zondag
Ja, en toen was ik vorige week vrijdag na zo’n dikke rit zowaar even een hele dag vrij! Het moet niet gekker worden. Maar ja, na zo’n dagje vrij zijn ze de rit alweer vergeten, en vinden ze dan ook gelijk dat ik er op zondagmorgen wel weer uit kan… Nou ja. Ach, het is ook wel weer een aardig ritje, een rit die me wel ligt. En ik heb alweer telefoon gekregen van mijn jaarlijkse bijrijder; Erik. Hij is geslaagd voor school, dus hij mag ook dit jaar weer mee. En voor hem is dit ook wel een leuk ritje om mee te gaan. Dus op zondagmorgen op tijd wordt die dikke diesel alweer gestart. Er
hangt weer gewoon een glimmende koeler achter! (uiteraard helaas nog niet mijn eigen trailer…) En we gaan maar weer ‘gewoon’ ri. Italië. Volgens de geleerden staat er weer genoeg handel (kouwe vissies) achterin om in totaal 9 klantjes langs de adriatische kust blij te gaan maken. Daar zullen we dan maar vanuit gaan. Ik heb zelf vrijdag i.o.m. de planning nog even de laadvolgorde in de war geschopt, en veranderd. Dit i.v.m. de lostijden (openingstijden) van een paar klanten. Ik heb er 1 vervelende klant tussen zitten, in Pescara. Dit zou volgens het originele plan mijn laatste adresje zijn. Maar aangezien deze man alleen goederen aan wil nemen op maandagmorgen, dinsdagmorgen en donderdagmorgen, leek het mij maar het beste dat ik hier zoiezo dinsdagmorgen op de stoep sta. Dit is het meest zuidelijke adres, dus dan ga ik vanaf hier gewoon weer langzaam omhoog, mijn klantjes bij langs. En doe ik de rit dus eigenlijk gewoon andersom. Aangezien ik vrij strakke 
plannen heb, denk ik maandag ook nog wel wat te kunnen doen. Ik heb dus wel een aantal van de noordelijkste klantjes achterop laten zetten. Dit onder het mom van; ‘ik gooi er maandag op de heenweg gewoon vast zoveel mogelijk klantjes uit, dan ga ik dan door naar Pescara, en ga dan dinsdag vanaf daar weer omhoog de overgebleven klantjes bij langs’. Bijzonder strak bedacht dacht ik zelf! Dit alles natuurlijk ook met een klein beetje eigenbelang.. Ik heb vrijdagavond een afspraak die ik eigenlijk niet wil missen! Dus ik wil vrijdagmiddag op tijd thuis zijn.
Strakke plannen, dus om 8.00 rol ik Emmeloord uit. Einddoel voor vandaag; De Griek in Reischenhart. Het lijkt mij een mooi plan. Maarrr…. In het ruhrgebied komt er al erg vroeg een einde aan mijn mooie plannen. Het is vakantietijd, een boel t(err)o(e)risten op de weg dus. Een dikke baustelle (werk a/d weg), en het is bingo. File, file en nog eens file. Ik verlies hier aan het begin van Duitsland al dik 4 uur! Dat wordt geen bordje gyros dus vanavond. Het is al 19.00
voor ik voor het eerst aan de kant ga voor een pauze vandaag. We eten een hapje op Wertheim, en dan is het maar weer het gas erop! De file heeft mijn humeur voor vandaag wel een beetje verpest, maar ik wil eigenlijk niet dat het mijn strakke planning ook verpest… De planning voor vandaag is naar de knoppen, maar voor morgen wilde ik eigenlijk maar gewoon volhouden aan mijn originele plan. Blik op oneindig dan maar, en met een boel creativiteit is mijn volgende stop in het Oostenrijkse Kufstein! De auto nog even aftanken, en dan gaan om goed 01.00 de gordijnen rap dicht.
