maandag
Ze hebben van het weekend mijn trailer al leeg getrokken, dus ik kan vandaag weer op het gemakje met een schone lei beginnen. En ik mag nog direct naar Rutten ook, gelijk een volle vracht kaas naar binnen schuiven voor de firma Italpizza in Modena. Hollandse kaas voor over de Italiaanse pizza’s. Om 8.30 meld ik mij aan in Rutten. Ik mag er gelijk al voor, en om 10.30 heb ik mijn 31 palletjes kaas erin staan, en de papieren op zak. En ik kan dus al mooi op tijd vertrekken richting het Italiaanse land!
Op de snelweg bij Zwolle voegt er toevallig net nog een Van Wieren voor mij in! Het is Eelke die deze week op de combi van Bert zit. Eelke moet ook richting Italië, alleen helaas moet hij via Zwitserland, maar goed dan kunnen we i.i.g. tot net voor Frankfurt samen op. Zo schieten de kilometers tenminste een beetje op. Begin van de middag gaan we er net voorbij Köln, bij Königsforst even af. Eerst maar eens even tijd voor een bakje koffie. Ik ben net bij mij in de cabine, een kan koffie aan het zetten, als er ineens nog een Van Wieren de parking opdraait. Het wordt nog druk met de vleugeltjes zo! Het is amigo Blaakie. Blaakie is net zo verbaasd als ons. Maar dan zetten we er gewoon nog een bakkie bij! Blaakie moet morgen achter Nürnberg een kraan laden. Dus we kunnen nog mooi samen een eindje oprijden ook. Dat komt niet vaak voor, dus gezellig!
Als we allemaal onze pauze erop hebben zitten, en de koffie op hebben, gaan we weer verder. Net voor Frankfurt draait Eelke de andere kant op, die gaat richting Basel. Blaakie en ik gaan
samen verder. We besluiten om samen een hapje te gaan eten op Geiselwind. Als we daar om 19.15 de parking opdraaien, zien we gelijk nog 2 Van Wierens staan, nog 2 semidiepladers van de afdeling Special. In het restaurant zijn de 2 collega’s snel gevonden, en we schuiven bij ze aan tafel voor een goed hapje eten. Omdat het voor Blaakie en mij eigenlijk voor het mooie toch net wat te vroeg is, om al te blijven staan, gaan we na een uurtje eten wel weer verder. Blaakie wil nog even tot net voor zijn laadadres rijden, en ik wil morgenmiddag eigenlijk nog even lossen, dus wil ook m’n uren volrijden vandaag. Bij Nürnberg nemen we afscheid, en om 22.15 zet ik hem dan bij de pomp Köschinger Forst aan de kant. Het kacheltje maar aan vannacht, want het is koud! Echt koud! Uiteindelijk bleek het tegen de –18 graden vannacht!! Brrrr…..
dinsdag
Om 7.15 ga ik weer verder. Ook m’n truckie heeft het koud gehad vannacht. Hij blaast een dikke wolk witte rook uit. Maar als we eenmaal weer aan het rijden zijn, wordt het langzaam weer behaaglijk. Om 9.30 gooi ik nog ff de tanks vol op het Oostenrijkse Kufstein. Dan gaat het verder door een winters Tirol. Tussen de middag ga ik bij de 1e pomp in Italië even aan de kant. Even een bakje koffie zetten, en een broodje smeren.
Om 16.15 draai ik bij de pizza fabriek in Modena de dam op. Even de weegbrug over, en dan mag
ik hem gelijk voor het dock zetten. Het loopt lekker door, en met een uurtje heb ik hem ook alweer leeg. Ik krijg van de planning te horen dat ik morgen kan beginnen met laden in 
Barberino. Dat komt mooi uit, want daar zit een hartstikke goed restaurantje! Aan het begin van de Appenijnen stop ik nog even bij de pomp om onder de douche door te gaan, en om 19.30 draai ik dan de parking op bij het restaurant in Barberino. Ik werk nog even al m’n papieren bij. En dan ga ik samen met een Hollandse chauffeur en een Hollandse chauffeuse (!) het restaurant in om een borreltje te gaan doen. Als we eenmaal aan tafel zitten, komt er ineens een bekende kop om het hoekje van de kroeg; ‘Ha Niels!’ Het is Herman ‘Almelo’ van de firma Maters. ‘Ha opa!’ begroet ik hem! Kom er gauw bij zitten, dan laten we gauw even een kruikje wijn aanrukken! En zo wordt het weer een zeer gezellige avond. 
