Er staat een dikke rit op het programma. Mijn trailer staat vol voor 9 klantjes
Italië. Ik begin te lossen bij Bologna, en ga dan via Ascoli Piceno naar Napels waar ik div. klantjes heb, en dan via Salerno, Polla tot Catanzaro. De bedoeling is dus om vanmorgen op tijd (om 8.00) te vertrekken. Na wat lichte opstartprobleempjes van mijn kant… is het uiteindelijk (dankzij Rob’s wekservice) 8.15 dat we getankt en wel uit Emmeloord weg rijden. Collega’s Eelke en Rob moeten ook op tijd vertrekken en via de Brenner naar Italië. We rubberen dus mooi met z’n 3-en die kant op.Via een keer 3 kwartier pauze op Fernthal, en eind van de middag nog eens 3 kwartier pauze op Steigerwald, is het uiteindelijk 20.15 als we hem met z’n 3-en op Eching aan de kant zetten. En we gaan gezellig met z’n 4-en bij de Griek aan tafel.
maandag
Vandaag weer vroeg op! We willen voor de drukte München voorbij. En ik wil mijn 1e klantje lossen vanmiddag, bij Bologna, en hier willen ze altijd dat je er ‘s middags een beetje op tijd bent. En zo staan we om 5.00 alweer naast de auto. Effe een plens water om wakker te worden, en dan gaan we om 5.30 rijden.
Eelke gaat tanken op Kufstein, en Rob en ik rijden nog even door en tanken (ivm de trekasdruk) op Matrei, boven aan de Brenner. Het is maandagmorgen 8.00, en in Emmeloord op kantoor komt nu langzaamaan ook alles in bedrijf, en wij staan hier toch alweer boven op de Brenner!! Voor Marjolein begint de werkweek dus normaal ook zo'n beetje op dit moment, en nu kan ze dus zelf ook eens ervaren, dat als de boel op kantoor opstart, dat er al wel wat gebeurd is. Dat wij dan intussen al een mooi eind op weg zijn, en al aan de Brenner staan!
Na het tanken pikt Eelke ons zo weer op, en met z’n 3-en koetsen we Italië binnen. Om 10.00 maken we dan ff pauze bij de pomp bij Egna Ora. We doen ff de eerste echte Italiaanse cappuccino. En dan staan we vervolgens buiten nog ff mijn trailerbanden te bestuderen en te analyseren. (en ja… op de foto ziet dat er idd, ’n beetje debiel uit ja..!)
Onderweg haakt eerst Rob af, die hier zijn 1e klantje al heeft. Maar waarschijnlijk zullen we elkaar vanavond bij het restaurant weer zien. Eelke begint morgenochtend te lossen in Firenze. Hij gaat even pauze maken op Campogalliano, wij doen nog ff een kwartiertje een bakkie met Eelke, en gaan dan ri. 1e losadres.
Om 14.30 melden we ons aan bij de portier. Vervolgens aanmelden op kantoor, en dan mag ik hem er voor zetten. 3 pallets met geitenyoghurt, en 1 pallet met geitenboter, bestemd voor de Italiaanse supermarkten, gaan er hier uit. Nog even een bakje koffie, en een uurtje later rijden we weer.
Even een belletje met Rob, en hij heeft intussen ook zijn 2 klantjes voor vandaag eruit. En ook hij gaat, net als ik, morgen langs de Adriatica verder met lossen. We spreken dus af, om vanavond samen een hapje te gaan eten op Riccione. Tegen 6-en staan we allebei op de parking. Even lekker onder de douche door, een aperitiefje in het barretje, en dan gaan we lekker zitten eten!
dinsdag
Om 6.00 gaan Rob en ik allebei weer rijden. Rob gaat lossen bij San Benedetto, en ik heb 2 adresjes bij Ascoli Piceno. Onderweg nog even een kleine sanitaire stop. (ja, met een vrouwelijke bijrijdster, moet je daar wel, even om denken!) En vervolgens, bij San Benedetto, scheiden Rob en mijn wegen.
Om 8.30 sta ik dan bij de 1e klant voor vandaag. Ik mag hem er gelijk voor zetten, en de ene pallet die we hier moeten lossen, is er ook zo uit. En om 8.45 gaan we weer verder.
Een kwartiertje verderop, zit de volgende klant. Hier moeten we bij ’n groot concern lossen. En daar gaat meestal wat meer tijd in zitten.. Maar ook dat valt vandaag enorm mee! Om 9.00 kom ik aan, en om 9.30 ben ik mijn 6 pallets alweer kwijt! Dat gaat ook wel eens anders hier..
