Week 17 – Direct weer terug naar Italië

maandag
En zo ben ik dus het hele weekend onderweg geweest, en als ik om 13.00 in Emmeloord kom, staat er alweer een geladen trailer voor me klaar, om direct om te draaien, en terug naar Italië te gaan. Ik ga eerst nog even gauw langs de supermarkt, om mijn voorraad weer even aan te vullen.

Om 13.45 laat ik Emmeloord dan alweer achter me. Het is een mooi vrachtje kaas wat ik er achter gekregen heb. Een volle vracht voor 1 adresje bij Bassano del Grappa, in het noorden van Italië. Helemaal niets mis mee dus, en ideaal, om deze week ook vol te maken. Ik stoom in 1 keer naar Limburg Lahn toe. Stond ik hier gisteravond nog bij de pomp aan de andere kant van de snelweg, een lekkere Griekse salade op te peuzelen, nu nog geen 24 uur later zit ik aan deze kant aan een verse maaltijdsalade. Een uurtje pauze, en weer verder.

Ik heb intussen al telefoon gekregen van collega’s Sietse en Hans. Die komen allebei een eindje achter me aan, en gaan ook ri. Brenner. Ik spreek af, dat ik naar het autohof op Wertheim rijd, daar zullen hun dan ook komen. Om 21.15 zet ik hem hier aan de kant. Ik ga nog even lekker onder de pomp door, en als ik dan mijn douchetas weer naar de auto breng, staat Sietse al naast me. We gaan nog even naar binnen toe, om wat te drinken. En daar komt Hans na verloop van tijd ook al binnengelopen. Het wordt zo nog even gezellig ook, met z’n 3-en!

dinsdag
’s Morgens een bakkie koffie, en om 9.00 hebben we allemaal de verplichte rusturen er weer op zitten, en brengen we het hele circus weer in beweging. Mooi een beetje gezellig ouwehoerend vliegen de kilometers weer onder het rubber door, en voordat we het weten hebben we München alweer in zicht. Omdat het alweer aardig opschiet, en het ook wel weer tijd wordt voor een pauze, zetten we hem hier op de ring bij de pomp Vaterstetten aan de kant.

Nou, hadden we over de bak al even zitten vergaderen en dagdromen over een heerlijke uitgebreide lunch… En het blijkt dat we eigenlijk allemaal wel lekkere dingetjes bij ons hebben, om deze lunch te completeren! En zo zitten wij hier op een dinsdag, tussen de middag aan een picknick tafel bij München. Te genieten van; verse aardbeien, heerlijke tomaatjes, vers brood, een bakje thee, en aangezien ik nog wat over heb van het paasweekend vorige week, zet ik het pannetje nog even op, en hebben we zelfs nog een vers gekookt eitje!! Dit is echt even genieten zo in het zonnetje! Wat hebben we het mooi soms, niet?! Maar voor we het weten is er ook alweer een uurtje voorbij, en moeten we toch maar weer eens verder. Duty calls..

Nou, had ik met Sietse gisteravond al even zitten vergaderen. Sietse moet namelijk op 4 adresjes in Italië kaas lossen. En hij heeft onder andere ook 2 pallets voor dezelfde kaasboer als waar ik moet lossen. De reden dat dit niet in 1 auto zit, is dat ik al precies aan het maximale gewicht (40 ton) voor Oostenrijk zit. De bedoeling is dat Sietse via de oostkant van Oostenrijk (via de Tauern) gaat, en dan de 4 adresjes lost. In dit geval moet Sietse nog wel een aardige slinger maken van zijn 1e via z’n 2e naar z’n 3e klant… (volg je het nog??) Die 2e klant, is de klant waar ik compleet los. Als deze voor Sietse dus weg zou vallen, zou hem dat enorm veel tijd schelen. Nou had Niels het dus zo bedacht… Ik stel Sietse voor, om gewoon mee te rijden via de Brenner. En als we Oostenrijk dan eenmaal door zijn, hebben we het probleem met het gewicht niet meer. Als we dan de 2 pallets van hem, overladen bij mij in, ga ik die 2 pallets voor hem lossen, en kan hij van klant 1 in 1 rechte lijn naar klant 3, zonder de slinger via klant 2! En dan hebben we aardig wat bespaard volgens mij! Sietse ziet dit ook wel zitten, en na een telefoontje met Emmeloord, ziet de planning dit plan ook wel heel erg zitten!

De volgende pauze staat dus gepland op Vipiteno. Waar Hans mooi even onder de douche door kan, en waar Sietse en ik alle ruimte hebben om de konten tegen elkaar te zetten, en even aan het werk te gaan. Een pompkar hebben we uiteraard niet bij ons, dus het wordt even het ouderwetse handwerk. Met het handje stapelen we de pallets af, gooien de pallets over, en stapelen het bij mij in de auto weer netjes op allemaal. Het is even een half uurtje ploeteren met de zware blokken kaas, maar dan heb je ook wat!