woensdag
Het bedrijf waar ik moet beginnen te laden zit vlakbij het restaurant, ik hoef dus niet zo heel vroeg op. Ik meld me netjes aan bij de portier. Het is hier een chemisch bedrijf, en ik krijg er hier 5 IBC’s in met ongevaarlijke chemicalieën. De papieren laten vandaag aardig op zich wachten, maar om 9.45 rijd ik dan toch weg. Voor de rest ga ik weer ‘in de tegeltjes’. Ik moet nu een aantal adressen tegeltjes gaan terugladen. De klantjes zitten allemaal in ‘de tegelhoek’ (een heel gebied van meerdere dorpen, waar bijna alleen maar
tegelfabrieken zitten) onder Modena. Op 1 klant na. Ik moet ook een paar pallets gaan laden bij de hele grote tegelfabriek in Imola. Ik besluit om deze eerst maar op te gaan halen, dat moet volgens mij nog net lukken voor de middag. In de Appenijnen komt nog wel wat sneeuw naar beneden, en echt lekker doorlopen doet het hier dankzij het inhaalverbod eigenlijk nooit. Maar uiteindelijk komen we er wel.
Om 11.30 draai ik de parking van de tegelfabriek op. Er staan hier al een aantal auto’s te wachten, het is aardig druk. Als ik netjes bij deze auto’s aansluit dan wordt het laden voor de middag niks meer, en moet ik dus de 2 uur durende middagpauze afwachten… Daar heb ik eigenlijk weinig zin in. Nou ben ik wel eens vaker bij deze fabriek geweest, en ik weet dat ze alle auto’s van de zijkant laden. Bij mijn koeltrailer gaat dat
natuurlijk niet, ik moet via de achterkant laden. En bij deze fabriek hebben ze aparte laadrampen voor de containers, en de andere auto’s die via de achterkant moeten laden. Bij het aanmelden op kantoor krijg ik al te horen dat ik op de parking moet wachten, en dat het voor de middag niks wordt. Als ik dan gelijk even zeg, dat ik met een koeler rijd, en dat ik dus via achteren moet laden, zien ze dat er bij de laadrampen nog precies 1 plekje is, en ik mag dus alle andere wachtende auto’s voorbij rijden, en ik krijg mijn palletjes er nog mooi net voor de middagpauze nog even in! Dat scheelt toch mooi weer even een paar uurtjes.
Ik pak hier nog even een bak koffie mee uit de automaat, smeer mezelf een broodje, en dan ga ik richting de ‘tegelhoek’ bij Modena. Hier cross ik na de middag nog even diverse tegelfabriekjes af om overal een aantal pallets op te halen. De trailer komt steeds voller, en op 1 klantje na (die toch pas morgen te laden is) krijg ik vandaag alles erin. Dat is niet verkeerd, dan hoef ik morgen alleen nog even bij het laatste adresje een paar pallets erin te schuiven, en kan ik zo ri. Holland.
