Week 2 – Vast in CH & grote sneeuwbende in Milaan

maandag
En toen waren alle feestdagen weer over, begint het normale dagelijkse leven weer. Het is alweer 3 weken geleden dat ik in Italië ben geweest. Het wordt wel weer eens tijd voor een bordje spaghetti dus!

Ik kan rustig beginnen vandaag. Ik moet laden in Rutten, en daar hebben ze vanmorgen eerst een Nieuwjaarsontbijt. Ik hoef dus pas na 11 uur te laden. ’s Morgens is het eerst even de auto weer inpakken en klaar maken. Dan is het eind van de middag natuurlijk eerst nog druk in Rutten. Zodoende ben ik pas na de middag aan de beurt. Ik zou in 1e instantie 5 zendingen meekrijgen. Van Verona via Modena tot Lodi. Alleen blijkt de zending voor Verona pas morgen te laden te zijn. Daarvoor in de plaats krijg ik nu een zending mee voor Varese. Hierdoor draaien we gelijk de hele rit maar even om. Ik moet nu via Zwitserland i.p.v. Oostenrijk. Om 14.15 heb ik mijn vracht er weer inzitten. Ik ga nog even via Emmeloord om wat olie bij te vullen in de koelmotor, en nog even af te tanken. Collega Hanzzz is ook net klaar voor vertrek, en we gaan mooi samen richting Duitsland.

We rijden mooi naar het Duitse Ransbach toe, waar we om 19.00 gaan warm eten. Collega Marcel die iets eerder uit Rutten is vertrokken, en ook via Zwitserland moet heeft rustig aan gedaan, en staat hier ook. Met z’n 3-en gaan we na het eten weer verder. Om 22.30 is het wel weer mooi geweest, en vinden we nog een plekje in de sneeuw op het autohof in Bruchsal, bij Karlsruhe. Collega Sietse zit ook nog vlak achter ons. We doen hem even een berichtje, en binnen een half uurtje sluit hij zich ook bij ons aan. We nemen met z’n 4-en nog even een afzakkertje binnen, en zoeken door de kou de auto weer op.

dinsdag
Om 8.00 gaan we weer verder. Bij Karlsruhe schiet Hans de andere kant op, die moet via Oostenrijk. Marcel, Sietse en ik gaan via Zwitserland. Het is vandaag een feestdag in Italië, met natuurlijk een rijverbod. Omdat wij versgoed (bederfelijke waren) bij ons hebben, geldt dit niet voor ons. Ook in Zwitserland is het vandaag geen rijverbod, het zou dus gewoon goed moeten gaan met ons vandaag. Toch hebben we er nog niet helemaal een gerust gevoel op. Het blijft toch altijd lastig met die 2 alpenlandjes (Oostenrijk en Zwitserland) in een week met een feestdag. Om 10.00 gaan we een douane documentje laten maken voor Zwitserland. Als we hier vragen hoe de situatie er in Zwitserland voor staat, kunnen ze ons ook weinig vertellen. De douane werkt in ieder geval, en er is geen feestdag. Maar ook hier zeggen ze; je weet het met de Zwitser toch nooit. Wie weet zetten ze je wel ineens aan de kant.

We gaan het dus maar gewoon proberen. Zwitserland in is in ieder geval geen probleem. De douane werkt gewoon, niks aan de hand. In Zwitserland zelf loopt het ook lekker. Het is mooi rustig op de weg, dus we schieten lekker op met z’n 3-en. Ook bij de doseerstelle net voor Ertsfeld moeten we even achter de vangrail langs, en om de beurt worden we door de agent bij het doseer licht weer doorgestuurd. We gaan de Gotthard door, en het loopt nog steeds mooi door. Nergens wordt iets verontrustends aangegeven. En dan moeten we bij Biasca de verplichte parking op. Ook dit is nog niks vreemds. (hier wordt het vrachtverkeer altijd tegen gehouden, en in rijen opgesteld. Om de zoveel tijd worden er dan een aantal vrachtwagens ‘losgelaten’. Dit alles om oponthoud en lange rijen bij de grens te voorkomen)

Om 14.30 draaien we hier de parking op. We hadden hier eigenlijk ook weinig drukte verwacht, maar er staan nu toch een paar rijen vrachtauto’s te wachten. Nou, geen probleem, we hebben toch wel wat de tijd. Maar dan krijgen we hier (nadat we er zelf naar vragen… anders hoor je gewoon helemaal niets!) te horen dat het einde oefening is voor vandaag! De Italiaanse douane heeft vanwege de feestdag de grens om 14.00 dicht gegooid! En ze zijn gewoon lekker naar huis gegaan… En nu worden wij hier op een kale parking met alleen een open wc gebouwtje gewoon neergezet! Morgen weer verder… Als we dan aangeven dat we versgoed hebben geladen, en dus gewoon door moeten, halen ze gewoon de schouders op. Niks mee te maken, gewoon aansluiten in het rijtje, en morgen weer verder. En eten dan? Mogen we niet 1 afslag verder rijden, daar zit een restaurant, dan kunnen we in ieder geval een hapje eten krijgen… Maar we mogen geen meter meer! We moeten in rijen strak naast elkaar opstellen.

En daar sta je dan! Een meter voor je een vrachtauto, een meter achter je een vrachtauto, en aan beide kanten 50 cm naast je vrachtauto’s. Je kunt niet eens normaal uitstappen. En daar sta je met zo’n honderd vrachtauto’s! Op een kale parking langs de autobahn. 1 open toiletgebouwtje, en verder niets. Geen eten, geen drinken, helemaal niets. Als je je dier zo behandeld krijg je de dierenbescherming op je nek, maar hier doen ze maar gewoon! Het is onmenselijk. Maar gelukkig hebben ze hier maar met chauffeurs te maken, en niet met mensen… En daar staan we dus. We zijn gelukkig met z’n 3-en dus we hebben in ieder geval wat aanspraak. Als je hier ook nog eens in je uppie staat, ben je helemaal niet blij.

We zetten eerst maar eens een bakje koffie, en komen de middag dan met een beetje ouwehoeren door. Het is intussen ook pittig beginnen te sneeuwen. Eind van de middag besluiten we samen met nog 3 Hollanders (die ook op de parking staan) dat we toch maar eens even op zoek gaan naar een gelegenheid om toch iets te eten te krijgen. We staan op een parking aan de snelweg, maar er moet ergens een eindje verderop een dorpje zitten. Het is even een eindje lopen, maar daar zal toch vast wel wat te eten te vinden zijn. Intussen ligt er al een best pak sneeuw, en tot de knieën in de sneeuw ploegen we ons een weg richting het dorp. In het dorp hebben we al vrij snel een restaurantje gevonden. Als we het kroegje binnen stappen is het hier al een aardige Hollandse aangelegenheid! Er zitten nog 3 Zwitserse dorpsgekken aan de bar, maar de voor de rest is de hele tent gevuld met Hollandse chauffeurs. (wel zo’n 20 man!) Het blijkt dus toch wel een beetje in de aard van de Hollandse chauffeur te zitten, om niet zomaar bij de pakken neer te zitten, en in ieder geval toch een poging doen om er wat van te maken! Er staan allerlei nationaliteiten op de parking (behalve Zwitsers natuurlijk..) maar iedereen zit maar in de auto te hangen. En al deze Hollanders hadden kennelijk hetzelfde idee, en we zijn toevallig (los van elkaar) allemaal in dezelfde kroeg beland. Met een man of 12 gaan we aan tafel. Het eten smaakt perfect. Alleen blijkt de kroegeigenaar helaas wel een slaatje te willen slaan, uit deze gestrande chauffeurs… We krijgen een enorme rekening voorgeschoteld, en betalen zeker het dubbele van wat je normaal voor een menu betaald. Maar goed, we hebben in ieder geval iets binnen. En daarmee begint het geploeter door een halve meter sneeuw terug weer naar de auto.

woensdag
En dan zouden we vandaag om 5.00 weer mogen gaan rijden… Helaas is niets minder waar. We staan midden in een enorm veld vrachtwagens. Normaal gaat het hier altijd zo, dat om de 10 minuten / het kwartier een rij wordt ‘vrijgelaten’, en dit dan rij voor rij. Alleen gebeurd er om 5.00 nog helemaal niks! En om 5.30 gebeurd er nog niks.. En om 6.00 is er nog steeds niet 1 auto van de parking af. Om 6.30… Nog steeds niets! En je raadt het al…; om 7.00 geen centimeter beweging. En het wordt 7.30, en het wordt 8.00, en het wordt 8.30.. Lang leve Zwitserland!!! En dan tegen 9.00 komt er eindelijk beweging in, en worden de 1e auto’s weer vrijgelaten. Om de minuut mag er een auto weg. Wij staan in rij 5, en om goed 9.30 mogen ook wij dan eindelijk weer een stukje gaan doen! En dat doet je een mens goed, na een kleine 20 uur hier op een kale parking vastgehouden te zijn… Een normaal mens zou dat ‘vrijheidsberoving’ noemen, maar zoals gezegd; gelukkig gaat het hier ‘maar’ om chauffeurs. En dus kan de Zwitser dit gewoon maar doen, en is er in heel Europa geen haai die hier naar kraait!

We staan echter al snel weer stil. Sietse rijdt voor mij, en we zijn nog geen 5 minuten aan het rijden, en voor Sietse vliegt er een personenauto in de rondte, en de vangrail in. Ze stuiteren via de vangrail de rechterrijstrook weer op, en staan weer met het gezicht in onze richting. We stoppen maar even op de rechterrijbaan om het wrak wat af te schermen. We stappen eerst maar eens uit, om te kijken hoe het met de mensen is. De auto zit flink in elkaar, maar de 2 inzittenden stappen al uit. We maken even een praatje, alles beweegt en doet het nog. Ze zijn de politie al aan het bellen. Wij kunnen hier eerst niks meer doen, dus we gaan maar weer op weg. Om 10.30 bereiken we dan eindelijk de Italiaanse grens. Op de radio hebben we al gehoord dat het een enorme puinhoop is in Italië met sneeuw. Heel Noord Italië ligt lam. Op Chiasso (Zwitsers – Italiaanse grens) is het ook een puinhoop. Er ligt een dik pak aangereden en aangevroren sneeuw. En er is niets schoongemaakt. Iedere auto heeft dus moeite om van z’n plek te komen. Uiteindelijk lukt het allemaal, en rijden Marcel, Sietse en ik dan toch Italië binnen. De 1e auto’s rijden hier op de autobahn al met kettingen om, dat beloofd weinig goeds. In Italië moeten we allemaal een andere kant op, en gaan we dus eigenlijk gelijk uit elkaar.

Mijn 1e klant zit in Varese. Hier moet je ook nog ’n stukje richting de bergen, maar ondanks het enorme pak sneeuw, is het allemaal te doen. Met wat glibberen en glijden bereik ik tegen 12-en de klant. De mensen hier willen eigenlijk net naar huis om te eten, maar met een beetje uitleg over mijn rit tot nu toe, de sneeuw, en een beetje aandringen willen ze hun 5 palletjes kaas nog wel even snel aannemen. Dat valt alweer mee! Mijn volgende 2 klanten zitten allebei aan de onderkant van Milaan, in de omgeving van Lodi. Normaal niet zo’n heel eind vanaf hier. Maar het is vandaag echt een enorme chaos met de sneeuw. Dit zijn ze niet gewend! Er ligt wel een halve meter hier in de omgeving Milaan, en het hele dagelijkse leven hier is hier compleet lam gelegd. Op de tangenziale (ring) van Milaan, rijden ze nu zelfs op sneeuwkettingen! Dit zijn ze hier absoluut niet gewend. Zo heel af en toe kom je een sneeuwschuiver tegen, maar ze zijn alleen maar aan het schuiven, strooien gebeurd bijna niet. De hele ring ligt vol met aangereden en aangevroren sneeuw. Het is bijna geen doen over de ring hier. Gelukkig heb ik er nog aardig wat gewicht in staan, en heb ik in ieder gevoel druk. Het stuitert en klapt alle kanten op, en ik doe er minstens 2 keer zo lang over dan normaal. Maar met alle auto’s een beetje ontwijken kom ik er doorheen. Binnendoor is het helemaal een drama. En mijn volgende klant zit in een enorm gat. De inrit naar zijn terrein bereik je over een weg, die steil naar beneden loopt. Lekker met dit weer! Maar ze hebben de helling goed schoongemaakt, dus het is te doen. Verder is het hier op het terrein een bende, maar uiteindelijk raak ik ook hier mijn kaas weer kwijt.

Binnendoor naar de volgende klant. Gelukkig zit die hier vlakbij. Het zou mooi zijn, als ik die ook nog los, mijn volgende 2 klanten zitten bij Modena. Dan kan ik vanavond in ieder geval nog mooi een eind hier bij Milaan weg zien te komen. Tegen 5-en bereik ik ook deze klant. Het is mooi rustig bij de bedrijven zelf, er zijn een boel auto’s die zijn blijven hangen! Het lossen zelf gaat dus mooi vlot. En om 17.30 heb ik mijn klantjes hier eruit, en kan ik richting Modena. Alleen nog even zien door de sneeuw te ploeteren om op de snelweg te komen… En dan zal het op de snelweg allemaal wel weer wat beter lopen. Had ik tenminste gehoopt… Niet dus! Ook hier moeten we nog steeds over een dikke laag sneeuw. Het wordt alleen wel steeds een stukje beter. Of eigenlijk, een stukje minder slecht… Om 20.00 bereik ik dan eindelijk het restaurant op Modena sud. Ik heb hier afgesproken met collega Wim. Het heeft hier ook allemaal pittig gesneeuwd, maar het is hier iets minder tekeer gegaan dan bij Milaan. Toch ligt het hele parkeerterrein bij het restaurant bedekt onder een dikke laag sneeuw. Het is nog even een poosje glibberen en glijden, maar uiteindelijk staan de auto’s geparkeerd. En gaan we eerst maar eens even genieten van een hapje en een drankje! Dat hebben we wel verdiend na zo’n dagje dacht ik zo!

donderdag
Het is nu net boven nul, en het heeft vannacht wat geregend. Het is dus grotendeels gedaan met het dikke pak sneeuw! Dat is niet verkeerd, kunnen we eindelijk weer een beetje normaal aan het werk. Mijn laatste 2 klantjes zitten hier in Modena. Dit loopt allemaal gesmeerd, en om 10.00 heb ik hem dan ook weer leeg! Even bellen, maar ze blijken nog geen retourvracht voor me te hebben. Alle fabrieken hebben natuurlijk met de feestdagen stil gelegen, en aangezien ze hier in Italië afgelopen dinsdag (6 januari) ook nog een feestdag hadden, zijn de meeste bedrijven gister pas voor het eerst begonnen dit jaar. Er is dus nog weinig geproduceerd, en nog weinig vracht te laden.

Ik ga eerst maar eens koffie drinken op Campogalliano. Ik moet met de middag nog maar eens bellen. Wim heeft vanmorgen zijn laatste klant geladen, en komt ook ff een bakkie doen op Campo. Wim heeft hem vol, en kan richting Holland. Om 12.00 bel ik nog eens met Emmeloord. En ze hebben toch nog wat gevonden. Ik kan vanmiddag 2 grote partijen tegeltjes laden hier bij Modena. Dat komt mooi uit, heb ik hem vandaag toch nog vol, en kan ik ook richting NL!

Het is nog mooi rustig in de tegelbuurt. Het vrachtverkeer moet duidelijk nog op gang komen in 2009. Het komt me goed uit. En om 15.45 heb ik mijn tegeltjes erin, en kan het gas er weer op. Oostenrijk kom ik vanavond i.v.m. het rijverbod toch niet meer door. Op naar de Tiroler toko op Klausen zou je zeggen! Ware het niet, dat dit restaurant altijd de 1e week van Januari dicht zit.. Of ze nu halverwege de week al open zijn gegaan, of komende week pas open gaan, weet ik niet helemaal zeker. Maar ik besluit om nu maar gewoon weer eens even op Vipiteno te gaan kijken. Daar is het eten ook altijd dik in orde, en ik ben daar ook alweer een tijd niet geweest om te eten. Om 20.00 vind ik hier op het oude douaneterrein op Vipiteno een mooi plekje. Ik ga nog even lekker onder de douche door, en als ik daarna bij de bar aankom, zie ik de 1e bekenden al staan. We doen een borreltje, en gaan dan lekker eten. We zitten vanavond met 5 Hollanders aan tafel.

vrijdag
Het is koud geweest vannacht!! - 15 graden celcius (min 15!) Gelukkig heeft mijn kacheltje heb best gehouden! Mijn buurman, een chauffeur uit Almelo (waar ik gister ook mee gegeten heb) is minder gelukkig. Zijn Volvo wilde wel starten, maar het was maar van korte duur. Hij heeft zijn filters bevroren. Ik kan hem verder ook nergens mee helpen, dus tegen 7.30 ga ik maar rijden. Het loopt als een trein vandaag. Even tanken op het Oostenrijkse Kufstein, nog even pauze op het Duitse Hilpoltstein. Nou had ik voor vandaag eigenlijk als einddoel het Duitse Ransbach in gedachte. Maar ik ben hier om 17.15 al. Ik heb eigenlijk weinig zin, om nu al uitgewerkt te zijn. Ik ga dus maar mooi even een hapje eten, en rij nog lekker even naar huis. Even aftanken in Emmeloord, en om 22.30 gaat ie in de hoek! Weekend.

Onderneming van het jaar 2008

Van Wieren winnaar Ondernemersprijs 2008

Tijdens de Nieuwjaarsreceptie van Bedrijven Actief Noordoostpolder is de Ondernemersprijs voor 2008 uitgereikt aan

Van Wieren Transport.

De jury was unaniem van mening dat Van Wieren deze prijs verdient.
De jury heeft het bedrijf beoordeeld op een aantal criteria, zoals ondernemerschap en groei, maar ook de reputatie.
In sociaal opzicht is Van Wieren altijd zeer betrokken bij de Noordoostpolder. Bij diverse activiteiten voor de gemeenschap
verlenen zij hun medewerking.
Van Wieren is een van de oudste bedrijven in de polder. Van Wieren staat bekend als een bijzonder sociaal bedrijf waar de medewerker als collega voorop staat.

Voor Bedrijven Actief Noordoostpolder is Van Wieren meer dan verdiend de Ondernemer van het jaar 2008.

http://www.bedrijvenactiefnop.nl/sjablonen/41/infotype/webpage/view.asp?objectID=2648

Week 51 – Twee keer heen en weer naar Boulogne-sur-Mer, France

dinsdag
Deze week begin ik met een dagje vrij! Ik ben gister (maandag) lekker thuis geweest. We beginnen nu natuurlijk tegen de kerstdagen aan te lopen. En zoals het nu lijkt, moeten er vlak voor de kerstdagen toch nog even een paar vrachten naar Italië toe. En nou wilden we jou eigenlijk ook nog die kant op hebben. Mocht er nog een hele dikke rit naar Zuid Italië moeten gebeuren, dan krijg jij die rit. En dan gaat collega (amigo) Bert met je mee. Dan gaan jullie dat samen (dubbelbemand) nog even doen. Als het niet nodig is om met 2 man te gaan, dan krijg je nog een ritje Noord Italië, en ga je gewoon alleen. Je moet dus sowieso van het weekend weg. Dus dan neem je eerst maandag maar een dagje vrij, en dan houden we je de rest van de week een beetje in de buurt.

En zodoende staat er voor mij vandaag een vrachtje naar Boulogne sur Mer (Frankrijk) gepland. Ik ga vanmorgen eerst even naar Kampen toe, waar ik om 9.30 een vrachtje ‘medische benodigdheden’ moet laden voor Zoetermeer. Aangezien ‘mijn’ vrachtje vis voor Frankrijk in Rotterdam staat, is dit een mooi vrachtje om die kant op te komen. Net na de middag los ik mijn vrachtje medische pruttel in Zoetermeer, en dan kan ik richting Rotterdam. Om 14.15 meld ik mij aan bij Euro Frigo, en ik mag vandaag nog mooi vlot aan de ramp ook. Mijn vracht wordt net klaar gezet, en als alles gecontroleerd is kan ik het mijn trailer inrijden. Dit gaat mooi vlot! Dat is ook wel een anders hier… Het is een vracht vis uit Noorwegen wat ik hier geladen heb. En die vracht is nog niet ingeklaard in Europa. Dat wil dus zeggen dat ik die vracht nog moet inklaren bij de douane in Frankrijk. Ik moet dus eerst hier in Rotterdam bij de douane langs. Papieren laten maken, afstempelen, auto verzegelen, en dan kan ik die kant op. Dit kost normaal gesproken niet zoveel tijd. Maar vandaag lopen we natuurlijk tegen een klein probleempje aan, en de douane doet gelijk weer moeilijk. En weg is mijn enthousiasme over het ‘mooi op tijd wegrijden uit Rotterdam’.. Uiteindelijk is het om 16.30 dan toch allemaal voor elkaar, en ga ik richting Frankrijk. Nu zit ik natuurlijk wel precies in de drukte Rotterdam uit, maar toe maar.

Op de Nederlands – Belgische grens gooi ik de tanks nog even helemaal vol. Aangezien ik vanavond eigenlijk wel aan een Frans hapje wil zitten, gaat het nu vlot België door. Ik zit nog een beetje te twijfelen tussen 2 restaurants als einddoel voor vandaag, maar besluit om maar eens naar de Routier bij Bergues te gaan. Dat is al een hele tijd geleden dat ik daar ben geweest, dus dat lijkt me wel weer eens wat. Alleen… Als ik daar ’s avonds aankom blijkt het restaurant hartstikke dicht te zijn. En de parking is helemaal afgesloten… Deze tent bestaat dus niet meer! Dat is mooi shit dus. En zo loop ik mooi kostbare tijd te verdoen hier. En ik was al niet zo heel vroeg. En dan wordt het dus toch maar optie 2. De routier in petite Synthe! Deze is gelukkig wel open, en ik vind ook nog net een mooi plekje om te parkeren. En zo zit ik dan toch om goed 21.00 aan een Frans wijntje!

woensdag
Om 7.00 ga ik weer verder. Om 8.30 is het dan eerst naar de douane in Boulogne sur Mer, de vracht inklaren en vrij maken, en dan kan ik lossen bij het grote vrieshuis. Het is hier vandaag stikdruk met Spaanse auto’s, dus het lossen gaat niet zo vlot. En de ochtend is dus ook al helemaal om voordat ik leeg ben. Even bellen met Emmeloord.. En ze hebben hier verder geen terugvrachten liggen op het moment. Kom dus maar langzaam richting Nederland rijden, en bel in België nog maar eens. Als we wel wat vinden, hoor je ons. De middag gaat langzaam voorbij, en ik hoor niks. Dan gaat halverwege de middag de telefoon. Je kan gewoon in 1 streep terug naar Rotterdam. Er ligt daar nog een vracht die naar Boulogne sur Mer moet. Morgenochtend dus weer laden in Rotterdam, en gelijk weer terug naar Frankrijk.

Als ik zo doordeweeks eens in Nederland of België ben, dan stuur ik een aantal ‘zwaar transport collega’s’ ook vaak wel even een berichtje. Heb ik ook eens kans om deze collega’s te treffen, anders zie ik die nooit onderweg natuurlijk. En zo blijkt amigo (papa) Blaakie ook in de buurt te zitten! We spreken af, om vanavond samen op Moerdijk maar een hapje te gaan eten, en hier te blijven staan. Blaakie is samen met onze Rotterdamse collega Ronald. En met z’n 3-en maken we er een gezellige avond van. En zelfs de kroegeigenaar komt er nog even bij zitten. ‘Zo ben jij er ook eindelijk weer eens een keer’ krijg ik gelijk te horen… Volgens hem is het al bijna 2 jaar geleden dat we elkaar gezien hebben. En dan zit hij er niet zo heel ver naast denk ik! De zwaar transport collega’s van Van Wieren zijn hier heel regelmatig te vinden, maar voor mij is dat natuurlijk toch een speciaal geval, dat ik een keer een avond in NL sta.

donderdag
Na een bakkie koffie rijd ik om 6.45 weer uit Moerdijk weg. En om 7.30 meld ik mij voor de 2e keer deze week aan in Rotterdam. Het is nog mooi rustig hier, en ik mag weer gelijk aan de ramp. Het vrachtje bevroren zwemmers zit er rap in, en ook de douane is vandaag geen probleem. En zo laat ik om 9.00 het Rotterdamse alweer achter mij, en ga ik voor de 2e keer deze week richting Frankrijk. Begin van de middag duik ik het gat weer in richting de stad Boulogne sur Mer. Even vrijmaken bij de douane, en dan weer ‘even’ lossen… Nou ja, ‘even’... Het is weer hartstikke druk. En zo sta ik hier nu weer de hele middag voor ik van mijn vrachtje af ben. Bij dit zelfde vrieshuis kan ik ook alweer een partij diepvries vis laden voor IJmuiden. Dat valt alweer niet tegen dus. Maar ik zou vanavond ook nog een vrachtje bijladen in de buurt van Lille. Dit had vannacht ook aansluitend nog weer gelost moeten worden in Zuid Nederland. Maar doordat het hier allemaal zo is uitgelopen kan ik dat nu nooit meer halen, en vervalt dat vrachtje dus. En ga ik alleen met de zending voor IJmuiden weer richting Holland. Ik heb even contact met amigo/collega/neef Bas, en we komen allebei vanavond aardig in de buurt van het Belgische Gent uit. Laat daar nou net toevallig ook nog een goed restaurantje zitten! Dus de afspraak in Gent is snel gemaakt. Zo tref ik Bas ook nog eens. Het is niet vroeg dat we er zijn, maar om 21.30 laten wij het eten ons nog goed smaken! En ook nu wordt het weer een zeer gezellige avond.

vrijdag
We doen samen nog even een bakkie, en dan gaan we om 7.00 allebei onze weg maar weer. Voor mij is het op naar IJmuiden. Om 10.30 rijd ik hier de visserijhaven in. Intussen is het duidelijk dat ik (ja het transport blijft ook met de minuut veranderen…) dat ik nu toch ineens het weekend niet meer weg hoef. Ik los dus op het gemakje m’n patij vis hier in IJmuiden, en ga dan richting de polder. Zo ineens toch de laatste loodjes van het jaar dus! Aangezien ik zo rond 13.00 op Urk kan zijn, besluit ik om dan eerst hier maar eens een visje te gaan halen. Ik heb nog geen pauze gehad vandaag, dus dat kan wel even. In de haven tref ik 3 goede bekenden van de firma Maters. We zitten even gezellig met z’n 4-en te ouwehoeren, en het jaar af te sluiten. Als ik dan weer in de auto kom, staat er een berichtje op de telefoon. Ik moet toch nog even naar Rutten, om een partijtje kaas op te halen, maar als ik dit er om 15.45 in heb, kan ik dan toch naar Emmeloord. Ik los nog even, en dan haal ik m’n truckie leeg! Het is mooi geweest voor dit jaar!

Week 50 – met piepers naar Griekenland!

zondag
Deze week weer even een keer een beetje een apart ritje! Ik krijg er alleen wel een huiftrailer achter Daar ben ik normaal niet zo heel blij mee, omdat dat meestal inhoudt dat je wat ritjes in de buurt hebt. Maar nu krijg ik er een huiftrailer achter geladen met een vracht piepers voor Griekenland! Kijk dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Dan heb ik er natuurlijk geen enkel probleem mee! De trailer staat al vol, dus ik kan er vandaag zo mee vertrekken. Het is een vracht van 26 ton pootaardappelen, ik moet dus via Frankrijk. En omdat ik er een huif achter heb, mag ik op zondag natuurlijk pas om 22.00 Frankrijk in. Ik hoef dus niet zo heel vroeg weg vandaag. Ik moet dinsdagavond om 18.00 in het Italiaanse Ancona de boot op. Dat moet zo lukken.

Collega Frank moet ook vandaag vertrekken, we hebben even contact gehad en gaan mooi samen die kant op. We vertrekken om 15.45. Op de Nederlands – Belgische grens gooien we nog even alle tanks vol. Dan doen we in de Belgische Ardennen nog even een half uurtje een klein hapje. We rijden vandaag de dag vol, en om middennacht vinden we het mooi geweest. We zetten hem bij het Franse Toul bij de pomp aan de kant.

maandag
Als om 9.00 de uren er op zitten, gaan we weer verder. We hobbelen mooi op het gemakje het Franse land door. Om 13.00 gaan we even een uurtje aan de kant voor een pauze. Ik heb vanmorgen bij de pomp even een vers Frans stokbrood meegenomen. We smeren even een stukje en zetten een bakje koffie. Dan gaat het verder richting Franse Alpen. De omgeving wordt weer steeds mooier. Heb blijft een mooi gezicht altijd, zo’n winters landschap midden in de bergen.

Italië heeft vandaag een feestdag, met daardoor een rijverbod voor het vrachtverkeer. Onder aan de Mont Blanc houden de Fransen ook maar gelijk een grote controle. Wij moeten wel even over de parking heen, maar mogen door. En dan gaat het weer de altijd schitterende Mont Blanc omhoog. Dit is altijd een prachtig stuk. Boven bij de betaling van de tunnel is het ook erg druk. Frank moet met z’n koeler aan de kant, wachten op begeleiding. Normaal moet ik ook altijd aan de kant, maar vandaag ben ik met ’n huif, dus ik mag nu ook eens zo de tunnel door! Aan de Italiaanse kant van de tunnel wacht ik even op Frank. Ik heb intussen even gebeld met het restaurant op Quincinetto. Die zijn vandaag ondanks de feestdag gewoon open, dus dat lijkt ons een mooi einddoel voor vandaag! We kunnen er mooi binnen onze 9 rijuurtjes komen, dus netter kan niet! Maar we krijgen nog even een dikke file vlak voor de afslag. We verliezen hier nog bijna een uur. Maar om 20.00 staan we dan toch op de parking op Quincinetto. Als Frank en ik net aan de bar staan, zien we 3 auto’s van de firma Maters de parking op komen. Bekenden Henk, Rob en Wijnand komen even later binnen wandelen. En zo wordt het nog een erg gezellige avond ook.

dinsdag
Ik heb nog niet zo heel veel zin vanmorgen, maar om 7.00 zitten mijn 11 uurtjes er op, en ga ik toch maar wel weer wat doen. Ik heb natuurlijk wel een boot te halen vandaag! Ik rijd gelijk het 1e stuk maar even strak 4.5 uur. Het loopt goed, want ik kom al tot bij de 1e pomp na Bologna. Hier doe ik even een bakkie en een broodje. Dan ga ik weer verder richting Ancona. Hier wil ik rechtstreeks naar de haven rijden, waar je je ticket altijd moest halen. Maar ze hebben het hier allemaal veranderd, en ze hebben een hele nieuwe terminal gebouwd. En nu moet je daar je ticket halen. Oké dan doen we dat. Het klinkt allemaal netjes en een hele verbetering, alleen zijn ze 1 ding vergeten… Parkeerruimte voor de vrachtwagens! Dus je moet nu maar gewoon ergens midden op straat een plekje vinden. Nou ja, plekje vinden… Je auto ergens neerpleuren! Het ticket is zo gehaald en nu kan ik de haven in. Dan is het opstellen bij de boot, en wachten op het inschepen. Ik heb de Superfast Ferries naar Patras. Om goed 17.00 mag ik de boot op. Ik krijg een mooi plekje buiten op het achterdek. Dan is het even spullen in de hut brengen, even onder de douche door, en maar eens even een hapje eten.

woensdag
De Superfast van Ancona naar Patras duurt er ongeveer 21 uur over naar Patras. Tussen de middag legt de boot eerst nog aan in het Griekse Igoumenitsa.

Hier gaan er ook al een paar auto’s van de boot af. Daarna varen we door naar het Griekse Patras. Om 16.00 Griekse tijd (in Griekenland is het een uurtje later dan bij ons) varen we de haven van Patras in

Voor ik het vasteland weer op rijd is het alweer 17.00. Zodra ik aan wal ben zit ik gelijk midden in de ‘rattenplaag’ van vluchtelingen (koerden), die de haven hier werkelijk ‘bestormen’! Ook als ik de haven uit ben lopen overal over de boulevard groepen vluchtelingen. Nou was het hier altijd al heel erg, maar het is nu wel heel extreem. Langs het spoor, langs de weg, ze klimmen over de hekken, rennen door de haven, echt niet te geloven. Intussen laat ik de planning even bellen met de klant dat ik van de boot af ben. Ik wil dit vrachtje namelijk nog wel even lossen vandaag! Als dat lukt kan ik vannacht ook de boot alweer op terug naar Venetië. Zo niet moet ik wachten tot morgenmiddag. Dan kan ik op de boot terug naar Ancona. Maar dan kom ik hoogstwaarschijnlijk het weekend niet thuis. Ik hoef niet zo ver het land in. Vanaf Patras is het een kleine anderhalf uur rijden naar Douneika Amalyadas, het dorpje waar ik moet lossen. Als ik bijna bij het dorpje ben, moet ik de boer even bellen. Hij komt me dan ophalen. Het adres is niet zo makkelijk te vinden, en zeker in het donker gaat dat hem niet worden. Zoals afgesproken haalt hij mij keurig op, en rijd ik achter hem aan naar zijn boerderij. Als ik om 18.30 bij hem ben merk ik dat het personeel graag naar huis wil, het lossen gaat mooi vlot! Met 2 heftrucks tegelijk gaan de piepers eruit, ik kan er haast niet tegen lopen met de zeilen!

Als ik leeg ben, gaan de zeilen weer netjes dicht. En kan ik nu op het gemakje weer richting Patras. De boot naar Venetië gaat pas vanavond om 24.00 dus ik heb het nu wel weer aan tijd. Ik doe onderweg nog even een bakkie. En rijd rond een uur of 21.15 Patras weer in. Als ik eenmaal weer op de boulevard zit is het werkelijk weer zigzaggend tussen de vluchtelingen door. Het zijn er echt wel honderden. Ze staan overal met bosjes bij elkaar. Het is echt goed opletten, want ze doen er echt werkelijk alles maar dan ook alles aan om in de vrachtwagens te komen, met als hoop dat ze aan de andere kant (Italië) kunnen komen, en verder Europa in. Ze klimmen op het dak, ze kruipen op de assen, kruipen in de palletkisten, klimmen over de lading enz. enz. Als op een gegeven moment op de boulevard de weg is open gebroken, en je een klein stukje over een onverhard pad parallel moet rijden zie ik alweer een hele groep van die vluchtelingen staan. Even goed opletten nu dus. Ze weten het precies die gasten, je moet even haaks rechtsaf, en dit is een heel smal bochtje, ik wil dus zoveel mogelijk vaart houden, maar het bochtje past ook maar precies, dus je moet er stapvoets doorheen. Als ik bij het bochtje aankom zie ik de hele groep al op me afstormen. Het is echt een kwestie van zoveel mogelijk vaart houden, maar je wil hier in het donker in de bocht ook niemand onder de wielen krijgen natuurlijk. Ik zie ze in de spiegels echt werkelijk mijn trailer bespringen. En als ze houvast krijgen blijven ze hangen. Als ik de chicane gehad hebt en ik kijk in m’n spiegels dan is volgens mij iedereen er weer afgevallen, en heb ik niemand mee. Zeker weten doe je het echter niet. Het wordt nu echt tijd zo snel mogelijk in de door militairen bewaakte haven te komen.

Als ik eenmaal de militairen voorbij ben, en in de haven sta, loop ik eerst maar eens naar achteren. Ze hebben mijn linker achterdeur al uit de vergrendeling gekregen, en de rechter achterdeur half. Maar ze hebben hem gelukkig net niet open gekregen. Het is allemaal handafdrukken achterop, ze hebben hier echt met een man of wat achter aangehangen. Het is niet te geloven. Als ik vervolgens de boulevard oploop om bij het kantoor van de Minoan Lines mijn ticket te gaan halen, zie ik een Griek aan komen rijden met een koeler. Achter hem zie ik allemaal sinaasappels over straat rollen. Als ik beter kijk zie ik allebei zijn achterdeuren wijd open staan. Die zwiepen gevaarlijk wild alle kanten op, over straat heen. Daar moet je toch geen klap van krijgen. Hij komt van dezelfde kant vandaan, als waar ik ook vandaan kwam. Bij hem is het ze dus wel gelukt de deuren rijdende weg open te krijgen. En de bovenste sinaasappelkistjes zijn naar beneden gevallen, dus ik denk dat ze er misschien nog wel bovenop geklommen zijn ook. Niet te geloven. Ik ben leeg en heb mijn deuren maar mooi even wijd open gezet. Kunnen ze zich daar in ieder geval niet in verbergen. Want ze rennen echt door de hele haven heen, en ze proberen zich overal te verstoppen. Het is echt net een rattenplaag. Ik zet de auto vast bij de boot neer, en ga nu eerst maar eens even een kroegje opzoeken om een hapje te eten. Ook tijdens het eten heb ik er mooi zicht op, dat ze overal in de auto’s en trailers klimmen. Als de chauffeurs er dan vervolgens bij komen, worden ze weer weggestuurd, en proberen ze het bij de volgende auto weer.

Om 23.45 mag ik het schip op. Hier wordt ook iedere auto pal voor de klep nog even helemaal uitgekamd of er geen ongewenste passagiers inzitten. Daarna wordt je verzegeld, en moet je gelijk de klep oprijden, het schip in. Ik zet m’n auto neer, en ga eerst m’n spullen maar weer naar m’n hut brengen. Ik heb nu de Minoan Lines van Patras naar Venetië. Ik moet me hier aan boord van dit schip nu vervolgens 35 uur gaan zien te vermaken. Vrijdagmorgen om 8.00 hopen we aan te komen in Venetië.

donderdag
Helemaal treffen doe ik het niet. Nou heeft de Minoan Lines normaal altijd wel hele mooie schepen. Maar ze hebben nu een schip gecharterd van de Grimaldi Lines. Nou leek het me van buiten nog wel een heel knap schip, maar van binnen valt het toch vies tegen. En bijna alles is dicht. Nou ja, een goed boek mee, een dvd-tje mee en dan komen we de dag ook wel door. Even uitslapen had ik nog gedacht.. Maar dat werd hem niet helemaal. Eenmaal weg uit Patras vaart dit schip eerst nog naar het Griekse vakantie eiland Korfu. Hier legt hij aan, en kunnen er ook nog een paar auto’s bij op. En dit gaat vanmorgen vroeg gepaard met aardig wat herrie. Als je daarna eenmaal weer een klein beetje ingedommeld bent, legt hij weer aan in het Griekse Igoumenitsa. En ook hier gaat het weer niet zachtzinnig. Maar goed, vervolgens heb je weer de hele dag om bij te komen.

vrijdag
Het is leuk zo’n boot, maar nou heb ik het hier ook wel weer gezien! Vanmorgen eruit, nog even lekker op het gemakje onder de douche door, en dan nog even een ontbijtje meepakken. En dan is het land weer in zicht. Hier in Venetië vaar je altijd dwars door de stad heen. Venezië is natuurlijk sowieso allemaal grachtjes en kanaaltjes, maar er loopt 1 heel groot kanaal doorheen. En hier vaar je dus met de boot dwars door heen. Echt prachtig om te zien, want je ziet echt al heel veel van de stad. Je vaart tussen de gondels, de watertaxi’s, de handelaren (die al hun handel ook alleen maar per scheepje kunnen vervoeren, groente fruit alles!) door. Je komt strak langs het bekende San Marco plein. Echt wel leuk om te zien dus. Alleen is het weer vandaag niet zo mooi, het regent wat.


Om 9.00 leggen we dan vervolgens aan, en om 9.30 heb ik weer vaste grond onder de wielen. Voor je de haven uit kan, krijg je nog een laatste keer een controle, of er niet ergens toch nog wat vluchtelingen doorheen geglipt zijn. Maar ik heb nog steeds geen passagiers, dus ik mag Italië in. Ik heb nu ook voor het eerst weer even contact met Emmeloord. Ik moet vandaag op 2 adressen gaan terugladen voor Holland. Ik kan eerst een vracht papieren zakken gaan laden in San Pietro. Dat kan nog precies even voor de middag! Om 11.00 draai ik hier het erf op, en om 12.15 heb ik mijn vracht erin zitten. Dan moet ik vanmiddag bij Vicenza nog een paar pallets met lege wijnkaraffen laden. Dit heb ik er om 14.30 in zitten, en kan de neus weer richting Holland. In Oostenrijk gaat het rijverbod vanavond om 20.00 natuurlijk alweer in. Dit ga ik niet meer redden, dus ik doe mooi rustig aan. Bij Rovereto spreek ik af met onze Sjimmie, die vlak voor me zit. We doen even een bakkie, en ook Veenstra charter Wiegmink komt nog even een bakkie doen. Met z’n 3-en rijden we weer verder. Wiegmink moet nog even door, maar Sjimmie en ik vinden het op Klausen wel mooi geweest, en wij zetten hem mooi bij de Tiroler Toko aan de kant. Collega’s Willem en Bert komen hier even later ook nog. En we maken er hier vanavond een gezellig Van Wieren onderonsje van. Als er later dan nog een paar bekenden van mij binnen komen wordt het nog wel erg gezellig ook. Maar ik zoek toch het mandje maar op, morgen weer vroeg dag!

zaterdag
Het einddoel voor vanavond is toch wel Emmeloord, dus het wekkertje loopt om 4.30 af. En om 5.00 draaien we toch met 4 Van Wieren auto’s de autobahn weer op. Het is altijd nog een hele tippel vanaf hier naar huis, maar zo gezellig de hele dag een beetje met elkaar ouwehoerend over de bak, schiet de tijd wel lekker op. Na 4.5 uur maken we even een keer pauze op het Duitse Köschinger Forst. En vanaf daar staan we in 4.5 uur bij het kioskje bij het Duitse Nentershausen. En dan gaat het in 1 ruk naar Emmeloord. En dan is het op zaterdagavond om 20.00 mooi geweest! Even onder de douche door, en dan gaat Niels mooi even een biertje kopen in de Bottom!