maandag
Alsof er gister niets is mis gegaan loopt het wekkertje om 6.45 af. Erik heeft een ‘klein beetje’ hulp nodig.. Maar goed, even wassen en we gaan er weer voor! Nieuwe dag, nieuwe kansen zullen we maar zeggen. ‘Heb je er nog zin in Erik?’ Zo zie je maar weer, het leven van een trucker gaat niet altijd over rozen! Maar de belofte en het vooruitzicht dat we vanavond toch echt wel aan een lekker bordje spaghetti met vis zitten, maakt een boel goed. Toch zit het
vandaag nog allemaal niet echt mee. Leuk hè, de vakantietijd.. Het stuk door de Italiaanse dolomieten zijn ze regelmatig even een stukje met de weg aan het werk, en met de toeristen leidt dat tot verschillende kleine files. Nog meer tijdverlies dus. We doen even een ‘snel bakkie’ aan de bar bij Ala Avio. En dan sta ik ondanks alles toch om 14.45 net voorbij Bologna, bij mijn 1e klant voor de deur. Het is een bekend adres, dus ik pleur hem gelijk tegen het dock aan. En binnen een kwartier ben ik weer weg! Kijk, zo wil ik het hebben!Een nou gaan we ervoor. Zou het dan nu toch eindelijk beginnen te lopen? Dit geeft me i.i.g. weer een boel frisse energie. Ik ben de files, het korte nachtje, alles weer vergeten. Een stoot adrenaline, en we gaan er vanmiddag eens even was adresjes uitschoppen!! D’n poot op het gas!
Om 16.30 sta ik in het vakantie paradijs Rimini, bij het volgende klantje voor de deur. Ook hier zijn ze Niels goed gezind, en rijd ik ook binnen het kwartier alweer
weg. De volgende klant zit aan de andere kant van Rimini. Bij aankomst al even een domper… Als ik eenmaal voor de goede deur sta (de afdeling ‘diepvries’) zie ik al met grote letters op de deur staan ‘lossen tot 12.30’. Nee toch…
Maar een deurtje verderop kan ik toch het gebouw binnenkomen. Even een rondje, en ik zie ‘een donkere meneer’ lopen met een thermo-pak aan. Die is ongetwijfeld van de afdeling ‘diepvries’. ‘Hey vriend, kom op. Ik heb nog ff een palletje voor jou!’ ja maar… ‘eh, geen grappen, het is maar 1 pallet. En Niels heeft vandaag haast’ En voordat de goede beste man het beseft is hij mij al aan het lossen. Toch al met al een half uurtje bezig geweest… Maar weer een paar blokken extra op het vuur! Ik heb nog 2 
klantjes in Riccione, en het zou toch wel heel erg mooi wezen als ik die ook nog ff kwijt raak. 1 van beide bedrijfjes werkt nog wel tot een uur of half 7. Eerst die andere maar ff proberen dus. Het is 18.00 als ik daar op de bel druk… Het hek zit al hartstikke dicht, maar er loopt nog wel volk rond. Maar allemaal hetzelfde antwoord… Nee,
sorry.. ‘Domani!’ Kom morgen maar terug. Dat was toch niet helemaal mijn bedoeling. Maar de doorzetter wint, en op een gegeven moment heb ik toch iemand gevonden, die voor wat bier mij nog wel even van mijn pallet wil verlossen. Maar hij is nog ff bezig, dus ik moet even een half uurtje wachten. Nou, dat is geen probleem, dan vlam ik mooi eerst even bij die andere klant langs. Deze man is zoals altijd erg meewerkend, en binnen het half uur sta ik, 3 pallets lichter, weer bij de 1e man voor het hek. Hij heeft net zijn andere werk klaar, dus ik mag hem gelijk in de put zetten. Het palletje gaat eruit, en ik geef hem netjes de 2 beloofde flessen bier. Hij blij, ik blij!
En na een kort nachtje, en een dag van rennen/hollen/vliegen zet ik hem om 19.30 met een tevreden en voldaan gevoel gelijk bij het restaurant in Riccione op de parking neer. De tong op de schoenen (klompen..) maar toch al
ff 5 klantjes eruit gebatst! Ondanks alles toch ff een topprestatie neergezet. En ik trakteer mijzelf maar even op een heerlijke frisse douche! Een borreltje aan de bar, en dan gauw aan tafel. Zoals beloofd aan Erik; een heerlijk bordje spaghetti, met vis! En ook Erik is nu het gevlieg, en het slaaptekort weer eventjes vergeten. Het smaakt opperbest. En de avond wordt nog erg gezellig met een al jaren in Spanje wonende Hollander. Het is zomaar weer laat. Je moet er wel wat voor doen, maar wat hebben we het soms mooi, niet?!
dinsdag
Ondanks de topprestatie gister zit het er nog niet op natuurlijk. Vandaag wilde ik dus ‘andersom’
gaan lossen. Vanwege zijn ‘soepele’ openingstijden, eerst maar 
naar Pescara dus. En dat is nog wel een stukkie. Om 5.30 staan we dus alweer dapper naast de auto (zelfs Erik, welliswaar weer met een klein beetje hulp & dwang! Haha. Maar dat maakt niet uit) Plens koud water over het gezicht, en volle goede moed weer op pad. Om 9.00 sta ik in Pescara. Echt veel zin heeft hij niet, maar uiteindelijk staan mijn 18 pallets toch bij hem in de vriescel. Volgende project; 2 klantjes rond Ascoli Piceno. Bij de 1e klant kan ik ook tussen de middag terecht, dat weet ik. 
Aangezien ik net voor 12-en in Ascoli kan wezen 
schiet ik eerst even naar die andere klant. Ik heb maar 2 pallets voor hem, dus met een beetje geluk pakt hij dat mooi net voor de middag nog even aan.. En dat lukt! Om 12.15 rijd ik alweer bij frigor Marconi de poort uit. Nu heb ik helemaal alles in de macht. Ik gooi er tussen de middag nog even een palletje uit bij onze vrienden van de SVAT. En dan heb ik nog maar 1 klantje te gaan! Tussen Cattolica en Riccione even de binnenwereld in. Intussen heb ik vanuit Emmeloord al te horen gekregen dat ik morgenochtend een volle vracht terug kan laden in Forli. En zo heb ik hem op dinsdagmiddag om 16.45 alweer leeg! 9 klantjes gelost tot Pescara. Niks mis mee zeg ik.
Ze waren maandagmorgen nogal een beetje lacherig op kantoor, het was schijnbaar de grap van de week. Ze vonden mijn briefje met de vraag of ik vrijdagmiddag
vrij kon zijn, of i.i.g. op tijd. ‘vertrekt hij met 9 adressen tot aan Pescara, vraagt hij doodleuk of hij op tijd thuis kan zijn…’ Maar goed, ik heb me aan de afspraak gehouden, ik heb hem dinsdagmiddag leeg. En ook de planning houdt zich op hun beurt keurig aan de afspraak, ik heb een mooi vlot vrachtje terug. Dan denk ik dat we eerst maar eens een welverdiende duik gaan nemen! Het is flink warm hier in Italië, en de Adriatische zee lonkt 
alweer een paar dagen. Erik is het helemaal met de plannen eens! Om 17.00 heb ik de auto op de parking bij het restaurant 
staan. En daar sjokken we met z’n beiden richting het strand van Riccione. Dat was op 2 weken na, toch alweer een jaar geleden dat ik hier op het strand geweest ben, dus dat werd ook wel weer eens tijd ook! Na een frisse duik, en vervolgens een ijskoude douche op het strand gaan we weer richting auto & restaurant. Omdat Erik bijna in slaap valt aan tafel (ja ja, het leven van een trucker gaat niet over rozen!) zoeken we vanavond ondanks de warmte op tijd de auto op.