De pauze zit er nu ook gelijk op, Hans is weer fris gedoucht, dus we gaan weer verder. Het laatste stukje met z’n 3-en. Bij Trento nemen we over de bak afscheid, Hans gaat rechtdoor richting Verona, en Sietse en ik schieten er af, en gaan vanaf hier binnendoor ri. Bassano del Grappa.

Ons einddoel voor vandaag…; Het Van Wieren clubhuis op Scaldaferro! Stond hier eerder nog haast iedere avond wel een Van Wieren auto, en zaten we echt vaak in deze wereldtent. Nu komt er bij de klant vlakbij deze kroeg bijna niets meer weg. In plaats van meerdere Van Wieren auto’s per dag, laden we er nog maar heel sporadisch. En dus is het ook alweer erg (veel te…) lang geleden dat ik bij het restaurant op Scaldaferro geweest ben. www.osteriascaldaferro.it/ Vanavond een mooie gelegenheid! En leuke bijkomstigheid… Omdat we het nu zo geregeld hebben dat ik die 2 pallets van Sietse over heb genomen, is Sietse ook via de Brenner gekomen, en kunnen we vanavond nog gezellig samen eten!

woensdag
Ik sta hier al vlakbij mijn losadres, dus ik hoef niet zo heel vroeg. Op het gemakje dus maar even wassen, en eerst maar eens een lekkere cappuccino aan de bar. Om 7.30 ga ik dan rijden. Om 8.00 de weegbrug op bij de kaasboer, en dan naar achteren. Ik moet even wachten op een andere auto die nog staat te lossen, maar dan mag ik er voor. Dan moet hij nog even ruimte maken voor mijn vracht, en dan gaan we lossen. Na het lossen weer wegen, en dan rijd ik om 9.45 de poort uit.

Aangezien ik komende vrijdag een bruiloft heb, heb ik ook weer een mooi vlot retourvrachtje. Ik kan richting ons vaste dorp San Pietro. Een volle vracht laden voor Holland. Niks mis mee dus. Om 10.15 rijd ik hier op dit vaste adres van ons, het terrein op. Ik mag hem gelijk neerzetten. Pompkar erin, lege pallets eruit, en we kunnen laden. De zware pallets worden achterop gezet, en dan met de handpompkar even zelf laden. Dit vind ik eigenlijk nooit zo heel erg. Even een leuk stukje ochtendgymnastiek, en dan heb ik het in ieder geval zo staan, als dat ik het zelf wil hebben. Als ik de trailer weer helemaal vol heb, ga ik even de papieren halen. En daarna nog even een stukje vervolgochtendgymnastiek.. De lege pallets moeten allemaal nog even in de kist onder de trailer. Als ik hier mee bezig ben, komt er ineens een bekende het terrein opgereden… ‘De ouwe bedrijfsgek’ van het andere bedrijf hier in dit dorp. Het bedrijf waar we altijd verschrikkelijk veel kwamen. Waar iedere dag wel 1 of meerdere Van Wieren auto’s kwamen laden. De ouwe gek, die altijd begon over of we bloemen mee hadden voor de meisjes op kantoor. Ik verwacht hem natuurlijk niet, maar hij begint te toeteren, en als ik dan goed kijk, zie ik dat hij achter het stuur zit. Ciao Niels, en hij begint gelijk alweer over ‘de bloemen voor de meisjes’. Als ik hem zeg dat ik geen bloemen bij me heb, omdat we toch nooit meer bij hun mogen komen, kijkt hij wat beteuterd. Maar na een klein praatje druk ik hem nog wel op het hart, dat hij dan in ieder geval wel de groeten doet aan ‘alle meisjes op kantoor’. Dat zal hij doen. Dan maar weer verder de kist volgooien, en om 11.15 rijd ik geladen de dam af. Op ri. Holland!

Tussen de middag maak ik nog even pauze bij een grote supermarkt bij Bassano, even ‘provianderen’. En dan gaat het verder over de prachtige ‘Valsugana’ zeker nu alles weer in bloei begint te raken, is het hier tussen de bergen prachtig toeren!

En als ik dan collega en amigo Alberto eens even een belletje doe, omdat hij vandaag jarig is!! Ouwehoeren we even wat, en dan blijkt dat ik hem nog wel tegen ga komen. Dan moeten we maar even contact houden, want dan kunnen we misschien nog wel even een bakkie doen. Ik stuur de Brenner over, en Oostenrijk weer in, en dan blijkt dat Bert en ik ongeveer tegelijk bij voor mij de laatse, en voor Bert de 1e pomp in Oostenrijk kunnen zijn. En hier weet ik, dat ik over de weg, bij de pomp aan de andere kant kan komen. Dit komt weer perfect uit, en hier spreken de jarige en ik dan maar even af. Als we praktisch tegelijk aankomen, gaat Bert even gauw onder de douche door, en ga ik koffie zetten. Vanmorgen in de supermarkt heb ik nog even een grote bak heerlijke verse aardbeien gekocht, en bijna die hele bak verorberen we samen! Echt lekker. En zo hebben we toch nog een beetje een verjaardagsbakkie.

En dan gaan we allebei weer onze eigen weg. Ik wil München nog even voorbij, en heb eigenlijk als einddoel voor vandaag de Griek in Eching voor ogen. Dat lijkt mij wel een strak plan. Om goed 20.15 zet ik de auto hier aan de kant, en loop naar het Griekse restaurant toe.

donderdag
Vandaag een relaxed dagje. Ik hoef vandaag niet meer te lossen in NL, dat hoeft morgenochtend pas. Dus om 7.30 ga ik op het gemakje maar eens toeren. En met eens een uurtje pauze en douchen op Wertheim, een 3 kwartier pauze op Ransbach, steek ik vervolgens over naar de 61. En dan maak ik op de grens bij Venlo ook nog maar eens een half uurtje pauze, en dan ga ik NL binnen. Collega Sietse heeft woensdagmiddag ook op hetzelfde adres geladen als waar ik woensdag eind van de ochtend geladen heb. We moeten allebei morgenochtend in Veghel lossen. Aangezien ik de hele dag op het gemakje gedaan heb, en Sietse wat strakker gereden heeft, komen we aardig bij elkaar in de buurt. We hebben even telefonisch contact, en spreken af om te dineren ‘langs het kanaal’. Bij Keldonk, net voor Veghel zit hier langs het kanaal een chauffeurscafé, waar je goed kunt zitten. En als ik hier om 19.00 aan de kant sta, komt binnen een half uur, Sietse ook de parking al op. We gaan gezellig eten, doen een borrel, en gaan dan op tijd het mandje in.

vrijdag
De dag lekker beginnen, en maar even fris onder de douche door. Dan even een lekker bakje koffie met een broodje, en dan gaan we maar eens in Veghel kijken. Ik krijg eerst al eens telefoon van de Sander, de bruidegom van vandaag! Die toch even wil horen of het allemaal goed gaat komen, en of ik al in aantocht ben. ‘Jawel Sander! Concurrentie in aantocht!’ ;-) Om goed 8.00 zetten Sietse en ik hem dan allebei in de put. We hebben een nieuwe ster op de heftruck, maar het gaat allemaal netjes en vlot. Er moet even wat uitgezocht worden uit de 2 vrachten, en dan moeten er nog 4 pallets door naar Voorthuizen, en nog een stuk of 8 die naar Emmeloord moeten. Nou zou ik (omdat ik vrij gevraagd heb, voor de bruiloft) de pallets voor Emmeloord krijgen, en zou Sietse via Voorthuizen moeten. Maar omdat er verder voor mij niets op het programma meer staat, en Sietse nog weer export voor Italië moet gaan afhalen, gaat Sietse zodra hij leeg is, maar gewoon rijden, en breng ik die 4 pallets nog wel even naar Voorthuizen, daar kom ik toch zowat bij langs. Wel wrijf ik Sietse uiteraard nog even in, dat dit de 2e keer al is, deze week, dat ik hem help! Haha.

Om 9.45 ben ik leeg, en weer deels vol in Veghel. Om 11.00 ben ik in Voorthuizen. Nadat ik me op kantoor aangemeld heb, mag ik naar achteren, achteruit de put, in de loods in, en dan kunnen we lossen… Dacht ik… Maar als de heftruckchauffeur er aankomt, ziet hij de pallets, en begint gelijk dat deze niet voor hem zijn, maar dat deze naar het magazijn in Barneveld moeten! Gloeiende, gloeiende… Dat is wel handig dat ze dat gelijk zeggen. Maar goed, deuren maar weer dicht, en naar Barneveld. Maar als ik hier aankom, hoeven ze de pallets nog niet eens te zien, een blik op de papieren is genoeg, ‘nee chauffeur, deze zijn niet voor ons hoor… Die moeten in Voorthuizen zelf zijn’. Ik vraag of hij dat heel zeker weet, aangezien ik net uit Voorthuizen weg kom, en ze me daar hierheen sturen. Maar de beste man weet het heel zeker. Eerst maar eens bellen met Veghel dus… Hier gaan ze erachteraan, en ja hoor, ze moeten toch echt naar Voorthuizen. Gloeiende, gloeiende… In Voorthuizen loop ik dus eerst maar eens even naar kantoor. En vraag beleefd wat hier nou eigenlijk de bedoeling is. Of ze denken dat ik niets anders te doen heb. Ik ben namelijk niet van plan de hele dag heen en weer te blijven rijden tussen Voorthuizen en Barneveld. Als ze me niet begrijpend aankijken, en ik het verhaal uitleg, is er ergens hier in Voorthuizen een heftruckchauffeur die verschrikkelijk op zijn klote krijgt! Ik krijg netjes excuses, en mag gelijk naar achteren om hem voor de 2e keer achteruit de put in de loods in te zetten. De heftruckchauffeur hier loopt nog aardig te mopperen, maar 1 ding kan ik hem wel vertellen… Die 4 pallets gaan er HIER uit, en nog rap ook!

En dan is het gauw naar Emmeloord. De rest van de pallets eruit, nog even aftanken, trailer afkoppelen, en dan is het na 2 weken eerst maar eens weekend! En dat begint straks eerst met een bruiloft!