Vervolgens staat er een ‘rondje Napels’ op het programma. We steken dus over via de altijd prachtige Gran Sasso. (waar de hoogste berg van de Appenijnen ligt)
Komen langs de stad L’Aquila, waar begin April dit jaar, de hevige aardbeving was. Waarbij toen 295 mensen om het leven kwamen. We zien nog steeds ingestorte gebouwen/huizen. Maar ook de tentenkampen, waar nu dik 7 maanden later, nog steeds mensen noodgedwongen moeten verblijven, omdat ze nog altijd dakloos zijn.
Intussen heb ik (dat is handig als je iemand van de planning mee hebt!) begrepen dat er in een koelhuisje van een klant van ons, bij Frosinone, nog 3 pallets vis staan. Waarvan nog niet helemaal duidelijk is, of ze terug moeten naar Nederland, of dat ze door moeten naar een klant vlakbij Catanzaro. Aangezien ik hier toch makkelijk bij langs kan rijden, en ik ook in het hoekje bij Catanzaro kom deze week, stel ik voor om deze pallets vast op te pikken. Dan kunnen ze in Nederland gaan bedenken wat er mee moet gebeuren, maar dan heb ik ze iig maar vast in de auto, en kan ik er alle kanten mee op. Vanuit Emmeloord vinden ze dit een strak plan.
Dus zodoende staan we tegen 1-en, via de onmogelijke inrit hier, bij het koelhuisje. En als ik er hier op dit krappe pleintje, voor de vrije deur kan komen, dan mag ik hem er wel voor zetten. De 3 pallets staan intussen klaar, en omdat ik de jongens hier een ’n beetje ken, vraag ik gelijk of ik de boel ’n beetje mag omzetten, zodat deze 3 pallets gelijk helemaal voorin komen te staan, en ik ze niet bij iedere klant opzij hoef te zetten. Dit is geen enkel probleem, en om 13.45 heb ik het er helemaal naar m’n zin, in staan.
Als we hier dan vervolgens wegrijden, komen we nog wat onverwachte tegenliggers tegen… We komen terecht midden in een kudde schapen! Tja, dat wil nog wel eens gebeuren hier in dit land. Dat je een herder met zijn kudde tegenkomt. En dan kan je maar 1 ding… Effe afwachten.
Nou, heb ik nog 1 doel voor vandaag… Één van mijn klantjes bij Napels, is ook weer zo’n grote fabriek, van ’n groot concern. Nou heb ik hier nog nooit gelost, maar voor een paar jaar terug, dan laadden we hier nog wel eens. En dan ging er altijd ’n boel tijd inzitten hier! Dus eigenlijk wil ik deze klant vanmiddag graag nog even kwijt… Dat scheelt weer een heleboel voor morgen!
Om 15.45 komen we bij het industrieterreintje aan. Ik heb mijn bijrijdster al een klein b
eetje voorbereid, dat dit niet echt ’n fijn hoekje is… Nou staat Napels natuurlijk aardig bekend om zijn criminaliteit, en alles wat gezegd wordt, klopt ook echt! En ook hier is het echt heel erg. Zeker ook dit industrieterreintje is erg berucht, en er zijn hier al aardig wat mensen beroofd. Ook chauffeurs, die onder bedreiging van pistolen, al hun persoonlijke eigendommen, of zelfs hun complete (meestal geladen..) vrachtwagencombinatie moeten afstaan.
Maar we moeten nu echt al door de beveiliging voor we het industrieterrein op mogen! Alles is afgesloten met grote hekken, en ik moet eerst een toegangsbewijs halen bij de beveiliging! Dan met een pasje de grote hekken door, en naar het juiste bedrijf. Hier was het altijd al, dat je door een grote sluis heen moest; het 1e hek open, naar binnen, hek weer dicht, en dan het 2e hek pas open…
We moeten dit keer (goh, geheel onverwacht…) eerst even wachten. Maar we mogen de parking van de fabriek niet op, dus we moeten buiten het hek maar even een plekje zoeken, de portier noteert mijn telefoonnummer, en hij zal me bellen, zodra ik naar binnen mag. En hoe lang dat ongeveer gaat duren?? Hij heeft geen flauw idee… Maar gewoon afwachten dus. Uiteindelijk krijg ik om 17.00 een telefoontje, en mag ik naar binnen. Het is op de grote fabriek even zoeken naar de juiste persoon, die mijn 2 palletjes diepvries wil hebben, maar uiteindelijk ben ik ze om 17.45 dan toch kwijt. Nog even dit fort uit zien te komen, en dan op naar het restaurant!!
