Week 14 – Frankfurt – Trento – Cesena – Spoleto – Perugia – Firenze

maandag
Vandaag moet ik voor periodiek onderhoud eerst even langs de tandarts… Ach ja, dat moet zo af en toe ook eens gebeuren. Ik hoef dus niet zo vroeg te beginnen vandaag. In de loods staat er al wat groente voor me klaar. Na de middag kan ik een rondje Urk doen om 20 pallets vis te verzamelen. En ik krijg er dan nog een paar pallets met uien bij, om het geheel af te maken. Omdat de kouwe zwemmers toch pas na de middag (na de kost..) te laden zijn op Urk, haal ik eind van de ochtend eerst de pallets met uien vast naar de zaak toe.

Ik doe nog even een paar boodschapjes, en dan na de kost doe ik mijn ‘rondje Urk’. Bij verschillende visverwerkingsbedrijven verzamel ik de voor Italië bestemde zwemmers. Het loopt allemaal aardig door, en om 15.15 heb ik alle diepvries erin. Ik ga weer richting Emmeloord, waar ik de groente en de uien er weer achter laad, en dan om 16.00 verlaat ik Emmeloord.

Om ook de laatste 1.5 laadmeter nog vol te krijgen, moet ik morgenochtend bij een slachthuis in het Duitse Frankfurt nog 3 pallets kalfsvlees bijladen. Het ligt i.ig. mooi op route, ik kom er toch langs. Die kant maar op dus. Om 20.00 zet ik hem bij het Duitse Fernthal aan de kant. Ik peuzel hier m’n lekkere maaltijdsalade naar binnen, zet nog een bak koffie, en ga dan om 20.45 weer verder. Ik besluit om vandaag maar gewoon vast helemaal naar het slachthuis toe te rijden, het is nu rustig, en dan hoef ik morgenochtend niet in de drukte de hele stad meer door. Om 23.00 draai ik het slachthuis op, en langs de kant vind ik ’n mooi plekje voor de nacht.

dinsdag
Als de verplichte rusturen er weer opzitten zet ik hem om 8.00 tegen de ramp aan. Ik krijg hier 3 pallets met diepgevroren vlees, dus eerst moeten m’n pallets groente, en m’n pallets uien er uit. Echt veel ruimte heeft de beste man hier niet, maar met een beetje moeite lukt het allemaal. De pallets diepvriesvlees erin, m’n schot er weer achter, en dan de groente er weer in. En om 8.45 draai ik hier het slachthuis dan weer af. Volgende halte; Italië.

Als ik dan eenmaal Nürnberg voorbij ben, en ik draai richting München, zie ik nog een Van Wieren op de parking staan. Het is collega Bertus. Hij heeft net zijn pauze erop zitten, en zou net weer gaan rijden. Ik doe even rustig aan dus, en hij zit vervolgens ook zo achter me. Dan gaan we samen verder ri. Italy. Net na de middag gaan we er bij Pfaffenhofen even af, om onder de pomp door de wandelen, en een bakkie te doen.

Eind van de middag nog even tanken op Kufstein, en dan de Brenner over. Bij de 1e pomp in Italië doen we nog even een bakkie, en om 19.00 zetten we hem dan aan de kant bij ‘de Tiroler toko’ op Klausen. Intussen heb ik ook al even contact gehad met collega Yke, die niet zo ver achter ons zit. Ook Yke komt naar Klausen toe, en we gaan met z’n 3-en gezellig een hapje eten.

woensdag
Mijn 1e losadres ligt hier gelijk nog in Alto Adige. Even bij Egna Ora eraf. Hier zet ik hem om 8.30 tegen het dock aan. Hier moeten de 3 pallets diepgevroren kalfsvlees eruit. Dus eerst de groente weer even aan de kant, het vlees eruit, en de groente er weer in. Toch draai ik hier met een half uurtje de poort ook alweer uit.

En dan gaat het weer verder tussen de wijngaarden en de bergen door. Tussen de middag maak ik nog even pauze bij een pomp vlakbij Imola. En om 14.15 sta ik dan bij de grote klant bij Cervia. Hier gaan de 20 pallets vis eruit. Het lossen zelf is op zich niet zo’n probleem, maar ik heb een heleboel verschillende soorten vis bij me. Dus het tellen, en het controleren kost vandaag aardig wat tijd. Maar om 15.30 krijg ik dan toch mijn ondertekende vrachtbrief weer terug.

Nu heb ik alleen de groente en de uien nog aan boord. Deze zijn bestemd voor een klantje in Cesena. Als ik hier bij dit agrarische bedrijf aan kom, komen ze ook al gelijk naar me toe met een heftruck en een pompkar. En deze pallets ben ik dan ook zo kwijt. En zo hebben we hem alweer leeg! Intussen heb ik van de planning al begrepen dat ik verder in Italië moet afzakken om terug te gaan laden. Ze hebben 3 adresjes voor mij in de planning. Ik moet gaan laden in Spoleto, bij Perugia, en bij Firenze.

Ik ga dus mooi vanaf Cesena de binnenlanden in. En dan via Sansepolcro en Assisi richting Spoleto. Om 19.30 vind ik het dan na 2 uurtjes binnendoor rijden wel mooi geweest voor vandaag. En ik schiet er even vanaf, om hem bij het restaurant bij Umbertide aan de kant te zetten. Aangezien ik mooi op tijd ben, en ik met terugladen eigenlijk alle ruimte wel nodig heb in de trailer. Besluit ik om hier gelijk maar vast alle lege europallets die ik nog in de trailer heb staan, vast naar buiten te slepen, en allemaal in de kist onder de trailer te stapelen. Dan ben ik daar maar vanaf, en kan ik morgen gelijk mooi met een helemaal lege trailer gaan laden. En na dit halve uurtje intensieve ‘avondgymnastiek’ ga ik in het kroegje een lekker hapje eten!

donderdag
Om 6.00 sta ik me naast de auto onder de jerrycan weer te wassen. Het koffieapparaat aan, en dan gaan we verder Toscane en Umbria door. Om 7.45 ben ik bij de olijfoliefabriek in Spoleto. Ik krijg hier 9 grote blokpallets vol met olijfolie mee voor de Appie H. supermarkten in Holland. Het zijn pallets met normale olijfolie, pallets met ‘griekse’ olijfolie, olijfolie met pepers en knoflook, olijfolie met basilicum, olijfolie met truffel enz. Probeer ze gerust eens, want ze zijn heerlijk!

Om 9.30 heb ik de olie erin, en de papieren op zaak, en gaan we weer verder, door de prachtige omgeving hier.

Tussen het bekende Italiaanse bedevaartsoord Assisi (http://nl.wikipedia.org/wiki/Assisi) en Perugia ga ik even een beetje de heuvels in, om bij een ‘salumificio’ een palletje met salami’s etc. te laden. Het mooie hier in deze streek (net als in heel Italië) is de band die de mensen hebben met hun eten. De mensen leven hier echt voor hun producten. Of het nou hun wijn, hun kazen, hun pastagerechten of hun salami’s/worsten zijn. Het is echt een heel belangrijk iets in hun leven. En dat is (vind ik zelf tenminste..) hier altijd een prachtig mooi iets, als je een Italiaan over zijn product hoort praten, en ermee om ziet gaan. Zo kennen we in Holland natuurlijk ook wel salami, maar dat zijn vaak fabrieks producten. De salami’s die ik hier vandaag laad, zijn verschillende soorten, en allemaal op een verschillende manier gekruid. Deze salami’s hebben allemaal tussen de 5 en de 7 maanden te drogen gehangen! Dat kan je je bij ons toch niet voorstellen. Daar moet het allemaal maar aan de lopende band doorgaan. Hier worden deze salami’s echt met liefde, zorg en een boel geduld geproduceerd. En je proeft het! Ze zijn echt verschrikkelijk lekker.

En zoals bij een boel kleine Italiaanse fabriekjes, verkopen ze hier ook wel rechtstreeks uit de fabriek. Dus Niels gaat hier eerst maar eens even lekker privé inkopen doen! Het palletje staat er vlot in, en dan gaan we maar weer verder.

Na de middag ga ik bij Firenze (Florence) nog 2 grote zendingen keukenapparatuur laden. En om 15.15 heb ik hem dan weer tot de laatste centimeter helemaal vol. En kan de neus weer richting Holland. De Appenijnen door, Bologna voorbij. En bij Campo maak ik dan eerst nog even een kwartiertje pauze, zodat ik hier ook nog even wat inkopen kan doen. Op de parking staat hier trouwens nog een Iranees! Met een enorme helse Volvo!! Wat een apparaat, en gewoon helemaal vanuit Iran, hier in Italië hè, geen probleem. Prachtig.

Als ik daarna m’n weg weer vervolg begeven tussen Modena en Verona, mijn ruitenwissers het ineens! Heb ik dat weer.. Sta ik eerst nog met verbazing die Irakese Volvo te bewonderen, sta ik een half uur later aan de kant met mijn ‘moderne’materiaal… En het was de hele week wel aardig mooi weer, maar heb begint nu toch flink te plensen. Bij de 1e pomp er maar eens even af dus. Wat ik al dacht, de stang ligt er weer eens af (scania kwaaltje..) Met een elastiek krijg ik het weer een beetje provisorisch gerepareerd. Dit moet het houden tot Emmeloord! Ik maak hier ook gelijk mijn half uur pauze nog maar even vol, en dan gaat het in 1 streep weer naar ‘de Tiroler toko’ op Klausen! Het is al wel 21.15 voor ik hier ben, maar goed je moet er wat voor over hebben. Net als 2 dagen geleden, staat collega Yke hier ook weer. En we zitten onder het genot van een heerlijk hapje weer lekker te tafelen.

vrijdag
Om 6.30 gaan we weer verder. De Brenner over, en Oostenrijk door. Gister heb ik al contact gehad met collega/amigo Bert. Bert heeft bij de laatste pomp in Oostenrijk staan slapen, en zou hier vanmorgen op ons wachten, en dan kunnen we gezellig samen terug. Als we hier om 8.45 de parking opdraaien heeft Bert de koffie al klaar. Hierna gaan we met z’n 3-en rijden. En op het Duitse Reischenhart gaan we eerst alweer aan de kant! We gaan eerst eens even gezellig ontbijten!

Het is allemaal erg gezellig natuurlijk, maar echt opschieten doet het vandaag niet zo met z’n 3-en. Maar goed, dat moet ook eens een keer kunnen!

We maken halverwege de middag nog een keer pauze langs de Duitse autobahn, en gaan dan ’s avonds om 19.15 op Ransbach een hapje eten. Bert en Yke willen morgen een beetje op tijd thuis zijn. Ik zelf uiteraard ook, maar ik moet morgen eerst nog even lossen in Enschede! De man voor wie de Italiaanse salami’s bestemd zijn (een delicatessen winkel) wil zijn salami’s namelijk erg graag hebben. Op zaterdag staat hij altijd op de markt, en eigenlijk wil hij deze salami’s morgen al in de kraam hebben liggen!

Na het eten gaan we dus nog mooi even een stukje doen. Bij Oberhausen scheiden onze wegen. Ik besluit om nog maar ff naar Enschede toe te rijden. Ik heb met de klant afgesproken dat ik morgen voordat de markt begint, zijn palletje bij hem heb. Om 0.00 vind ik aan de rand van Enschede een plekje waar ik hem aan de kant zet voor een paar uurtjes slaap.

zaterdag
Ik heb met de klant afgesproken dat ik hem een half uurtje voordat ik bij hem ben, even zou bellen. Hij wil het liefste dat ik zijn pallet gelijk bij hem op de markt los. Nou, dan doen we dat toch! Hij is al vroeg begonnen met het opbouwen van zijn kraam. Voordat de markt open gaat, wil ik zijn pallet gelost hebben, dus ik bel hem al op tijd op. Hij verteld me hoe ik het beste kan rijden. De markt is namelijk midden in het centrum op het plein, en het centrum is toch niet helemaal geschikt voor grote vrachtwagens.. Eenmaal in het centrum staat hij me langs de weg al op te wachten, hij stapt in en wijst me verder de weg. Vanaf hier kan ik het beste verder over de busbaan, die is het ruimste! We kunnen namelijk het beste aan de andere kant van het marktplein lossen. Enne; ‘die boesbaan iesse geen probleem! Iekke kenne veel mensen bij die politie he, ies op hooge functies he! Zo, dat iesse geen probleem.’ Nou, best man. Ik vind het zo ook hartstikke mooi gaan! Aan de andere kant van de markt kan ik mooi op de busbaan, een klein stukje achteruit, precies met de kont van de trailer op het marktplein komen. Hij heeft al een pompkar en een lege pallet geregeld, dus we gooien gauw met de hand de dozen even over. Halverwege het lossen komt er een bus aan, en omdat ik hier nu op de busbaan geparkeerd sta, kan de bus de bocht net niet halen. De vrolijke Italiaan vind het prachtig. ‘Normaal ieke moet wachten op die boes. Enne nou moet wachten die boes op mai!’ Haha, nou ik vind het ook mooi. We lossen gauw die pallet. Ik krijg nog 2 heerlijke salami’s mee voor thuis, en we nemen gauw afscheid.

Dan is het nog even rap naar Emmeloord sturen, waar ik hem om 10.00 aftank, en ik om 10.30 van m’n drukke weekend ga genieten.

N.B. In dit weekend zou de aardbeving in Italië plaats vinden. We hebben er intussen bijna allemaal over gehoord, en de beelden gezien. De aardbeving die zeker zo’n 300 doden tot gevolg zou hebben, duizenden gewonden, en ‘n tiental duizenden mensen dakloos zou maken. Het epicentrum van deze aardbeving lag net ten noorden van de stad L’Aquila. Opmerkelijk voor mij; dus net ten zuiden van het gebied waar ik afgelopen donderdag nog van alles aan het laden ben geweest. Daar sta je dan toch wel weer heel even bij stil…

Week 13 – Vanuit Italië een tourtje de France

maandag
Vandaag een lekkere vlotte start. Ik kan leeg naar Rutten, om een volle vracht te laden voor 1 adresje Verona! Mijn vracht staat al op tijd klaar, en ik wil hem eigenlijk ook op tijd laden. De bedoeling is dat ik hem morgen al even los in Verona, en eigenlijk dat ik morgen ook alweer vol kom, vlakbij Verona!

Om goed 7.00 rol ik dus al van de dam af. Tegen 7.30 meld ik mij aan in Rutten, en om 7.30 sta ik al tegen het dock aan. Mijn pallets worden al vlot aangereden, en ik kan het zelf met een pompkar mijn trailer inrijden. Het loopt lekker vlot door, en om 8.30 heb ik hem vol, de papieren op zak, de koffie achter de kiezen, en zet ik er al beweging in richting Italië.

Ik ben nou mooi op tijd, maar toch lekker achter de drukte aan. Het loopt hartstikke mooi, en ik zet hem in 1 ruk op de parking bij de pomp Bad Camberg neer. Zo, dat stuk hebben we maar vast gehad! Hier maak ik even mijn 3 kwartier. Zet even een bakje koffie, smeer een broodje, en dommel nog even wat achterover in de stoel. (heb van het weekend niet zoveel geslapen, dus..)

Vanaf hier zet ik hem in 4 uurtjes bij het Duitse autohof op Hilpoltstein neer. Hier ga ik nog even fris onder de douche door, en dan rijd ik mijn uren nog even vol tot aan Eching. Hier vind ik het om 20.00 mooi geweest. De auto aan de kant, en dan ga ik even een lekker hapje eten bij mijn Griekse vrienden hier.

dinsdag
Vannacht maar gelijk netjes de 11 uren rust erop zetten, anders kom ik toch onder de middagpauze aan in Verona. Om 7.00 ga ik dus weer verder. Het was koud vannacht, en toen ik vanmorgen wakker werd, lag er een klein laagje sneeuw op de auto… Het is 24 Maart, ik dacht dat we onderhand wel weer een beetje van dat gedonder af waren! Maar als ik via München richting Oostenrijk rijd, wordt het steeds witter om me heen. En als ik de berichten op de radio hoor, dan heeft het vannacht nog pittig gesneeuwd ook! En inderdaad, als ik richting de Alpen, Oostenrijk inrijd, dan is het 1 groot winter wonderland. Er is een heel pak sneeuw gevallen vannacht!

Op Kufstein is het druk. Voordat ik m’n truckie weer afgetankt heb, ben ik zomaar een half uur verder. Het zonnetje breekt nu wel door! Het is prachtig gezicht, zo door Oostenrijk. Alles is helemaal wit, en de lucht is prachtig helder blauw. Zo is het niet erg, met al die sneeuw. Zo is het een mooi gezicht. Zo lang het maar netjes naast de weg ligt. Maar toch mag van mij de lente nu wel komen hoor. Ik heb de winter wel weer een beetje gehad. De lente is toch meer mijn periode!



Tussen de middag maak ik onder een heerlijk lentezonnetje, te midden van de indrukwekkende Dolomieten nog even een half uurtje pauze, en dan ga ik op richting Verona. Om 14.15 meld ik mij aan op het kantoor in Verona. Alle papieren worden in orde gemaakt, en ik mag door naar de achterkant om te lossen. Als ze hier eenmaal beginnen, dan gaan de pallets kaas er ook achter elkaar uit. Het lossen gaat mooi vlot. En met een uur heb ik hem alweer leeg!


Ik had al te horen gekregen dat ik hier vlakbij Verona weer een volle vracht kan laden, voor 2 adresjes Frankrijk! Van Verona rijd ik binnendoor naar deze klant toe. Dit is altijd een prachtig stukje rijden hier tussen de bergen door, en tussen de wijngaarden (die alweer in bloei komen!) door. Reed ik vanmorgen nog in 1 groot winter wonderland, met een dik pak sneeuw om me heen. Ik sta hier nu toch midden in de lente hoor! Wat een heerlijk zonnetje.

Bij ‘de klant met het tunneltje’ zet ik hem tegen 16.00 tegen het dock aan. Ik krijg hier lading mee voor 2 klantjes in Frankrijk. 1 klusje voor een klant bij Annecy, en de rest voor een klant bij Le Mans. De heftruckchauffeur zit duidelijk verlegen om een praatje. Hij is liever aan het kletsen dan daadwerkelijk aan het laden. Echt vlot gaat het hier niet. En ik heb al gauw door dat de hele ‘recessie’ (jeukwoord..) hem behoorlijk dwars zit. Maar volgens mij heeft de beste man hier nu de hoop en de illusie dat wij met zijn tweeën hier de oplossing moeten bedenken en uitwerken.. De hele recessie wordt hier even geanalyseerd, en ik denk maar aan 1 ding… ‘Zet die pallets nou maar gewoon in die auto..!’ Haha. Maar goed, spijtig genoeg is de economische crisis om 17.00 nog niet opgelost, maar ik heb de auto wel vol!

En dan gaat het op richting Monte Bianco! Waarover ik morgen Frankrijk binnen ga. Ik hoop en wil vandaag mooi Milaan nog even voorbij komen. Dan heb ik morgen in ieder geval geen last meer van de drukte daar. Om 19.45 draai ik dan bij het restaurant in Arluno de parking op. Op de parking tref ik al 2 Hollanders. En binnen schuiven we uiteindelijk met 5 Hollanders aan tafel.

woensdag
Om 6.45 hobbel ik weer verder. Het zonnetje breekt alweer lekker door. Strak blauwe lucht, en in de verte aan de horizon komen de witte toppen van de Alpen alweer in zicht.

Het is altijd prachtig rijden zo richting, en over de Mont Blanc.

Gisteren was het trouwens precies 10 jaar geleden dat de grote ramp hier in de Mont Blanc tunnel gebeurde. Voor degenen die het niet meer weten;
Op 24 maart 1999 kwamen 39 mensen om het leven toen een Belgische vrachtwagen vuur vatte in de 11,6 km lange tunnel tussen Frankrijk en Italië. Het vuur sloeg over naar 35 andere voertuigen en woedde drie dagen lang.
Gisteren heeft de tunnel nog een tijd dicht gezeten omdat er een grote herdenking was voor de slachtoffers. Vandaag hobbel ik weer richting deze tunnel… Toch wel een beetje een apart idee hoor. Je denkt er zeker op zo’n moment toch wel weer even bij na, wat er toen gebeurd is!

Sowieso word ik er iedere keer wel weer mee geconfronteerd. Als direct gevolg van deze ramp moet ik met mijn koelauto namelijk nog altijd onder begeleiding door de tunnel heen! En dit alles omdat een koeltrailer 5 cm breder is dan een normale trailer… Ook nu bovenop de Mont Blanc weer een half uurtje wachten dus, en dan onder begeleiding door de tunnel heen.

Dan weer heelhuids de steile afdaling van de Mont Blanc naar beneden zien te komen.

Nog net voor de middag arriveer ik dan bij Annecy, op mijn 1e losadres. De ‘jean pierre’ hier is van goede zin, en wil zijn palletjes er nog wel even uitpakken. Ik blijf na het lossen hier nog mooi even staan, om mijn uurtje pauze even vol te maken, een bakje koffie te zetten, en een broodje te smeren.






Dan gaat het mooi op het gemakje verder over de Franse autoroute. Eind van de middag ga ik bij de pomp bij Beaune nog even onder de douche door. En dan ga ik eens even aan het rekenen. Ik kom ongeveer in mijnuren tot het Franse Auxerre. Nou, weet ik daar vlakbij een leuke/goede routier (restaurantje) waar ik een paar jaar geleden eens geweest ben. En dat wordt het geplande einddoel voor vandaag dan maar! Het gaat precies in mijn uren, maar als ik het dorpje Epineau les Voves in rijdt, blijkt dat deze restauranteigenaar de term ‘open keuken’ wel heel erg letterlijk heeft genomen… Alleen de onderste 5 lagen bakstenen staan nog overeind! En waar ooit eens de bar was, staat nu een grote rupskraan middenin de tent! Hij is hartstikke dicht deze tent! Ze zijn hem aan het slopen… Heb ik dat… En nu heb ik toch wel een probleem. Ik zit aan mijn maximale rijtijd voor vandaag. Maar ook de parking is afgesloten natuurlijk. Dus ik kan hier niet blijven staan. Sterker nog, ik kan niet eens stoppen hier midden op de doorgaande weg. En ja, ik moet toch eigenlijk wel even iets hebben waar ik een hapje eten kan krijgen. Nou weet ik dat als ik bij de volgende oprit, de snelweg weer op ga, dat ik bij de volgende afslag ook een grote Routier krijg. Het is niet de beste en gezelligste tent, maar daar kan ik in ieder geval een hapje eten krijgen. Maar ja, dat is nog wel een klein half uurtje rijden vanaf hier.. Maar goed, je moet toch wat. Dus om 19.45 sta ik dan toch op de parking. Het is een beetje een grote massale tent, met weinig gezelligheid, maar het eten smaakt goed.

donderdag
Om 6.45 ga ik weer verder. Het is nog 3 uurtjes koetsen naar het losadres vlakbij Le Mans. Om 9.45 sta ik op het opgegeven adres. Ik vind het hier al wat klein en krapjes. Maar ik krijg hier ook al gelijk te horen, dat ze aan de andere kant van het stadje een loodsje hebben staan, waar ze de opslag hebben. En daar moet ik lossen. De zoon van de eigenaar rijdt voor me uit in de personenauto. Hij wijst me de weg naar de loods, en zal me daar lossen. Het volk is verder vriendelijk zat, en om 11.00 heb ik de trailer weer leeg.

Even bellen met Emmeloord, en ik krijg te horen dat er hier in de buurt niets is terug te laden. En ze hebben morgen wel een auto nodig in België. Dus tot nader bericht moet ik maar gewoon richting België gaan sturen, en dan hoor ik het wel.

Vanaf deze kant richting België ga ik dus mooi over Parijs. Over de peripherique. ‘de onneembare ringweg rond Parijs!’ aldus Youp van het Hek. De Eiffeltoren komt weer in zicht, en zo hobbel ik om deze ‘romantische’ stad heen. Het is hier altijd druk, maar het loopt vandaag aardig door. Bij Arras maak ik halverwege de middag nog even een keer pauze, en schiet dan via Lille België weer in.

Ik heb al te horen gekregen dat ik morgen eerst moet gaan laden in het Belgische Buggenhout, en daarna nog in Zeeland. Het einddoel voor vandaag wordt dus maar Gent. Hier zitten de uren er op, en vanaf hier sta ik morgenochtend ook zo in Buggenhout. Ik gooi de tanks nog even vol in de haven van Gent, en ga dan richting het restaurant hier. Normaal komen hier ook altijd veel diepladers van Van Wieren. Maar helaas krijg ik vanavond geen gezelschap, en ik zoek dus een beetje op tijd m’n nest op.

vrijdag
Om 7.00 laat ik Gent weer achter mij. Via Belgische hobbel en stuiter wegen, en krappe dorpjes kom ik om 8.00 in Buggenhout. Hier laad ik bij het enorme koelhuis (midden in een klein krap dorpje) een aantal pallets met kosher, kippenvlees, bestemd voor Italië.

Deze pallets zitten er zo in, en dan gaat het via Gent en via de Westerscheldetunnel naar Vlissingen.

In Vlissingen laad ik ook nog een halve vracht diepvries, en dan kan ik richting Urk. Tussen de middag, besluit ik om eerst maar eens koffie te gaan drinken, en een broodje te eten op Wouw. Als ik de parking op draai zie ik al een auto staan van Jansen uit Urk. En ik weet het niet helemaal zeker, maar als ik het restaurant in loop, blijkt het inderdaad amigo Johannes te zijn. Johannes ken ik ook vanuit Italië, maar dat was voor zijn oude baas, en daar komt hij nu niet meer. Ik heb hem dus ook al een hele poos niet meer gezien, en we kletsen en praten gezellig wat bij. De tijd vliegt zo om, en al gauw sta ik alweer een uur, en moet ik ook maar weer eens verder.

Aangezien ik eens even vrij heb gevraagd voor dit weekend, hoef ik vandaag alleen maar te lossen op Urk, en hoef ik hem niet meer vol te zetten. Als ik eind van de middag dus gelost heb, kan ik richting Emmeloord. Even tanken, en dan is het klaar! En om 17.30 heb ik weekend!