woensdag
Een cappuccino aan de bar, en daar gaat ie weer. Ik moet laden bij een grote fabriek. Big bags met korrels granulaat voor een groot chemisch bedrijf in NL. Zoals gebruikelijk bij zulke grote
bedrijven moeten we buiten de hekken op de parking wachten tot we geroepen worden. Op zich valt het wachten mee, maar de ochtend is toch zowat alweer om voor ik hem vol heb. Nu op het gemakje richting Holland. Ik doe nog even inkopen bij vriend 
Franco op Campogalliano. Als ik eind van de middag pauze sta te maken in de Italiaanse Dolomieten staat ineens Martin van de fa. Maters naast mijn auto. Hij staat geparkeerd aan de andere kant van het restaurant/bar en zag een Van Wieren auto staan, en kwam dus maar eens ff poolshoogte nemen. Martin heeft zijn zoontje Angelo (7 jaar) mee, en is ook weer op de terugweg ri. NL. We gaan dus mooi samen die kant op. Het plan voor vanavond is al snel gemaakt. Ik had zondag aan Erik beloofd dat we bij de Griek zouden eten op Reischenhart, maar dat liep dus even anders. Ik vind vanavond een mooie gelegenheid om mijn belofte alsnog waar te maken. Dit past Martin en Angelo ook wel. Maar rap Oostenrijk door zien te komen dus! Ik heb nog ff sms contact met collega Eelke die via de Tauern terugkomt, en ook wel zin heeft in een bordje ‘Grieks’!
Als Martin en ik ’s avonds de parking op het Duitse Reischenhart opdraaien staat Eelke er al. Het is echt vakantietijd, want Eelke heeft ook al een bijrijder (zijn zwager) mee. Het wordt dus druk aan tafel. En al snel komt ook Wijnand van de fa. Maters nog binnengelopen. Het wordt erg
gezellig, en op een gegeven moment is er nog maar 1 aan het woord… De jongste van het stel; de 7-jarige Angelo! Angelo heeft een ‘beetje’ ADHD, maar dat maakt niet uit. Het is erg gezellig, en we liggen regelmatig met 5 volwassenen in een deuk om de kleine man. We krijgen nog even een stukje Nederlandse les over de 
‘otjeou’ en de ‘atjeau’… En worden goed scherp gehouden, want als we even niet bij de les zijn, of er doorheen praten worden we gelijk flink gecorrigeerd! Nadat we tegen een uur of 12 het restaurant uitgeveegd worden besluit ik nog ff onder de douche door te gaan, om lekker fris en afgekoeld m’n nest in te duiken. Dit lijkt Angelo ook een goed idee! (sorry Martin… haha) En het houdt niet op met de kleine man. Als we rond een uur of half 1 de cabines opzoeken heeft hij nog hele plannen over film kijken etc. Ik wens Martin succes, en ik ga maar gewoon lekker een tukkie doen!
donderdag
’s Morgens is Angelo ook alweer de 1e die naast de auto’s staat. Hij is vanaf de 1e minuut dat hij
z’n ogen los heeft alweer druk en gezellig aan het praten. Dit geheel in tegenstelling tot mijn bijrijder, die behoorlijk zijn tijd 
nodig heeft ’s morgens.. Nou weet ik niet wat beter is hoor. ;-) Collega Bert (Erik zijn vader!) pikt ons vanmorgen op. We doen even samen een ontbijtje en dan gaan we met 5 auto’s (3x Van Wieren & 2x Maters) achter elkaar aan richting Holland. Het is gezellig en de dag vliegt om. We maken met zijn allen nog 2 keer pauze langs de Duitse autobahn, en dan eind van de middag gaan we allemaal onze eigen kant op. Bert en ik moeten allebei lossen in Limburg. Dus Erik heeft vanavond controle van pa! We besluiten om naar het chauffeurscafé in het Limburgse Elsloo te gaan. Bert en ik staan net op de parking en daar komt een auto van Veenstra aan. Het is amigo Klaas! En ook Klaas heeft een bijrijder bij zich. Gezamenlijk lopen we richting en restaurant, en ja hoor… Daar komen nog 2 Van Wieren auto’s aan. 2 semi diepladers. Collega’s Herman en Kees. Geen wereld tent hier, maar het wordt gezellig.
vrijdag
Nog even een gezamenlijk bakkie met Bert en Klaas, en dan gaat het om ’n uur of 7 ri. Ittervoort. Het gaat hier mooi vlot. En om 9 uur hebben we hem leeg, en de koffie op. Effe bellen met Emmeloord, en; ‘het is goed gelopen Niels! Kom deze kant maar op’. Tussen de middag bereik ik het pittoreske Emmeloord weer. Het is weer mooi geweest, en ik ben volgens plan mooi op tijd! Dit was toch weer heel wat anders dan het 'turkse tempo' van afgelopen weken!