Collega Eelke staat op dit moment te laden in Caserta, hier bij Napels. Als ik hem even een belletje doe, heeft hij hem net vol. Ik vertel hem, dat ik naar Capua ga vanavond, en dit past hem ook wel heel best! Bij Caserta bij de pomp pik ik hem op. Op Capua zit 1 heel groot bekend restaurant, maar ik vertel Eelke dat ik persoonlijk eigenlijk liever naar het restaurant Russo ga. Hier is Eelke nog nooit geweest, maar hij wil daar ook wel eens kijken. En om 19.00 zetten we hem dan bij Russo aan de kant.
De reden dat ik hier liever kom, dan bij het andere grote restaurant (waar eigenlijk iedereen staat) is dat het daar zo groot en massaal is. De bediening is er onvriendelijk, en de eigenaar (grote geldwolf) zit alleen maar achter de kassa te vangen. Er kan nooit een vriendelijk woord of praatje vanaf. Nou, is dit restaurant ook niet echt een klein gezellig kroegje, het is hier ook een grote eetzaal. En ook hier is het zeker niet echt goedkoop. Maar toch, ze zijn hier een heel stuk vriendelijker. En het leuke en mooie hier, is het grote houtgestookte vuurtje hier, midden in het restaurant! Hier wordt al het vlees op een echt houtgestookt vuurtje in het restaurant gegrild. De hele tent ruikt ernaar, en je proeft het! Heerlijk. En het is eigenlijk zelfs al leuk, om alleen maar naar dit tafereel te kijken. De kok is echt de hele avond, met zijn vuurtje bezig!
woensdag
Gister heb ik vanuit Emmeloord begrepen dat ik met terugladen ook weer ‘in de klusjes’ kom. Hoe en wat ik er allemaal precies in krijg, wisten ze nog niet. Maar ze hadden iig al een boel adresjes rond Napels en Salerno, die ik allemaal moet ophalen, en allemaal met 1 of 2 of 3 palletjes. Ik heb dus gister alvast een (of eigenlijk werden het er al 2..) faxen laten doorsturen met de adressen die ze tot nu toe al hadden. Ik moest verder zelf maar even zien, hoe en wat, en in welke volgorde ik het allemaal ga doen.
Aangezien de week al een heel eind om is, voordat je met zo’n rit leeg bent, en er nu dus ook nog een hele lijst met teruglaadadressen afgewerkt moet worden, lijkt een week dus wel aardig te kort te worden. Ik wil dus iig tussen het lossen door, al zoveel mogelijk adresjes proberen op te pikken. Zodat ik het misschien met 1x een rondje Napels kan redden, ipv 1x een rondje lossen, en later 1x een rondje laden. Dit scheelt me een hoop tijd, en dat kan eind vd week nog wel eens een dag aan tijdswinst opleveren. Zo gezegd, zo gedaan dus. En het wordt een dagje van lossen-laden-lossen-laden etc. etc.
Om 6.30 laten we Capua achter ons, en duik ik weer het Napolitaanse gekrioel in. Mijn 1e klantje voor vandaag is een onbekend klantje. Althans, een voor mij bekende naam, maar in een onbekend dorpje. Nou heb ik vrijdag al aangegeven, dat dit volgens mij niet helemaal klopte. Maar na div. mailtjes heen en weer met de afzender in Holland, bleven ze er toch echt bij, dat het naar dit adres moest. Nou ben ik toch behoorlijk eigenwijs (ik zeg het zelf maar..) en besluit, om toch maar naar het voor mij bekende adres te rijden. Om 7.00 sta ik hier voor het hek, en als het personeel komt binnendruppelen, blijkt dat mijn koppigheid (dit keer..) loont. Het afleveradres op mijn vrachtbrief is een kantooradresje, waar je met een vrachtwagen absoluut niet kan komen, en ik moet gewoon hier lossen… Dat scheelt alweer een boel gezoek, heen en weer rijden, en dus een boel tijd! En om 8.00 ben ik gewoon mijn 1e 5 pallets alweer kwijt.
Next stop, besluit ik, wordt Caserta. Hier moet ik 1 pallet (diepvries) retour ophalen. Alleen is het nog erg druk deze kant op ook. Terwijl ik het eigenlijk helemaal niet kan gebruiken, krijg ik toch nog een stuk file. Maar goed. De klant waar ik de pallet moet ophalen, heeft 2 magazijnen. Helaas is het vanuit Nederland niet helemaal duidelijk geworden waar de pallet staat. Aangezien ze de laatste tijd bij het ene magazijn aan het verbouwen waren, gok ik dat hij in het 2e magazijn staat…
Helaas! Ze vonden het leuk dat ik even langs kwam, maar jouw pallet staat toch echt bij het andere pand. Hier sta ik dan om 9.00 binnen de hekken. En om 9.30 zijn we hier ook weer klaar.
Nu zit ik even in twijfel. Ik heb eigenlijk nog 2 adressen die ik graag wil doen voor de middag. Ik moet sowieso met de middag Napels achter me laten, want wil ik vanmiddag niet vast lopen, dan moet ik na de middag gelijk in Salerno beginnen. Maar als ik deze 2 adresjes nog haal, dan heb ik echt een heleboel tijd gewonnen. Aangezien de klant in Nola ’s middags niet werkt, besluit ik toch om die maar eerst te doen. Om 10.00 sta ik dan op het interporto in Nola. Het zijn maar 2 pallets die ik hier moet lossen, maar ik heb eerst nog een auto voor me. Al met al heb ik toch een uurtje nodig om de 2 pallets hier kwijt te raken.
En dan zit ik in dubio.. Ga ik het andere adresje (aan de westkant, tegen Napels zelf aan) nog proberen?? Het wordt krap, maar als het lukt… Ik ga er dus toch maar voor! Via de altijd gezellig drukke tangenziale van Napels, schiet ik naar Pozzuoli. Ik ken het industrieterreintje waar ik zijn moet, dus dat scheelt. Alleen deze klant ken ik niet. Ik zal dus nog even moeten zoeken ook.
Omdat het één wir war van straatjes is, die allemaal onder dezelfde straatnaam vallen, is het even zoeken. Ook uit de nummering valt uiteraard geen enkele logica te halen. Ik loop dus eerst maar eens één van de doodlopende straatjes in, om het te vragen. Gelukkig heb ik gelijk een goede Italiaan te pakken. Hij kent het bedrijf dat ik hebben moet, en hij zegt gelijk al dat het vrij lastig te vinden is. Ik moet dus maar even bij hem instappen in de personenauto, en dan laat hij het begin van het juiste doodlopende straatje wel ff zien! En even later scheur ik dus zigzaggend in een Napolitaanse fiat door het verkeer. Omdat het tegen 12-en loopt meld ik me eerst zo maar even aan de intercom.
1 pallet laden voor Holland. Ja, dat is bekend! Eh, waar sta je met de auto?? Ik sta nog op de doorgaande weg. Dus als jullie dat palletje nou even klaar zetten, dan ga ik de auto even halen! Het is weer een heel wandelingetje naar de auto, maar het idee dat het gaat lukken voor de middag maakt ’n boel goed! Dan is het nog even zien heelhuids in dit hele krappe straatje bij de klant op de dam te komen, en dan via de steile inrit nog te draaien bij het bedrijfje ook. Maar dan staat mijn palletje keurig klaar, en we scheppen hem zo achterin. Nog even de papieren, en dan weer heelhuids weg zien te komen… En om 12.15 is het dan gelukt!! 5 adresjes rond Napels afgewerkt voor de middag. Ongekend! Maar het is gelukt! Het is even rennen, vliegen, maar het levert weer een boel op!
En dan kan ik Napels en de Vesuvius eerst weer even achter me laten. Met de Vesuvius links, en de Golf van Napels rechts laat ik via Pompei de hectiek van Bella Napoli weer achter me. Op naar Salerno.
Om 14.00 sta ik dan in Fuorni. Hier hebben ze pauze tot 14.30. Dus eerst eens ff tijd voor een broodje. Als het volk dan allemaal weer gearriveerd is, en ze hun dikke pakken weer aanhebben, ben ik mijn 4 pallets vlot kwijt. Ze controleren de boel nog even, en tegen 15.00 ben ik weer op pad.
Bij een klant in Battipaglia staan ook nog 3 pallets diepvries, die retour moeten naar Holland. Dit is de volgende halte in mijn planning. Nou, is de eigenaar van dit bedrijfje niet de hele dag bij het magazijn aanwezig, en moet hij van tevoren altijd even gebeld worden. Als hij dan weet hoe laat een auto bij hem is, komt hij zelf ook naar het magazijn toe. Alleen nou ligt mijn autotelefoon er vandaag al de hele dag uit.. En kan ik dus geen contact hebben met kantoor. Gelukkig staat het telefoonnummer van deze klant op m’n fax, en bel ik hem zelf even. Ik vertel hem, dat ik met 20 minuten bij zijn magazijn ben, om de 3 pallets retour op te halen.
Dit magazijn zit precies als laatste bedrijfje voor een viaductje waar je met een vrachtwagen niet onderdoor kan.. Maar met behulp van een tegenoverliggend zandpad lukt het toch om netjes op de dam te komen. Als hij dan mijn bijrijdster ziet uitstappen met het fototoestel om haar nek, is hij er heilig van overtuigd dat de klant in Holland, speciaal iemand heeft meegestuurd, helemaal naar Italië toe, om de goederen te bekijken, en te zien waarom ze terug moeten… We bekijken de goederen aandacht, en ze zijn inderdaad niet goed schoon gemaakt, (en zoals we achteraf van de klant in NL ook horen) ze gaan terecht terug. Dan gauw de 3 pallets erin, en weer verder!
Nog 1 klantje (om te lossen dit keer weer..) op mijn programma voor vandaag. In Atena Lucana (tussen Salerno en Cosenza) verwachten ze ook nog 2 pallets uit Holland. Ze werken hier tot 17.30, dus dat moet ook nog mooi even lukken. Om 17.00 ben ik er. Er staat nog net even een auto in de put, maar die ik bijna klaar. Dan zet ik hem in de put, en de 2 pallets worden er vlot uitgelepeld. Stempeltje en handtekening op de vrachtbrief, en om 17.30 kan ik ook dit adres weer afvinken!
En dan kan ik verder naar beneden, Calabria in. Intussen staat de stand op; 8 gelost, en 5 geladen. De pallets die ik tussendoor opgeladen heb, waar nog niet over bekend was, wat er mee moest gebeuren, daar is intussen duidelijkheid over. Ze gaan terug naar Holland. En zodoende heb ik nu dus nog maar 1 losadresje te gaan, en dat is die bij Catanzaro. Dit is gelijk het adres dat het verste naar het zuiden ligt. Ik rubber dus mooi vanavond nog een eind Calabria in, en werk dan morgen vanaf het zuidelijkste adres weer terug omhoog.
Maar voor vanavond gaat het eerst; Op naar mijn grote vriend (opa) Giovanni, op Falerna!! Het is een indrukwekkende omgeving om te rijden hier altijd, alleen krijgt mijn bijrijdster daar nu in het donker maar weinig van mee. Om 20.30 zet ik hem dan op Falerna op de parking naast het Hotel neer. Weer een druk (maar productief!) dagje ten einde. Nu eerst maar eens even heerlijk onder de douche door, en dan een lekker hapje eten! Een lekker glaasje wijn erbij, dat hebben we wel verdiend vandaag. (al zeg ik het zelf…)
donderdag
Om 7.00 even een lekkere cappuccino aan de bar, en dan gaan we maar weer verder. Het laatste losadresje ligt hier vlakbij Catanzaro. Om 8.00 sta ik hier voor de deur. Ik krijg een pompkar in de auto, en de laatste 4 pallets gaan de trailer uit. Die missie in ieder geval weer geslaagd. En omdat ik de pompkar nu toch in de auto heb, zet ik ook gelijk alle, intussen al retour geladen, pallets diepvries even netjes voorin.
En dan kunnen we weer omhoog. Omhoog richting Salerno. Omdat ik alle adresjes in de uithoeken gister al heb opgehaald, kan ik vandaag Napels links laten liggen, en ligt alles keurig op route. Ik ga beginnen in Salerno. Maar dat is nog een mooi pokke eind sturen vanaf Catanzaro! Dus we gaan eerst maar eens een poosje koetsen. En nu kunnen we het prachtige Calabria wel bij daglicht zien.
Tegen 13.00 bereiken we dan Salerno weer. Hier moet ik 8 pallets gaan laden bij een voor mij bekende klant. Alleen krijg ik vanuit Emmeloord te horen, dat ik niet gewoon bij het bedrijf moet laden, maar de vorige collega die hier geladen heeft heeft een heel ‘paniekverhaal’ doorgegeven over een nieuw magazijn. En dit krijg ik nu te horen. Ik moet gelijk naar dit magazijn rijden, en daar wordt geladen. Alleen is dit magazijn eigenlijk niet te vinden, en is het allemaal moeilijk en allemaal krap. Dat wordt nog wat dus! Maar als ik dan de doorgegeven routebeschrijving en instructies krijg te horen, onderbreek ik de planner even; Eh Gert… Is dat niet gewoon het magazijn, waar we eigenlijk bijna altijd al bij moesten laden?? Nou nee, volgens die collega is het allemaal moeilijk, en allemaal krap, en allemaal nieuw… Nou, het klinkt mij allemaal erg bekend, en ik rijd dus maar eens mooi (eigenwijs) rechtstreeks naar het magazijn, dat ik denk dat bedoeld wordt! En ja hoor, daar staan de voor mij bekende gezichten al keurig te wachten! Ah, ciao Van Wieren! 8 pallets voor Olanda?? Jazeker! Mooi, zet hem maar met de kont naar binnen, dan scheppen we ze er ff in… Haha. Weinig paniek dus, en om 14.45 heb ik netjes mijn 3 kwartier weer op de schijf, en de pallets erin!
Volgende patient; ik moet ook nog 1 pallet wijn gaan laden in een dorpje tussen Salerno en Avellino, in de bergen. De importeur waar ik dit palletje voor moet gaan laden is een importeur in hele exclusieve wijnen. En nou ben ik best een wijnliefhebber… Maar over het algemeen geldt; hoe exclusiever de wijn… Hoe krapper en onmogelijker het adres!! Ik ga hier eerst even een eindje binnendoor, en dan de bulten in. En een keurig bordje geeft aan, dat ik via 5 haarspeldbochten omhoog moet. En het gaat nog pittig steil omhoog ook! Maar dit is mooi rijden.
Als ik dan eenmaal de klant gevonden heb, laat ik de auto eerst nog maar even staan, op de weg. En ga ik eerst maar eens te voet op onderzoek. Het lijkt namelijk meer gewoon een huisadres.
Maar inderdaad achter het huis, zit een hele wijnboer. Echt veel ruimte is er allemaal niet, maar ik moet hier toch echt heen, om te laden. En als ik het hier zo inschat, kom ik hier ook altijd wel weer weg. Als ik met het hele spul achter sta, krijg ik nog even hulp van mijn ‘nieuwe vrienden’ ook, en het palletje staat er zo in.
Nu alleen nog even zien te keren, en hier weg te komen… Echt veel ruimte is er niet! Maar de jongens bedoelen het goed, en kijken aan alle kanten mee naar wat ik net niet raak.
Als ik het hele spul weer met de neus richting uitgang heb staan, gaan we de papieren nog even doen, krijgen we een bakje koffie, en om 16.00 gaan we weer verder!
We rubberen nog een aantal echt Italiaanse (krappe) dorpjes door. We gaan hier echt door de typische (arme) Zuid Italiaanse omgeving.
Ik wil er nog 1 klantje inkrijgen vandaag! En dan zijn we hier rond Napels iig klaar, en kunnen we weer een eindje verder ri. het noorden. Er staat nog een wijnklantje op het programma. Ook weer 1 pallet. Voor deze klant heb ik geen adres opgekregen. Ik moet hem een uurtje van tevoren bellen, en dan moet ik naar een bepaalde benzinepomp rijden, en daar zullen ze dan (volgens Emmeloord) met het palletje klaar staan… Eerst maar eens zien… Maar ze staan inderdaad op het afgesproken tijdstip bij de pomp klaar. Alleen niet met de pallet wijn… Nee, ik kan inderdaad niet bij de Cantina komen. Maar ik moet wel even achter opa aanrijden, naar het juiste dorp. Daar is 1 pleintje waar ik nog ’n beetje fatsoenlijk kan komen met zo’n auto. Dichterbij de wijngaard gaat niet, maar hier komen ze de pallet dan brengen. Alleen is dit hele dorpje en pleintje al wat lastig te vinden, vandaar dat hij me hier bij deze pomp komt ophalen. Nou, ik ben benieuwd! Waar ik nu weer terecht ga komen…
Maar het is allemaal aardig te doen, en ik kom inderdaad op ’n pleintje terecht. En verder gaat inderdaad niet. Er is een prachtig (laag & klein) poortje waar je onderdoor het dorp in gaat. Dit poortje is al onneembaar en qua hoogte, en qua breedte voor een vrachtwagen, maar daarna worden de straatjes (nou… steegjes!) alleen nog maar smaller. Maar de zoon (of knecht?) staat al keurig met een heftruckje (met pallet wijn) naast de kerk te wachten. In de tijd dat opa mij ophaalde bij de pomp, is hij met het heftruckje de hele berg naar beneden gekomen, en door de steegjes het hele dorp door, en staat nu keurig op ons te wachten.
De pallet wijn staat er zo in. Een pompkar heeft hij uiteraard niet bij zich, dus ik zet de pallet maar mooi helemaal achterop tegen de wand. Die zet ik mogen bij de volgende klant wel naar voren. En Mario taait weer af, terug het dorpje door, en de berg omhoog. Opa is intussen weg om de papieren allemaal in orde te maken. Het is nu eerst even wachten dus. Maar er zijn slechtere plaatsen om even te moeten wachten hoor!
Als opa weer terug is, en ik alle papieren heb getekend, begint hij zich te verontschuldigen dat we niet dichterbij konden komen, en dat we nu de ‘Cantina’ en de wijngaard niet hebben kunnen zien. Want deze is echt prachtig zegt hij. Ik vertel hem dat ik dat inderdaad erg jammer vind, waarop hij gelijk vraagt of ik nog wel een beetje tijd heb dan… Nou, eigenlijk hebben we nooit tijd, maar goed, dit was het laatste adresje voor vandaag, en ach dan zijn we toch gewoon wat later in het restaurant.
We rijden met hem mee, in zijn Alfa. Waarbij de arme man nog over zijn eigen bril heen rijdt ook… Deze was hij na het tekenen van de papieren uit enthousiasme helemaal vergeten van het dak van zijn auto af te halen… Maar goed, via de steegjes (en nu kom ik erachter hoe smal dit dorpje echt is! We kunnen nog geen voetgangers tegenkomen..) zigzaggen we door het dorp, en gaan de berg op. En inderdaad, het is er prachtig! We mogen in de wijnkelder rondkijken, hij laat ons zijn huis zien (uit 1700!!!), de wijngaard, en als laatste het prachtige uitzicht over het dal, en op het klooster 1 berg verderop. We krijgen nog ’n flesje wijn mee, en ik koop nog wat eigen versgeperste (!) olijfolie (vanmorgen vers geperst!!) en dan brengt opa ons gauw weer terug ri. de helse machine.
Al met al goed 3 kwartier gestaan, dus dat valt niks tegen! En nou gas erop, en richting restaurant! Ik heb intussen ook de laatste 2 laadadressen doorgekregen. Ik moet nog wat marmer en natuursteen gaan laden tussen Viterbo en Orvieto, en dan het laatste klantje bij Bologna. Ik kan dus eerst weer ’n mooi eindje richting het noorden koetsen.
Nou is het restaurant op Cassino me eigenlijk te vroeg om te stoppen, en Orte ga ik niet halen. Qua uren kom ik ongeveer terecht bij het restaurant op Anagni… Alleen kom ik daar niet echt graag… Niet echt vriendelijke gastvrije mensen zeg maar. Maar een klein stukje verder ri. Rome, binnendoor, weet ik nog wel een zeer goed restaurantje! Er kunnen maar een paar auto’s staan, en je moet er een aardig eindje voor binnendoor rijden, maar het eten is er prima, en de mensen zijn ook supervriendelijk! En het is er lekker rustig. Dit gaat het dus maar worden voor vanavond! Om 20.00 druk ik de helse Vabis hier in de hoek, en gaan we eerst maar weer eens culinair genieten!
vrijdag
Na de dag weer met een cappuccino aan de bar begonnen te zijn, trap ik hem om 7.00 weer aan. Rome voorbij, en dan schiet ik er bij Orte af. Omdat ik het hier niet over m’n hart kan verkrijgen om zomaar bij ‘ouwe Carlo’ voor de deur voorbij te rijden, schiet ik ff de parking op om ’n snel bakkie te doen, en dan ga ik gelijk weer verder binnendoor richting Viterbo. Daar rechtsaf verder de binnenwereld in. Na wat vragen, blijkt de marmergroeve waar ik heen moet, helemaal een eind de bossen in te liggen. Om 9.30 sta ik dan in de groeve. Maar als ik me hier op (het prachtige!!) kantoor aanmeld, krijg ik niet echt goede berichten… De 4 pallets die ik hier moet laden zijn nog niet klaar. Ze hebben de auto al wel besteld, maar de goederen zijn nog niet klaar. Bellen dus maar.
De hele week loopt het als een gek! Alleen nu gaat het bij de laatste klantjes dus nog tegenzitten.. Er wordt een boel heen en weer gebeld, en uiteindelijk krijg ik de belofte dat het om 10.30 klaar is. Als ik er om 11.00 nog niets in heb zitten, mag ik wegrijden zonder marmer. Maar tegen 10.30 lijkt er nog weinig schot in te zitten. Na nog een paar keer navragen op kantoor, krijg ik de telefoon in handen gedouwd, en heb ik de agent nu zelf aan de lijn. Na een boel gepraat en een boel excuses, spreken we af dat om 11.00 de helft van de partij klaar is, dat ik dat oplaad, en dat de rest dan volgende week komt.
Uiteraard moeten dan om goed 11.00 de pallets nog gebonden en ingeseald worden, de papieren nog klaar gemaakt worden, en is het dus uiteindelijk nog tegen 12-en dat ik hier de groeve uit, en het bos weer uit rijd.
Intussen hebben collega Robbie en ik al even overlegd, dat ik zijn laatste klantje (Perugia) voor hem ga ophalen, en dat hij voor mij mijn laatste klantje (Bologna) gaat ophalen. Ik kan Bologna namelijk voor sluitingstijd nooit meer halen, en als Rob niet via Perugia hoeft, scheelt hem dat echt enorm veel kilometers. Strak staaltje rekenwerk, en in Emmeloord vinden ze het prima!
En zo koets ik ipv al naar boven, eerst nog even binnendoor via Orvieto en Todi (het gebied bekend om de truffels!) richting Perugia. Bij Perugia een eindje de binnenlanden in, en om 13.30 sta ik dan toch echt bij m’n 19e, en laatste klant voor deze week.
Ik moet hier een palletje met salami’s en andere delicatessen laden. Ze hebben eerst uiteraard nog pauze. En tot overmaat van ‘ramp’ is het winkeltje, waar ze hier rechtstreeks vanuit de fabriek verkopen, (en waar ik de laatste keer bijzonder lekkere stukje salami heb gekocht!) ook nog dicht. Als ze om 14.00 dan weer beginnen, is mijn palletje nog niet helemaal klaar ook… Natuurlijk, het zat toch al tegen vandaag. Maar goed, uiteindelijk heb ik om 15.00 ook het palletje salami’s erin, en gaan de deuren dicht, en kan ik weer richting Olanda!!
Maar goed… Laten we eerst maar eens beginnen om weer in Noord Italië te komen… Want het is vrijdagmiddag 15.00, en ik sta nog in Perugia, midden Italië. Langs het Trasimeno meer, langs Firenze, door de Appenijnen, de Povlakte over, en dan vind ik het om 20.30 op Nogarole Rocca wel mooi geweest. Een naam die Marjolein al bijzonder vaak te horen heeft gekregen, (de jongetjes van Van Wieren komen bijzonder veel in dit restaurantje!) maar waar ze nu ook eindelijk een beeld bij krijgt. Ik parkeer hem op het industrieterrein, en bel de eigenaar van het restaurant gelijk even op. Ah, si… Van Wieren!! Het restaurant ligt namelijk in het dorpje zelf, en daar is geen parkeermogelijkheid meer. Maar hij stapt gelijk in de auto, en komt ons ophalen. Het eten smaakt als vanouds, en ’s avonds brengt hij ons weer keurig naar de auto toe.
zaterdag
We staan nog een behoorlijk eind van huis, dus toch op tijd maar weer op. Om 5.30 naast de auto, even een plens water om de kop, en om 6.00 rijden we weer. Omdat we op een industrieterrein stonden, bij de 1e (of eigenlijk 2e..) pomp nog maar even een sanitaire stop voor de bijrijdster, en dan gaat het in 1 ruk naar de Brenner, de Brenner over, en om 10.15 is het dan eerst maar eens pauze op het Oostenrijkse Vomp. Hier hebben ze perfecte douches, dus maar even lekker onder de pomp door, en als de 3 kwartier er dan op zitten, gaat het gas er gelijk weer op.
Halverwege de middag dan nog even een keer 3 kwartier pauze op het Duitse Steigerwald, en dan vlam ik er ook nog maar een laatste ruk op ook. Om 19.30 vind ik het op Ransbach dan wel weer mooi geweest. Een hapje eten, een biertje en dan liggen we er (zeker voor de zaterdagavond!!) op tijd in.
zondag
Want vandaag loopt om 4.15 het wekkertje weer af… Ja, dat is schrikken hè! Maar ik wil eigenlijk voordat de meeste Duitsers (en zeker de geüniformeerde Duitsers…) wakker worden, het land uit zijn. Even wassen dus, een grote mok koffie mee, en dan rubber ik om 5.00 de Deutsche autobahn weer op.
Ja ja, zeg ik tegen m’n bijrijdster… Zondagmorgen 5.00, normaal kom je nu zo’n beetje de kroeg uitrollen, en vandaag begint de zondag al!! Maar dat geldt voor meer mensen.. En het is dus ook nog heerlijk rustig op de weg. Bij Köln is wegens werkzaamheden de hele autobahn afgesloten, ik moet dus omrijden, de andere kant Köln langs. Maar ondanks dit, stak ik in strak 4 uur en een kwartier, om 9.15 bij de pomp in Emmeloord! Even aftanken, nog even wat lossen op de loods, en dan zit het er om 10.00 weer op! Bijna 5300 KM verder, 9 adressen gelost, en er 10 weer terug geladen. Een mooi weekje. Maar nu eerst; ‘weekend’! En als ik het goed begrijp… Gaat mijn bijrijdster nu eerst naar huis, en duikt eerst eens een halve dag haar nest in! Kapot.. Wat hebben we het mooi soms.. Niet dan?!