Nou is het hier in ‘de tegelhoek’ altijd erg druk met vrachtverkeer. Bijna alle tegeltjes en plavuizen in heel Europa komen hier (of uit Spanje) vandaan. Bij Van Wieren laden we ook wel regelmatig tegels terug, maar er zijn een boel Hollandse transportbedrijven die echt altijd alleen maar in de tegeltjes zitten. Nou staan bijna al die Hollandse ‘tegelrijders’ altijd als ze hier zijn, ’s nachts bij hetzelfde restaurant. Ristorante ‘La Luna’ dat ook hier in deze buurt zit. Normaal zoek ik de restaurants waar de Hollanders massaal komen niet zo op. Daar vind ik weinig aan. Ik vind het hartstikke leuk om af en toe eens met een paar Hollanders aan tafel te zitten, maar hoe groter de groep wordt, hoe minder leuk ik het vind. Bij een klein groepje kan je normaal met elkaar praten, en kan iedereen z’n eigen verhaal doen. Hoe groter de groep, hoe groter de kans dat er een aantal ‘schreeuwers’ en ‘grote bekken’ bij zitten. Mensen die altijd het hoogste woord moeten hebben, en altijd het idee hebben dat ze zich moeten bewijzen. Die op ieder verhaal moeten ingaan, en eroverheen moeten gaan. Die alles ook meegemaakt hebben, alleen dan nog groter, nog stoerder en nog erger. Je begrijpt al… Dit is niet helemaal mijn ding! Meestal zoek ik dan wel een wat kleiner kroegje op (waar het eten vaak veel beter is!) en zit ik nog liever met 1 of 2 Italianen aan tafel, dan heb ik het veel gezelliger! Maar goed, zo vaak zit ik hier ook niet in de tegels, en ach laat ik dan vandaag ook maar eens naar ‘La Luna’ gaan. En als ik hem bij dit restaurant parkeer, zie ik de 1e bekenden ook al. Deze avond kom ik wel door dus. Uiteindelijk zitten we met 18 Hollanders aan tafel. En inderdaad; er zitten een aantal ‘schreeuwers’ en ‘grote bekken’ bij. Aan de ene kant van de tafel wordt plat Limburgs gesproken, en vertikken ze het om zich aan te passen, en aan de andere kant van de tafel wordt plat Fries gesproken, en vertikken ze het om zich aan te passen… Nee, het is toch echt niet mijn ding. Maar goed, er zitten toch een paar aardige bekenden bij, en er zitten nog wel een paar gezellige, rustige jongens bij, dus de avond is nog best gezellig.
donderdag
En zoals gezegd, hoef ik vandaag nog maar even 1 klantje af. Hier krijg ik er nog 5 pallets bij, en dan heb ik hem weer vol. Om 10.00 gaat het dan weer richting huis! Ik doe nog even wat boodschapjes op Campogalliano, en dan gaat het in 1 ruk naar het Italiaanse Vipiteno, onderaan de Brenner. Hier ga ik nog even onder de douche door, doe een bakkie, en dan vlammen we de Brenner weer omhoog!
Intussen heb ik al telefoon gehad van collega Sietse die een eindje voor mij zit. Wat mijn plannen zijn. Ik vertel Sietse dat ik met amigo Robbie heb afgesproken om vanavond bij Roth eens een Duits ‘gasthofje’ waar we regelmatig langs komen, te gaan proberen. We zien dat gasthof altijd zitten als we daar rijden, en we wilden dat ding altijd nog eens proberen. Sietse lijkt dat ook wel een goed plan, en hij heeft toch ook niet zo’n haast meer, dus bij München wacht hij wel op ons. Ik spreek met Rob (die via de Tauern door Oostenrijk komt) af, dat wij Sietse daar dan oppikken. Vanaf Holzkirchen gaat het dan met z’n 3-en verder.
Om 20.00 draaien we met 3 trucks het kleine pleintje voor het Gasthof op. De parking is nu ook gelijk helemaal vol! Als we het lokaaltje binnenstappen en we zien de uitbaters, nemen we het interieur eens rustig op.. Er hangen wel aardig wat bijbelse symbolen overal. Pas dan valt ons de naam van de kroeg op…; ‘Zum Einkehr’. Oke, dan weten we dat dus ook weer. Het eten smaakt verder prima, maar echt gastvrij worden we hier door de eigenaar en zijn familie niet onthaald. En het lukt ze vanavond dus ook niet om ons tot inkeer te doen komen. Dit was een eenmalige actie!
vrijdag
Om 7.00 gaan we weer verder. De druk is van de ketel. Alleen Rob moet nog ff een paar pallets gaan ophalen in België vanmiddag. Sietse en ik kunnen zo linea recta naar Emmeloord. Dat moet vanaf hier normaal gesproken met 1 pauze kunnen.
