De ambtelijke molen...

Ja, dat was vorige week even wat... Vorige week donderdag (ik was op de terugreis vanuit Italie) ging de telefoon... De planning. 'Ja, niels.. We willen even wat met je overleggen...' Oke, nou dat kan. Kom maar op. 'ja, we hebben eigenlijk een ritje, en daar zoeken we nog een slachtoffer voor... En we zien dat jij de komende maand verder nog geen vakantie hebt gepland..' Nou nee dat klopt wel. Maarre... de komende maand?? Wat voor rit heb je dan wel niet?? 'nou eh, er moet eigenlijk een grote machine naar Turkije toe..' Naar Turkije??!! 'ja, en nou zijn er niet zoveel liefhebbers voor zo'n rit (lees; er zijn niet zoveel gekken die aan zoiets willen beginnen..) dus we dachten misschien is het iets voor jou?? Nou, oke. Best man, ik ga wel. Kom maar op!

Maar er komt natuurlijk nogal ff wat bij kijken bij zo'n rit. We gaan tenslotte het continent af, het los-adres ligt in Azie! Een niet echt alledaags ritje dus... Nou zijn ze donderdagmiddag op kantoor al gelijk heftig aan het regelen gegaan, met het aanvragen van vergunningen etc. En ik kreeg vrijdag de opdracht mee, om een visum te gaan regelen. Zonder visum kom je turkije niet in namelijk. Nou hadden ze op kantoor al even wat onderzoek gepleegd. Maar Turkije schrijft voor dat op het moment dat de reis afloopt, dat dan het paspoort nog 3 maanden geldig is.. Anders krijg je geen visum. En je raadt het al... Dat was mijn paspoort niet. Die loopt af in augustus... Maar goed na de nodige telefoontjes zou het toch mogelijk zijn om met dit paspoort een visum te krijgen, als je het dan allemaal in nederland dan maar regelde. Nou had ik hier zelf maar weinig vertrouwen in, maar op kantoor verzekerde ze mij, dat dat helemaal goed ging komen.

Het visum moest ik gaan aanvragen bij het turkse consulaat in Rotterdam. Ze hadden voor de maandag dus even een mooi ritje rotterdam voor mij bedacht, kon ik dat gelijk allemaal gaan regelen. Op zondagavond toog ik dus vast ri. Moerdijk. Hier heb ik maandagmorgen gelost, en dan moest ik dan maar naar het Consulaat. En waar zit het consulaat... Jawel, uiteraard midden in het centrum van Rotterdam... Op de hoek van de 'Blaak' en de 'Coolsingel'... Dus eerst de trailer maar eens afkoppelen op het industrie-terrein. En hup, met de losse trekker de stad in. Maar uiteraard mocht je zelfs met het losse truckje op een gegeven moment niet verder de stad in.. Maar even oogkleppen op, en gas erop dan... Met wat kunst en vlieg werk, de auto ook nog ergens kunnen parkeren, en het consulaat in! Nou... 1 stap over de drempel en je bent al in Turkije hoor! Alles stond in slecht 1 taal aangegeven, en ze spraken slechts 1 taal. En dat was geen nederlands nee! Eerst door de detectie-poortjes heen, en dan begint het feest... Ik kom echt een hal binnen. Bij de receptie krijg ik een nummertje mee, en ik mag tussen de 200 / 250 turken in een te kleine hal wachten op mijn beurt... En dan is 2 uur wachten best lang hoor! En dan mag je eindelijk naar boven, naar de 2e verdieping, naar loket 9... en dan krijg je dus idd te horen, dat het paspoort toch echt nog een aantal maanden geldig moet zijn! daar was ik dus al bang voor... Met gang terug naar Emmeloord, en via een spoed-procedure een nieuw paspoort aanvragen. Na de halve woensdagmorgen op het gemeentehuis rond gehangen te hebben, is het rap in de personen-auto, en als een gek naar het consulaat in Rotterdam! Want als ik hier niet voor 12 uur ben, moet ik nog een dag wachten... Komt die snelle SEAT toch nog van pas! Om 11.15 treed ik de wacht-hal weer binnen... Het is nu mogelijk nog drukker dan maandag... Pfff, gaan we weer. Maarrrr.... Jawel! tegen 2-en is het dan toch zo ver! Ik heb een visum!

