Week 12 – Via de Brenner op, terug over de Zwitser

maandag
Voor deze week staat er een volle vracht voor Modena op het programma. Een mooi rustig ritje dus. Mijn vracht staat vandaag na 11.00 klaar in Bedum, boven in Groningen. Nou staat er in de polder ook nog een vrachtje lege fruitkisten, die naar Groningen moeten. Een perfecte opvulling voor de kilometers die kant op dus. En zodoende sta ik vandaag om 8.00 in Tollebeek een vracht lege appelkisten m’n trailer in te trekken. De appels zijn hier in Tollebeek verpakt, en de lege kisten moeten nu weer terug naar de fruitteler in Niehove, Groningen.

Nou is het prachtig mooi landelijk en ruim wonen in de provincie Groningen, alleen de boerenweggetjes en de erven dan net weer even niet! Ik vind het hier verder altijd prachtig rond hobbelen over het uitgestrekte platteland. Maar de wegen zijn allemaal maar smal! Vandaag is het allemaal goed te doen En de fruitteler in Niehove is snel gevonden. Als uiteindelijk ook de boer zelf gevonden is… Trek ik de kisten er ook vlot uit.

Ik zou het nou ook wel erg mooi vinden, als ik mijn vrachtje in Bedum er ook nog even voor de middag in heb! Het gaat dus met gang binnendoor door het Groningse land, richting Bedum. Om 11.30 zet ik hem hier bij de kaasfabriek voor de ramp. De heftruckchauffeur heeft er ook zin in, en hij rijdt mijn pallets allemaal nog even naar de expeditie, waar ik ze dan zelf (keurig gekleed in een lange witte jas, en met haarnetje op) allemaal de trailer in kan rijden. Dit ziet er allemaal goed uit, ik heb mijn vracht er vlot in. Alleen als ik dan vervolgens de papieren op wil halen, blijkt er een kredietblokkade op mijn vracht te zitten… Toch nog allemaal niet zo mooi en vlot als ik gehoopt had. Uiteindelijk moet ik nu nog een dik uur wachten voor de papieren er wel uit komen rollen, en uiteindelijk rijd ik dan om 13.30 weg. Op richting Italië.

Ik schiet vanaf hier gelijk boven in Duitsland bij Nieuweschans Duitsland in. Ik ga dan vandaag maar weer eens via de route Osnabrück – Bielefeld – Paderborn – Kassel – Würzburg. Je komt hier altijd wel een aantal pittige klimmen tegen bij Kassel, maar verder loopt dit hartstikke best. En aangezien ik een ENORME helse machine heb, worden wij niet snel bang van een paar klimmetjes!! Tegen 6-en ga ik er bij Paderborn Sennelager even af, om een hapje te eten bij de Shell. Het smaakt best, en met een volle maag rijd ik dan nog even de avond door. Als ik Würzburg voorbij ben, vind ik het eigenlijk wel weer mooi geweest. Alleen zoals altijd in Duitsland, staan de parkeerplaatsen overal alweer bom en bom vol. Ook bij de pomp ‘Haidt’ lukt het niet om nog ergens een vrij plaatsje te vinden. De Oostblokkers staan zelfs alweer op de uit- en invoegstroken geparkeerd. Dit vertik ik toch! Deze levensgevaarlijke capriolen. Dan bij Geiselwind er maar af. En om 22.45 vind ik hier op het autohof een plekje voor de nacht.

dinsdag
Vandaag om 8.00 rol ik de parking van Geiselwind weer af. In Duitsland loopt het vandaag verder allemaal rustig door. Zonder problemen rijd ik in een uurtje of 4 naar het Oostenrijkse Kufstein. Waar ik de tanks weer vol gooi, en waar ik gelijk m’n pauze maar even maak.

Daarna gaat het op het gemakje Oostenrijk door. De Brenner weer over, en eind van de middag stop ik dan nog even bij de pomp bij Trento. Hier kan je beneden altijd goed douchen. De douches hier zijn normaal altijd perfect in orde, en hier heb je ook lekker de ruimte. En dat wil er op de meeste plekken nog wel eens aan mankeren! Vandaag heb ik echter niet echt geluk… Het water wil maar niet warm worden. Maar goed deze koude douche kom je in ieder geval wel fris onder vandaan!

Dan verder de Dolomieten door, en om 19.30 bereik ik dan mijn einddoel voor vandaag; Nogarole Rocca. Alleen op de parking waar wij normaal altijd parkeerden, staan nu grote borden… Verboden voor vrachtwagens! En dat op een industrieterrein…?! Het wordt ons hier niet echt makkelijk gemaakt… Parkeerden we helemaal in het begin eerst nog gewoon in het dorp, tegenover de kroeg, op een verhard stuk land, achter een grote kippenschuur. Stonden we nadat deze parking werd gesloten door de gemeente, op het industrieterrein aan de rand van het dorp (op loopafstand van het restaurant). Mochten we uiteindelijk na langdurig klagen van 1 bewoner… ‘Ik woon op een industrieterrein bij m’n bedrijf, maar ik wil niet dat er hier vrachtwagens komen…’ Ook daar niet meer parkeren. En moesten we hem op een industrieterrein helemaal buiten het dorp maar kwijt zien te raken, (en dan kwam de eigenaar van het restaurant je halen met de auto). En nou mogen we ook daar dus al niet meer staan! Het begint er toch wel heel erg op te lijken dat de gemeente deze restaurant eigenaar behoorlijk zit te treiteren, en probeert kapot te maken.

Maar goed, eerst maar eens even bellen met de restauranteigenaar… Hij verteld me dat je daar inderdaad niet meer mag staan, en dat ik het ook beter maar niet kan doen, want de 1e bekeuringen zijn al uitgedeeld. Hij legt me een nieuwe plek uit, op een industrieterrein weer helemaal aan de andere kant van het dorp. Uiteindelijk sta ik hier om 20.00 aan de kant. De restaurant eigenaar komt me hier met de auto ophalen. Ik sta geparkeerd, maar ik vind het hem hier eigenlijk allemaal net niet. Er zijn hier te weinig parkeerplekken, en de vakken zijn veel te smal. Ook sta je hier maar een beetje achteraf. Het eten smaakt wel weer uitstekend! En ook de gastvrijheid is dik in orde. Het restaurant daar ligt het allemaal niet aan. Dat is allemaal perfect. Maar ik weet niet of ik hier nog wel zo veel ga komen… Het wordt hier (buiten de schuld vh restaurant) er allemaal niet beter op. Pluspunt van de avond is wel dat ik vanavond gratis eet! In dit restaurant hanteren ze een stempelkaart. Bij iedere keer dat je komt eten krijgen de vaste gasten een stempel. En bij een volle stempelkaart, krijg je een gratis maaltijd! En ik had mijn kaartje volgespaard!

woensdag
Om 7.00 ga ik verder richting Modena, waar ik mijn volle vracht moet lossen. Als ik me hier om 8.00 aanmeld, staat er nog een Van Wieren auto. Collega Marcel moet hier ook een volle vracht lossen. Voor Italiaanse begrippen lossen ze hier aardig door. Maar echt vijf minuten achter elkaar doorwerken kennen ze hier niet hoor! Er moet natuurlijk constant weer even tussendoor gepraat/vergaderd/gerookt worden, en tja… Een Italiaan kan nog steeds niet 2 dingen tegelijk. Dus het is al met al toch alweer 9.45 voor we allebei leeg zijn.

Het eerste adres waar ik wat terug kan gaan laden ligt bij Piacenza. Ik moet hier bij een groot chemie concern 2 pallets met ongevaarlijke chemicaliën gaan laden. Dit wil ik er nog wel even voor de middag in hebben natuurlijk! Dus een paar extra kolen op het vuur, en richting Piacenza. Netjes om 11.15 sta ik hier bij de portier. Dat moet dus geen probleem zijn, die 2 pallets nog even voor de middagpauze. Dat blijkt echter wat te optimistisch gedacht… Het wordt na de middag krijg ik van de portier te horen. ‘Pardon? Na de middag?’ Ja, ze gaan zo eten. ‘Maar het is 11.15, en het zijn maar 2 pallets?!’

Maar even bellen met Emmeloord dus. En nadat ik daar te horen heb gekregen, dat hun ook vinden dat dit niet helemaal de bedoeling is zo, ga ik weer naar de portier. Ik vraag hem nog 1 keer of het echt niet voor de middag kan, maar het antwoord blijft onverbiddelijk. Dan deel ik hem mede dat ze dan toch maar iemand anders moeten bellen, want ik blijf toch echt geen 3 uur wachten voor die 2 pallets. Als ik weer in de auto zit, en weg wil rijden, word ik ineens geroepen. Nu mag ik ineens wel de poort in! Waarschijnlijk schrokken ze hier toch wat van terug, en nu kunnen ze die 2 pallets er ineens nog wel even inschuiven. Eenmaal bij de expeditie hier blijkt het inderdaad totaal geen probleem te zijn. Ze weten ervan, en de 2 pallets staan gewoon klaar. Dit was dus duidelijk weer een voorbeeldje van een portier die denkt dat hij ook wat te vertellen heeft, maar die niet helemaal op die koppige/dwarse Hollander had gerekend. De pallets staan er zo binnen een kwartiertje in, maar dan blijkt er een storing in de computer.. En lukt het niet om de papieren uit de draaien. Maar uiteindelijk na een boel gescheld en gevloek heb ik om 12.00 dan toch ook de papieren, en kan ik weer verder.

Na de middag staan er nog 2 adresjes speelgoed op het programma, en dan ben ik vol. Het zijn de zelfde 2 adresjes waar ik 2 weken terug ook geladen heb. Alleen heb ik toen een vracht opgehaald voor de Intertoys, en krijg ik nu een vracht voor de Toys R us. Als ik bij het 1e magazijn het hek binnenrijd, zie ik nog een Van Wieren auto staan. (Het is een trailer met de tijdelijke reclame van klant HZPC achterop, zoals we er op dit moment een aantal hebben rondrijden) Collega Johan moet hier ook laden. Het is aardig druk met auto’s die hier moeten laden. En aangezien alles los verladen wordt (alle dozen, van de pallet af, en los de auto in) schiet het nog niet zo heel hard op. Als Johan vol is, dan gaat hij i.i.g. vast rijden. Ik moet hierna toch nog bij een ander magazijn bijladen, dus dat duurt nog wel even. Na Johan, beginnen ze bij mij. En ach, als ze eenmaal bezig zijn, dan gaat het op zich nog wel aardig door ook. En gelukkig krijg ik hier het grootste gedeelte van de vracht er al in. Om 16.45 zit de eerste 10 laadmeter erin, en kan ik richting het 2e laadadres.

Hier krijg ik dus nog maar een kleine partij, om de trailer vol te maken. Dit gaat aardig rap, want het loopt natuurlijk al tegen eind van de middag, en de heren willen weer naar huis! Om 17.45 heb ik hem weer helemaal vol zitten, en de papieren op zak. Op richting Como om een douanedocumentje op te laten maken!

Op Como18.45 breng ik mijn papieren bij de spediteur naar binnen. En omdat het dan toch altijd even duurt voordat ze de documenten klaar hebben, besluit ik deze wachttijd gelijk maar even nuttig te besteden, en vast een hapje eten te scoren. Hier op de douane/TIR parking zit een ‘restaurant’. Het is eigenlijk niet meer dan een veredelde kantine, maar ja toe maar… Je moet toch wat. En ‘tijdtechnisch’ komt dit perfect uit. Ik sta hier nu toch te wachten, en nou hoef ik niet meer te stoppen om te eten. En ach ja, een bordje pasta, en bak sla, daar kan een Italiaan niets aan verpesten. Een culinair hoogstandje is het niet, maar de maag is weer gevuld. En om 19.30 rijd ik in het bezit van m’n T2 documentje de TIR parking weer af, en richting de grens. Aan de grens Chiasso is het rustig, dus alle benodigde stempeltjes zijn vlot gehaald, en om 20.00 rijd ik Zwitserland in.

Ik had al contact gehad met collega en amigo Bert. Bert zit een anderhalf uur voor mij, en we hebben afgesproken elkaar vanavond te treffen. Via de sms heb ik van Bert al te horen gekregen, dat hij tot aan de parking op Biasca rijd, en daar blijft staan. Bij de benzinepompen in Zwitserland moet je bijna allemaal dik betalen om op de parking te overnachten, en dat zijn we vandaag eigenlijk niet van plan. De parking op Biasca wordt door ons trouwens ook wel ‘de kartbaan’ genoemd. Dit omdat al het doorgaande vrachtverkeer er hier af moet, en er hier op de parking via een verkeerslicht wordt geregeld dat er maar een bepaald aantal vrachtwagens per uur richting de Gotthard worden ‘losgelaten’. Aan de andere kant, richting Italië wordt al het vrachtverkeer gewoon stil gezet, en dan wordt er om de zoveel tijd een rij losgelaten. Hier telt deze tijd dus gewoon als pauze op de tacho. Aan deze kant, rijd je gewoon eerst een hele poos langzaam in een rij over de vluchtstrook, en dan slinger je vervolgens zig zag hier over de parking (vandaar ‘de kartbaan’..) En om de minuut mag er weer 1 vrachtwagen door het stoplicht. Hier telt dus al dit oponthoud mee als rijdtijd!

Door hier op de parking te overnachten hebben we dus dit oponthoud in ieder geval maar mooi gehad, en kunnen we morgen gelijk weer verder. En omdat dit verder een parking is zonder voorzieningen hoeven we hier in ieder geval ook niet dik te betalen! Als ik om goed 21.00 de parking op draai, heeft Bert al een mooi plaatsje gereserveerd voor mij, en ik kan mooi naast hem komen staan. We kletsen nog even een poosje gezellig wat, bepraten nog het één en ander, en gaan dan lekker slapen.

donderdag
Aangezien Bert richting het Belgische Mechelen moet om daar vrijdag te lossen, en ik richting Roosendaal moet om te lossen, kunnen we de hele weg mooi gezellig samen terug. Om 6.30 beginnen we aan de klim richting de Gotthard. Gezellig met elkaar kletsend via de bak, koetsen we zo Zwitserland door. En om 9.15 staan we dan samen aan de Zwitsers – Duitse grens Basel – Weil am Rhein. Hier zijn alle paperassen ook weer vlot afgewerkt, en dan gaan we eerst maar eens even naar het Shell autohofje op Binzen. Waar we even op het gemakje onder de douche doorgaan, en gezellig een ontbijtje doen.

Daarna gaat het maar een heel klein stukje door Duitsland, want bij Mulhouse schieten we gelijk Frankrijk in. De kortste, maar zeker ook de goedkoopste route (ivm dure Duitse tol, goedkoop tanken in België etc.) lijkt ons via Frankrijk, Luxemburg, België. En hier door het Franse land, is het nog hartstikke mooi rustig rijden ook!

Vanaf Binzen staan we binnen de 4.5 uur bij de pomp ‘Capellen’ op Luxemburg. Hier gaan we nog gezellig ff een uurtje binnen zitten ‘zeuren’, onder het genot van een bakje koffie, en een lekker aardbeiengebakje! Ach ja, we maken er maar gelijk een feestje van.

We rijden via Brussel, en omdat Bert niet verder hoeft dan Mechelen, we aan onze uren zitten, en we vanavond nog gezellig samen willen eten, moeten we tussen Brussel en Mechelen een plekje zoeken voor de nacht. Nou ben ik wat jaren geleden nog wel vrij veel met een dieplader in Vilvoorde geweest. Hier zit namelijk de VCM, (de Belgische Kuiken) We besluiten hem hier maar op het terrein neer te zetten. Vanaf hier kan je namelijk, het stadje Vilvoorde wel inlopen. En via collega Arie, oftewel Mario. Weten we dat er een zeer goed Italiaans restaurantje in Vilvoorde moet zitten! En het is even zoeken, maar we vinden het bedoelde tentje! http://www.testarossi.be/ Het is een hartstikke leuk tentje, het eten smaakt perfect, en Bert en ik hebben een gezellige avond. Het blijkt dus een goed, maar zeker ook een ZEER, ZEER DUUR tentje te zijn!! We slaan steil achterover als we de rekening krijgen! We hoeven de hele tent niet te kopen?! Maar goed, we hebben het gezellig gehad, en als ik even positief ga rekenen… Dinsdag op Nogarole Rocca heb ik voor niets gegeten, gisteren op Como heb ik maar een klein hapje gegeten, dus ach… Gemiddeld gezien… Het moet maar kunnen voor een keer! Nog even een flinke wandeling terug naar de auto’s, en dan is de donderdag ook alweer om.

vrijdag
Om 6.30 ga ik weer verder. Antwerpen voorbij voor de drukte, en dan via de grensovergang Zandvliet rol ik Holland weer binnen. Netjes om 8.00 meld ik mij aan in Roosendaal. Hier moet alle speelgoed er weer los uitgesjouwd worden, en op pallets gezet. Er gaat dus wel weer wat tijd in zitten. Maar om 10.00 ben ik weer van al mijn speelgoed verlost.


Ik heb al te horen gekregen dat ik alweer kan beginnen met het export afhalen. Eind van de ochtend haal ik eerst een paar zendingen diepvries groente af in Veghel. Bij dit bedrijf wil het niet altijd even vlot gaan, maar vandaag gaat het toch prima! Voor de middag heb ik het erin. Dan tussen de middag in Uden nog wat diepvries groente en wat ijs ophalen. En uiteraard nog even koffie drinken met Jos!

En ’s middags haal ik dan nog wat diepvries vlees, en nog een paar pallets vers vlees af in Veenendaal, en dan gaat het richting Urk. Ik hoef vandaag alleen te lossen op Urk, en hem niet meer vol te zetten. Eind van de middag dus even alles er uit op de Coldstore, en dan ga ik richting Emmeloord! Mooi op tijd weekend.