Week 10 – Op dinsdag nog even via België naar Italië

maandag
Vandaag een rustig dagje op het programma. Ik ga vandaag alleen even een rondje uitlossen in NL (oh nee, stiekem toch nog even een klein stukje de grens over, Duitsland in!) Verder staat er voor vandaag nog geen export voor mij gepland. Het is nog even een beetje een groot vraagteken wat de week gaat brengen.

Vandaag in ieder geval een rondje uitlossen. Ik krijg er vanmorgen op de loods nog even een paar pallets erbij, en ga dan om 8.00 het land in. Het eerste losadres voor vandaag is in Duiven. Ik ga dus de goede kant op. Op maandagmorgen zit ik er namelijk eigenlijk niet zo op te wachten om in alle files richting het westen te moeten… Vandaag geen last van files! Ik los in Duiven even 12 pallets met ‘schoonmaakartikelen’. Het is vriendelijk volk hier, en met een half uurtje rijd ik hier (met een bak koffie in de hand!) de poort alweer uit.

Het mag geen naam hebben, maar nu ga ik toch nog even de grens over. Ik heb nog 2 pallets met snijmachines (om die dunne plakjes vleeswaren te snijden…) bij me voor Emmerich. Omdat ik in Duiven toch netjes voor de ramp stond, heb ik deze 2 palletjes vast helemaal achterop gezet. Ik weet dat ik hier in Emmerich gewoon buiten sta te lossen, en nu kunnen ze hun 2 palletjes er zo met de heftruck uitscheppen, en met 10 minuutjes rijd ik de woonwijk (want daar zit deze klant) in Duitsland alweer uit.

En nu gaat het hier binnendoor door het Duitse rijk naar Nijmegen. Ik heb er alleen nog 4 pallets vers vlees in staan. Deze zijn afkomstig uit Italië, en zijn bestemd voor Engeland. Van Wieren heeft ze opgehaald uit Italië, en ik ga ze nu lossen bij een transportbedrijf in Nijmegen, die het dan verder zullen brengen naar Engeland. Ik kom hier nog net voor de middag aan, en mag hem er gelijk voor zetten, zodat ze ze er nog mooi even voor de middag uitpakken!

Even bellen met Emmeloord, en ik mag al richting de zaak komen! Er valt hier in de buurt nog niks geen export af te halen, dus kom gelijk deze kant maar op. En zo sta ik tegen 2-en alweer op de dam, en is het verder klaar voor vandaag!

dinsdag
Vandaag dan toch weer gewoon een vrachtje voor Italië op het programma. Weet ik in ieder geval de rest van de week weer waar ik aan toe ben! Ik vul vanmorgen eerst op de zaak mijn palletkist nog even aan. En dan ga ik om 8.00 op Urk 20 pallets diepvriesvis ophalen, bestemming Italië. Om 9.15 heb ik deze erin staan, en kan ik richting België. Hier staan in Ieper nog 10 pallets diepgevroren groenten, bestemd voor dezelfde klant in Italië. Vanaf Urk kan ik volgens mij precies in de maximaal toegestane 4.5 uur aaneengesloten rijtijd in Ieper komen… Dit lukt, en ik meld me dus om 13.45 aan het loket bij het Belgische vrieshuis. Ik ben keurig netjes aangemeld voor 14.00, en dus mooi op tijd. Alleen is het ergens in België niet helemaal goed gegaan met de communicatie… En de laad afspraak van 14.00 is hier in Ieper niet bekend… Ze moeten de goederen nog even opzoeken en klaar zetten dus… Even wachten maar dus! Nou ja, even een bakje koffie zetten, en dan mag ik na 1.5 uur dan toch aan de ramp. De 10 pallets met spinazie en champignons erin, en dan rijd ik na bijna 2.5 uur dan toch om goed 16.00 weer weg. Ik heb hem vol, en kan dus richting Italië!

Ik moet lossen tussen Milaan en Turijn, en hier vanaf Ieper / Kortrijk is dus de kortste en snelste route mooi over Frankrijk, en dan via de Mont Blanc Italië in. Daar is niks mis mee, dit blijft altijd een prachtige route! En zo ga ik al voor de 2e achtereenvolgende week over Frankrijk op. Lekker relaxed rijden!

Ik gooi in België nog even de tanks vol, en schiet dan bij Rekkem Frankrijk in. Nou reden wij een paar jaar geleden zomers nog wel heel veel met fruit van Italië naar Engeland. En dan ging ik eigenlijk ook altijd over de route via Reims. Zodoende kwam ik toen nog wel eens bij een routiertje (klein Frans restaurantje!) vlakbij Reims. Ik bereken dat ik daar vandaag ook zo’n beetje om etenstijd ben. En ik weet dat ik vanaf daar morgen mooi binnen mijn uren op Quincinetto kan komen. Dat komt allemaal mooi uit, dus zo gaat ik het maar eens doen! Om 20.00 draai ik dan bij ‘Le relais Sainte Marie’ aan de RN44 in La ville aux Bois les Pontavert (ja, je moet het effe weten natuurlijk!) de parking op. Vanavond lekker op zijn Frans eten, en dat smaakt me vandaag best!

woensdag
Ik zet vannacht gelijk maar even een mooi nachtrust van 11 uur op de schijf. En ga om goed 7.00 maar weer aan de rol. Een lekker relaxed rijdagje vandaag! Het weer werkt niet echt mee, maar ja je kan ook niet alles hebben. Ik tour op het gemakje rustig door het Franse land. En in de loop van de middag komen dan de Alpen alweer in zicht.

Bij Bonneville ga ik nog even onder de douche door, en dan gaat het op richting de prachtige en indrukwekkende Mont Blanc, oftewel de Monte Bianco, de witte berg!

Boven aan de Mont Blanc moet ik eerst weer aan de kant. Koelers zijn volgens de heren nog steeds VEEL te breed, dus we moeten nog steeds onder begeleiding de tunnel door. Nou ja, dan neem ik hier eerst toch ff lekker een bakje koffie! Vlak na mij komt er ook een Ier met een koeler aangereden. Vol trots staat er bij deze mannen altijd met grote letters ‘Ireland’ op de cabine. Noem dus zo’n Ier ook absoluut geen Engelsman! Dan beledig je hem diep, en maak je niet echt vrienden. Als je deze fout niet maakt, vind ik het altijd vriendelijk volk. We maken even een praatje. Het is voor hem voor het eerst sinds jaren dat hij weer eens in Italië komt, en heeft dus geen flauw idee hoe het allemaal werkt hier. Ik leg hem nog even wat dingetjes uit, en voor we het weten staan de begeleidingsauto’s er al, en mogen we met 5 auto’s onder begeleiding de tunnel door.

Aan de Italiaanse kant van de Monte Bianco sneeuwt het dan toch een beetje, maar het levert verder geen problemen op. En keurig volgens plan bereik ik om 19.45 mijn geplande einddoel voor vandaag; het restaurant op Quincinetto. De parking staat goed vol vanavond. Maar het zijn allemaal Fransen en Italianen. Geen Hollanders vanavond. Maar het eten smaakt daar niet minder om! Het smaakt allemaal weer perfect vanavond. Buiten blijft het maar regen, niks aan. Maar binnen is het goed toeven hier!

donderdag
Vanaf het restaurant op Quincinetto sta ik ook met een half uurtje bij het dorp waar ik moet lossen. De klant voor wie de goederen zijn ken ik wel. Daar los ik wel vaker wat voor. Alleen los ik dat normaal bij een koelhuis bij Turijn. En nu moet ik naar hem zelf toe. Op kantoor hadden we van tevoren het volgende bericht al gehad;



Please note the following instructions for your driver, when he arrives near discharge place;
As it is a small village, you have to instruct your driver, to take the exit SAN GIORGIO, then he has to turn right up until the gasoline point AGIP. He has to stop here in this point and sleep here. Then the morning you have to call me, so I advise one person of the company, to send somebody with the car to take your truck and follow until the discharge place.

Het is dus allemaal wat krap! Maar ik wordt bij de AGIP opgehaald. Dat slapen daar, dat doe ik maar niet natuurlijk, dat doet Niels mooi bij een restaurant! Maar ik heb gistermiddag al even door laten geven, dat ik daar dan vanmorgen om 8.00 zal zijn. Ik ben benieuwd, want ja; afspraken en Italianen… Dat is niet altijd de beste combinatie! Ik sta er keurig om 7.45, en het lijkt helemaal goed te komen, want om 10 voor 8 komt de klant er ook al aan! Er is maar 1 manier om met zo’n grote auto bij zijn bedrijf te komen, dus ik moet maar achter hem aanrijden. We maken inderdaad een hele grote omweg richting het dorp waar ik zijn moet. Er lijkt allemaal weinig aan de hand, we gaan een paar smalle dorpjes door, maar het is allemaal geen probleem. Maar dan worden de wegen toch steeds smaller… En bochtiger. En op een gegeven moment gaan we dan toch over op zandpaden!

Maar de beste man blijft maar doorrijden, dus het zal allemaal wel goed komen. En de man heeft er nog aardig de sokken in ook! Ik doe het zelf maar even rustig aan… Want dat gestuiter en gehobbel hier door de gaten en kuilen heen op dit zandpad, dan heb ik straks de spinazie, de champignons, en de vis allemaal door elkaar liggen! En dat staat ook niet zo netjes hè… Af en toe doet Mario het even kalm aan, maar zodra hij me weer in zicht heeft, gaat het gas er weer op. Tot we bij een spoorwegovergang komen! Hij klapt er zo overheen, het dorp in. Maar ik ga toch eerst maar eens even in de remmen… Deze knik ziet er toch niet zo heel prettig uit voor mijn helse machine! Eerst de luchtvering maar eens helemaal omhoog pompen! Anders houd ik geen kist over ben ik bang. Als ik de cabine weer inklim, beginnen de bellen ook net te rinkelen! Laat ik die trein eerst maar eens even rustig afwachten dan! Voor ik ga proberen deze knik over te komen… Als de trein voorbij is, ga ik ervan uit, dat het nu eerst even rustig blijft met het treinverkeer Dus dan heb ik nu even tijd om over deze ‘onneembare spoorwegovergang’ te komen. Beetje bij beetje, en een boel spelen met de luchtvering lukt het uiteindelijk toch allemaal weer zonder schade, en zonder trein dwars door m’n trailer!

Dan gaan we de woonwijk in. Een krap bochtje, en dan een helling steil omhoog. En halverwege deze helling (nog steeds in de woonwijk) moet ik dan links achteruit het terrein (de tuin..) op van onze grote vriend. En dat gaat allemaal precies! Je houdt weinig ruimte over, maar het gaat! Eenmaal op zijn binnenplaatsje heeft hij dan 2 keurige rampjes! Je hebt amper ruimte om er voor te komen, het past allemaal maar precies in zijn tuin, maar het gaat! Verder zijn het zeer vriendelijke mensen. Ik krijg keurig een bakje koffie, en het lossen is ook zo gebeurd.

Daarna krijg ik nog even de instructie mee, dat ik via de zelfde weg terug moet, want dit is echt de enige weg die te doen is met zo’n auto! En dan nemen we weer afscheid. Missie weer geslaagd.

Intussen heb ik de berichten voor m’n retourlading ook al binnen. Ik moet beginnen te laden bij Trivero, nog een eind boven Biella in de binnenwereld, de bergen in. Daarna moet ik tussen het lago Maggiore en Novara nog op 2 adresjes speelgoed gaan laden. Aangezien daar over het algemeen nog wel wat tijd in gaat zitten, wil ik het 1e adres er voor de middag in hebben. Dan krijg ik hem i.i.g. vandaag vol. Zo gezegd, zo gedaan. En zo rubber ik de bergen in. Het is even zoeken, en even vragen in het dorpje, maar dan heb ik de klant vrij snel gevonden. Hij zit op een helling. Het is een beetje krap en ongelijk allemaal om het terrein op te komen, maar wel te doen. Om 11.30 krijg ik een pompkar achter in de trailer, en krijg ik de 12 palletjes er nog snel even voor de middag in. Het zijn gelukkig lichte pallets. Ik sta met de auto niet echt vlak, en moet de pallets dus steil omhoog de trailer in trekken. Maar ik heb ze er i.i.g. in!

Na de middag meld ik mij bij de 1e speelgoedboer aan. Het speelgoed wordt allemaal los verlaadden, alle dozen worden los in de trailer gestapeld. Op het 1e adres gaat het redelijk door allemaal, en om 15.45 heb ik het grootste deel er al in. In een dorpje een kwartiertje verderop kan ik dan gaan afladen. Hier is het aardig druk, en de auto’s staan al in de rij te wachten. Toch mag ik al vrij vlot tussendoor. En om 18.00 heb ik hem dan tot de achterdeuren aan toe weer vol. Op naar Como!

’s Avonds laat ik nog even een T2 douane documentje opmaken op Como, heb ik die maar vast op zak. Het heeft verder weinig zin om Zwitserland nog in te rijden, dus ik besluit om maar richting de bewaakte parking op Chiasso te rijden, en een lekker hapje te gaan eten in het restaurant van Giovanni.

vrijdag
Vandaag op het gemakje door Zwitserland naar huis. Gister is het een aardige puinhoop geweest in Zwitserland door de sneeuw. En ook voor vandaag verwachten ze nogal wat sneeuw. Het wordt nog slechter dan gisteren voorspellen ze… Nou, we gaan het wel zien.

Vanaf de bewaakte parking kan/mag je eigenlijk niet het douaneterrein op. Maar met een beetje praten en moeilijk kijken lukt het bij de douanier via het im- export spoor na wat gemopper toch. De handelingen aan de grens zijn zo weer verricht, en dan gaat het het Alpenlandje in. Het loopt lekker door, en de voorspelde sneeuw blijft uit.

En als het dan zoals nu gewoon allemaal loopt, dan is het altijd een prachtige route. ‘Via de Zwitser terug, de kroon op de rit…’ was eerder altijd een vaste uitdrukking tussen de ‘Creiler almanak’ en mij! En vandaag gaat het wel op.

Binnen 4.5 uur sta ik vanaf Chiasso op het Duitse Hartheim. Even fris onder de douche door, en dan gaan we weer verder. Bij de Moesel ga ik nog even een keer aan de kant om de verplichte drie kwartier rust erop te zetten. En dan sta ik ’s avonds om 20.30 aan de grens bij Venlo. Ik rijd naar het Gasthof ‘de Burgemeester’ zoals we het hier altijd noemen. Een lekker hapje eten, en een koud pilsje, en dan kruip ik lekker op tijd tussen de lakens!

zaterdag
Vandaag nog aardig wat plannen in het vooruitzicht in Emmeloord, dus om 6.45 rijd ik Nederland binnen. Een beetje op tijd thuis, dan heb ik nog wat aan mijn dag. Om 9.15 tank ik de auto nog even af, en dan gaat hij in de hoek! Weekend. En voor volgende week weer een ritje Griekenland in het vooruitzicht! Niks mis mee.