Terug naar Emmeloord, de laatste dingetjes nog even aan de auto laten klaar maken, en dan gaat het vanavond (woensdagavond) op naar Luxemburg. Waar de machine (een grote pers of zo moet het zijn...) al staat te trappelen voor het transport. Morgenochtend (donderdag) laden in Luxemburg, en dan kan het avontuur beginnen!!

Week 24 – Alba, Tortona, Massa & 3x Napoli

zondag
Het is dit keer wel een heel erg kort weekend. Toen ik gisteren thuis kwam stond er alweer een andere trailer geladen voor mij klaar.. En het was toch wel de bedoeling dat ik daar vandaag weer mee vertrok, werd mij zonder schroom mede gedeeld.. Nou toe maar weer dan, maar dit moest maar geen regelmaat worden. Ik kan dan ook nog weinig zin maken vandaag, maar tegen 2-en gaan de spullen toch de auto in. Even tanken en daar gaat ie. Tussen de ‘zondags-rijders’ door gaat het in het zonnetje Nederland weer uit. Ik rijd in strak 4.5 uur naar baraque de fraiture in de Belgische ardennen. Hier doe ik even een klein hapje bij het frietkot. Daarna gaan de tanks compleet vol met ‘goedkope’ (of eigenlijk ‘iets-minder-dure’) diesel in Luxemburg, en schop ik hem nog even een mooi eindje het franse land in. Tegen kwart over 12 vind ik het mooi geweest, en zet ik hem bij de pomp bij Montigny le Roi aan de kant.

maandag
Zodra ik de verplichte rust-uren er weer op heb zitten, gaat het gelijk weer verder. Ik wil de wedstrijd van vanavond (Nederland – Italië) toch eigenlijk wel in Italië gaan bekijken. Ik vind het altijd prachtig rijden zo door Frankrijk heen, en zeker wanneer je zo ri. de franse alpen komt. Tussen Lyon en Chambery maak ik pauze. Ik smeer lekker buiten in het zonnetje een stokbroodje. Wat hebben we…. Idd, wat hebben we het weer mooi he. Door de 13 km lange Frejus-tunnel rijd ik Italië binnen. Na Turijn ga ik op Villanova d’Asti even lekker onder de douche door. Ik heb besloten dat ik vanavond maar weer eens naar ‘oma’ ga. Een leuk klein kroegje in Quattordio. Aan het roer van dit tentje staan 2 oude dames van wie ik zodra ik binnenkom, onder luid geschreeuw van ‘CIAO OLANDA’ een dikke zoen boven op mijn bol krijg. Je moet hier achter de bar langs, door het gangetje, langs de keuken naar het kleine eetzaaltje (wat eigenlijk gewoon de huiskamer is) Ook hier komt ‘oma’ met haar geschreeuw ver boven alles en iedereen uit. Ik weet alleen niet zeker of ze hier wel een tv hebben.. Maar dat zal vanavond toch wel zeker. En idd, zodra ik ’s avonds het barretje binnenstap staat oma 1 al.. Ah, ciao olanda!! Nou, oma… doe vanavond maar ff niet zo hard… De 1e Italianen kijken me al wat vijandig aan. Even een aperitivo aan de bar, en dan via het ‘gangenstelsel’ de huiskamer in. En ja hoor.. Oma 2 schreeuwt nog veel harder ‘ciao olanda!!!’ Zo, nou weten we tenminste zeker dat iedereen het gehoord heeft. Maarrrr….. shit, geen tv. Dat heb ik weer! Gelukkig word ik via de sms door de hulp-troepen in NL keurig op de hoogte gehouden van alle gebeurtenissen. En vervolgens moet ik oma op de hoogte brengen, die het dan vervolgens door het hele restaurant schreeuwt. Ik eet snel mijn bordje leeg, want ik wil toch eigenlijk nog wel ff wat zien van de wedstrijd. Het is maar een heel klein boeren-dorpje waar ik sta, maar er zal toch zeker wel een tv te vinden zijn.. Even door de kleine oude straatjes heen, maar ja op het geluid hoef ik met deze stand ook niet af te gaan.. Maar goed, ik vind een klein kroegje waar ze een grote tv aan hebben staan. Ik doe de deur open en zoals in een echt Italiaans kroegje zitten hier alle ‘ouwe mannen’ uit de buurt bij elkaar. En twintig 70-plussers kijken me aan… Korte broek, klompen… Eh, olandese?? (en niet eens een oranje shirt..) Ja, Hollander ja.. En twintig man gaat gelijk de discussie met mij aan over het buitenspel van Van Nistelrooij. Ik mag ertussen komen zitten. En ik weet een compromis te sluiten; ruststand 1½ - 0… Hier nemen ze mokkend genoegen mee, en ik krijg een pilsje van ze. En hoe oud dat ze ook zijn, zo fanatiek zijn ze ook! Maar het is wel leuk zo de wedstrijd te bekijken. En zeker na deze eindstand! 3-0 (oh nee, in dit kroegje was de eindstand 2½-0) Maar we hebben gewonnen, en ik besluit de nabeschouwing van de heren hier maar niet af te wachten, en maar weer ri. auto te lopen.

dinsdag
’s Morgens even wassen en een cappuccino aan de bar. Oma vraagt nog even voor de zekerheid hoeveel het nou geworden is gister. Ze vind het nog steeds helemaal geweldig dat ze vanuit Holland, via mijn sms-jes op de hoogte bleef, en dit verteld ze dan ook aan iedereen. Mijn 1e klant zit in het wijn-gebied rond Asti en Alba. Ik heb 2 zendingen voor deze man, en die moeten natuurlijk allebei in een ander magazijntje gelost worden. Maar goed, het gaat toch allemaal mooi vlot. Mijn 2e klantje zit op het grote interporto bij Tortona. Hier los ik bij een magazijn van een grote supermarkt keten... Dat zijn altijd een beetje klote-adressen. Waar het over het algemeen bestaat uit; vooral wachten. Maar goed 2.5 uur later ben ik mijn 6 pallets toch maar weer kwijt. Het volgende adres zit ri. Pisa. Ik rijd dus mooi via Genua, en dan zo langs de middellandse zee. Dit is ook maar een klein vis-handelaartje. Hier bij hemzelf kan je nergens staan met de vrachtwagen. Je moet dus even naar een kruispuntje een stukje verderop staan, waar een beetje ruimte is om hem wat langs de kant neer te zetten. Vervolgens komt hij dan met z’n elektrische heftruckje/pompkar over straat naar je toe gehobbeld om te lossen. En dan is het eind vd middag het gas er weer op, en ri. het zuiden. Einddoel van vandaag; Orte. Hier (klein stukje boven Rome) zitten meerdere restaurants. Ikzelf ga hier meestal eten of bij ‘ouwe Carlo’ of bij Bruno. Ik zie bij ouwe Carlo zo snel niets bekends staan, dus besluit om dit keer maar weer eens bij het restaurant van Bruno te gaan kijken.

woensdag
Ik heb vandaag nog 3 klanten rond Napels / Salerno te lossen. En ik heb gister al te horen gekregen dat ze daarna voor mij weer een vrachtje pizza’s te laden hebben bij Napels. Het wekkertje weer op 5 uur en op tijd weg dus. Dan doe ik vandaag tenminste nog wat. Het 1e adres zit in de criminele wereld net boven Napels. En om de vragen van sommigen van jullie over ‘of het al wat opruimt met alle afval daar rond Napels’ gelijk maar ff te beantwoorden;

Nou, nog niet echt dus!!!

Hierna gaat het tussen de Vesuvius en de golf van Napels door, langs Pompei ri. Salerno. Ook hier kan je niet op het terrein van de klant komen, dus het is ook weer gewoon op de doorgaande weg lossen. Nog 1 klant blij te maken. Op naar Nola. Hier kom ik tussen de middag aan. Nou heeft over het algemeen iedereen in Italië middag pauze van 12 tot 2 (en in het zuiden soms nog veel langer..) Maar ze zijn bij deze klant nog wel aanwezig. Ik weet dat de jongen hier op de heftruck ook geen italiaan is. Ik zoek hem ff op, en na wat grappen en lachen over de 3 – 0 van Nederland is hij goed gemutst, en lost hij me gelijk wel even. Dat komt goed uit, want zo sta ik om 13.30 al mooi bij Mario di pizzabakker. Hetzelfde ritueel als altijd; even de lege pallets inleveren, de papieren doen, en dan naar het koelhuis op Capua om te laden. Hier maken ze me eerst ‘blij’ met de mededeling dat het wel avond wordt voor ze mij gaan laden… Shit, dat was niet mijn planning. Maar na een uurtje wachten komen ze toch al bij me, dat ik hem ervoor mag zetten. En om 16.30 rijd ik geladen de poort uit. Dat valt alweer mee! Het is een vrachtje voor Venlo.. En ja, dat is wel een beetje zonde om mee via Emmeloord te komen. Dus… ‘eh Niels.. Het zou wel heel erg mooi uitkomen als je nog even probeert om vrijdagmiddag in Venlo te staan, en hem dan dus nog even lost…’ Ja, dat is zo. Nou, dan gaat het gas er maar even heftig op dus! En tegen 9-en zet ik hem neer bij het restaurant in het toscaanse Monte san Savino. Door een goeie collega ook wel ‘het monster van Savino’ genoemd..

donderdag
Een rij-dag vandaag. En een beste rij-dag maar, aangezien ik morgen begin vd middag toch wel in Venlo wil staan. Ik pik vandaag in Duitsland op de radio nog mooi even het live-verslag mee van de wedstrijd Duitsland – Kroatië!! Waarin Duitsland met 2 – 1 verliest!! De duitsers zijn ‘not amused’.. Maar Niels zit met een grote glimlach achter het stuur! Haha. En ’s avonds vind ik het op het duitse Schlüsselfeld mooi geweest.

vrijdag
Om 6 uur draai ik de autobahn weer op. Zoals op dit moment in Nederland alles oranje is gekleurd, zo rijden de duitse voetbalfans allemaal met een Duits vlaggetje op de auto. Maar de duitse vlaggetjes zijn net zo als het duitse elftal gister… Erg slap! En ik krijg er vandaag dan ook menigeen onder de wielen! Je moet er af en toe ff flink voor sturen en slingeren, maar ik ga er overheen! Haha. Ik maak nog even pauze in ‘het enge bos’. En zo sta ik tegen 13.00 in Venlo. Mijn plan voor vandaag was eigenlijk om een beetje op tijd te zijn, zodag ik de wedstrijd Nederland – Frankrijk vanavond mooi met de kameraden kan kijken. Maar ze zijn niet zo vlot vandaag in Venlo.. En nou krijg ik door dat ik hierna ook nog ff 9 pallets in Veghel moet gaan ophalen.. Shit, dan kom ik dus mooi overal in de drukte in ons mooie landje. Dan gaat het krap worden. Maar goed; de 1e helft heb ik niet helemaal gehaald, maar in de rust schuif ik dan toch aan. En de spectaculaire 2e helft maakt weer een boel goed!

Week 23 - Verona - Rimini - Bari - Matera - Lecce

zondag
Na een gezellige avond in de manege, gelukkig vandaag niet zo heel vroeg.. Het is maandag een feestdag in Italië (Proclamazione della Repubblica – uitroeping van de republiek) met als gevolg een rijverbod in Italië, en uiteraard doet Oostenrijk gezellig mee. Nee, niet met de feestdag, maar uiteraard wel met het rijverbod.. Als we de ‘truckers’ maar kunnen pesten! Al het verkeer ri. Italië wordt tegengehouden, want ja… stel je eens voor dat al die vrachtauto’s in oostenrijk parkeren… Dat mag nooit! Dus zoek het maar lekker uit in Duitsland.. Omdat het standaard na zo’n rijverbod de 1e dagen een puinhoop is in Oostenrijk (en in Zwitserland precies hetzelfde..) had ik vrijdagavond een plannetje bedacht… Dinsdagmorgen om 5.00 gaan de poorten weer open Oostenrijk in, en ja dan komen er ongeveer 1000 trucks, die zich gedurende 2.5 dag opgehoopt hebben ri. Oostenrijkse grens, in 1x het land binnen.. Tja, dat is vragen om problemen. En daar heeft Niels eigenlijk niet zoveel zin in. Aangezien mijn 2e klant (in Rimini) staat te springen om zijn biologische groenten, en deze dus per sé dinsdag geleverd moeten worden, heb ik de planning vrijdag voorgesteld om voor mij maandagmiddag/avond de trein maar te boeken door Oostenrijk heen… Ik ben hier niet echt voorstander van (anders was ik wel ‘ineens heb je het!’ conducteur geworden). Maar in dit geval gaat dat mij een halve dag schelen. Want als dinsdag om 5.00 aan Kiefersfelden iedereen wordt losgelaten, rijdt Niels al van Vipiteno af, 2 uur verder. En ben ik dus mooi iedereen voor! De plannenmakers in Emmeloord vonden dit eigenlijk ook wel een erg goed idee, en ‘we hebben een plekje geboekt op de trein van maandag 18.25 Niels!’
Dus vandaag eind van de middag maar eens die kant op. Ik heb nog niet bijster veel zin, en die zin komt vandaag ook niet meer. Maar goed, met 1 keer strak 3 kwartier pauze zet ik hem ’s avonds om kwart over 12 op de spessart neer. Nog ff 2 wielen natrekken (heb er zomer-banden onder gekregen..) en dan mooi het mandje in.

maandag
Na keurig mijn rust-uren weer op de klok te hebben, gaat het maar weer verder. Omdat ik gister nog een mooie klapper heb gemaakt, heb ik verder vandaag wel de tijd. Aan Greding zit ik even rustig een uurtje in het zonnetje. Pauze er ook weer op. Eind van de middag nader ik Oostenrijkse grens. Maar eens ff de fax opzoeken over de trein-boeking. Ja, hij zit netjes tussen mijn papieren. Even kijken, keurig mijn kenteken, ja idd 18.25 uur, op 1 juni 2008…. Eh, 1 juni?! Het is vandaag toch… Shit ja, het is vandaag 2 juni! Ze hebben per ongeluk de verkeerde dag geboekt voor me… K#*! En nu... Ik rij het houthakkers-land ook al in. En ja hoor, bij de 1e afslag staat er al 2 man POLIZEI midden op de autobahn om het vrachtverkeer eraf te sturen. Ik zie dat er net 2 vrachtwagens stil staan op de uitvoegstrook, en er staan al een stuk of 5 personenwagens bij die er hier ook af willen, het is even chaos dus. Hier maak ik handig gebruik van, en gooi hem naar de linkerbaan. Achter 1 van die andere vrachtauto’s ziet sheriff no. 1 mij aan komen vliegen, hij wil ervoor springen, maar met een atletische reflex bedenkt hij dat dat niet echt een goed plan is! Hij ziet dat ik nooit meer kan stoppen. En zodra hij mijn koel-trailer ziet, gebaart hij dan ook maar bedaard dat ik maar door moet rijden. Daar was ik ook al druk mee bezig vriend! Op Kufstein even tanken, en eerst de planning maar eens bellen.. Dat de boeking niet helemaal goed is gegaan, en dat ik de trein dus wel kan vergeten. Eh, shit.. ja, en nu?? ‘Ja idd, en nu..’ ‘Nou, ik blijf hier ook nog niet staan hoor..’ Ja, kijk dan maar even wat je doet. Zie maar of je wat kan gokken.. Shit, en ik moet het meest kritieke punt van het land ( de kontrolle-stelle op Wörgl) nog voorbij. Nou ja, maar dom kijken, en op goed geluk! En het geluk is idd met de dommen, want de kontrolle-stelle is keurig dicht… Pfieuw, hele opluchting. Want meestal heeft Niels in dit land niet zoveel geluk. Op Noßlach, boven aan de brenner staat er nog een politie-auto, die het vrachtverkeer eraf haalt, en vast zet. De heren kijken me aan, zien mijn koeler, en besluiten maar lekker in de auto te blijven zitten! Tering, ik wordt wel weer op de proef gesteld vandaag hoor… Maar goed, het bordje ITALIA is in zicht. En ik ben weer zeldzaam blij, dit land binnen te rijden. Op naar de ‘Tiroler toko’ op Klausen, voor een douche, een welverdiend glaasje wijn, en een lekker hapje eten.

dinsdag
Op tijd het mandje uit en het gas er weer op. Dan ben ik mooi de hele meute voor. Dit lukt aardig, en begin van de ochtend sta ik al bij mijn 1e klant in Nogarole Rocca, net onder Verona. Het is er aardig druk, en echt snel zullen ze hier nooit worden. Hoewel ik als 1 van de eerste auto’s geholpen wordt, neemt het al met al toch weer 2 uurtjes in beslag om van 5 palletten af te komen. Maar goed, ik ben ze weer kwijt! Op naar Rimini. Naar onze biologische vriend die zijn bevroren groenten echt heel, heel, heel graag wil hebben… Om 13.30 ben ik bij hem, en ik mag hem gelijk achteruit naast de schuur steken om te lossen. Het zijn hier vriendelijke mensen, maar het is altijd een aardige chaos in het magazijn.. Ik heb een heleboel verschillende soorten bij me (wortels, champignons, paprika, courgette, prei, selderie, bloemkool, spinazie… etc.) Omdat hij in het ‘goed-georganiseerde’ magazijn bijna geen ruimte heeft, en hij alle aantallen en soorten goed moet controleren, zet hij alles buiten op het pleintje neer. Ik sta zelf aan de pompkar, en zo gaat het lossen mooi vlot! Dat de diepvries groenten (die ik met zorg en liefde op de juiste temperatuur 4 dagen verzorgd heb…) nu met dik 30 graden gewoon buiten in het zonnetje staan (…) doet mij even zeer, maar is nu mijn zorg niet meer. Met een handtekening op de vrachtbrief, rijd ik met een uurtje Rimini weer uit. Intussen heeft de klant voor wie ik een palletje naar Lecce moet brengen besloten dat ik wel gewoon bij hun magazijn bij Ascoli Piceno mag lossen. Dit komt mij helemaal niet slecht uit. Dat scheelt een boel, mits ik die vandaag nog wel ff los… Gas erop dus! En precies op tijd gooi ik deze er eind vd middag nog net ff uit. De volgende klanten zitten in het zuiden, dus ik kan nu mooi nog ff een eindje naar beneden rubberen. En om goed half 9 parkeer ik bij het restaurant bij Termoli. Hier zo langs de kust kan je heerlijk vis eten, en ook vanavond lukt mij dat weer prima.

woensdag
Om 5.30 rollen we weer. Ik heb nog 2 klanten te lossen, en die wil ik er voor de middag uit hebben. Het 1e klantje zit in Bisceglie, net voor Bari. Als ik hier de straat in rijd, staan er al 2 andere auto’s. Toch werkt hij redelijk door vandaag. Dus net voor de middag los ik mijn laatste klant (bij Matera) ook. En ‘de karre’ is weer leeg! In de loop van de ochtend heb ik al een berichtje gekregen dat ik morgen een vracht pizza’s mag gaan terugladen bij Napels. Vanaf Matera steek ik dus mooi via Potenza en Salerno naar Napels. Het is een ruig gebied hier, en mooi rijden. Bij deze klant in Napels moet je je altijd bij de fabriek zelf aanmelden, lege pallets inleveren en de papieren vast doen. Daarna moet je 9 vd 10 keer bij een magazijn in een dorpje een half uur verderop gaan laden. Mijn plan is, om mooi vandaag vast bij de fabriek langs te gaan. Dan heb ik dat maar gehad, en kan ik morgenochtend gelijk laden. Scheelt weer een boel tijd! Op de fabriek gaat het vlot, en ik vraag ‘mario di pizza-bakker’ of ik misschien vandaag niet nog ff kan laden?? Ik kan tegen 17.00 bij het magazijn zijn… Ik mag heb proberen van hem, maar hij geeft me weinig kans. Eigenwijs dat ik ben, rij ik er toch maar ff heen. En na een beetje gemopper zeggen ze hier, dat het wel een tijdje gaat duren, maar ze willen nog wel laden! Dat is niet verkeerd. En om 20.00 heb ik ‘m alweer vol met die ronde schijven ook! Aangezien ik al wel aan de maximale rij-uren zit, gaat het rechtstreeks naar het bewaakte restaurant. Even grappen en ouwehoeren met ‘pistolen paultje’ de bewaker. En dan gezellig met nog 3 hollanders aan tafel.

donderdag
Vandaag maar eens zien dat ik weer een heel eind ri. het noorden kom. Vanaf hier kan ik in mijn rij-uren precies zo’n beetje op Klausen komen. En dat vind ik een mooi streven voor vandaag. Het is een beetje raar weer vandaag. Het ene moment is het heet, met een stralende zon, en het andere moment barst de regen los, en gaat het goed tekeer. Dit blijft de hele dag zo een beetje doorgaan. Maar goed, ik ga Rome voorbij, doorkruis het mooie Toscane, klim de appenijnen over, steek de po-vlakte over, truck tussen de dolomieten door, en ’s avonds om 20.00 sta ik volgens plan bij ‘de tiroler toko’ op Klausen. Hier zie ik de 1e bekenden al staan.. En ik sta net aan de bar, en daar komt ‘opa Jan’ van de fa. vd Kamp ook nog binnen.. Het gaat wel weer gezellig worden dus. En als we allemaal net aan tafel zitten komt er een hele grote beautycase de hoek van het restaurant om… Nou, dat kan er maar 1 wezen; en ja hoor! Aan het hengsel van de beautycase zit idd mijnheer Wiegmink vast. We zitten gezellig te eten, en met nog heerlijk weer buiten, sluiten we de avond af op het terras.

vrijdag
’s Morgens even weer fris wassen binnen, en een cappuccino naar binnen gieten, en dan ga ik vandaag samen met Edwin maar weer proberen een heel eind ri. NL te komen. Oostenrijk levert vandaag geen problemen op (oh, dus dat kan ook??) Ze zijn al wel bezig met scherpe controles aan de grenzen, dit natuurlijk i.v.m. het naderende EK voetbal. In Duitsland lopen we door wat ongevalletjes en drukte nog aardig file op. En het geplande einddoel van vandaag (Ransbach) wordt al wat minder zeker. Maar het laatste deel van de dag begint het toch nog te lopen, en we draaien toch volgens plan ’s avonds de parking van Ransbach op. Ook vanavond wordt de maaltijd lekker buiten op het terras naar binnen gewerkt. We zitten samen met nog 2 chauffeurs van de fa. Veenstra, ‘van wieren-collega’ Louis schuift in de loop vd avond ook nog aan.

zaterdag
Na wat kleine opstart-probleempjes van de wiegmink-kant (die akelige snooze-functie ook he..) rol ik, samen met het veenstra konvooi, toch om goed kwart over 5 de parking af. Aan de grens halen we nog ff een bakkie koffie, en dan draai ik om een uur of 10 getankt en wel de dam weer op in Emmeloord. Weekend! Alleen gaat het maar een zeer zeer kort weekend worden….