Ja, en toen was ik vorige week vrijdag na zo’n dikke rit zowaar even een hele dag vrij! Het moet niet gekker worden. Maar ja, na zo’n dagje vrij zijn ze de rit alweer vergeten, en vinden ze dan ook gelijk dat ik er op zondagmorgen wel weer uit kan… Nou ja. Ach, het is ook wel weer een aardig ritje, een rit die me wel ligt. En ik heb alweer telefoon gekregen van mijn jaarlijkse bijrijder; Erik. Hij is geslaagd voor school, dus hij mag ook dit jaar weer mee. En voor hem is dit ook wel een leuk ritje om mee te gaan. Dus op zondagmorgen op tijd wordt die dikke diesel alweer gestart. Er
hangt weer gewoon een glimmende koeler achter! (uiteraard helaas nog niet mijn eigen trailer…) En we gaan maar weer ‘gewoon’ ri. Italië. Volgens de geleerden staat er weer genoeg handel (kouwe vissies) achterin om in totaal 9 klantjes langs de adriatische kust blij te gaan maken. Daar zullen we dan maar vanuit gaan. Ik heb zelf vrijdag i.o.m. de planning nog even de laadvolgorde in de war geschopt, en veranderd. Dit i.v.m. de lostijden (openingstijden) van een paar klanten. Ik heb er 1 vervelende klant tussen zitten, in Pescara. Dit zou volgens het originele plan mijn laatste adresje zijn. Maar aangezien deze man alleen goederen aan wil nemen op maandagmorgen, dinsdagmorgen en donderdagmorgen, leek het mij maar het beste dat ik hier zoiezo dinsdagmorgen op de stoep sta. Dit is het meest zuidelijke adres, dus dan ga ik vanaf hier gewoon weer langzaam omhoog, mijn klantjes bij langs. En doe ik de rit dus eigenlijk gewoon andersom. Aangezien ik vrij strakke 
plannen heb, denk ik maandag ook nog wel wat te kunnen doen. Ik heb dus wel een aantal van de noordelijkste klantjes achterop laten zetten. Dit onder het mom van; ‘ik gooi er maandag op de heenweg gewoon vast zoveel mogelijk klantjes uit, dan ga ik dan door naar Pescara, en ga dan dinsdag vanaf daar weer omhoog de overgebleven klantjes bij langs’. Bijzonder strak bedacht dacht ik zelf! Dit alles natuurlijk ook met een klein beetje eigenbelang.. Ik heb vrijdagavond een afspraak die ik eigenlijk niet wil missen! Dus ik wil vrijdagmiddag op tijd thuis zijn.Strakke plannen, dus om 8.00 rol ik Emmeloord uit. Einddoel voor vandaag; De Griek in Reischenhart. Het lijkt mij een mooi plan. Maarrr…. In het ruhrgebied komt er al erg vroeg een einde aan mijn mooie plannen. Het is vakantietijd, een boel t(err)o(e)risten op de weg dus. Een dikke baustelle (werk a/d weg), en het is bingo. File, file en nog eens file. Ik verlies hier aan het begin van Duitsland al dik 4 uur! Dat wordt geen bordje gyros dus vanavond. Het is al 19.00
voor ik voor het eerst aan de kant ga voor een pauze vandaag. We eten een hapje op Wertheim, en dan is het maar weer het gas erop! De file heeft mijn humeur voor vandaag wel een beetje verpest, maar ik wil eigenlijk niet dat het mijn strakke planning ook verpest… De planning voor vandaag is naar de knoppen, maar voor morgen wilde ik eigenlijk maar gewoon volhouden aan mijn originele plan. Blik op oneindig dan maar, en met een boel creativiteit is mijn volgende stop in het Oostenrijkse Kufstein! De auto nog even aftanken, en dan gaan om goed 01.00 de gordijnen rap dicht.maandag
Alsof er gister niets is mis gegaan loopt het wekkertje om 6.45 af. Erik heeft een ‘klein beetje’ hulp nodig.. Maar goed, even wassen en we gaan er weer voor! Nieuwe dag, nieuwe kansen zullen we maar zeggen. ‘Heb je er nog zin in Erik?’ Zo zie je maar weer, het leven van een trucker gaat niet altijd over rozen! Maar de belofte en het vooruitzicht dat we vanavond toch echt wel aan een lekker bordje spaghetti met vis zitten, maakt een boel goed. Toch zit het
vandaag nog allemaal niet echt mee. Leuk hè, de vakantietijd.. Het stuk door de Italiaanse dolomieten zijn ze regelmatig even een stukje met de weg aan het werk, en met de toeristen leidt dat tot verschillende kleine files. Nog meer tijdverlies dus. We doen even een ‘snel bakkie’ aan de bar bij Ala Avio. En dan sta ik ondanks alles toch om 14.45 net voorbij Bologna, bij mijn 1e klant voor de deur. Het is een bekend adres, dus ik pleur hem gelijk tegen het dock aan. En binnen een kwartier ben ik weer weg! Kijk, zo wil ik het hebben!Een nou gaan we ervoor. Zou het dan nu toch eindelijk beginnen te lopen? Dit geeft me i.i.g. weer een boel frisse energie. Ik ben de files, het korte nachtje, alles weer vergeten. Een stoot adrenaline, en we gaan er vanmiddag eens even was adresjes uitschoppen!! D’n poot op het gas!
Om 16.30 sta ik in het vakantie paradijs Rimini, bij het volgende klantje voor de deur. Ook hier zijn ze Niels goed gezind, en rijd ik ook binnen het kwartier alweer
weg. De volgende klant zit aan de andere kant van Rimini. Bij aankomst al even een domper… Als ik eenmaal voor de goede deur sta (de afdeling ‘diepvries’) zie ik al met grote letters op de deur staan ‘lossen tot 12.30’. Nee toch…
Maar een deurtje verderop kan ik toch het gebouw binnenkomen. Even een rondje, en ik zie ‘een donkere meneer’ lopen met een thermo-pak aan. Die is ongetwijfeld van de afdeling ‘diepvries’. ‘Hey vriend, kom op. Ik heb nog ff een palletje voor jou!’ ja maar… ‘eh, geen grappen, het is maar 1 pallet. En Niels heeft vandaag haast’ En voordat de goede beste man het beseft is hij mij al aan het lossen. Toch al met al een half uurtje bezig geweest… Maar weer een paar blokken extra op het vuur! Ik heb nog 2 
klantjes in Riccione, en het zou toch wel heel erg mooi wezen als ik die ook nog ff kwijt raak. 1 van beide bedrijfjes werkt nog wel tot een uur of half 7. Eerst die andere maar ff proberen dus. Het is 18.00 als ik daar op de bel druk… Het hek zit al hartstikke dicht, maar er loopt nog wel volk rond. Maar allemaal hetzelfde antwoord… Nee,
sorry.. ‘Domani!’ Kom morgen maar terug. Dat was toch niet helemaal mijn bedoeling. Maar de doorzetter wint, en op een gegeven moment heb ik toch iemand gevonden, die voor wat bier mij nog wel even van mijn pallet wil verlossen. Maar hij is nog ff bezig, dus ik moet even een half uurtje wachten. Nou, dat is geen probleem, dan vlam ik mooi eerst even bij die andere klant langs. Deze man is zoals altijd erg meewerkend, en binnen het half uur sta ik, 3 pallets lichter, weer bij de 1e man voor het hek. Hij heeft net zijn andere werk klaar, dus ik mag hem gelijk in de put zetten. Het palletje gaat eruit, en ik geef hem netjes de 2 beloofde flessen bier. Hij blij, ik blij!
