Tja, dat is weer even bitter.. Terwijl na een gezellige avond sommige mensen hun roes flink aan het uitslapen zijn, en de rest van nederland naarstig op zoek is naar waar die pokke-haas dit jaar zijn eieren weer verstopt heeft.. Sta ik 'hotel scania' alweer in te pakken. Samen met amigo Rob zet ik deze 1e paasdag alweer koers ri. Bella Italia. Samen mooi via Frankrijk, dat dan weer wel. Na een paar flinke bakken koffie, de brullende koel-motoren nog even aftanken, en dan laten we met de middag Emmeloord weer achter ons. Vandaag mooi op het gemakje, dat is dan weer het lekkere van zulke dagen. Na nog een koffie-pauze op het limburgse Eijsden staan we begin van de avond beide weer tegen de 1000 liter 'goedkope' diesel te tanken op Luxemburg. Nog ff een bakkie en een broodje, en we rijden het franse land weer in. Om 23.15 vinden we het mooi geweest, en zetten hem bij de pomp op Montigny-le-Roi aan de kant. En we liggen beiden rap gestrekt!
maandag (2e paasdag)
's Morgens alweer aardig op tijd wakker, want het is koud. De gordijnen open, en.. Tering, alles wit. Het is Pasen hoor! Even fris wassen, een bakkie en daar gaat ie weer. Slippend en glijdend de autoroute weer op. Het blijft pittig sneeuwen vandaag. Dat belooft nog wat, we moeten straks de bulten nog in. In de omgeving van Nantua rijdt in de loop van de ochtend collega Onno, van de fa. Maters ons achterop. Tussen de middag doen we met z'n 3-en hier in de Franse alpen even een bakkie en een broodje. Vervolgens ploeteren we gezamenlijk weer verder door de sneeuw. Ik heb toch 12,5 ton druk op mijn trek-as, maar in de haarspeld-bochten
in de klim naar de Mont Blanc ben ik toch aardig aan het slippen. Maar we komen weer boven.
Boven draaien we de parking op om te wachten op begeleiding.. Sinds de ramp in de Mont Blanc tunnel, die trouwens vandaag precies 9 jaar geleden gebeurde, zijn de veiligheids-voorzieningen flink aangescherpt. En nu moeten de 'koelers' onder begeleiding in colonne de tunnel door.. Dit alles omdat een koel-trailer toch wel 5 cm (!) breder is dan een andere vrachtwagen... Tja, ik heb het ook niet bedacht. Maar goed met een boel zwaai-lampen gaan we de 11,6 km lange tunnel weer door, en eind van de middag rijden we een zonnig Italie binnen. Tijd om te vergaderen bij welk restaurant wij vanavond neer gaan strijken! Na een 
rondje bellen naar diverse restaurants blijken Arluno en de bewaakte parking bij Milaan dicht te zijn.. Dan gaat het dus toch Carisio worden. Dit restaurant is wel een beetje groot en massaal, en verdient niet echt mijn voorkeur. Maar ach, hij is altijd open en het eten is gewoon goed. Even lekker onder de douche, een borreltje aan de bar, en dan samen met Rob en Onno aan tafel, een lekker hapje eten.
dinsdagVandaag dappere plannen... Dus mijn wekkertje gaat om 03.30 al. Ik wil mijn 1e klant (vers-goed) bij Aprilia, net onder Rome, er vandaag al uitgooien. Aangezien je bij deze klant voor 15.00 binnen moet zijn, stuur ik om 04.00 mijn helse machine de autobahn al op! De ring van Milaan vlieg ik op dit tijdstip natuurlijk over, en
ook de appenijnen lopen perfect! Dus om 8.30 heb ik er al een
halve dag opzitten, en is het eerst tijd voor een bakkie bij Firenze. Na de verplichte 3 kwartier pauze ga ik weer volle goede moed verder, maar deze vrolijkheid is snel over.. Ik kom muurvast te staan op de ring Firenze. Zo'n
600 mtr voor me besluit een Italiaan zijn tankautootje met benzine achterstevoren op zijn kant te leggen in de baustelle.. Brandweer erbij, helikopter op de snelweg etc. Dit kost me een uur, en dat lag niet in mijn planning! Nou gaat het krap worden. Maar gelukkig loopt de ring Rome als een trein, dus draai ik alsnog om 14.30 de poort in bij meneer Cesare Fiorucci. En om 15.45 heb ik mijn 11 pallettten versgoed eruit. Morgen weer verder lossen in Rome, maar nu eerst een plek opzoeken voor de nacht. Dat is in dit hoekje altijd een beetje een dilemma. Er zitten hier diverse restaurants, maar je staat hier absoluut niet veilig. En zeker niet als je een beetje een 
interessante lading hebt. Alleen het dichtstbijzijnde restaurant waar je wel veilig staat, is best een eind uit de richting. Maar aangezien ik hem toch nog goed vol heb, besluit ik toch maar naar Ristorante Egidio bij Latina toe te rijden.woensdag
Vanmorgen sta ik ook alweer om 5.00 naast de auto te springen. Ik wil vandaag een boel doen, dus op tijd beginnen. Mijn 1e klantje voor vandaag in Rome, zit in een heel smal doodlopend straatje. Dat is verder niet zo'n probleem, alleen zit er tegenover deze man een school.. Nou en? zul je zeggen. Nou, dat wil dus zeggen dat je hier beslist voor 8 uur weer weg moet zijn, of je moet hier pas na 9 uur komen. Hoezo dan?? Nou... tussen 8 en 9 komen er een heleboel goed bedoelende Italiaanse moedertjes hun kroost naar school brengen... Nou en? Interessant toch?? Nou... niet in dit smalle doodlopende straatje. Dit straatje is namelijk breed genoeg voor een vrachtauto, maar breder niet. Meer past niet. Dus als al die enthousiaste dames de hoek om komen scheuren het straatje in, schrikken ze zich kapot van die grote auto. En dan komt het... Dan moeten ze achteruit het straatje weer uit, een drukke 4-baans weg op... Wat in principe nog wel zou moeten lukken. Ware het niet, dat er natuurlijk alweer 8 nieuwe
enthousiastelingen de hoek om zijn komen scheuren! En voor deze dames allemaal in de gaten hebben wat er moet gebeuren, inderdaad dan staan de volgende er alweer. En zo doe je over de 400 mtr het straatje uit, zomaar een 3 kwartier.. Als het niet langer is. Op zich een heel mooi schouwspel natuurlijk, maar dat past eigenlijk vandaag niet in mijn tijdschema. Dus om 7.30 verlaat ik dit straatje alweer, 4 pallets vis lichter. Ik woel me door de altijd gezellige drukte op de ring Rome, en sta om 8.00 alweer bij het volgende klantje Rome. Deze man wil zijn pallet vis wel graag hebben, maar hij heeft eigenlijk ook nog 2 pallets retour voor NL, 
waar hij graag weer vanaf wil. Bellen, bellen, bellen. En uiteindelijk rij ik hier met anderhalf uur ook weer weg. 1 pallet gelost, 2 geladen. En vol gas laat ik deze wereldstad weer achter me. Nou ben ik mooi ruim voor de middag ook nog bij onze grote vrienden van de SVAT in Paliano (Frosinone) waar ik er 3 zendingen uit gooi. Neus weer verder ri. het zuiden! Waar ik in rap tempo Caserta en Nola los. Het loopt als een trein vandaag. In Nola nog snel even een foto naast een groot beeld van mijn bescherm-heilige Padre Pio. Hier in Nola hebben ze een groot nieuw overdekt winkelcentrum gebouwd, deze zijn ze net met een helikopter aan het bedekken met een dikke laag aarde, waarin waarschijnlijk wel een aantal planten zullen komen. Wel even 
leuk om te zien. Mijn volgende 2 klanten zitten in Napels, alleen deze werken alleen maar 's morgens. Omdat ik vanmiddag nog wel tijd over heb, draai ik even wat, en ga ik eerst naar Battipaglia toe. Dan ben ik die klant maar vast kwijt. Scheelt morgen weer een heleboel. Vriendelijke mensen zijn het altijd hier. Hier los ik 1 zending, en krijg ik ook weer 2 zendingen retouren mee. Even de trailer weer even wat ombouwen van binnen, en met een uurtje rij ik ook alweer weg. Op naar het bewaakte restaurant bij Napels! Maarrr....
Mario besloot om na de tunnel ipv met de weg mee te draaien naar rechts, maar gewoon rechtdoor te gaan! Dwars over de vangrail, schampend langs een tegemoetkomende vrachtauto. Vervolgens een auto klem drukkend tussen hem en de vangrail, en eindigend vol in de voorkant van een tegemoetkomende scania... Gevolg: Niels staat 2 uur en 'n kwartier helemaal stil op de autobahn, en is nog 1.5 uur aan het file rijden. Dus het was alweer 22.15 voor ik bij het bewaakte restaurant op Capua stond.
donderdagVandaag nog 2 klantjes te lossen in Napels, en ik heb al te horen gekregen dat ik een volle vracht wijn kan gaan laden in Toscane. En die wil ik er eigenlijk vandaag nog in krijgen.. Op tijd Napels in dus. Eerste klantje vlakbij de haven. Niet echt een lekkere wereld zeg maar. Deuren goed op slot houden! Echt veel zin heeft deze 1e man nog niet, maar om 10 uur heb ik toch beide klantjes eruit en de neus weer ri. het noorden!
Sommigen zullen de laatste weken misschien wel iets gezien hebben op het nieuws over de enorme afval-berg in Napels. Hier even een paar foto's van de enorme tering-bende daar uit de omgeving. De 1e 2 foto's zijn dus gewoon op een drukke doorgaande 4-baans weg. En die shovel met die berg afval, dat is dan gewoon langs de weg?? Nee, dat is dus gewoon OP de drukke doorgaande 4-baans weg! En dit is dan gewoon alleen hier?? Nee, zo is het daar overal! De hele omgeving, overal ligt zooi. En dan hebben ze het over het prachtige Napels, 'Bella Napoli'.. Maar goed, we hebben het er weer uit, dus gas erop en weer ri. het noorden. Begin van de middag nog ff lekker onder de douche geweest bij 1 van de vele restaurants op Orte. 's Middags het mooie Toscane door, helaas met een boel regen. En om 16.45 draai ik het erf op bij een hele grote wijnboerderij in de 'Chianti'-streek. Hier laad ik een volle vracht wijn bij, voor onze eigen Appie Heijn. En uiteraard vanwege de hulp bij het laden, krijgt Niels 2 heerlijke mand-flessen Chianti wijn voor thuis. Niks mis mee. Maar mochten jullie dus de komende tijd nog eens een heerlijk italiaans wijntje van 'Casa vinicola Cecchi' (http://www.cecchi.net/) inslaan bij Appie.. Denk dan even aan mij! Dit wijntje is u mede mogelijk gemaakt door Niels.. We hebben 'de karre' weer vol,
dus tijd om de neus maar weer eens ri. Holland te draaien. Ik rij nog even een paar uurtjes, en zet hem begin van de avond op de parking op Barberino. Dit is echt een leuke kroeg. Bij binnenkomst is alles oud en van hout. De knoflook, pepers, hammen, salami's hangen aan het dak. En als je van de bar ri. restaurant loopt, kijk je de keuken in. Waar je de halve varkens, en koeien klaar ziet liggen. We noemen dit ook wel eens de 'steak-bar'. Hier kan je dus echt lekker eten. De avond breng ik door met nog een paar hollanders.vrijdag
De druk is weer van de ketel, dus vanmorgen op het gemakje weer vertrokken. De appenijnen weer door gerubberd, en eerst maar eens een bakkie gaan doen op Campogalliano. Hier bij Franco nog even wat drank ingeslagen, en weer verder ri. Brenner. Onderweg nog eens m'n verplichte 3 kwartier pauze gemaakt. En aangezien, ik qua gewicht een volle vracht wijn heb
geladen, maar ook nog eens 3 partijtjes retour-vis erin heb staan. Ben ik aardig te zwaar voor Oostenrijk. En omdat de houthakkers nogal lichtelijk iets tegen Niels hebben, moet ik dit land maar door zien te komen op de trein! Om 14.45 zet ik mijn hele span boven op de brenner op de trein.. Leuk is anders, maar tja.. je moet wel eens wat. En ach het valt ook allemaal wel mee, want 2 uur later, heb ik op Worgl (na de kontrolle-stelle met weegbrug!) alweer vaste grond onder de banden. En heeft de oostenrijkse polizei dit keer niets aan Niels verdiend! 's Avonds heb ik afgesproken op Greding, met onze eigen Sjimmie. We eten hier een hapje, en drinken een biertje. Het is vanavond druk met hollanders. Het is maar een heel klein tentje, maar er komen steeds meer bekenden binnen. En voor het echt te gezellig dreigt te worden, zoeken we mooi om een uur of 11 ons mandje op.
zaterdagWe willen een beetje op tijd thuis zijn, en aangezien de duitsers lekker 'paasvakantie' hebben gehad, en er dus vandaag nog wel wat drukte wordt verwacht op de weg. Draaien Sjimmie en ik onze helse machines om 5 uur de autobahn alweer op. We hebben vandaag een 1-stop strategie. We doen op Ransbach even een bakkie en een ontbijtje, en hier stroomt het ook alweer vol met bekenden. We zien de blonde kuif van Geert Wilders nog even voorbij schuiven in het duitse journaal, en gaan gauw weer verder. En om 14.45 rollen we Emmeloord weer binnen. Ik tank m'n auto weer af, los m'n vis en wijn nog even op de loods. En zet deze trailer gauw in de hoek. Volgende week fijn m'n eigen trailertje er weer achter! Koppel hem zelf nog even aan, en het is weer mooi geweest. Weekend!
Maar hoe maagdelijk wit hij zo splinternieuw ook nog is van binnen, er zal toch echt mee gewerkt moeten gaan worden... Dus gelijk in Heerenveen de 1e palletten koelgoed voor italie maar vast opgehaald. Netjes aan de heftruck-chauffeur gevraagd of hij wel netjes z'n voeten wilde vegen, voor hij mijn trailer binnen kwam.. Maar na een niet begrijpende blik in zijn ogen, heb ik me er maar overheen gezet. Ja, er moet toch echt mee gewerkt gaan worden. 
dinsdag