Ik rijd voorop, aangezien ik een dikke zware vracht geladen heb, en dus het minst snel de bulten op kom. Rob heeft niet zo’n zware vracht, en Sietse heeft er bijna helemaal geen gewicht in. Zo rubberen we mooi wat door het Duitse land, tot ik bij Aschaffenburg Sietse in een klimmetje, wel heel erg klein zie worden in de spiegel… ‘Wat is dit Sietse??’ Zijn auto trekt ineens niet meer, helemaal niets meer, hij houdt er zo ineens mee op! Sietse heeft geluk dat hij er bijna geen gewicht in heeft, dus hij blijft wat aan de rol, maar het is niet goed. We kunnen nu net de 1e pomp (Medenbach) halen. Hier gaan we met zijn 3-en maar aan de kant. Sietse belt de werkplaats, en legt het probleem uit. De garage heeft geen enkel idee, wat het kan zijn. We hebben geen klap gehoord, en rook gezien, dus de turbo kan het niet zijn. Sietse zijn auto is een broertje van mijn auto. Die 2 auto’s zijn gelijk geproduceerd, we hebben opeenvolgende kentekens. Ik vraag de garage of het niet zo kan zijn dat de intercooler bevroren is.. Dat heb ik namelijk zelf helemaal in het begin ook eens gehad. De monteurs zegt dit weinig, het zou kunnen, maar wat je daar aan kan doen hebben ze geen idee. Nou… Dat weet Niels wel! Nou ben ik niet heel erg technisch, maar dit weet ik toevallig wel, dat heb ik zelf namelijk ook al eens gehad. Nou, als er dan geen monteurs bij hoeven te komen, zou dat heel mooi wezen! We moeten maar even wat proberen dus.
We gooien de cabine van Sietse voorover. We sleutelen de slang van de intercooler los, en als dit allemaal gebeurd is laten we de motor even een tijdje lopen. Er komt een boel rook onder weg, maar het lijkt goed. Na een tijdje maken we alles weer vast, de cabine weer naar beneden, en dan hebben we onze 3 kwartier rust ook weer op de kaart staan! En dan nu maar kijken of het geholpen heeft… We trekken de parking af… Sietse blaast nog even een dikke pluim uit, maarrrrrr…… HIJ DOET HET WEER!!!! Geen probleem, hij trekt weer, het is weer helemaal opgelost! Dat is mooi, want op vrijdagmiddag hier nog naar de garage moeten zitten we niet op te wachten.
Enige nadeel is, dat we vanaf Medenbach nu net niet in 1 keer in Emmeloord kunnen komen, we moeten dus nog een keer pauze maken. Rob gaat richting België, en Sietse en ik gaan om 15.00 aan de grens, nog mooi even koffie drinken bij Marscha op de barrière. Om 17.30 staan we dan in Emmeloord weer te tanken. Auto aan de kant, en weekend!
Ze hebben van het weekend mijn trailer al leeg getrokken, dus ik kan vandaag weer op het gemakje met een schone lei beginnen. En ik mag nog direct naar Rutten ook, gelijk een volle vracht kaas naar binnen schuiven voor de firma Italpizza in Modena. Hollandse kaas voor over de Italiaanse pizza’s. Om 8.30 meld ik mij aan in Rutten. Ik mag er gelijk al voor, en om 10.30 heb ik mijn 31 palletjes kaas erin staan, en de papieren op zak. En ik kan dus al mooi op tijd vertrekken richting het Italiaanse land!
Op de snelweg bij Zwolle voegt er toevallig net nog een Van Wieren voor mij in! Het is Eelke die deze week op de combi van Bert zit. Eelke moet ook richting Italië, alleen helaas moet hij via Zwitserland, maar goed dan kunnen we i.i.g. tot net voor Frankfurt samen op. Zo schieten de kilometers tenminste een beetje op. Begin van de middag gaan we er net voorbij Köln, bij Königsforst even af. Eerst maar eens even tijd voor een bakje koffie. Ik ben net bij mij in de cabine, een kan koffie aan het zetten, als er ineens nog een Van Wieren de parking opdraait. Het wordt nog druk met de vleugeltjes zo! Het is amigo Blaakie. Blaakie is net zo verbaasd als ons. Maar dan zetten we er gewoon nog een bakkie bij! Blaakie moet morgen achter Nürnberg een kraan laden. Dus we kunnen nog mooi samen een eindje oprijden ook. Dat komt niet vaak voor, dus gezellig!
Als we allemaal onze pauze erop hebben zitten, en de koffie op hebben, gaan we weer verder. Net voor Frankfurt draait Eelke de andere kant op, die gaat richting Basel. Blaakie en ik gaan
samen verder. We besluiten om samen een hapje te gaan eten op Geiselwind. Als we daar om 19.15 de parking opdraaien, zien we gelijk nog 2 Van Wierens staan, nog 2 semidiepladers van de afdeling Special. In het restaurant zijn de 2 collega’s snel gevonden, en we schuiven bij ze aan tafel voor een goed hapje eten. Omdat het voor Blaakie en mij eigenlijk voor het mooie toch net wat te vroeg is, om al te blijven staan, gaan we na een uurtje eten wel weer verder. Blaakie wil nog even tot net voor zijn laadadres rijden, en ik wil morgenmiddag eigenlijk nog even lossen, dus wil ook m’n uren volrijden vandaag. Bij Nürnberg nemen we afscheid, en om 22.15 zet ik hem dan bij de pomp Köschinger Forst aan de kant. Het kacheltje maar aan vannacht, want het is koud! Echt koud! Uiteindelijk bleek het tegen de –18 graden vannacht!! Brrrr…..
dinsdagOm 7.15 ga ik weer verder. Ook m’n truckie heeft het koud gehad vannacht. Hij blaast een dikke wolk witte rook uit. Maar als we eenmaal weer aan het rijden zijn, wordt het langzaam weer behaaglijk. Om 9.30 gooi ik nog ff de tanks vol op het Oostenrijkse Kufstein. Dan gaat het verder door een winters Tirol. Tussen de middag ga ik bij de 1e pomp in Italië even aan de kant. Even een bakje koffie zetten, en een broodje smeren.
Om 16.15 draai ik bij de pizza fabriek in Modena de dam op. Even de weegbrug over, en dan mag
ik hem gelijk voor het dock zetten. Het loopt lekker door, en met een uurtje heb ik hem ook alweer leeg. Ik krijg van de planning te horen dat ik morgen kan beginnen met laden in 
Barberino. Dat komt mooi uit, want daar zit een hartstikke goed restaurantje! Aan het begin van de Appenijnen stop ik nog even bij de pomp om onder de douche door te gaan, en om 19.30 draai ik dan de parking op bij het restaurant in Barberino. Ik werk nog even al m’n papieren bij. En dan ga ik samen met een Hollandse chauffeur en een Hollandse chauffeuse (!) het restaurant in om een borreltje te gaan doen. Als we eenmaal aan tafel zitten, komt er ineens een bekende kop om het hoekje van de kroeg; ‘Ha Niels!’ Het is Herman ‘Almelo’ van de firma Maters. ‘Ha opa!’ begroet ik hem! Kom er gauw bij zitten, dan laten we gauw even een kruikje wijn aanrukken! En zo wordt het weer een zeer gezellige avond. 
woensdag
Het bedrijf waar ik moet beginnen te laden zit vlakbij het restaurant, ik hoef dus niet zo heel vroeg op. Ik meld me netjes aan bij de portier. Het is hier een chemisch bedrijf, en ik krijg er hier 5 IBC’s in met ongevaarlijke chemicalieën. De papieren laten vandaag aardig op zich wachten, maar om 9.45 rijd ik dan toch weg. Voor de rest ga ik weer ‘in de tegeltjes’. Ik moet nu een aantal adressen tegeltjes gaan terugladen. De klantjes zitten allemaal in ‘de tegelhoek’ (een heel gebied van meerdere dorpen, waar bijna alleen maar
tegelfabrieken zitten) onder Modena. Op 1 klant na. Ik moet ook een paar pallets gaan laden bij de hele grote tegelfabriek in Imola. Ik besluit om deze eerst maar op te gaan halen, dat moet volgens mij nog net lukken voor de middag. In de Appenijnen komt nog wel wat sneeuw naar beneden, en echt lekker doorlopen doet het hier dankzij het inhaalverbod eigenlijk nooit. Maar uiteindelijk komen we er wel.