En na een kort nachtje, en een dag van rennen/hollen/vliegen zet ik hem om 19.30 met een tevreden en voldaan gevoel gelijk bij het restaurant in Riccione op de parking neer. De tong op de schoenen (klompen..) maar toch al
ff 5 klantjes eruit gebatst! Ondanks alles toch ff een topprestatie neergezet. En ik trakteer mijzelf maar even op een heerlijke frisse douche! Een borreltje aan de bar, en dan gauw aan tafel. Zoals beloofd aan Erik; een heerlijk bordje spaghetti, met vis! En ook Erik is nu het gevlieg, en het slaaptekort weer eventjes vergeten. Het smaakt opperbest. En de avond wordt nog erg gezellig met een al jaren in Spanje wonende Hollander. Het is zomaar weer laat. Je moet er wel wat voor doen, maar wat hebben we het soms mooi, niet?!dinsdag
Ondanks de topprestatie gister zit het er nog niet op natuurlijk. Vandaag wilde ik dus ‘andersom’
gaan lossen. Vanwege zijn ‘soepele’ openingstijden, eerst maar 
naar Pescara dus. En dat is nog wel een stukkie. Om 5.30 staan we dus alweer dapper naast de auto (zelfs Erik, welliswaar weer met een klein beetje hulp & dwang! Haha. Maar dat maakt niet uit) Plens koud water over het gezicht, en volle goede moed weer op pad. Om 9.00 sta ik in Pescara. Echt veel zin heeft hij niet, maar uiteindelijk staan mijn 18 pallets toch bij hem in de vriescel. Volgende project; 2 klantjes rond Ascoli Piceno. Bij de 1e klant kan ik ook tussen de middag terecht, dat weet ik. 
Aangezien ik net voor 12-en in Ascoli kan wezen 
schiet ik eerst even naar die andere klant. Ik heb maar 2 pallets voor hem, dus met een beetje geluk pakt hij dat mooi net voor de middag nog even aan.. En dat lukt! Om 12.15 rijd ik alweer bij frigor Marconi de poort uit. Nu heb ik helemaal alles in de macht. Ik gooi er tussen de middag nog even een palletje uit bij onze vrienden van de SVAT. En dan heb ik nog maar 1 klantje te gaan! Tussen Cattolica en Riccione even de binnenwereld in. Intussen heb ik vanuit Emmeloord al te horen gekregen dat ik morgenochtend een volle vracht terug kan laden in Forli. En zo heb ik hem op dinsdagmiddag om 16.45 alweer leeg! 9 klantjes gelost tot Pescara. Niks mis mee zeg ik.
Ze waren maandagmorgen nogal een beetje lacherig op kantoor, het was schijnbaar de grap van de week. Ze vonden mijn briefje met de vraag of ik vrijdagmiddag
vrij kon zijn, of i.i.g. op tijd. ‘vertrekt hij met 9 adressen tot aan Pescara, vraagt hij doodleuk of hij op tijd thuis kan zijn…’ Maar goed, ik heb me aan de afspraak gehouden, ik heb hem dinsdagmiddag leeg. En ook de planning houdt zich op hun beurt keurig aan de afspraak, ik heb een mooi vlot vrachtje terug. Dan denk ik dat we eerst maar eens een welverdiende duik gaan nemen! Het is flink warm hier in Italië, en de Adriatische zee lonkt 
alweer een paar dagen. Erik is het helemaal met de plannen eens! Om 17.00 heb ik de auto op de parking bij het restaurant 
staan. En daar sjokken we met z’n beiden richting het strand van Riccione. Dat was op 2 weken na, toch alweer een jaar geleden dat ik hier op het strand geweest ben, dus dat werd ook wel weer eens tijd ook! Na een frisse duik, en vervolgens een ijskoude douche op het strand gaan we weer richting auto & restaurant. Omdat Erik bijna in slaap valt aan tafel (ja ja, het leven van een trucker gaat niet over rozen!) zoeken we vanavond ondanks de warmte op tijd de auto op.
woensdag
Een cappuccino aan de bar, en daar gaat ie weer. Ik moet laden bij een grote fabriek. Big bags met korrels granulaat voor een groot chemisch bedrijf in NL. Zoals gebruikelijk bij zulke grote
bedrijven moeten we buiten de hekken op de parking wachten tot we geroepen worden. Op zich valt het wachten mee, maar de ochtend is toch zowat alweer om voor ik hem vol heb. Nu op het gemakje richting Holland. Ik doe nog even inkopen bij vriend 
Franco op Campogalliano. Als ik eind van de middag pauze sta te maken in de Italiaanse Dolomieten staat ineens Martin van de fa. Maters naast mijn auto. Hij staat geparkeerd aan de andere kant van het restaurant/bar en zag een Van Wieren auto staan, en kwam dus maar eens ff poolshoogte nemen. Martin heeft zijn zoontje Angelo (7 jaar) mee, en is ook weer op de terugweg ri. NL. We gaan dus mooi samen die kant op. Het plan voor vanavond is al snel gemaakt. Ik had zondag aan Erik beloofd dat we bij de Griek zouden eten op Reischenhart, maar dat liep dus even anders. Ik vind vanavond een mooie gelegenheid om mijn belofte alsnog waar te maken. Dit past Martin en Angelo ook wel. Maar rap Oostenrijk door zien te komen dus! Ik heb nog ff sms contact met collega Eelke die via de Tauern terugkomt, en ook wel zin heeft in een bordje ‘Grieks’!Als Martin en ik ’s avonds de parking op het Duitse Reischenhart opdraaien staat Eelke er al. Het is echt vakantietijd, want Eelke heeft ook al een bijrijder (zijn zwager) mee. Het wordt dus druk aan tafel. En al snel komt ook Wijnand van de fa. Maters nog binnengelopen. Het wordt erg
gezellig, en op een gegeven moment is er nog maar 1 aan het woord… De jongste van het stel; de 7-jarige Angelo! Angelo heeft een ‘beetje’ ADHD, maar dat maakt niet uit. Het is erg gezellig, en we liggen regelmatig met 5 volwassenen in een deuk om de kleine man. We krijgen nog even een stukje Nederlandse les over de 
‘otjeou’ en de ‘atjeau’… En worden goed scherp gehouden, want als we even niet bij de les zijn, of er doorheen praten worden we gelijk flink gecorrigeerd! Nadat we tegen een uur of 12 het restaurant uitgeveegd worden besluit ik nog ff onder de douche door te gaan, om lekker fris en afgekoeld m’n nest in te duiken. Dit lijkt Angelo ook een goed idee! (sorry Martin… haha) En het houdt niet op met de kleine man. Als we rond een uur of half 1 de cabines opzoeken heeft hij nog hele plannen over film kijken etc. Ik wens Martin succes, en ik ga maar gewoon lekker een tukkie doen!donderdag
’s Morgens is Angelo ook alweer de 1e die naast de auto’s staat. Hij is vanaf de 1e minuut dat hij
z’n ogen los heeft alweer druk en gezellig aan het praten. Dit geheel in tegenstelling tot mijn bijrijder, die behoorlijk zijn tijd 
nodig heeft ’s morgens.. Nou weet ik niet wat beter is hoor. ;-) Collega Bert (Erik zijn vader!) pikt ons vanmorgen op. We doen even samen een ontbijtje en dan gaan we met 5 auto’s (3x Van Wieren & 2x Maters) achter elkaar aan richting Holland. Het is gezellig en de dag vliegt om. We maken met zijn allen nog 2 keer pauze langs de Duitse autobahn, en dan eind van de middag gaan we allemaal onze eigen kant op. Bert en ik moeten allebei lossen in Limburg. Dus Erik heeft vanavond controle van pa! We besluiten om naar het chauffeurscafé in het Limburgse Elsloo te gaan. Bert en ik staan net op de parking en daar komt een auto van Veenstra aan. Het is amigo Klaas! En ook Klaas heeft een bijrijder bij zich. Gezamenlijk lopen we richting en restaurant, en ja hoor… Daar komen nog 2 Van Wieren auto’s aan. 2 semi diepladers. Collega’s Herman en Kees. Geen wereld tent hier, maar het wordt gezellig.
vrijdag
Nog even een gezamenlijk bakkie met Bert en Klaas, en dan gaat het om ’n uur of 7 ri. Ittervoort. Het gaat hier mooi vlot. En om 9 uur hebben we hem leeg, en de koffie op. Effe bellen met Emmeloord, en; ‘het is goed gelopen Niels! Kom deze kant maar op’. Tussen de middag bereik ik het pittoreske Emmeloord weer. Het is weer mooi geweest, en ik ben volgens plan mooi op tijd! Dit was toch weer heel wat anders dan het 'turkse tempo' van afgelopen weken!
foto's deze week door: Erik Mulder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten