zondag
Ja, vrijdagavond heb ik ‘m alweer vol gezet, dus hij staat alweer startklaar. En het wekkertje loopt ondanks de Valentijn gister alweer vroeg af! Het is al een hele drukte aan de randweg. Er vertrekken vanmorgen alweer 7 auto’s volgeladen richting Italië! Crisis?? Hoezo crisis?! Wel hebben we allemaal wat verschillende routes. Wij vertrekken met 3 auto’s richting de Brenner.
Frank, die zijn zoon Sem (4 jaar oud) mee heeft, Willem die zijn vrouw Lies mee heeft, en ik zei de gek. We hadden al even contact gehad, en hadden afgesproken om om 7.30 te gaan rijden, en dat doen we dus ook.
Zo met elkaar wat kletsend over de bak, schiet de dag lekker op.
En vliegen de kilometers onder het rubber door. Tussen de middag gaan we bij de pomp op Limburg Lahn even aan de kant. Lies is vandaag van de catering, en heeft de koffie al klaar! Speculaasje erbij, wat hebben we het mooi niet! Frank moet nog even spelletje doen met Sem, maar komt er dan ook bij voor een bakkie. We repareren nog even wat lampjes, en gaan na deze pitstop van 45 minuten weer verder. Ter hoogte van het vliegveld Frankfurt is vanwege 
werkzaamheden de autobahn afgesloten, en moeten we dus even een stukje alternatief rijden. Achter Willem aan, wordt het nog een mooi stukje sightseeing, maar het komt uiteindelijk allemaal goed.
Om 17.15 stoppen we bij de pomp op Greding voor onze tweede pauze. Deze keer is het mijn beurt om een kan koffie te zetten. Nou rijden Willem, Frank en ik hier toch regelmatig langs, maar eigenlijk was het geen van ons allen ooit opgevallen, wat de kleine Sem binnen 2 minuten opvalt… Ze hebben er hier een heus speeltuintje bij! Tja, zo kom je daar ook nog eens achter. Er worden nog een paar sneeuwballen gegooid, en zo zijn deze 3 kwartier pauze ook zo weer voorbij! Op naar het einddoel van vandaag, sommigen raden het al…; de Griek op Reischenhart! Om 20.15 draaien we de parking van het autohof op, en die blijkt al hartstikke vol te staan! Maar met een beetje moeite vinden we toch nog een aardig plekje voor de 3 gevleugelde trucks. Het eten smaakt weer perfect, en het is een gezellige avond.
maandag
Aangezien we alle drie vandaag een ander schema hebben, trekken we vandaag ieder ons eigen plan. Dat betekend voor mij, dat ik om 6.00 weer aan de rol ga. Mijn 1e klant zit in Bolzano. Hier sta ik om 9.30 op de stoep. Ik ben al wel eens vaker bij deze klant geweest, en ik wist nog dat deze man een hele akelige steile kelder heeft… Daar moet normaal gesproken de diepvries gelost worden. Boven heeft hij 10 prachtig mooie rampen, maar die zijn alleen voor versgoed. Normaal als ik hier kwam, had ik eigenlijk altijd een paar palletjes koelgoed, en dan 1 of 2 pallets
vriesgoed. En omdat ik dan toch al tegen de ramp aan stond, en aan het lossen was mocht ik eigenlijk altijd het vriesgoed ook daar wel lossen. Vandaag heb ik echter allen maar 2 palletjes diepvries. Ik wandel eerst de kelder/parkeergarage maar eens in. Meld me netjes aan, en vraag even beleefd of de beste man niet even naar boven wil komen met z’n heftruck, en daar die 2 pallets er even uit wil pakken. Het is namelijk niet echt een succes om met zo’n hele combinatie achteruit hier naar beneden de parkeergarage in te komen… En zeker niet als je nog helemaal geladen bent, en tegen de 40 ton aan zit. De man heeft echter zijn dag niet helemaal, en blijft erbij dat de diepvries hier beneden gelost moet worden, dus ik moet maar met die hele auto hier de kelder inkomen..
Je steekt hier dan dus eerst achteruit naar het begin van de ‘afdaling’ toe. Dan moet je vervolgens eerst je luchtvering helemaal omhoog pompen, anders rijd je je palletkist onder de trailer vandaan. Dan moet je vervolgens kaarsrecht naar beneden, niet sturen! Dan draai je namelijk het chassis van de trekker, en het chassis van de trailer in elkaar…
Dan eenmaal over de drempel, en op de helling moet de luchtvering weer ongeveer in het midden. Anders pas je qua hoogte de kelder niet naar binnen.
Maar het moet ook weer niet te laag, want dan loop je met de achterbumper van de trailer weer aan de grond!
Dan langzaam achteruit de parkeergarage naar binnen. Zodra je dan eenmaal weer vlak staat, gelijk de luchtvering allemaal weer helemaal laten zakken, alles zo laag mogelijk, anders pas je weer niet onder bepaalde liggers door… Nu gaat dat precies met de hoogte!
En dan… Deuren open, 2 lullige schepjes met de heftruck, deuren dicht, en 2 minuten kan de hele onderneming weer van voor af aan beginnen! Dit keer met als doel heelhuids de parkeerkelder weer uit te komen! Wat een bedrijf, wat een bedrijf…
Maar goed om 10.15 laat ik Bolzano dan toch weer achter mij. Het mooie weer, en het prachtige uitzicht hier in de Dolomieten maken dan toch weer een hele hoop goed! En zo ben ik de klant in Bolzano ook zo weer vergeten!
Tussen de middag maak ik even een kwartiertje pauze bij de pomp bij Nogarole Rocca. Even naar het toilet, een cappuccino, een broodje smeren, en dan gaan we weer verder. Mijn volgende klant zit net achter Bologna. Op de automatische piloot vlieg ik zo naar de klant (Asca) toe, totdat ik de gewenste straat van het einddoel in dender… Daar staat ineens een betonnen afzetting! Ze zijn hier nou eindelijk eens wat aan de gatenkaas (die ze hier ‘weg’ noemden) aan het doen… Dat is mooi, alleen nu is de hele weg afgesloten, dat is wat minder. En dat ze het niet even aangegeven hebben met een bordje, is ook wel wat jammer… Nou, moet ik hier dus weer achteruit de straat uit, met het hele spul. Nou ja, en dan eens even puzzelen hoe ik dan via een ‘blokje om’ bij Asca op de dam komen kan. Normaal gesproken was deze klant namelijk maar vanaf 1 kant te bereiken! Gelukkig hebben ze voor het afsluiten van deze straat wel eerst een nieuw stukje asfalt aan de andere kant van het bedrijf aangelegd, en kom ik uiteindelijk dus nog best goed terecht. En om 15.00 staan ook zijn bestelde visjes weer in z’n magazijn.
Nog 1 klant op mijn planning voor vandaag. Mijn biologische vrienden in Santarcangelo, bij Rimini. Hier kan ik tegen 17.00 zijn.
Maar aangezien deze man, zijn gekochte
handel altijd HEEL, HEEL graag wil hebben, en altijd blij is dat je het komt brengen, is dat geen probleem. Nou komt het de laatste weken heel toevallig iedere keer zo uit, dat deze klant bij mij in de auto zit, en dat dus IK iedere keer zijn handel kom brengen. Als ik uitstap komt hij al helemaal vrolijk aangesneld, ik krijg een enthousiast hand van hem, en we gaan gelijk lossen. Samen tellen we vervolgens, alle doosjes wortelen, paprika, courgettes, uien broccoli, selderij, etc. etc. weer even na, en om 17.15 ben ik hier ook alweer klaar!
Dat is uitstekend gelopen vandaag! Ik heb nog maar 1 klant te gaan. Ik heb alleen nog 23 pallets vis aan boord voor m’n laatste klant in de omgeving San Benedetto / Ascoli Piceno. Frank heeft vandaag rustig aan gedaan, en heeft de hele dag op het gemakje gereden. Die begint morgen te lossen, in diezelfde omgeving. Als ik bij Rimini de autobahn weer opdraai, blijkt Frank 9 minuten voor me te zitten, hij wacht even bij de 1e pomp, en dan gaan we samen verder. We spreken af om vanavond naar het Hotel op Pedaso te gaan, en daar een lekker hapje te gaan eten.
Om 20.00 zetten we hier de helse machines op de parking neer.
En we schuiven met z’n drietjes aan tafel. Ook de 4-jarige Sem wordt vandaag al iets minder verlegen, en begint al hele verhalen over z’n spaghetti! Na het eten moeten we dan ook zijn film ‘Cars’ nog even gaan kijken op ‘het grote scherm’ bij mij in de auto! En zo komt het dat je op maandagavond met 2 volwassenen langs de Adriatische kust, in een Scania cabine, Cars aan het kijken bent!! Wat hebben we het mooi, niet?! En zo vliegt de avond om. En om heel eerlijk te zijn… Ook Frank en ik vonden de film bijna net zo mooi, als dat Sem hem vond!
dinsdag
En vandaag weer even geen ‘takel’ en geen ‘louitje’ maar Frank en Niels gewoon weer achter het stuur van de Volvo en de Scania! Back to the reality dus. En die realiteit is dat we ieder nog een half uurtje te doen hebben naar onze eerste klanten. We gaan tegen 7.30 weer aan de gang dus. Het beloofd trouwens een PRACHTIGE dag vandaag. Er is geen wolkje aan de hemel, en het zonnetje breekt al lekker door. De Adriatische zee ligt erbij als een spiegel zo glad! Enkel onderbroken door de vissers scheepjes die al voor de kust langs trekken!! Palmboompjes om ons heen, dit is echt weer even een momentje om van te genieten!! Wat hebben we het mooi soms, niet?!
Om 8.00 meld ik me aan op kantoor in Porto d’Ascoli. Mijn zending is netjes aangemeld, en ik mag gelijk door naar het magazijn. De heren hier hebben het er eerst over dat ik nog ff een uurtje moet wachten, en dat ze dan beginnen te lossen. Nou, geen
probleem. Alleen blijkt dat na 5 minuten de zin toch al gekomen te zijn, en dat ze al beginnen. En het gaat nog vlot ook, en voor ik het weet heb ik hem al leeg! En ik moet nog meekomen om met z’n allen rond de automaal ff koffie te drinken ook. Ze willen even weten hoe het er in Holland uitziet met de Crisis… Of wij er ook last van hebben. Hierna komt er een aardige discussie over de Crisis op gang… Maar als blijkt dat ook ik eigenlijk niet een directe oplossing heb… En de koffie trouwens ook op heb! Schudden we de handen, en nemen we weer afscheid. 
Ik geef even het faxnummer van hier door aan de planning in Emmeloord, en even later komt er hier een keurige fax uitrollen voor mij, met wat er precies de bedoeling is qua terugladen… Ik kan beginnen terug te laden tussen Imola en Bologna. Hier kom ik tussen de middag aan. Na de middag laad ik hier een paar pallets ‘bellenblazers’ voor de Bart Smit in Holland.
Mijn volgende klant zit tussen Bologna en Modena. Hier moet ik 7 pallets laden met ‘ijsprodukten’. Het is allemaal ijspoeder, waar je zelf huisgemaakt Italiaans schepijs van kunt maken, er zitten diverse ‘toppings’ bij, zoveel alcoholische als chocolade of kersen. Van alles dus, bestemd voor de diverse Italiaanse ijssalons in Holland. Ook dit zit er eind van de middag zo in, en dan heb ik voor morgenochtend nog 1 adres op de planning staan bij Verona.
Ik ga eerst bij Modena nog even lekker onder de douche door, ik doe nog even inkopen op
Campogalliano, en dan bedenk ik dat het einddoel voor vandaag maar Ristorante Napoleone wordt. Dan sta ik mooi vlakbij mijn laatste laadadres in Dolce, en heb ik morgen dus nog zoveel mogelijk rijtijd over, voor als ik geladen ben. Om 19.15 zet ik hem hier op de parking neer. Als ik ’s avonds naar het restaurant loop, staan er nog een paar Hollandse auto’s op de parking. Er zit alleen weinig bekends tussen. Dacht ik… Want als ik de bar binnen kom, zie ik toch ineens een bekend gezicht. Het is Marco. Een Hollander die hier aan het Gardameer woont, en die hier in Italië chauffeur is. Dat is al lang geleden! Marco eet even gezellig met ons mee, en gaat dan na het eten naar huis, wat voor hem hier dus maar een goede 10 km vandaan is!
woensdag
Vandaag wordt ik toch een beetje raar wakker. Ik ben lang niet fit! Ik heb een spierpijn! En heb het koud! Ik weet het allemaal niet. Ik ga toch nog ff naar binnen om even fris te wassen. Ik gooi het op wat opstartprobleempjes vandaag. Vanaf dit restaurant is het maar een klein stukje naar de klant in Dolce, maar wel altijd een mooi stukje! Tussen een paar indrukwekkende bergwanden door! Tja, en dan altijd weer even onder het akelig krappe tunneltje door… Maar goed, het gaat allemaal precies.
Om 8.00 meld ik mij netjes als eerste aan, en ik mag er gelijk voor. Ik krijg hier totaal dik 12 ton lasdraad mee. Het laden gaat allemaal gelukkig mooi vlot. En ook de manier waarop ik bedacht had alles te laden, en het gewicht te verdelen blijkt juist te zijn, en ik kom met de asdrukken perfect uit! Ook de papieren gaan vlot, en zo rijd ik om 8.45 alweer weg. Dat past me best, want tjonge ik ben toch echt niet fit hoor. En hoe langer het duurt, hoe beroerder ik me begin te voelen!
Het eerste eind is hier altijd nog een behoorlijk stuk binnendoor sturen, en uiteindelijk kom ik bij Rovereto dan de autobahn weer op. Ik begin me steeds minder te voelen… De kachel gaat steeds hoger, tot hij op een gegeven moment om maximaal staat.. Ook de stoelverwarming gaat al aan, en ook gelijk maar op stand 2. En nog zit ik te rillen in m’n stoel! En dat terwijl ik het zweet dik op de kop heb staan! Dit is toch niet helemaal goed hoor… En een spierpijn!! Niet te zuinig, en ik heb niks gedaan.. M’n benen, m’n rug… Dit is echt niet goed! Het is niet te geloven, maar ook ik ben dan toch geveld door die griep epidemie! Maar goed… Ik rijd hier nog in Italië, dus dat past me eigenlijk helemaal niet. Nu een beetje ziek zijn. Ach, en het zal ook wel wat overwaaien toch?! Het is vanzelf gekomen, dus het zal ook vanzelf wel weer weggaan! Het gas er maar op dus!
Gelukkig blijft het slechte weer en de chaos met sneeuw en troep, die er gisteren in Oostenrijk, Zwitserland en Zuid Duitsland overal was, en die ze voor eind van de week weer verwachten… mij vandaag in ieder geval aardig bespaard! Ik heb een strak blauwe lucht, en eigenlijk is het prachtig weer. Echt genieten, alleen heb ik daar vandaag even wat moeite mee. Bij de laatste pomp in Oostenrijk zit ik bijna aan m’n 4.5 uur, en ben ik dus toe aan ’n pauze. Deze 3 kwartier besluit ik maar eens nuttig te besteden; Ik duik gelijk m’n mandje in! Ik ben echt zo ziek als een hond!
Na deze kleine (zeer welkome!) onderbreking toch maar weer verder… Ik wil toch eigenlijk morgen al wel in Ede en in De Meern gelost hebben… Het slechte weer en de sneeuwbende, daar
scharrel ik in ieder geval aardig doorheen, want de lucht blijft de hele dag strak blauw, en het zonnetje blijft z’n best doen. Daar ligt het niet aan! Als ik tegen 6-en nog een keer aan m’n 3 kwartier pauze toe ben, duik ik ook gelijk m’n nest maar weer in. Tegen 20.00 zit ik op Wertheim aan m’n uren. Ik zet hem nog wel op het autohof neer, maar voor de rest is het einde oefening voor Niels vandaag… Ik heb eigenlijk niets meer nodig, ik geloof het allemaal wel! Ik duik mooi gelijk m’n nest in! Kacheltje aan, en snurken. Even een goede nachtrust zal me wel goed doen. Is het morgen allemaal wel weer over. Toch?!
donderdag
En ik heb vannacht inderdaad geslapen als een os! En als om 6.00 het wekkertje gaat, lijkt het er inderdaad een stuk beter voor te staan! Ik voel m’n rug, en m’n benen al een stuk minder als gisteren. Das een goed teken! Even wassen, de auto starten en maar richting Holland dus! Alleen blijkt deze positieve instelling me niet echt te helpen… Ik ben nog lang niet fit! En eenmaal achter het stuur voel ik me toch eigenlijk nog bijna net zo beroerd als gisteren. En na 4.5 uur sturen, breng ik mijn pauze bij de pomp op het Duitse Hünxe, toch ook gewoon weer horizontaal door!
Om 13.15 sta ik dan bij de klant in Ede voor de deur. Ah, mezelf even goed warm aankleden, en dan gaat het wel joh… Nou, even met een hand pompkarretje een aantal pallets van 1250 kg heen en weer slepen, is toch niet echt bevorderlijk hoor! Sjezus, wat een dag. Maar goed, onder het mom van; het zijn ook maar een paar palletjes, ik ben er ook zo weer vanaf, lukt het toch allemaal weer. En dan is het maar gauw weer de cabine in, dicht bij het kacheltje!
Ach, en nou hoef ik alleen De Meern nog maar te lossen, en dan kan ik lekker naar Emmeloord! Nog maar ff tanden op elkaar dus. Alleen moeten in De Meern natuurlijk eerst nog wel ff nog 5 van die grote pallets van 1250 kg aan de kant getrokken worden, voordat ik bij de 7 pallets ijsprodukten kan… En hier moet ook alles met het handpompkarretje natuurlijk! Maar ook dit lukt uiteindelijk wel weer, en dan kan ik nu dan toch eindelijk lekker naar Emmeloord toe! De rest mag er namelijk allemaal op de zaak uit. Als ik dan tegen een uur of 17.00 in Emmeloord aan
de balie sta, wordt ik door een aantal mensen aangekeken…. ‘Ja, wat??’ Wat is er in godsnaam met jouw aan de hand?! Nou ja, ik ben niet helemaal fit… Niet helemaal fit, je ziet er verschrikkelijk uit! Nou bedankt, maar zo voel ik me dan eigenlijk ook… Waarom ik dan in godsnaam niet even gebeld heb?? Nou ja, dat helpt ook verder weinig toch?? Daar voel ik me heus niet in één keer beter van! Nee, maar dan was je toch gewoon blijven staan onderweg, en je nest ingekropen.. Maar ja, zo werkt het ook niet. Je hebt toch voor jezelf een beetje een planning in je hoofd, en als ik eenmaal een planning in gedachte heb, dan ben ik daar niet zo heel snel af te brengen! Wil je morgen dan niet lekker thuis blijven? Nee joh, ik heb nu een goeie, mooie nacht in het vooruitzicht, en dan is het morgen allemaal wel weer over joh. Vannacht gewoon lekker op tijd, diep onder de wol!
vrijdag
Dus zodoende stond er voor vandaag gewoon een dagje ‘export afhalen’ voor mij op de planning. Ach, en op zich is het nog niet eens zo’n raar dagje. Ik heb een rondje ‘achterhoek’ op het programma staan. Om 7.30 verlaat ik Emmeloord weer. Toch alweer een heel stuk opgeknapt vergeleken met de afgelopen 2 dagen! Zo’n nachtje doet je toch wel erg goed! Fit, nog lang niet. Maar we boeken vooruitgang. Mijn eerste adres voor vandaag zit in Winterswijk. Hier laad ik 2 zendingen vriesgoed voor Italië.
Hierna mag ik naar; Boer Vliek, in Ambt Delden, bij Almelo. Boer Vliek, is een biologische geitenboer, waar we iedere week een aantal pallets met biologische geitenyoghurt ophalen voor Italië. Even voor de beeldvorming; maak voor jezelf even een voorstelling van een Biologische geitenmelker… Houd dit beeld vast, want ik denk dat je aardig goed zit! Sowieso de beste man zelf, maar ook de locatie waar hij zit, het past echt in dit plaatje. Het is een hele beste man, en het is een prachtige plek waar hij woont. Alleen wat minder geschikt voor het zware verkeer laten we zeggen.
Je moet hier over een paar boerenweggetjes, onverharde bospaden, krappe bochtjes naar toe. Maar het is allemaal te doen! En als je dan eenmaal bij hem op de boerderij aangekomen bent, dan komt hij met de tractor naar je toe, en met een hefinstallatie achter op de tractor schept hij de pallets met biologische geitenyoghurt, dan bij jouw in de trailer. Allemaal heel best te doen hoor, geen enkel probleem! Maar het past wel allemaal precies binnen de voorstelling van een ‘biologische geitenmelker’.
Dan laad ik ’s middags in Denekamp ook nog even 6 IBC containers voor Italië op, en dan heb ik alleen nog een adresje in Enschede op het programma staan. Hier krijg ik op een slachthuis nog 2 zendingen vers vlees mee, voor 2 bestemmingen in Italië. Om 15.00 heb ik ook dit erin, en kan ik weer richting polder. Uiteraard mag in zo’n rondje ‘middle east’ een blik op de trots van het oosten niet ontbreken; de Grolsch brouwerij! En dan is ook mijn dag hier compleet. Ik heb namelijk m’n dagje ook wel weer gehad. Gauw op huus an!
Het is vandaag niet zo heel druk met de groupage, dus er hoeft niet op Urk overgeladen te worden. Ik kan gelijk richting de zaak komen. Even de auto voor het dock zetten, en dan wordt hij hier vanavond wel leeg getrokken. Dik voor elkaar, want dan zoek ik gauw m’n warme nest thuis weer op! Want zo eind van de dag, ben ik toch eigenlijk wel helemaal gesloopt! Het is toch een wat hardnekkiger virusje dan ik dacht… Ach, kom ik in ieder geval ook mooi onder het carnaval van dit weekend uit! Zo heeft ieder nadeel, ook wel weer zijn voordeel!
Ja, vrijdagavond heb ik ‘m alweer vol gezet, dus hij staat alweer startklaar. En het wekkertje loopt ondanks de Valentijn gister alweer vroeg af! Het is al een hele drukte aan de randweg. Er vertrekken vanmorgen alweer 7 auto’s volgeladen richting Italië! Crisis?? Hoezo crisis?! Wel hebben we allemaal wat verschillende routes. Wij vertrekken met 3 auto’s richting de Brenner.
Frank, die zijn zoon Sem (4 jaar oud) mee heeft, Willem die zijn vrouw Lies mee heeft, en ik zei de gek. We hadden al even contact gehad, en hadden afgesproken om om 7.30 te gaan rijden, en dat doen we dus ook.Zo met elkaar wat kletsend over de bak, schiet de dag lekker op.
En vliegen de kilometers onder het rubber door. Tussen de middag gaan we bij de pomp op Limburg Lahn even aan de kant. Lies is vandaag van de catering, en heeft de koffie al klaar! Speculaasje erbij, wat hebben we het mooi niet! Frank moet nog even spelletje doen met Sem, maar komt er dan ook bij voor een bakkie. We repareren nog even wat lampjes, en gaan na deze pitstop van 45 minuten weer verder. Ter hoogte van het vliegveld Frankfurt is vanwege 
werkzaamheden de autobahn afgesloten, en moeten we dus even een stukje alternatief rijden. Achter Willem aan, wordt het nog een mooi stukje sightseeing, maar het komt uiteindelijk allemaal goed.Om 17.15 stoppen we bij de pomp op Greding voor onze tweede pauze. Deze keer is het mijn beurt om een kan koffie te zetten. Nou rijden Willem, Frank en ik hier toch regelmatig langs, maar eigenlijk was het geen van ons allen ooit opgevallen, wat de kleine Sem binnen 2 minuten opvalt… Ze hebben er hier een heus speeltuintje bij! Tja, zo kom je daar ook nog eens achter. Er worden nog een paar sneeuwballen gegooid, en zo zijn deze 3 kwartier pauze ook zo weer voorbij! Op naar het einddoel van vandaag, sommigen raden het al…; de Griek op Reischenhart! Om 20.15 draaien we de parking van het autohof op, en die blijkt al hartstikke vol te staan! Maar met een beetje moeite vinden we toch nog een aardig plekje voor de 3 gevleugelde trucks. Het eten smaakt weer perfect, en het is een gezellige avond.
maandag
Aangezien we alle drie vandaag een ander schema hebben, trekken we vandaag ieder ons eigen plan. Dat betekend voor mij, dat ik om 6.00 weer aan de rol ga. Mijn 1e klant zit in Bolzano. Hier sta ik om 9.30 op de stoep. Ik ben al wel eens vaker bij deze klant geweest, en ik wist nog dat deze man een hele akelige steile kelder heeft… Daar moet normaal gesproken de diepvries gelost worden. Boven heeft hij 10 prachtig mooie rampen, maar die zijn alleen voor versgoed. Normaal als ik hier kwam, had ik eigenlijk altijd een paar palletjes koelgoed, en dan 1 of 2 pallets
vriesgoed. En omdat ik dan toch al tegen de ramp aan stond, en aan het lossen was mocht ik eigenlijk altijd het vriesgoed ook daar wel lossen. Vandaag heb ik echter allen maar 2 palletjes diepvries. Ik wandel eerst de kelder/parkeergarage maar eens in. Meld me netjes aan, en vraag even beleefd of de beste man niet even naar boven wil komen met z’n heftruck, en daar die 2 pallets er even uit wil pakken. Het is namelijk niet echt een succes om met zo’n hele combinatie achteruit hier naar beneden de parkeergarage in te komen… En zeker niet als je nog helemaal geladen bent, en tegen de 40 ton aan zit. De man heeft echter zijn dag niet helemaal, en blijft erbij dat de diepvries hier beneden gelost moet worden, dus ik moet maar met die hele auto hier de kelder inkomen..Je steekt hier dan dus eerst achteruit naar het begin van de ‘afdaling’ toe. Dan moet je vervolgens eerst je luchtvering helemaal omhoog pompen, anders rijd je je palletkist onder de trailer vandaan. Dan moet je vervolgens kaarsrecht naar beneden, niet sturen! Dan draai je namelijk het chassis van de trekker, en het chassis van de trailer in elkaar…
Dan eenmaal over de drempel, en op de helling moet de luchtvering weer ongeveer in het midden. Anders pas je qua hoogte de kelder niet naar binnen.
Maar het moet ook weer niet te laag, want dan loop je met de achterbumper van de trailer weer aan de grond!
Dan langzaam achteruit de parkeergarage naar binnen. Zodra je dan eenmaal weer vlak staat, gelijk de luchtvering allemaal weer helemaal laten zakken, alles zo laag mogelijk, anders pas je weer niet onder bepaalde liggers door… Nu gaat dat precies met de hoogte!
En dan… Deuren open, 2 lullige schepjes met de heftruck, deuren dicht, en 2 minuten kan de hele onderneming weer van voor af aan beginnen! Dit keer met als doel heelhuids de parkeerkelder weer uit te komen! Wat een bedrijf, wat een bedrijf…
Maar goed om 10.15 laat ik Bolzano dan toch weer achter mij. Het mooie weer, en het prachtige uitzicht hier in de Dolomieten maken dan toch weer een hele hoop goed! En zo ben ik de klant in Bolzano ook zo weer vergeten!
Tussen de middag maak ik even een kwartiertje pauze bij de pomp bij Nogarole Rocca. Even naar het toilet, een cappuccino, een broodje smeren, en dan gaan we weer verder. Mijn volgende klant zit net achter Bologna. Op de automatische piloot vlieg ik zo naar de klant (Asca) toe, totdat ik de gewenste straat van het einddoel in dender… Daar staat ineens een betonnen afzetting! Ze zijn hier nou eindelijk eens wat aan de gatenkaas (die ze hier ‘weg’ noemden) aan het doen… Dat is mooi, alleen nu is de hele weg afgesloten, dat is wat minder. En dat ze het niet even aangegeven hebben met een bordje, is ook wel wat jammer… Nou, moet ik hier dus weer achteruit de straat uit, met het hele spul. Nou ja, en dan eens even puzzelen hoe ik dan via een ‘blokje om’ bij Asca op de dam komen kan. Normaal gesproken was deze klant namelijk maar vanaf 1 kant te bereiken! Gelukkig hebben ze voor het afsluiten van deze straat wel eerst een nieuw stukje asfalt aan de andere kant van het bedrijf aangelegd, en kom ik uiteindelijk dus nog best goed terecht. En om 15.00 staan ook zijn bestelde visjes weer in z’n magazijn.
Nog 1 klant op mijn planning voor vandaag. Mijn biologische vrienden in Santarcangelo, bij Rimini. Hier kan ik tegen 17.00 zijn.
Maar aangezien deze man, zijn gekochte
handel altijd HEEL, HEEL graag wil hebben, en altijd blij is dat je het komt brengen, is dat geen probleem. Nou komt het de laatste weken heel toevallig iedere keer zo uit, dat deze klant bij mij in de auto zit, en dat dus IK iedere keer zijn handel kom brengen. Als ik uitstap komt hij al helemaal vrolijk aangesneld, ik krijg een enthousiast hand van hem, en we gaan gelijk lossen. Samen tellen we vervolgens, alle doosjes wortelen, paprika, courgettes, uien broccoli, selderij, etc. etc. weer even na, en om 17.15 ben ik hier ook alweer klaar!Dat is uitstekend gelopen vandaag! Ik heb nog maar 1 klant te gaan. Ik heb alleen nog 23 pallets vis aan boord voor m’n laatste klant in de omgeving San Benedetto / Ascoli Piceno. Frank heeft vandaag rustig aan gedaan, en heeft de hele dag op het gemakje gereden. Die begint morgen te lossen, in diezelfde omgeving. Als ik bij Rimini de autobahn weer opdraai, blijkt Frank 9 minuten voor me te zitten, hij wacht even bij de 1e pomp, en dan gaan we samen verder. We spreken af om vanavond naar het Hotel op Pedaso te gaan, en daar een lekker hapje te gaan eten.
Om 20.00 zetten we hier de helse machines op de parking neer.
En we schuiven met z’n drietjes aan tafel. Ook de 4-jarige Sem wordt vandaag al iets minder verlegen, en begint al hele verhalen over z’n spaghetti! Na het eten moeten we dan ook zijn film ‘Cars’ nog even gaan kijken op ‘het grote scherm’ bij mij in de auto! En zo komt het dat je op maandagavond met 2 volwassenen langs de Adriatische kust, in een Scania cabine, Cars aan het kijken bent!! Wat hebben we het mooi, niet?! En zo vliegt de avond om. En om heel eerlijk te zijn… Ook Frank en ik vonden de film bijna net zo mooi, als dat Sem hem vond!dinsdag
En vandaag weer even geen ‘takel’ en geen ‘louitje’ maar Frank en Niels gewoon weer achter het stuur van de Volvo en de Scania! Back to the reality dus. En die realiteit is dat we ieder nog een half uurtje te doen hebben naar onze eerste klanten. We gaan tegen 7.30 weer aan de gang dus. Het beloofd trouwens een PRACHTIGE dag vandaag. Er is geen wolkje aan de hemel, en het zonnetje breekt al lekker door. De Adriatische zee ligt erbij als een spiegel zo glad! Enkel onderbroken door de vissers scheepjes die al voor de kust langs trekken!! Palmboompjes om ons heen, dit is echt weer even een momentje om van te genieten!! Wat hebben we het mooi soms, niet?!
Om 8.00 meld ik me aan op kantoor in Porto d’Ascoli. Mijn zending is netjes aangemeld, en ik mag gelijk door naar het magazijn. De heren hier hebben het er eerst over dat ik nog ff een uurtje moet wachten, en dat ze dan beginnen te lossen. Nou, geen
probleem. Alleen blijkt dat na 5 minuten de zin toch al gekomen te zijn, en dat ze al beginnen. En het gaat nog vlot ook, en voor ik het weet heb ik hem al leeg! En ik moet nog meekomen om met z’n allen rond de automaal ff koffie te drinken ook. Ze willen even weten hoe het er in Holland uitziet met de Crisis… Of wij er ook last van hebben. Hierna komt er een aardige discussie over de Crisis op gang… Maar als blijkt dat ook ik eigenlijk niet een directe oplossing heb… En de koffie trouwens ook op heb! Schudden we de handen, en nemen we weer afscheid. 
Ik geef even het faxnummer van hier door aan de planning in Emmeloord, en even later komt er hier een keurige fax uitrollen voor mij, met wat er precies de bedoeling is qua terugladen… Ik kan beginnen terug te laden tussen Imola en Bologna. Hier kom ik tussen de middag aan. Na de middag laad ik hier een paar pallets ‘bellenblazers’ voor de Bart Smit in Holland.
Mijn volgende klant zit tussen Bologna en Modena. Hier moet ik 7 pallets laden met ‘ijsprodukten’. Het is allemaal ijspoeder, waar je zelf huisgemaakt Italiaans schepijs van kunt maken, er zitten diverse ‘toppings’ bij, zoveel alcoholische als chocolade of kersen. Van alles dus, bestemd voor de diverse Italiaanse ijssalons in Holland. Ook dit zit er eind van de middag zo in, en dan heb ik voor morgenochtend nog 1 adres op de planning staan bij Verona.Ik ga eerst bij Modena nog even lekker onder de douche door, ik doe nog even inkopen op
Campogalliano, en dan bedenk ik dat het einddoel voor vandaag maar Ristorante Napoleone wordt. Dan sta ik mooi vlakbij mijn laatste laadadres in Dolce, en heb ik morgen dus nog zoveel mogelijk rijtijd over, voor als ik geladen ben. Om 19.15 zet ik hem hier op de parking neer. Als ik ’s avonds naar het restaurant loop, staan er nog een paar Hollandse auto’s op de parking. Er zit alleen weinig bekends tussen. Dacht ik… Want als ik de bar binnen kom, zie ik toch ineens een bekend gezicht. Het is Marco. Een Hollander die hier aan het Gardameer woont, en die hier in Italië chauffeur is. Dat is al lang geleden! Marco eet even gezellig met ons mee, en gaat dan na het eten naar huis, wat voor hem hier dus maar een goede 10 km vandaan is!woensdag
Vandaag wordt ik toch een beetje raar wakker. Ik ben lang niet fit! Ik heb een spierpijn! En heb het koud! Ik weet het allemaal niet. Ik ga toch nog ff naar binnen om even fris te wassen. Ik gooi het op wat opstartprobleempjes vandaag. Vanaf dit restaurant is het maar een klein stukje naar de klant in Dolce, maar wel altijd een mooi stukje! Tussen een paar indrukwekkende bergwanden door! Tja, en dan altijd weer even onder het akelig krappe tunneltje door… Maar goed, het gaat allemaal precies.
Om 8.00 meld ik mij netjes als eerste aan, en ik mag er gelijk voor. Ik krijg hier totaal dik 12 ton lasdraad mee. Het laden gaat allemaal gelukkig mooi vlot. En ook de manier waarop ik bedacht had alles te laden, en het gewicht te verdelen blijkt juist te zijn, en ik kom met de asdrukken perfect uit! Ook de papieren gaan vlot, en zo rijd ik om 8.45 alweer weg. Dat past me best, want tjonge ik ben toch echt niet fit hoor. En hoe langer het duurt, hoe beroerder ik me begin te voelen!
Het eerste eind is hier altijd nog een behoorlijk stuk binnendoor sturen, en uiteindelijk kom ik bij Rovereto dan de autobahn weer op. Ik begin me steeds minder te voelen… De kachel gaat steeds hoger, tot hij op een gegeven moment om maximaal staat.. Ook de stoelverwarming gaat al aan, en ook gelijk maar op stand 2. En nog zit ik te rillen in m’n stoel! En dat terwijl ik het zweet dik op de kop heb staan! Dit is toch niet helemaal goed hoor… En een spierpijn!! Niet te zuinig, en ik heb niks gedaan.. M’n benen, m’n rug… Dit is echt niet goed! Het is niet te geloven, maar ook ik ben dan toch geveld door die griep epidemie! Maar goed… Ik rijd hier nog in Italië, dus dat past me eigenlijk helemaal niet. Nu een beetje ziek zijn. Ach, en het zal ook wel wat overwaaien toch?! Het is vanzelf gekomen, dus het zal ook vanzelf wel weer weggaan! Het gas er maar op dus!
Gelukkig blijft het slechte weer en de chaos met sneeuw en troep, die er gisteren in Oostenrijk, Zwitserland en Zuid Duitsland overal was, en die ze voor eind van de week weer verwachten… mij vandaag in ieder geval aardig bespaard! Ik heb een strak blauwe lucht, en eigenlijk is het prachtig weer. Echt genieten, alleen heb ik daar vandaag even wat moeite mee. Bij de laatste pomp in Oostenrijk zit ik bijna aan m’n 4.5 uur, en ben ik dus toe aan ’n pauze. Deze 3 kwartier besluit ik maar eens nuttig te besteden; Ik duik gelijk m’n mandje in! Ik ben echt zo ziek als een hond!
Na deze kleine (zeer welkome!) onderbreking toch maar weer verder… Ik wil toch eigenlijk morgen al wel in Ede en in De Meern gelost hebben… Het slechte weer en de sneeuwbende, daar
scharrel ik in ieder geval aardig doorheen, want de lucht blijft de hele dag strak blauw, en het zonnetje blijft z’n best doen. Daar ligt het niet aan! Als ik tegen 6-en nog een keer aan m’n 3 kwartier pauze toe ben, duik ik ook gelijk m’n nest maar weer in. Tegen 20.00 zit ik op Wertheim aan m’n uren. Ik zet hem nog wel op het autohof neer, maar voor de rest is het einde oefening voor Niels vandaag… Ik heb eigenlijk niets meer nodig, ik geloof het allemaal wel! Ik duik mooi gelijk m’n nest in! Kacheltje aan, en snurken. Even een goede nachtrust zal me wel goed doen. Is het morgen allemaal wel weer over. Toch?!donderdag
En ik heb vannacht inderdaad geslapen als een os! En als om 6.00 het wekkertje gaat, lijkt het er inderdaad een stuk beter voor te staan! Ik voel m’n rug, en m’n benen al een stuk minder als gisteren. Das een goed teken! Even wassen, de auto starten en maar richting Holland dus! Alleen blijkt deze positieve instelling me niet echt te helpen… Ik ben nog lang niet fit! En eenmaal achter het stuur voel ik me toch eigenlijk nog bijna net zo beroerd als gisteren. En na 4.5 uur sturen, breng ik mijn pauze bij de pomp op het Duitse Hünxe, toch ook gewoon weer horizontaal door!
Om 13.15 sta ik dan bij de klant in Ede voor de deur. Ah, mezelf even goed warm aankleden, en dan gaat het wel joh… Nou, even met een hand pompkarretje een aantal pallets van 1250 kg heen en weer slepen, is toch niet echt bevorderlijk hoor! Sjezus, wat een dag. Maar goed, onder het mom van; het zijn ook maar een paar palletjes, ik ben er ook zo weer vanaf, lukt het toch allemaal weer. En dan is het maar gauw weer de cabine in, dicht bij het kacheltje!
Ach, en nou hoef ik alleen De Meern nog maar te lossen, en dan kan ik lekker naar Emmeloord! Nog maar ff tanden op elkaar dus. Alleen moeten in De Meern natuurlijk eerst nog wel ff nog 5 van die grote pallets van 1250 kg aan de kant getrokken worden, voordat ik bij de 7 pallets ijsprodukten kan… En hier moet ook alles met het handpompkarretje natuurlijk! Maar ook dit lukt uiteindelijk wel weer, en dan kan ik nu dan toch eindelijk lekker naar Emmeloord toe! De rest mag er namelijk allemaal op de zaak uit. Als ik dan tegen een uur of 17.00 in Emmeloord aan
de balie sta, wordt ik door een aantal mensen aangekeken…. ‘Ja, wat??’ Wat is er in godsnaam met jouw aan de hand?! Nou ja, ik ben niet helemaal fit… Niet helemaal fit, je ziet er verschrikkelijk uit! Nou bedankt, maar zo voel ik me dan eigenlijk ook… Waarom ik dan in godsnaam niet even gebeld heb?? Nou ja, dat helpt ook verder weinig toch?? Daar voel ik me heus niet in één keer beter van! Nee, maar dan was je toch gewoon blijven staan onderweg, en je nest ingekropen.. Maar ja, zo werkt het ook niet. Je hebt toch voor jezelf een beetje een planning in je hoofd, en als ik eenmaal een planning in gedachte heb, dan ben ik daar niet zo heel snel af te brengen! Wil je morgen dan niet lekker thuis blijven? Nee joh, ik heb nu een goeie, mooie nacht in het vooruitzicht, en dan is het morgen allemaal wel weer over joh. Vannacht gewoon lekker op tijd, diep onder de wol!
vrijdagDus zodoende stond er voor vandaag gewoon een dagje ‘export afhalen’ voor mij op de planning. Ach, en op zich is het nog niet eens zo’n raar dagje. Ik heb een rondje ‘achterhoek’ op het programma staan. Om 7.30 verlaat ik Emmeloord weer. Toch alweer een heel stuk opgeknapt vergeleken met de afgelopen 2 dagen! Zo’n nachtje doet je toch wel erg goed! Fit, nog lang niet. Maar we boeken vooruitgang. Mijn eerste adres voor vandaag zit in Winterswijk. Hier laad ik 2 zendingen vriesgoed voor Italië.
Hierna mag ik naar; Boer Vliek, in Ambt Delden, bij Almelo. Boer Vliek, is een biologische geitenboer, waar we iedere week een aantal pallets met biologische geitenyoghurt ophalen voor Italië. Even voor de beeldvorming; maak voor jezelf even een voorstelling van een Biologische geitenmelker… Houd dit beeld vast, want ik denk dat je aardig goed zit! Sowieso de beste man zelf, maar ook de locatie waar hij zit, het past echt in dit plaatje. Het is een hele beste man, en het is een prachtige plek waar hij woont. Alleen wat minder geschikt voor het zware verkeer laten we zeggen.Je moet hier over een paar boerenweggetjes, onverharde bospaden, krappe bochtjes naar toe. Maar het is allemaal te doen! En als je dan eenmaal bij hem op de boerderij aangekomen bent, dan komt hij met de tractor naar je toe, en met een hefinstallatie achter op de tractor schept hij de pallets met biologische geitenyoghurt, dan bij jouw in de trailer. Allemaal heel best te doen hoor, geen enkel probleem! Maar het past wel allemaal precies binnen de voorstelling van een ‘biologische geitenmelker’.
Dan laad ik ’s middags in Denekamp ook nog even 6 IBC containers voor Italië op, en dan heb ik alleen nog een adresje in Enschede op het programma staan. Hier krijg ik op een slachthuis nog 2 zendingen vers vlees mee, voor 2 bestemmingen in Italië. Om 15.00 heb ik ook dit erin, en kan ik weer richting polder. Uiteraard mag in zo’n rondje ‘middle east’ een blik op de trots van het oosten niet ontbreken; de Grolsch brouwerij! En dan is ook mijn dag hier compleet. Ik heb namelijk m’n dagje ook wel weer gehad. Gauw op huus an!
Het is vandaag niet zo heel druk met de groupage, dus er hoeft niet op Urk overgeladen te worden. Ik kan gelijk richting de zaak komen. Even de auto voor het dock zetten, en dan wordt hij hier vanavond wel leeg getrokken. Dik voor elkaar, want dan zoek ik gauw m’n warme nest thuis weer op! Want zo eind van de dag, ben ik toch eigenlijk wel helemaal gesloopt! Het is toch een wat hardnekkiger virusje dan ik dacht… Ach, kom ik in ieder geval ook mooi onder het carnaval van dit weekend uit! Zo heeft ieder nadeel, ook wel weer zijn voordeel!