Om 11.30 draai ik de parking van de tegelfabriek op. Er staan hier al een aantal auto’s te wachten, het is aardig druk. Als ik netjes bij deze auto’s aansluit dan wordt het laden voor de middag niks meer, en moet ik dus de 2 uur durende middagpauze afwachten… Daar heb ik eigenlijk weinig zin in. Nou ben ik wel eens vaker bij deze fabriek geweest, en ik weet dat ze alle auto’s van de zijkant laden. Bij mijn koeltrailer gaat dat
natuurlijk niet, ik moet via de achterkant laden. En bij deze fabriek hebben ze aparte laadrampen voor de containers, en de andere auto’s die via de achterkant moeten laden. Bij het aanmelden op kantoor krijg ik al te horen dat ik op de parking moet wachten, en dat het voor de middag niks wordt. Als ik dan gelijk even zeg, dat ik met een koeler rijd, en dat ik dus via achteren moet laden, zien ze dat er bij de laadrampen nog precies 1 plekje is, en ik mag dus alle andere wachtende auto’s voorbij rijden, en ik krijg mijn palletjes er nog mooi net voor de middagpauze nog even in! Dat scheelt toch mooi weer even een paar uurtjes.Ik pak hier nog even een bak koffie mee uit de automaat, smeer mezelf een broodje, en dan ga ik richting de ‘tegelhoek’ bij Modena. Hier cross ik na de middag nog even diverse tegelfabriekjes af om overal een aantal pallets op te halen. De trailer komt steeds voller, en op 1 klantje na (die toch pas morgen te laden is) krijg ik vandaag alles erin. Dat is niet verkeerd, dan hoef ik morgen alleen nog even bij het laatste adresje een paar pallets erin te schuiven, en kan ik zo ri. Holland.
Nou is het hier in ‘de tegelhoek’ altijd erg druk met vrachtverkeer. Bijna alle tegeltjes en plavuizen in heel Europa komen hier (of uit Spanje) vandaan. Bij Van Wieren laden we ook wel regelmatig tegels terug, maar er zijn een boel Hollandse transportbedrijven die echt altijd alleen maar in de tegeltjes zitten. Nou staan bijna al die Hollandse ‘tegelrijders’ altijd als ze hier zijn, ’s nachts bij hetzelfde restaurant. Ristorante ‘La Luna’ dat ook hier in deze buurt zit. Normaal zoek ik de restaurants waar de Hollanders massaal komen niet zo op. Daar vind ik weinig aan. Ik vind het hartstikke leuk om af en toe eens met een paar Hollanders aan tafel te zitten, maar hoe groter de groep wordt, hoe minder leuk ik het vind. Bij een klein groepje kan je normaal met elkaar praten, en kan iedereen z’n eigen verhaal doen. Hoe groter de groep, hoe groter de kans dat er een aantal ‘schreeuwers’ en ‘grote bekken’ bij zitten. Mensen die altijd het hoogste woord moeten hebben, en altijd het idee hebben dat ze zich moeten bewijzen. Die op ieder verhaal moeten ingaan, en eroverheen moeten gaan. Die alles ook meegemaakt hebben, alleen dan nog groter, nog stoerder en nog erger. Je begrijpt al… Dit is niet helemaal mijn ding! Meestal zoek ik dan wel een wat kleiner kroegje op (waar het eten vaak veel beter is!) en zit ik nog liever met 1 of 2 Italianen aan tafel, dan heb ik het veel gezelliger! Maar goed, zo vaak zit ik hier ook niet in de tegels, en ach laat ik dan vandaag ook maar eens naar ‘La Luna’ gaan. En als ik hem bij dit restaurant parkeer, zie ik de 1e bekenden ook al. Deze avond kom ik wel door dus. Uiteindelijk zitten we met 18 Hollanders aan tafel. En inderdaad; er zitten een aantal ‘schreeuwers’ en ‘grote bekken’ bij. Aan de ene kant van de tafel wordt plat Limburgs gesproken, en vertikken ze het om zich aan te passen, en aan de andere kant van de tafel wordt plat Fries gesproken, en vertikken ze het om zich aan te passen… Nee, het is toch echt niet mijn ding. Maar goed, er zitten toch een paar aardige bekenden bij, en er zitten nog wel een paar gezellige, rustige jongens bij, dus de avond is nog best gezellig.
donderdag
En zoals gezegd, hoef ik vandaag nog maar even 1 klantje af. Hier krijg ik er nog 5 pallets bij, en dan heb ik hem weer vol. Om 10.00 gaat het dan weer richting huis! Ik doe nog even wat boodschapjes op Campogalliano, en dan gaat het in 1 ruk naar het Italiaanse Vipiteno, onderaan de Brenner. Hier ga ik nog even onder de douche door, doe een bakkie, en dan vlammen we de Brenner weer omhoog!
Intussen heb ik al telefoon gehad van collega Sietse die een eindje voor mij zit. Wat mijn plannen zijn. Ik vertel Sietse dat ik met amigo Robbie heb afgesproken om vanavond bij Roth eens een Duits ‘gasthofje’ waar we regelmatig langs komen, te gaan proberen. We zien dat gasthof altijd zitten als we daar rijden, en we wilden dat ding altijd nog eens proberen. Sietse lijkt dat ook wel een goed plan, en hij heeft toch ook niet zo’n haast meer, dus bij München wacht hij wel op ons. Ik spreek met Rob (die via de Tauern door Oostenrijk komt) af, dat wij Sietse daar dan oppikken. Vanaf Holzkirchen gaat het dan met z’n 3-en verder.
Om 20.00 draaien we met 3 trucks het kleine pleintje voor het Gasthof op. De parking is nu ook gelijk helemaal vol! Als we het lokaaltje binnenstappen en we zien de uitbaters, nemen we het interieur eens rustig op.. Er hangen wel aardig wat bijbelse symbolen overal. Pas dan valt ons de naam van de kroeg op…; ‘Zum Einkehr’. Oke, dan weten we dat dus ook weer. Het eten smaakt verder prima, maar echt gastvrij worden we hier door de eigenaar en zijn familie niet onthaald. En het lukt ze vanavond dus ook niet om ons tot inkeer te doen komen. Dit was een eenmalige actie!
vrijdag
Om 7.00 gaan we weer verder. De druk is van de ketel. Alleen Rob moet nog ff een paar pallets gaan ophalen in België vanmiddag. Sietse en ik kunnen zo linea recta naar Emmeloord. Dat moet vanaf hier normaal gesproken met 1 pauze kunnen.
Ik rijd voorop, aangezien ik een dikke zware vracht geladen heb, en dus het minst snel de bulten op kom. Rob heeft niet zo’n zware vracht, en Sietse heeft er bijna helemaal geen gewicht in. Zo rubberen we mooi wat door het Duitse land, tot ik bij Aschaffenburg Sietse in een klimmetje, wel heel erg klein zie worden in de spiegel… ‘Wat is dit Sietse??’ Zijn auto trekt ineens niet meer, helemaal niets meer, hij houdt er zo ineens mee op! Sietse heeft geluk dat hij er bijna geen gewicht in heeft, dus hij blijft wat aan de rol, maar het is niet goed. We kunnen nu net de 1e pomp (Medenbach) halen. Hier gaan we met zijn 3-en maar aan de kant. Sietse belt de werkplaats, en legt het probleem uit. De garage heeft geen enkel idee, wat het kan zijn. We hebben geen klap gehoord, en rook gezien, dus de turbo kan het niet zijn. Sietse zijn auto is een broertje van mijn auto. Die 2 auto’s zijn gelijk geproduceerd, we hebben opeenvolgende kentekens. Ik vraag de garage of het niet zo kan zijn dat de intercooler bevroren is.. Dat heb ik namelijk zelf helemaal in het begin ook eens gehad. De monteurs zegt dit weinig, het zou kunnen, maar wat je daar aan kan doen hebben ze geen idee. Nou… Dat weet Niels wel! Nou ben ik niet heel erg technisch, maar dit weet ik toevallig wel, dat heb ik zelf namelijk ook al eens gehad. Nou, als er dan geen monteurs bij hoeven te komen, zou dat heel mooi wezen! We moeten maar even wat proberen dus.
We gooien de cabine van Sietse voorover. We sleutelen de slang van de intercooler los, en als dit allemaal gebeurd is laten we de motor even een tijdje lopen. Er komt een boel rook onder weg, maar het lijkt goed. Na een tijdje maken we alles weer vast, de cabine weer naar beneden, en dan hebben we onze 3 kwartier rust ook weer op de kaart staan! En dan nu maar kijken of het geholpen heeft… We trekken de parking af… Sietse blaast nog even een dikke pluim uit, maarrrrrr…… HIJ DOET HET WEER!!!! Geen probleem, hij trekt weer, het is weer helemaal opgelost! Dat is mooi, want op vrijdagmiddag hier nog naar de garage moeten zitten we niet op te wachten.
Enige nadeel is, dat we vanaf Medenbach nu net niet in 1 keer in Emmeloord kunnen komen, we moeten dus nog een keer pauze maken. Rob gaat richting België, en Sietse en ik gaan om 15.00 aan de grens, nog mooi even koffie drinken bij Marscha op de barrière. Om 17.30 staan we dan in Emmeloord weer te tanken. Auto aan de kant, en weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten