zaterdag
Afgelopen week (week van Koninginnedag) ben ik eens een beetje in de buurt gebleven. Een beetje om de kerk aan het sturen geweest dus! Ik ben begin van de week even via Bleiswijk en Rotterdam, naar Boulogne sur Mer in Frankrijk geweest. En vervolgens met een vrachtje diepvriesgroenten van de Bonduelle terug uit Frankrijk naar Elburg. Vervolgens donderdag (Koninginnedag) lekker vrij! En toen vrijdag, onder begeleiding van een zeer charmante assistente (!!) nog even een rondje achterhoek -> Urk om de export weer af te halen.
En toen stond hij vrijdagavond alweer vol. Althans.. Bijna vol. Ik moet zelf zondagmorgen om 8.00 nog 3 zendingen gaan bijladen in Winterswijk. En dat is natuurlijk wel errug vroeg op de zondagmorgen… Dat wil namelijk zeggen dat ik om 5.30 al moet vertrekken! Tja, of ik moet zaterdagavond alvast vertrekken. Maar om heel eerlijk te zijn klinkt een zaterdagavondje industrieterrein Winterswijk, ook niet echt aanlokkelijk… Maar gelukkig komt amigo Robbie met een ijzersterk idee! Rob (en Lotte!) wonen in Zutphen (Warnsveld) en dat ligt precies op de route Emmeloord – Winterswijk. En ik krijg de uitnodiging om zaterdagavond bij hun wat te komen drinken. Dat is nog wel eens een goed (en gezellig!) idee. Dat scheelt me toch mooi een paar uurtjes, en dat is net het verschil tussen ‘gewoon vroeg’ en ‘heel erg vroeg’! En bovendien is het ook wel erg gezellig om (Robbie zie ik al vaak genoeg) Lotte weer eens even te zien!
En zo vertrek ik dus op zaterdagavond na het eten al vanuit Emmeloord. Aan de ring (tangenziale Zutphen) ligt een prachtig mooie parkeerstrook, waar Robbie me al staat op te wachten. Hier kan ik mooi staan met het hele circus, en vanaf hier loop je ‘zo’, polsstokspringend over een sloot, de wijk in waar Rob en Lotte wonen. En zo wordt het toch nog een gezellige, en goed besteedde zaterdagavond.
Rob moet ook op zondagmorgen weer vertrekken ri. Italië. Alleen moet hij nog vanuit Emmeloord vertrekken. En omdat ik morgenochtend nog via Winterswijk moet om te laden, zullen we aardig in hetzelfde schema belanden.
zondag
Om 7.15 vertrek ik weer uit Zutphen. Vanaf hier sta ik ook met 3 kwartier in Winterswijk. Keurig om 8.00 zet ik hem hier dus tegen de ramp aan. Ik krijg er hier nog 2 zendingen diepvries bij in, en 1 zending ‘vers’. Alles even een beetje netjes in de auto zetten,en verdelen, de papieren halen, en dan is het een uur of 9.00 dat ik ga rijden. Vanuit Winterswijk, schiet ik zo binnendoor richting de grens, en schiet hier gelijk Duitsland in. Collega’s Rob, Hans en Sander zijn om goed 8.00 uit Emmeloord vertrokken krijg ik al te horen. Dan moet dat volgens mij heel erg aardig uitkomen. We spreken af, om de 1e pauze bij het autohof op Ransbach te maken. Dan zien we elkaar daar wel. Vervolgens krijg ik eind van de ochtend ook nog een telefoontje van amigo Umberto die voor de firma Maters rijdt. Umberto is ook net vertrokken vanuit het zuiden van het land. En als we dan even aan het rekenen slaan, dan zit hij ook aardig in hetzelfde schema als ons. Ik vertel Umberto dat wij onze eerste pauze op Ransbach hebben gepland, dat ik daar de andere jongens tref, en dat het einddoel voor vanavond de Griek op Eching is. Dit klinkt Umberto goed in de oren, en ook hij komt naar Ransbach.
En om 12.00 verzameld het hele circus hier dan. We druppelen allemaal vlak na elkaar de parking op. Met zijn 6-en (Sander heeft nog een bijrijder mee) gaan we binnen gezellig aan de koffie. Maar met zo’n heel clubje is het al gauw erg gezellig, en voor we het weten staan we ook alweer een uur. Maar weer verder dus! Vlak voor Frankfurt nemen we afscheid van Sander. Die schiet de andere kant op, want die gaat via Zwitserland. En met z’n 4-en hobbelen wij door.
O
m een uur of 17.00 schieten we net voor Nürnberg nog ff een parking op. Hier zetten we een 
grote kan koffie, en maken onze 3 kwartier pauze. Dan krijgen we bij het kruis bij Nürnberg,en het 1e stuk op de 9 nog aardig wat file ook. Er is eigenlijk niets aan de hand, maar er zijn een boel zondagsrijders op de weg, en dat levert allemaal weer paniek op. En eigenlijk het hele stuk op de 9 blijft het een beetje doormodderen. Dan rijden we weer een heel stuk door, en dan gaat ineens alles (onnodig) weer in de remmen. Dit lag niet helemaal in onze planning. Maar om 20.45 parkeren we de 3 Van Wieren trucks, en de Maters truck dan toch in Eching, en wandelen we met z’n 4-en naar de Griek. Waar we een beregezellige avond hebben.
maandag
Vandaag vroeg dag! Hans heeft niet zoveel drukte vandaag, dus die blijft nog even liggen, maar bij ons loopt het wekkertje toch alweer om 5.15 af. En om 5.45 zijn we alweer dapper aan het trucken! We gaan gezamenlijk nog even over de ring München rond, de Irschenberg over, en dan schiet ik rechtdoor richting Salzburg, en Rob en Umberto schieten rechtsaf via Kiefersfelden Oostenrijk in.
Mijn 1e klantje om te lossen zit in de buurt van Udine, helemaal in het Oosten van Italië, in de hoek tegen Slovenië aan. Ik ga dus mooi over de Tauern. Dit blijft ook altijd wel weer een mooie route om te rijden, en het is weer eens wat anders hè. ‘
Het loopt lekker door, en in strak 4.5 uur rijd ik al naar Arnoldstein (vlak voor de Italiaanse grens) toe! Hier ga ik er even van af, om te tanken, en bij de pomp maak ik dan gelijk mijn 3 kwartier pauze dan maar even. Mijn plan was om in ieder geval mijn 1e klantje (versgoed) er vandaag uit te gooien. Maar het loopt zo lekker, en ik leg de lat nog maar even iets hoger, en wil mijn 2e klant er vandaag ook uit hebben! Aangezien dit een vrij groot bedrijf is, laat ik de planning mij in ieder geval voor de zekerheid vast even aanmelden voor vandaag. Dan weten ze er bij dat bedrijf in ieder geval alvast wat van. Om 11.00 rijd ik weer van Arnoldstein af, en Italië in. Deze kant van Italië is ook altijd mooi, en heeft helemaal zijn eigen charme.
Om 13.00 sta ik dan bij mijn 1e klant op de stoep. Ze hebben nog even pauze, maar ze
verwachten dat tegen 13.30 de eersten wel weer terug zullen komen. Ik maak dus maar even gebruik van de tijd, om wat lampjes e.d. te repareren. Maar man wat is het alweer warm!! Het is al echt goed heet in het zonnetje zo hier buiten. En inderdaad tegen 13.30 is er langzaam weer een beetje actie. Mijn palletje ‘vers’ is er zo uit. Echt tevreden zijn ze echter niet.. Het verse vlees is een andere maat, als dat ze besteld hebben.. Ze willen mij eerst laten wachten tot deze discussie gevoerd is, maar ik leg de man uit dat dat niet helemaal mijn pakje aan is, en dat hij dat maar mooi met de afzender moet uitvechten. Ik heb het namelijk nog wel een beetje druk, dus hij schrijft het maar even op de vrachtbrief, en dan kan ik iig verder!
En dan gaat het mooi binnendoor richting Pordenone waar de volgende klant zit. Dit is een redelijk groot bedrijf, en hier moet je eigenlijk het liefste voor 15.00 of iig voor 16.00 binnen zijn, wil je nog gelost worden. En ik heb een aardig grote partij om hier te lossen (16 pallets) dus ik wil er eigenlijk wel zo vroeg mogelijk zijn. En dat lukt, om 14.30 rijd ik de slagboom door. Nu word ik iig nog gelost, dus de druk is nu verder van de ketel. Ik moet uiteraard eerst maar wel ff op de parking gaan staan, en ze roepen me wel, als ik kan lossen. Dit duurt uiteindelijk toch nog 1.5 uur, maar intussen is Sjaak van de firma Maters ook aangekomen, die moet hier ook een paar palletjes lossen, en we doen dus mooi samen een bakkie, en kletsen wat bij. Om 16.00 begint het lossen dan, en dit is zo klaar. Dan toch nog weer een aardig tijdje wachten op de papieren, maar om 16.45 ben ik hier ook weer klaar. Niet slecht gelopen vandaag dacht ik zo!
Nog even de uren helemaal vol rijden, en dan is het weer mooi geweest. Ik kom nu ook voor het eerst over de nieuwe rondweg rond Venetië, en dit loopt mooi! Je
gaat nu een heel eind om de stad heen, maar dit loopt perfect! Stond je eerder nog altijd, maar dan ook echt altijd het hele eind in de file, hier bij Venetië, je kan nu 
gewoon gas blijven geven! Dat scheelt echt een boel. Net voorbij Padova ga ik nog even aan de kant om lekker onder de douche door te wandelen. En dan nog het laatste stukje voor mijn uren er op zitten, en dan zet ik hem mooi op Occhiobello aan de kant. Hier zitten 2 restaurantjes met parkeergelegenheid. Een wat groter restaurant, en een wat kleiner tentje. Nou ging ik eigenlijk altijd naar dat kleine tentje, omdat ik dat altijd wat gezelliger vind. Maar vandaag heb ik wel weer eens zin om bij die wat grotere tent te kijken. En dat is wel een succes! Deze ‘blokhut’ is (zeker voor zijn grootte) eigenlijk hartstikke gezellig ingericht wel. En het eten smaakt echt heel best! Geen slechte keus, en wel weer eens voor herhaling vatbaar dus.
dinsdag
Vandaag heb ik nog 3 klantjes te gaan. Comacchio, Modena en Firenze. De originele planning was om woensdagmorgen leeg te komen in Firenze. (dit omdat deze klant alleen van 0.00 tot 12.00 lost..) Maar aangezien ik gister de dikke partij bij Pordenone toch ook al gelost heb, bied dit perspectieven, en wil ik eigenlijk vandaag al wel leeg komen. Ik heb gister al even overlegd met de planning, of ze al enig idee hebben over de retourvracht, en of het ze veel uitmaakt waar ik leeg kom. En dat maakt niet zo heel veel uit, ze hebben nog niets voor mij gepland.
Aangezien de klant in Firenze dus maar tot 12.00 lost ga ik daar eerst heen, als ik die maar kwijt raak, dan kom ik in ieder geval vandaag leeg! Dus om 6.45 rijd ik van Occhiobello af. De Appenijnen lopen lekker door, en om 9.15 sta ik al op de markt in Firenze. Nog even de juiste klant zoeken, en dan ben ik met een kwartiertje mijn spul ook alweer kwijt! Geen probleem dus.
Gelijk de neus maar weer richting het noorden. De planning heeft nog steeds geen duidelijkheid over wat ik terug ga laden, maar ze gokken op een vrachtje in de buurt van Ravenna. Dus ik moet maar leeg komen in Comacchio. Dat komt mijzelf ook wel goed uit, want als ik nu eerst naar Modena ga, dan gooi ik die er mooi nog net voor de middag uit! Om 11.15 sta ik bij de klant in Modena op de dam. Ze zijn even druk, dus ik moet even wachten, maar ze gaan me in ieder geval nog voor de middag lossen. En om 12.15 heb ik ook deze pallets er weer uit. Nog maar 1 klantje te gaan, dus dat loopt hartstikke mooi zo.
Mijn laatste klantje zit in Comacchio,
een vissersdorpje aan de kust 
thv Ferrara. Om 14.15 heb ik dit klantje gevonden. Maar ze hebben nog middagpauze tot 15.00… Dit visboertje zit midden in het dorpje. Ik ga dus mooi maar even gebruik maken van de gelegenheid, en ga het dorpje maar eens bekijken. In het doorheen rijden had ik nl. al een paar keer gezien dat dit best wel een leuk dorpje is. En dat blijk ik niet verkeerd gezien te hebben. Als ik even door het dorp heen wandel, waan ik me net in een soort ‘klein Venetië’. Het zijn allemaal kleine kanalen/slootjes. Mooie leuke bruggetjes, restaurantjes met het terras op een grote vlonder boven het water, en er lopen wel wat toeristen, maar niet zo massaal als in Venetië! Echt een leuk gezellig dorpje. Ik doe even een bakkie in een barretje, haal nog even wat water (en verse aardbeien!) in een supermarkt, en ga dan weer richting de auto.
Het personeel bij het visboertje komt intussen ook net aan. Dit visboertje zit midden in het dorp aan een klein pleintje gemaakt van allemaal kasseien. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar echt ruim is het er allemaal niet! En uiteraard allemaal geparkeerde auto’s, en nog aardig steil ook. Er zit een best hoogteverschil. Aangezien dit dus ook niet echt een succes is om met de heftruck naar de weg te komen over die kasseien, moet ik toch maar ff zien, met de kont van de trailer zo dicht mogelijk bij zijn hek te komen. Even achteruit vanaf de weg, tussen de geparkeerde auto’s door steil naar beneden, en dan kan ik met de achterkant pal bij hem voor de deur komen. Enig nadeel is dat ik de trailer nu in een aardig steile helling staat! En ik moet natuurlijk de hoge zware pallets vis met een handpompkar naar achteren rijden… (gelukkig bergje af…) Even wat spelen met de luchtvering, en zo maak ik de hoek in ieder geval iets minder steil. En dan de pallets maar heel voorzichtig en langzaam naar achteren laten lopen. Ik heb namelijk ook geen zin om de pallets vis hier helemaal verspreid over de grond te hebben liggen… Ik wil mijn spulletjes toch wel zo netjes mogelijk afleveren natuurlijk! Maar goed, dat lukt ook allemaal weer. En om 15.15 heb ik hem dan weer leeg!
De retourvracht waar de planning een beetje op gokte bij Ravenna gaat (uiteraard..) helaas niet door. En ze hebben eigenlijk nog maar weinig ‘vroege vrachten’. Het is dus even een beetje modderen. Maar dan wordt toch de knoop doorgehakt. Ik moet wel even oversteken naar de andere kant van Italië maar dat is even niet anders. Ik kan morgen eerst 3 laadmeter op gaan halen bij Parma in de buurt, en daarna nog een bijna volle vracht rijst laden bij Turijn. Wel een beetje uit de richting, maar verder eigenlijk helemaal niet zo verkeerd.
Die kant maar op dus. Onderweg nog even lekker op het gemakje onder de douche door, en met nog een keer een bakkie ergens, sta ik dan om 19.15 bij het restaurant in Sanguinaro. Dit is een klein kroegje in een klein dorpje. Nou, ben ik hier een tijd geleden ook al eens geweest, maar dat was goed bevallen. Het is eigenlijk voornamelijk een barretje, maar in een gedeelte opzij staan ook een aantal tafeltjes, en daar kan je ook wel eten. En dat was de vorige keer eigenlijk dik in orde! En vandaag komt dit eigenlijk wel perfect uit, want dit is maar 1 dorpje van het dorp vandaan waar ik morgen begin te laden. En ook vanavond is het eten weer dik in orde! Als contorno (bijgerecht) bij het eten heb ik in plaats van de standaard dingen altijd, vandaag eens heerlijke groene asperges!! En die smaken echt perfect.
woensdag
Om 7.15 ga ik richting het dorpje verderop. Op het industrieterrein moet ik even een beetje zoeken voordat ik het juiste pand gevonden heb. Maar om 7.45 mag ik het terrein al op. Ik laad hier 3 laadmeter met fritteuses en bain-maries (die warmhoudbakken voor bijv. de gehaktballen!) De pallets staan er zo in. Het zijn vriendelijke mensen hier in het magazijn, maar er is nog niemand op kantoor. De pakbonnen etc. liggen al wel klaar, maar hoe de vrachtbrief ingevuld moet worden, daar heeft de beste man geen flauw idee van… Dus of ik dat misschien zelf even wil doen. Nou, dat is uiteraard geen probleem. En zo zit Niels dus aan een Italiaans bureau de papieren in te vullen. Ik krijg nog een espresso, en dan rijd ik hier om 8.15 al weer weg. Dit loopt mooi!
Ik zit eens even te rekenen, maar het zou wel heel erg mooi zijn als ik die vracht rijst er ook nog even voor de middag in krijg! Dan hoef ik daar in ieder geval niet de 2 uur middagpauze meer af te wachten. Dat is namelijk een beetje zonde van m’n tijd. Het gas erop dus! Gelukkig heb ik het bedrijfje (onder de rook van Turijn/Torino) zo gevonden. En om 11.30 druk ik op de bel. Ah, jij komt die vracht rijst laden? Kijk, dat is veelbelovend.. Ze weten al precies waar ik voor kom! Zet hem maar gauw hier om de hoek, achteruit de loods in, dan zullen we dat er nog even ingooien! En ook dat is precies de reactie waarop ik gehoopt had! En zo rijd ik dus om 12.30 met 21 ton rijst aan boord, weer uit Turijn weg.
De 21 ton rijst moet ik lossen in Duitsland, tussen Hamm en Münster. En nu zit ik even te denken, wat de beste route is hier vanuit Torino. Via Frankrijk is prachtig rijden, maar errug duur… En gewoon via Como Zwitserland in, is eigenlijk ook wel een rare slinger vanaf hier. Ik besluit om maar eens ff ‘stoer’ te gaan doen. Ik stel de planning voor dat ik maar eens ff via de Grote St. Bernard ga trucken! Het is wel even een eindje heftig sturen, maar het is volgens mij de kortste route vanaf hier. In Emmeloord vinden ze het een goed plan. Zit ik er alleen nog een beetje mee, waar ik even
een douane 
documentje op ga/kan laten maken. Maar volgens mij moeten er op het Italiaanse Aosta vast nog wel wat spediteuren zitten. Dus dan gaan we daar maar eens kijken.
En inderdaad op Aosta zitten nog wel spediteuren, en daar kan ik wel een transit documentje voor Zwitserland op laten maken. Ik lever mijn papieren in, en mag met een goed half uurtje terugkomen. Aangezien ik vanaf hier nog geen flauw idee heb, waar ik vanavond in Zwitserland ergens ga uitkomen, maak ik mooi even gebruik van de gelegenheid om alvast een hapje te eten. Heb ik dat maar mooi vast gehad! Intussen is mijn documentje ook mooi klaar, heb ik mijn pauze erop zitten, en kan ik dus gas gaan geven.
En gas gaan we geven! Want ik moet een mooi eindje omhoog! Het is een mooi eind klimmen vanaf hier. Maar man, wat een prachtige route! Vanuit Aosta (het dal van Aosta) begin je gelijk aan de klim. Het eerste deel is door de tunnel, en dan gaat het vervolgens met scherpe haarspeldbochten naar boven toe. Je komt nog wat dorpjes tegen, waar je doorheen slingert.
En dan gaat het een heel stuk echt steil omhoog over een geitenpad! En je slingert maar verder en verder omhoog. En het uitzicht is echt grandioos! En zeker in deze tijd van het jaar. De toppen zijn allemaal nog wit natuurlijk, en ik zit met de zonnebril op, in het stralende zonnetje door de bergen heen te trucken! Wat hebben we het mooi soms, niet?! Nou, op dit moment zeker WEL! Hier doe je het toch voor. Dit is echt genieten.
En bijna bovenaan doe ik dan eerst nog even op het gemakje een bakkie. Even lekker genieten van de omgeving. En dan nog het laatste stukje klimmen naar de tunnel toe.
Aan het begin van de tunnel (op 1900 mtr hoogte) zit dan de grens. Tenminste hier zit de douane. Echt in de tunnel al. Echt veel ruimte heb je hier niet dus. Maar de benodigde stempeltjes zijn dan ook zo binnen, en de douanehandelingen zijn hier zo klaar. Dan de 6 km lange tunnel door, en dan staan we alweer aan de andere kant van de Grote St. Bernard! Welkom in Zwitserland zullen we maar zeggen. En dan begint de afdaling weer. Ben ik eerst aan het ploeteren geweest om boven te komen, nu moeten we het hele eind weer heelhuids naar beneden zien te komen.. Net aan het begin van de afdaling zitten er langs de kant een paar restaurantjes, en allemaal wat souvenir winkeltjes uiteraard met alles wat met de Sint Bernard honden te maken heeft. Hier gaat Niels eerst maar eens een half uurtje pauze maken. Even een paar leuke St. Bernard hondjes inslaan, en ik bedenk me dat het wel weer eens leuk is om een kaart richting de planning te sturen. Dat is alweer een mooie poos geleden dat ik dat gedaan heb, dus dat kan wel weer eens.
Na een haf uurtje rondstruinen, gaan we de echte afdaling dan maar eens inzetten. Het slingert weer prachtig (en heftig) naar beneden toe.
Ik slinger door en langs de bergdorpjes.
Slinger door de haarspeldbochten.
Tot ik uiteindelijk weer een beetje in het dal begin te raken.
Beneden maak ik ook nog effe een half uurtje pauze, en dan is het moment er weer, dat ik weer een beetje kan beginnen te rekenen en plannen. Waar ga ik uitkomen vanavond. Maar als ik het allemaal een beetje goed bereken zo, dan moet ik volgens mij nog een mooi eind Zwitserland door kunnen komen. Als dat zou kunnen, dat zou niet verkeerd zijn.
Maar goed, eerst is het genieten nog niet helemaal over. Ik moet nog langs het meer van Geneve. En dit is ook altijd een prachtig stukje om te rijden. Het meer ligt er als een spiegel bij. Prachtig gelegen tussen de woeste bergen. Langs Montreux, en dan een eindje voor Lausanne draai ik af ri. Bern.
Uiteindelijk sta ik dan om 21.00 in Basel aan de Zwitsers – Duitse grens. Alle douanehandelingen weer even, en dan hebben we ook dit land weer gehad. Duitsland in, schiet ik gelijk naar het S
hell autohofje op Binzen / Lörrach. Hier zitten de uren erop, en vind ik het mooi geweest voor vandaag. Ik ga nog even naar binnen om een grote salade weg te werken, even lekker onder de pomp door te gaan, en dan duik ik fris mijn mandje in!
donderdag
En omdat het gisteren met laden, en door Zwitserland heen zo goed is gelopen, wil ik eigenlijk vandaag die vracht rijst ook alvast lossen hier in Duitsland. Dat moet kunnen volgens mij, als ik geen rare dingen tegenkom. Om 6.30 maar weer van Lörrach af dus. Ik moet lossen tussen Hamm en Münster. Dus ik rijd mooi de hele 5 af. Frankfurt voorbij, en dan sta ik toch in 4 uur en een kwartier vanaf de Zwitserse grens al bij Friedberg. Dit loopt hartstikke mooi. Maar dat moet ook. Want ik heb me vanmorgen vast even laten aanmelden op het losadres, maar ik kreeg het bericht terug, dat ik dan wel voor 15.00 binnen moet zijn. Dan lossen ze me nog, en anders zijn ze weg.. Dat om het nog even wat spannender te maken zeg maar.. Want dat wordt nog wel krap!
Als ik dan vervolgens aan het eind van de 5, de 45 (de Sauerland route) op schiet. Dan raak ik bij de vele baustelles hier al gauw in de file… En een beste file. Dit kan ik eigenlijk niet hebben. Nou sc
heelt het dat ik de eerste 2 km van de file er mooi links tussen de personenauto’s voorbij schiet.. (de bange Duitsers blijven allemaal bang rechts in het rijtje staan) Maar al met al verlies ik hier toch een heleboel tijd. En het wordt steeds krapper dus. Ik zou het nu met een beetje doortrappen misschien nog precies kunnen halen, maar op de radio geven ze een eind verderop ook nog een kilometer of 6 file op.. En alternatieven zijn er hier ook niet. Ik begin dus al het ergste te vrezen. Maar –lang leve de Duitse verkeersinformatie…- op het stuk waar ze de dikke file opgeven, is helemaal niets te beleven! En precies op tijd, rijd ik om 10 voor 3 op m’n losadres het terrein op. Missie ook weer geslaagd!
Om 15.45 heb ik de rijst er in ieder geval uit, en ga ik verder ri. NL. Omdat het op de 2 van
Dortmund ri. Oberhausen natuurlijk ook helemaal vast staat op dit tijdstip, hobbel ik maar mooi vanaf het losadres maar mooi helemaal binnendoor over de bundesstraße 58, tot ik bij Wesel de 3 weer op kom. Nog even een keer de verplichtte pauze vol maken, en dan sta ik om 18.30 al aan de grens, op de barrière. De uren zitten erop, en hier vlakbij moet ik morgen de laatste pallets nog lossen. Eerst maar eens een lekkere Hollandse hap. En als er dan later nog ‘een bekende’ binnenkomt. Althans niet echt een bekende, maar wel van een goed bekend bedrijf, dan wordt het nog gezellig ook.
vrijdag
Vanmorgen even lekker onder de douche door, een bakje koffie en een broodje, en dan kan ik er wel weer tegen voor vandaag. Een kwartiertje rijden vanaf hier gaat de laatste 3 laadmeter (de friteuses en de bain-marie’s ) eruit. Dit is ook zo klaar, en om 8.15 heb ik hem weer leeg. Ik heb gisteren al te horen gekregen dat ik vervolgens gelijk weer kan beginnen met het export afhalen.
Eerst naar Winterswijk. Hier zet ik hem tegen het dock aan, en dan krijg ik er hier gelijk al
diverse zendingen voor Italië in. Een uurtje prutsen, en dan ga ik weer verder door de achterhoek heen. Nog een bakkie bij ‘de Keet’! En dan ri. onze vrolijke vriend de geitenboer.
Deze man zit op een prachtige plek in de bossen. Echt ideaal om er met een grote vrachtwagen te komen is het uiteraard niet… Maar nu je weet waar je heen moet, en wat je te wachten staat gaat het allemaal wel. Alleen de 1e keer dat je hier heen moet, dan denk je echt dat je hartstikke fout zit, dat het nooit goed komt. Maar goed een prachtig plekje dus. Een paar schuren vol met geiten, en we laden hier dan met grote regelmaat een aantal pallets met geitenyoghurt. En was ik hier vorige week vrijdag nog in het gezelschap van mijn charmante assistente, vandaag moet ik het alleen doen. Maar goed, de 4 pallets geitenyoghurt staan er vlot in. Nog even bij de geitjes kijken, en dan weer verder.
Op naar Almelo. Hier moet ik bij een sociale werkplaats ook nog 2 pallets ophalen. De ontvangst is hartelijk genoeg hier! Alleen de 2 pallets (die ze hier alleen moeten verpakken, of moeten voorzien van een sticker) zijn nog niet binnen, dus zeker nog niet te laden. Maar even bellen dus. Er is bij de afzender wat misgegaan, dus ik moet maar gauw weer gas gaan geven, die pallets moeten dan later maar eens mee.
Ik ben nog mooi op tijd, dus ze bedenken dat ik dan ook nog wel even door ‘de andere polder’
kan om een aantal big bags met uien op te halen, ook bestemd voor Italië. Ook dit is geen probleem, en vanuit de achterhoek, de polder door heb ik om 15.30 de auto dan vol in Biddinghuizen. Op naar Urk. Hier is het bij de Coldstore alweer een drukte van belang met Van Wierens. We lossen alles, verdelen alles, en de auto’s worden allemaal weer in de juiste volgorde geladen. Nog even tanken, en dan gaat ie weer in de hoek! Om 19.30 staat hij weer startklaar voor de nieuwe week. Maar ik heb nu eerst weekend!
Afgelopen week (week van Koninginnedag) ben ik eens een beetje in de buurt gebleven. Een beetje om de kerk aan het sturen geweest dus! Ik ben begin van de week even via Bleiswijk en Rotterdam, naar Boulogne sur Mer in Frankrijk geweest. En vervolgens met een vrachtje diepvriesgroenten van de Bonduelle terug uit Frankrijk naar Elburg. Vervolgens donderdag (Koninginnedag) lekker vrij! En toen vrijdag, onder begeleiding van een zeer charmante assistente (!!) nog even een rondje achterhoek -> Urk om de export weer af te halen.
En toen stond hij vrijdagavond alweer vol. Althans.. Bijna vol. Ik moet zelf zondagmorgen om 8.00 nog 3 zendingen gaan bijladen in Winterswijk. En dat is natuurlijk wel errug vroeg op de zondagmorgen… Dat wil namelijk zeggen dat ik om 5.30 al moet vertrekken! Tja, of ik moet zaterdagavond alvast vertrekken. Maar om heel eerlijk te zijn klinkt een zaterdagavondje industrieterrein Winterswijk, ook niet echt aanlokkelijk… Maar gelukkig komt amigo Robbie met een ijzersterk idee! Rob (en Lotte!) wonen in Zutphen (Warnsveld) en dat ligt precies op de route Emmeloord – Winterswijk. En ik krijg de uitnodiging om zaterdagavond bij hun wat te komen drinken. Dat is nog wel eens een goed (en gezellig!) idee. Dat scheelt me toch mooi een paar uurtjes, en dat is net het verschil tussen ‘gewoon vroeg’ en ‘heel erg vroeg’! En bovendien is het ook wel erg gezellig om (Robbie zie ik al vaak genoeg) Lotte weer eens even te zien!
En zo vertrek ik dus op zaterdagavond na het eten al vanuit Emmeloord. Aan de ring (tangenziale Zutphen) ligt een prachtig mooie parkeerstrook, waar Robbie me al staat op te wachten. Hier kan ik mooi staan met het hele circus, en vanaf hier loop je ‘zo’, polsstokspringend over een sloot, de wijk in waar Rob en Lotte wonen. En zo wordt het toch nog een gezellige, en goed besteedde zaterdagavond.
Rob moet ook op zondagmorgen weer vertrekken ri. Italië. Alleen moet hij nog vanuit Emmeloord vertrekken. En omdat ik morgenochtend nog via Winterswijk moet om te laden, zullen we aardig in hetzelfde schema belanden.
zondagOm 7.15 vertrek ik weer uit Zutphen. Vanaf hier sta ik ook met 3 kwartier in Winterswijk. Keurig om 8.00 zet ik hem hier dus tegen de ramp aan. Ik krijg er hier nog 2 zendingen diepvries bij in, en 1 zending ‘vers’. Alles even een beetje netjes in de auto zetten,en verdelen, de papieren halen, en dan is het een uur of 9.00 dat ik ga rijden. Vanuit Winterswijk, schiet ik zo binnendoor richting de grens, en schiet hier gelijk Duitsland in. Collega’s Rob, Hans en Sander zijn om goed 8.00 uit Emmeloord vertrokken krijg ik al te horen. Dan moet dat volgens mij heel erg aardig uitkomen. We spreken af, om de 1e pauze bij het autohof op Ransbach te maken. Dan zien we elkaar daar wel. Vervolgens krijg ik eind van de ochtend ook nog een telefoontje van amigo Umberto die voor de firma Maters rijdt. Umberto is ook net vertrokken vanuit het zuiden van het land. En als we dan even aan het rekenen slaan, dan zit hij ook aardig in hetzelfde schema als ons. Ik vertel Umberto dat wij onze eerste pauze op Ransbach hebben gepland, dat ik daar de andere jongens tref, en dat het einddoel voor vanavond de Griek op Eching is. Dit klinkt Umberto goed in de oren, en ook hij komt naar Ransbach.
En om 12.00 verzameld het hele circus hier dan. We druppelen allemaal vlak na elkaar de parking op. Met zijn 6-en (Sander heeft nog een bijrijder mee) gaan we binnen gezellig aan de koffie. Maar met zo’n heel clubje is het al gauw erg gezellig, en voor we het weten staan we ook alweer een uur. Maar weer verder dus! Vlak voor Frankfurt nemen we afscheid van Sander. Die schiet de andere kant op, want die gaat via Zwitserland. En met z’n 4-en hobbelen wij door.
O
m een uur of 17.00 schieten we net voor Nürnberg nog ff een parking op. Hier zetten we een 
grote kan koffie, en maken onze 3 kwartier pauze. Dan krijgen we bij het kruis bij Nürnberg,en het 1e stuk op de 9 nog aardig wat file ook. Er is eigenlijk niets aan de hand, maar er zijn een boel zondagsrijders op de weg, en dat levert allemaal weer paniek op. En eigenlijk het hele stuk op de 9 blijft het een beetje doormodderen. Dan rijden we weer een heel stuk door, en dan gaat ineens alles (onnodig) weer in de remmen. Dit lag niet helemaal in onze planning. Maar om 20.45 parkeren we de 3 Van Wieren trucks, en de Maters truck dan toch in Eching, en wandelen we met z’n 4-en naar de Griek. Waar we een beregezellige avond hebben.maandag
Vandaag vroeg dag! Hans heeft niet zoveel drukte vandaag, dus die blijft nog even liggen, maar bij ons loopt het wekkertje toch alweer om 5.15 af. En om 5.45 zijn we alweer dapper aan het trucken! We gaan gezamenlijk nog even over de ring München rond, de Irschenberg over, en dan schiet ik rechtdoor richting Salzburg, en Rob en Umberto schieten rechtsaf via Kiefersfelden Oostenrijk in.
Mijn 1e klantje om te lossen zit in de buurt van Udine, helemaal in het Oosten van Italië, in de hoek tegen Slovenië aan. Ik ga dus mooi over de Tauern. Dit blijft ook altijd wel weer een mooie route om te rijden, en het is weer eens wat anders hè. ‘
Het loopt lekker door, en in strak 4.5 uur rijd ik al naar Arnoldstein (vlak voor de Italiaanse grens) toe! Hier ga ik er even van af, om te tanken, en bij de pomp maak ik dan gelijk mijn 3 kwartier pauze dan maar even. Mijn plan was om in ieder geval mijn 1e klantje (versgoed) er vandaag uit te gooien. Maar het loopt zo lekker, en ik leg de lat nog maar even iets hoger, en wil mijn 2e klant er vandaag ook uit hebben! Aangezien dit een vrij groot bedrijf is, laat ik de planning mij in ieder geval voor de zekerheid vast even aanmelden voor vandaag. Dan weten ze er bij dat bedrijf in ieder geval alvast wat van. Om 11.00 rijd ik weer van Arnoldstein af, en Italië in. Deze kant van Italië is ook altijd mooi, en heeft helemaal zijn eigen charme.
Om 13.00 sta ik dan bij mijn 1e klant op de stoep. Ze hebben nog even pauze, maar ze
verwachten dat tegen 13.30 de eersten wel weer terug zullen komen. Ik maak dus maar even gebruik van de tijd, om wat lampjes e.d. te repareren. Maar man wat is het alweer warm!! Het is al echt goed heet in het zonnetje zo hier buiten. En inderdaad tegen 13.30 is er langzaam weer een beetje actie. Mijn palletje ‘vers’ is er zo uit. Echt tevreden zijn ze echter niet.. Het verse vlees is een andere maat, als dat ze besteld hebben.. Ze willen mij eerst laten wachten tot deze discussie gevoerd is, maar ik leg de man uit dat dat niet helemaal mijn pakje aan is, en dat hij dat maar mooi met de afzender moet uitvechten. Ik heb het namelijk nog wel een beetje druk, dus hij schrijft het maar even op de vrachtbrief, en dan kan ik iig verder!
En dan gaat het mooi binnendoor richting Pordenone waar de volgende klant zit. Dit is een redelijk groot bedrijf, en hier moet je eigenlijk het liefste voor 15.00 of iig voor 16.00 binnen zijn, wil je nog gelost worden. En ik heb een aardig grote partij om hier te lossen (16 pallets) dus ik wil er eigenlijk wel zo vroeg mogelijk zijn. En dat lukt, om 14.30 rijd ik de slagboom door. Nu word ik iig nog gelost, dus de druk is nu verder van de ketel. Ik moet uiteraard eerst maar wel ff op de parking gaan staan, en ze roepen me wel, als ik kan lossen. Dit duurt uiteindelijk toch nog 1.5 uur, maar intussen is Sjaak van de firma Maters ook aangekomen, die moet hier ook een paar palletjes lossen, en we doen dus mooi samen een bakkie, en kletsen wat bij. Om 16.00 begint het lossen dan, en dit is zo klaar. Dan toch nog weer een aardig tijdje wachten op de papieren, maar om 16.45 ben ik hier ook weer klaar. Niet slecht gelopen vandaag dacht ik zo!Nog even de uren helemaal vol rijden, en dan is het weer mooi geweest. Ik kom nu ook voor het eerst over de nieuwe rondweg rond Venetië, en dit loopt mooi! Je
gaat nu een heel eind om de stad heen, maar dit loopt perfect! Stond je eerder nog altijd, maar dan ook echt altijd het hele eind in de file, hier bij Venetië, je kan nu 
gewoon gas blijven geven! Dat scheelt echt een boel. Net voorbij Padova ga ik nog even aan de kant om lekker onder de douche door te wandelen. En dan nog het laatste stukje voor mijn uren er op zitten, en dan zet ik hem mooi op Occhiobello aan de kant. Hier zitten 2 restaurantjes met parkeergelegenheid. Een wat groter restaurant, en een wat kleiner tentje. Nou ging ik eigenlijk altijd naar dat kleine tentje, omdat ik dat altijd wat gezelliger vind. Maar vandaag heb ik wel weer eens zin om bij die wat grotere tent te kijken. En dat is wel een succes! Deze ‘blokhut’ is (zeker voor zijn grootte) eigenlijk hartstikke gezellig ingericht wel. En het eten smaakt echt heel best! Geen slechte keus, en wel weer eens voor herhaling vatbaar dus.dinsdag
Vandaag heb ik nog 3 klantjes te gaan. Comacchio, Modena en Firenze. De originele planning was om woensdagmorgen leeg te komen in Firenze. (dit omdat deze klant alleen van 0.00 tot 12.00 lost..) Maar aangezien ik gister de dikke partij bij Pordenone toch ook al gelost heb, bied dit perspectieven, en wil ik eigenlijk vandaag al wel leeg komen. Ik heb gister al even overlegd met de planning, of ze al enig idee hebben over de retourvracht, en of het ze veel uitmaakt waar ik leeg kom. En dat maakt niet zo heel veel uit, ze hebben nog niets voor mij gepland.
Aangezien de klant in Firenze dus maar tot 12.00 lost ga ik daar eerst heen, als ik die maar kwijt raak, dan kom ik in ieder geval vandaag leeg! Dus om 6.45 rijd ik van Occhiobello af. De Appenijnen lopen lekker door, en om 9.15 sta ik al op de markt in Firenze. Nog even de juiste klant zoeken, en dan ben ik met een kwartiertje mijn spul ook alweer kwijt! Geen probleem dus.
Gelijk de neus maar weer richting het noorden. De planning heeft nog steeds geen duidelijkheid over wat ik terug ga laden, maar ze gokken op een vrachtje in de buurt van Ravenna. Dus ik moet maar leeg komen in Comacchio. Dat komt mijzelf ook wel goed uit, want als ik nu eerst naar Modena ga, dan gooi ik die er mooi nog net voor de middag uit! Om 11.15 sta ik bij de klant in Modena op de dam. Ze zijn even druk, dus ik moet even wachten, maar ze gaan me in ieder geval nog voor de middag lossen. En om 12.15 heb ik ook deze pallets er weer uit. Nog maar 1 klantje te gaan, dus dat loopt hartstikke mooi zo.
Mijn laatste klantje zit in Comacchio,
een vissersdorpje aan de kust 
thv Ferrara. Om 14.15 heb ik dit klantje gevonden. Maar ze hebben nog middagpauze tot 15.00… Dit visboertje zit midden in het dorpje. Ik ga dus mooi maar even gebruik maken van de gelegenheid, en ga het dorpje maar eens bekijken. In het doorheen rijden had ik nl. al een paar keer gezien dat dit best wel een leuk dorpje is. En dat blijk ik niet verkeerd gezien te hebben. Als ik even door het dorp heen wandel, waan ik me net in een soort ‘klein Venetië’. Het zijn allemaal kleine kanalen/slootjes. Mooie leuke bruggetjes, restaurantjes met het terras op een grote vlonder boven het water, en er lopen wel wat toeristen, maar niet zo massaal als in Venetië! Echt een leuk gezellig dorpje. Ik doe even een bakkie in een barretje, haal nog even wat water (en verse aardbeien!) in een supermarkt, en ga dan weer richting de auto.
Het personeel bij het visboertje komt intussen ook net aan. Dit visboertje zit midden in het dorp aan een klein pleintje gemaakt van allemaal kasseien. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar echt ruim is het er allemaal niet! En uiteraard allemaal geparkeerde auto’s, en nog aardig steil ook. Er zit een best hoogteverschil. Aangezien dit dus ook niet echt een succes is om met de heftruck naar de weg te komen over die kasseien, moet ik toch maar ff zien, met de kont van de trailer zo dicht mogelijk bij zijn hek te komen. Even achteruit vanaf de weg, tussen de geparkeerde auto’s door steil naar beneden, en dan kan ik met de achterkant pal bij hem voor de deur komen. Enig nadeel is dat ik de trailer nu in een aardig steile helling staat! En ik moet natuurlijk de hoge zware pallets vis met een handpompkar naar achteren rijden… (gelukkig bergje af…) Even wat spelen met de luchtvering, en zo maak ik de hoek in ieder geval iets minder steil. En dan de pallets maar heel voorzichtig en langzaam naar achteren laten lopen. Ik heb namelijk ook geen zin om de pallets vis hier helemaal verspreid over de grond te hebben liggen… Ik wil mijn spulletjes toch wel zo netjes mogelijk afleveren natuurlijk! Maar goed, dat lukt ook allemaal weer. En om 15.15 heb ik hem dan weer leeg!
De retourvracht waar de planning een beetje op gokte bij Ravenna gaat (uiteraard..) helaas niet door. En ze hebben eigenlijk nog maar weinig ‘vroege vrachten’. Het is dus even een beetje modderen. Maar dan wordt toch de knoop doorgehakt. Ik moet wel even oversteken naar de andere kant van Italië maar dat is even niet anders. Ik kan morgen eerst 3 laadmeter op gaan halen bij Parma in de buurt, en daarna nog een bijna volle vracht rijst laden bij Turijn. Wel een beetje uit de richting, maar verder eigenlijk helemaal niet zo verkeerd.
Die kant maar op dus. Onderweg nog even lekker op het gemakje onder de douche door, en met nog een keer een bakkie ergens, sta ik dan om 19.15 bij het restaurant in Sanguinaro. Dit is een klein kroegje in een klein dorpje. Nou, ben ik hier een tijd geleden ook al eens geweest, maar dat was goed bevallen. Het is eigenlijk voornamelijk een barretje, maar in een gedeelte opzij staan ook een aantal tafeltjes, en daar kan je ook wel eten. En dat was de vorige keer eigenlijk dik in orde! En vandaag komt dit eigenlijk wel perfect uit, want dit is maar 1 dorpje van het dorp vandaan waar ik morgen begin te laden. En ook vanavond is het eten weer dik in orde! Als contorno (bijgerecht) bij het eten heb ik in plaats van de standaard dingen altijd, vandaag eens heerlijke groene asperges!! En die smaken echt perfect.
woensdagOm 7.15 ga ik richting het dorpje verderop. Op het industrieterrein moet ik even een beetje zoeken voordat ik het juiste pand gevonden heb. Maar om 7.45 mag ik het terrein al op. Ik laad hier 3 laadmeter met fritteuses en bain-maries (die warmhoudbakken voor bijv. de gehaktballen!) De pallets staan er zo in. Het zijn vriendelijke mensen hier in het magazijn, maar er is nog niemand op kantoor. De pakbonnen etc. liggen al wel klaar, maar hoe de vrachtbrief ingevuld moet worden, daar heeft de beste man geen flauw idee van… Dus of ik dat misschien zelf even wil doen. Nou, dat is uiteraard geen probleem. En zo zit Niels dus aan een Italiaans bureau de papieren in te vullen. Ik krijg nog een espresso, en dan rijd ik hier om 8.15 al weer weg. Dit loopt mooi!
Ik zit eens even te rekenen, maar het zou wel heel erg mooi zijn als ik die vracht rijst er ook nog even voor de middag in krijg! Dan hoef ik daar in ieder geval niet de 2 uur middagpauze meer af te wachten. Dat is namelijk een beetje zonde van m’n tijd. Het gas erop dus! Gelukkig heb ik het bedrijfje (onder de rook van Turijn/Torino) zo gevonden. En om 11.30 druk ik op de bel. Ah, jij komt die vracht rijst laden? Kijk, dat is veelbelovend.. Ze weten al precies waar ik voor kom! Zet hem maar gauw hier om de hoek, achteruit de loods in, dan zullen we dat er nog even ingooien! En ook dat is precies de reactie waarop ik gehoopt had! En zo rijd ik dus om 12.30 met 21 ton rijst aan boord, weer uit Turijn weg.
De 21 ton rijst moet ik lossen in Duitsland, tussen Hamm en Münster. En nu zit ik even te denken, wat de beste route is hier vanuit Torino. Via Frankrijk is prachtig rijden, maar errug duur… En gewoon via Como Zwitserland in, is eigenlijk ook wel een rare slinger vanaf hier. Ik besluit om maar eens ff ‘stoer’ te gaan doen. Ik stel de planning voor dat ik maar eens ff via de Grote St. Bernard ga trucken! Het is wel even een eindje heftig sturen, maar het is volgens mij de kortste route vanaf hier. In Emmeloord vinden ze het een goed plan. Zit ik er alleen nog een beetje mee, waar ik even
een douane 
documentje op ga/kan laten maken. Maar volgens mij moeten er op het Italiaanse Aosta vast nog wel wat spediteuren zitten. Dus dan gaan we daar maar eens kijken.En inderdaad op Aosta zitten nog wel spediteuren, en daar kan ik wel een transit documentje voor Zwitserland op laten maken. Ik lever mijn papieren in, en mag met een goed half uurtje terugkomen. Aangezien ik vanaf hier nog geen flauw idee heb, waar ik vanavond in Zwitserland ergens ga uitkomen, maak ik mooi even gebruik van de gelegenheid om alvast een hapje te eten. Heb ik dat maar mooi vast gehad! Intussen is mijn documentje ook mooi klaar, heb ik mijn pauze erop zitten, en kan ik dus gas gaan geven.
En gas gaan we geven! Want ik moet een mooi eindje omhoog! Het is een mooi eind klimmen vanaf hier. Maar man, wat een prachtige route! Vanuit Aosta (het dal van Aosta) begin je gelijk aan de klim. Het eerste deel is door de tunnel, en dan gaat het vervolgens met scherpe haarspeldbochten naar boven toe. Je komt nog wat dorpjes tegen, waar je doorheen slingert.
En dan gaat het een heel stuk echt steil omhoog over een geitenpad! En je slingert maar verder en verder omhoog. En het uitzicht is echt grandioos! En zeker in deze tijd van het jaar. De toppen zijn allemaal nog wit natuurlijk, en ik zit met de zonnebril op, in het stralende zonnetje door de bergen heen te trucken! Wat hebben we het mooi soms, niet?! Nou, op dit moment zeker WEL! Hier doe je het toch voor. Dit is echt genieten.
En bijna bovenaan doe ik dan eerst nog even op het gemakje een bakkie. Even lekker genieten van de omgeving. En dan nog het laatste stukje klimmen naar de tunnel toe.
Aan het begin van de tunnel (op 1900 mtr hoogte) zit dan de grens. Tenminste hier zit de douane. Echt in de tunnel al. Echt veel ruimte heb je hier niet dus. Maar de benodigde stempeltjes zijn dan ook zo binnen, en de douanehandelingen zijn hier zo klaar. Dan de 6 km lange tunnel door, en dan staan we alweer aan de andere kant van de Grote St. Bernard! Welkom in Zwitserland zullen we maar zeggen. En dan begint de afdaling weer. Ben ik eerst aan het ploeteren geweest om boven te komen, nu moeten we het hele eind weer heelhuids naar beneden zien te komen.. Net aan het begin van de afdaling zitten er langs de kant een paar restaurantjes, en allemaal wat souvenir winkeltjes uiteraard met alles wat met de Sint Bernard honden te maken heeft. Hier gaat Niels eerst maar eens een half uurtje pauze maken. Even een paar leuke St. Bernard hondjes inslaan, en ik bedenk me dat het wel weer eens leuk is om een kaart richting de planning te sturen. Dat is alweer een mooie poos geleden dat ik dat gedaan heb, dus dat kan wel weer eens.
Na een haf uurtje rondstruinen, gaan we de echte afdaling dan maar eens inzetten. Het slingert weer prachtig (en heftig) naar beneden toe.
Ik slinger door en langs de bergdorpjes.
Slinger door de haarspeldbochten.
Tot ik uiteindelijk weer een beetje in het dal begin te raken.
Beneden maak ik ook nog effe een half uurtje pauze, en dan is het moment er weer, dat ik weer een beetje kan beginnen te rekenen en plannen. Waar ga ik uitkomen vanavond. Maar als ik het allemaal een beetje goed bereken zo, dan moet ik volgens mij nog een mooi eind Zwitserland door kunnen komen. Als dat zou kunnen, dat zou niet verkeerd zijn.
Maar goed, eerst is het genieten nog niet helemaal over. Ik moet nog langs het meer van Geneve. En dit is ook altijd een prachtig stukje om te rijden. Het meer ligt er als een spiegel bij. Prachtig gelegen tussen de woeste bergen. Langs Montreux, en dan een eindje voor Lausanne draai ik af ri. Bern.
Uiteindelijk sta ik dan om 21.00 in Basel aan de Zwitsers – Duitse grens. Alle douanehandelingen weer even, en dan hebben we ook dit land weer gehad. Duitsland in, schiet ik gelijk naar het S
hell autohofje op Binzen / Lörrach. Hier zitten de uren erop, en vind ik het mooi geweest voor vandaag. Ik ga nog even naar binnen om een grote salade weg te werken, even lekker onder de pomp door te gaan, en dan duik ik fris mijn mandje in!donderdag
En omdat het gisteren met laden, en door Zwitserland heen zo goed is gelopen, wil ik eigenlijk vandaag die vracht rijst ook alvast lossen hier in Duitsland. Dat moet kunnen volgens mij, als ik geen rare dingen tegenkom. Om 6.30 maar weer van Lörrach af dus. Ik moet lossen tussen Hamm en Münster. Dus ik rijd mooi de hele 5 af. Frankfurt voorbij, en dan sta ik toch in 4 uur en een kwartier vanaf de Zwitserse grens al bij Friedberg. Dit loopt hartstikke mooi. Maar dat moet ook. Want ik heb me vanmorgen vast even laten aanmelden op het losadres, maar ik kreeg het bericht terug, dat ik dan wel voor 15.00 binnen moet zijn. Dan lossen ze me nog, en anders zijn ze weg.. Dat om het nog even wat spannender te maken zeg maar.. Want dat wordt nog wel krap!
Als ik dan vervolgens aan het eind van de 5, de 45 (de Sauerland route) op schiet. Dan raak ik bij de vele baustelles hier al gauw in de file… En een beste file. Dit kan ik eigenlijk niet hebben. Nou sc
heelt het dat ik de eerste 2 km van de file er mooi links tussen de personenauto’s voorbij schiet.. (de bange Duitsers blijven allemaal bang rechts in het rijtje staan) Maar al met al verlies ik hier toch een heleboel tijd. En het wordt steeds krapper dus. Ik zou het nu met een beetje doortrappen misschien nog precies kunnen halen, maar op de radio geven ze een eind verderop ook nog een kilometer of 6 file op.. En alternatieven zijn er hier ook niet. Ik begin dus al het ergste te vrezen. Maar –lang leve de Duitse verkeersinformatie…- op het stuk waar ze de dikke file opgeven, is helemaal niets te beleven! En precies op tijd, rijd ik om 10 voor 3 op m’n losadres het terrein op. Missie ook weer geslaagd!Om 15.45 heb ik de rijst er in ieder geval uit, en ga ik verder ri. NL. Omdat het op de 2 van
Dortmund ri. Oberhausen natuurlijk ook helemaal vast staat op dit tijdstip, hobbel ik maar mooi vanaf het losadres maar mooi helemaal binnendoor over de bundesstraße 58, tot ik bij Wesel de 3 weer op kom. Nog even een keer de verplichtte pauze vol maken, en dan sta ik om 18.30 al aan de grens, op de barrière. De uren zitten erop, en hier vlakbij moet ik morgen de laatste pallets nog lossen. Eerst maar eens een lekkere Hollandse hap. En als er dan later nog ‘een bekende’ binnenkomt. Althans niet echt een bekende, maar wel van een goed bekend bedrijf, dan wordt het nog gezellig ook.vrijdag
Vanmorgen even lekker onder de douche door, een bakje koffie en een broodje, en dan kan ik er wel weer tegen voor vandaag. Een kwartiertje rijden vanaf hier gaat de laatste 3 laadmeter (de friteuses en de bain-marie’s ) eruit. Dit is ook zo klaar, en om 8.15 heb ik hem weer leeg. Ik heb gisteren al te horen gekregen dat ik vervolgens gelijk weer kan beginnen met het export afhalen.
Eerst naar Winterswijk. Hier zet ik hem tegen het dock aan, en dan krijg ik er hier gelijk al
diverse zendingen voor Italië in. Een uurtje prutsen, en dan ga ik weer verder door de achterhoek heen. Nog een bakkie bij ‘de Keet’! En dan ri. onze vrolijke vriend de geitenboer.Deze man zit op een prachtige plek in de bossen. Echt ideaal om er met een grote vrachtwagen te komen is het uiteraard niet… Maar nu je weet waar je heen moet, en wat je te wachten staat gaat het allemaal wel. Alleen de 1e keer dat je hier heen moet, dan denk je echt dat je hartstikke fout zit, dat het nooit goed komt. Maar goed een prachtig plekje dus. Een paar schuren vol met geiten, en we laden hier dan met grote regelmaat een aantal pallets met geitenyoghurt. En was ik hier vorige week vrijdag nog in het gezelschap van mijn charmante assistente, vandaag moet ik het alleen doen. Maar goed, de 4 pallets geitenyoghurt staan er vlot in. Nog even bij de geitjes kijken, en dan weer verder.
Op naar Almelo. Hier moet ik bij een sociale werkplaats ook nog 2 pallets ophalen. De ontvangst is hartelijk genoeg hier! Alleen de 2 pallets (die ze hier alleen moeten verpakken, of moeten voorzien van een sticker) zijn nog niet binnen, dus zeker nog niet te laden. Maar even bellen dus. Er is bij de afzender wat misgegaan, dus ik moet maar gauw weer gas gaan geven, die pallets moeten dan later maar eens mee.
Ik ben nog mooi op tijd, dus ze bedenken dat ik dan ook nog wel even door ‘de andere polder’
kan om een aantal big bags met uien op te halen, ook bestemd voor Italië. Ook dit is geen probleem, en vanuit de achterhoek, de polder door heb ik om 15.30 de auto dan vol in Biddinghuizen. Op naar Urk. Hier is het bij de Coldstore alweer een drukte van belang met Van Wierens. We lossen alles, verdelen alles, en de auto’s worden allemaal weer in de juiste volgorde geladen. Nog even tanken, en dan gaat ie weer in de hoek! Om 19.30 staat hij weer startklaar voor de nieuwe week. Maar ik heb nu eerst weekend!
