze zitten mooi buiten onder de veranda, en hebben op mij gewacht met eten. Het is goed toeven hier tussen de bergen aan de rivier, en we eten gezellig met zijn 5-en. M'n vakantie ben ik intussen alweer vergeten.

woensdag
Mijn 1e losadres zit hier vlakbij Bassano del Grappa. Normaal gaat hier om 8.30 het hek pas open. En sta je voor die tijd gewoon op straat te wachten. Ik kom vandaag om 8.15 aan, en tot mijn verrassing staat het hek al open. Het is echt vakantie tijd, en de mensen die nog aan het werk zijn hebben kennelijk niks te doen. Het gaat vandaag wel zo verschrikkelijk vlot, om 8.30 rijd ik alweer weg! Ongekend. Vervolgens heb ik 2 adresjes tussen Bologna en Modena. Het 1e stuk (van Bassano tot voorbij Padova) is binnendoor. Hier is het normaal hartstikke druk, maar ik vlieg overal nu langs. En voor de middag gooi ik mijn 1e klant bij Bologna er al uit. Ook hier is weinig te doen, en met een half uur ben ik alweer weg. Mijn volgend klant werkt tussen de middag gewoon door. Dat komt weer precies mooi uit!

Ik was nog even van plan om wat drank in te slaan bij vriend 'Franco' op Campogalliano, maar hier is de hele kroeg dicht. Vakantie! In September maar weer terugkomen.. Ik heb nog 1 adres te lossen, en heb intussen al begrepen dat het met terugvracht ook erg rustig is. Maar als ik om 16.00 bel dat ik leeg ben in Parma hebben ze toch wat gevonden. We kunnen morgen met 3 auto's fruit gaan laden bij Cuneo. Collega Hans lost eind vd middag hier vlakbij, en moet dan ook ri. Cuneo. Ga ik nog even de supermarkt door, en maar even een rondje bellen met diverse restaurants. Even kijken welke tenten nog open zijn, en waar we vanavond heen kunnen. Het Country Hotel op Tortona blijkt gewoon open te zijn. (www.ilcarrettino.it/) En dat komt qua rijtijd ook precies mooi uit. Ik breng Hans op de hoogte, en we spreken daar voor vanavond af. Onderweg ga ik nog ff lekker onder de douche door, en als ik om 19.30 de parking bij het Hotel op rijd staat Hans er ook al. We doen even een borreltje buiten bij de auto, en gaan dan het 'country' restaurant in. Het wordt een gezellige avond.

donderdag
We moeten fruit gaan laden in de buurt van Cuneo. Nou leert de ervaring dat dat vaak pas 's middags of 's avonds te laden is. Vaak zijn ze overdag nog bezig de vracht klaar te maken, en zodra het dan klaar is, gaat het gelijk de auto in. Dit omdat het natuurlijk allemaal vers is. Hans en ik gaan toch op tijd die kant op. Om 9.00 staan we bij de cooperatie op de dam. Het zijn vriendelijke mensen, maar we krijgen (niet geheel verrassend..) toch gelijk de mededeling dat het wel een uur of 5 of 6 wordt voordat we kunnen laden... Dat schiet lekker op dus. Eerst maar eens een bakje kofie dan. En dan om 10.00 komt de 3e Van Wieren de dam op. Collega Sietse moet de 3e vracht laden.

Omdat de hele dag een beetje bij de auto hangen ook niet echt wat is, besluiten we om eerst het dorp (Costigliole Saluzzo) maar eens te gaan verkennen. We wandelen van het bedrijf naar het dorp. Dit is allemaal goed te doen. In het dorp komen we via wat omzwervingen in de kleine steegjes terecht, en dan gaat het steil omhoog. Volgens de borden moet er boven een kasteel zijn. Dat gaan we dan maar eens bekijken. Goed voor de kuiten! Boven genieten we even van de uitzichten. En dan gaan we via de kasseien nog verder de buurt verkennen. Als we eenmaal beneden zijn gaan we eerst maar eens een barretje opzoeken om een hapje te eten, en wat te drinken.

Na de middag zijn we weer terug bij de cooperatie. Even overleggen op kantoor en de 1e vracht blijkt toch bijna klaar te zijn. De papieren zijn nog niet klaar, maar de 1e auto mag wel vast laden. Mijn kenteken staat als 1e op papier, dus om half 4 heb ik toch mijn nectarines erin! Nu gaat het langzaam door, en de volgende auto mag er om 16.00 ook voor.
Aangezien ik er deze week een trailer achter heb, waar een fiets (!) in de kist ligt, besluit ik om nog maar eens even een eindje te gaan trappen. Het is goed warm, maar me even flink uitleven op de pedalen lijkt me wel ff lekker. Ik vlieg het dorp door, en een beetje overmoedig geworden begin ik enthousiast aan de steile klim richting het kasteel! Het is hier echt steil. Nou, heb ik een fiets met 21 versnellingen, maar hier valt niet tegen terug te schakelen hoor! Haha. En het laatste stuk moet ik toch ook echt afstappen, en lopend verder. Tong op de schoenen en helemaal kapot, maar ik sta met de fiets boven! Eerst maar eens onder het genot van het prachtige uitzicht uitpuffen. Naar beneden gaat een stuk beter ;-) Ik maak m'n rondje door het dorp nog even af, en ga dan weer richting Hans en Sietse. Sietse is intussen ook vol, maar de papieren zijn er nog steeds niet. Dan ga ik na deze inspanningen eerst maar eens even lekker onder de douche door!



Tegen 17.30 zijn de papieren ook eindelijk klaar, en Hans mag er ook voor om te laden. Sietse en ik besluiten om vast te gaan rijden, en een restaurant op te gaan zoeken, dat open is. Dan kunnen we Hans op de hoogte brengen, en kan hij gelijk naar het goede restaurant toe rijden. Na wat belletjes en wat proberen blijkt het 'Hotel Paradise' op Bussoleno open te zijn. En hier maken we er een gezellige avond van met zijn 3-en


vrijdag
In 1e instantie hadden we geen tijd op gekregen wanneer we onze nectarines zaterdag moeten lossen in het westland. Om goed 7 uur gaan we dus ook mooi op het gemakje een bakje koffie doen binnen. Als we daarna weer in de auto komen hebben we alledrie een berichtje op de telefoon... 'Goedemorgen Heren. Het blijkt dus toch de bedoeling dat jullie morgenochtend om 8.30 in het westland staan te lossen... Goede reis en succes... De planning' Oké... Dan weten we ook weer wat ons te doen staat. Gelukkig is het heerlijk rustig op de weg, en vliegen we Frankrijk door.

Een stukje voorbij Lyon maken we pauze, en pikken we nog net even een gigantische regenbui mee. We rijden strak, en onze 2e pauze is bij de laatste pomp in Frankrijk. Hier doen we even een klein 'hapje' van iets dat eten voor moet stellen... Dan alledrie nog even helemaal aftanken in Luxemburg, en dan besluiten we om maar via Luik te rijden, zodat we zo snel mogelijk België uit zijn. Om een uur of half 12 zetten we hem in Limburg bij het restaurant 'op de vos' neer. Ondanks dat het een kort nachtje zal zijn, gaan we toch nog maar heel even naar binnen voor een afzakkertje, en duiken dan ons mandje in.

zaterdag
En dan staan we om 6.00 alweer naast de auto. Het laatste stuk. En keurig volgens afspraak staan we op tijd in het westland. Ze staan inderdaad met smart op onze nectarines te wachten. We mogen alledrie gelijk voor de deur, en binnen notime zijn we leeg. We doen nog even een ontbijtje samen, en dan gaat het weer richting de polder. Om 13.00 tanken we, en dan is het weekend.