zondag 
En het kwam helemaal goed op het pieperfestival! Het was erg geslaagd, en weer erg gezellig. Blij dat ik het ook weer eens heb kunnen meemaken. En vandaag ook nog even naar de autocross en de combinerace natuurlijk. Daarom had ik ook aangegeven dat ik vandaag eigenlijk niet wilde vertrekken. ‘Ja, dat is wel goed, dan ga je ’s avonds maar weg..’ Eh… Dan wil ik zondag eigenlijk niet weg. ‘Ja, dan ga je ’s avonds maar weg..’ Nou, dan wilde ik eigenlijk helemaal niet weg! Dat is namelijk altijd wel gezellig, en meestal gaan we daarna nog even met een clubje lekker uit eten! Maar je raadt het al; in dit geval zat dat er voor mij dus niet in.. Want er moest toch maar vertrokken worden.
En om de rit allemaal een beetje mooi uit te laten komen, moet ik eigenlijk nog wel een beetje op tijd weg ook.. Dus na de cross is het voor mij toch maar direct richting de auto. Maaltijdsalade mee, en dan doe ik onder het rijden wel even een hapje.. Tja, het is niet alles, maar je moet wel eens wat. En om 0.15 ben ik dan toch volgens plan al een mooi eindje het Duitse land in. En zet ik hem een eindje onder Frankfurt (bij de pomp bij Alsbach) aan de kant voor een tukkie.
maandag
En dan gaat het ’s morgens weer verder. Ik moet via Zwitserland, dus eind van de ochtend eerst maar even op het Duitse Hartheim aan om de douane papieren op te laten maken. Omdat ik hier even op moet wachten schiet ik ook gelijk maar even onder de douche door. Hebben we dat maar weer gehad. Aan de Zwitserse grens is helemaal niets te beleven, ik moet daarvoor wel even een kleine rij wachtende vrachtwagens voorbij… Maar daarna ben ik dan ook in een mum de grens over! Op de radio komen de 1e berichten voor dit jaar al weer binnen over gevallen
sneeuw! Maar daar heb ik nog geen last van, en ook de rest van Zwitserland loopt als een trein. En binnen de 4.5 uur sta ik van Hartheim op Como. In m’n pauze struin ik hier mooi even de Centro Commerciale door, en dan gaat het weer verder. Ook de ring Milaan is mij vandaag zeer gunstig gezind. Nou had ik bedacht dat ‘Tortona’ als einddoel voor vandaag wel heel erg mooi zou zijn, maar ik begin nou al stiekem te denken om nog verder te gaan! Ik zit te rekenen, en nog eens te rekenen, maar volgens mij kan ik ook om een uur of 21.00 bij ‘de indiaan’ op Vado Ligure staan! Nou, dat klinkt mij bijzonder goed in de oren! En zo zit Niels op de maandagavond (net als vorige week) al mooi bij eigenaar; ‘vriend Giorgio’ aan een heerlijke spaghetti frutti di Mare! Helemaal niks mis mee, zeg ik.
dinsdag
Mijn 1e klantje zit in Finale Ligure (hier ook aan de middellandse zee kust) Een bedrijfje waar ik wel eens vaker kom, dus geen probleem. Je duikt hier vanaf de hooggelegen snelweg een heel eind naar beneden het dal in, naar het dorpje. Bij het dorpje moet je dan linksaf over een heel klein en smal bruggetje heen, waarna je ook gelijk weer haaks voor de ‘stads’poort langs draait. Waar overigens een beetje ten overvloede een bord op hangt van ‘verboden voor
vrachtverkeer’, je past er namelijk met een personenauto met ingeklapte spiegels amper doorheen! Een bochtje dat toch iedere keer weer tot spannende situaties leidt. Het duurt namelijk altijd even voor de rest van het verkeer doorheeft dat jij met de vrachtwagen toch echt iedere centimeter van de weg en de bocht nodig hebt om hier heelhuids door te komen. En als ze dan toch doorhebben dat het echt niet gaat passen, en ze dus achteruit moeten, dan staat er natuurlijk alweer een hele rij toeterende Italianen bumper aan bumper achter. Tja, waarom zouden we ook vooruit kijken toch??!! Maar goed, de aanhouder wint, dus het lukt ook altijd wel weer. Bij de klant even achteruit het hek in. Het zijn hier altijd beste mensen, dus ik ben mijn palletjes ook zo weer kwijt. Nogmaals het bochtje door en het bruggetje over, en dan op naar Genua!
Deze klant heb ik al vaker gehad, alleen heb ik het toen direct bij zijn kraam op de markt gebracht. En nu mag ik het bij zijn bedrijf zelf brengen. Een onbekend adres dus. Maar na wat vragen hier en daar kom ik er ook wel. Voor de zekerheid nog even en paar keer vragen of ik echt op het goede pad zit (het wordt smaller,en ik ga de binnenlanden in). Ik ga nog steeds goed.
Even lijkt het of ik toch echt nergens terecht ga komen, maar dan gaat het over een heel smal 
pad, steil omhoog! En als dan de wereld ophoudt, rijd je zo bij de klant de dam op. Er zitten hier meerdere bedrijfjes bij elkaar. En als de buren allemaal hun spulletjes wat opzij zetten en trekken kan Niels precies aan de achterkant van het gebouw komen. Dit is de enige plek om te draaien, en dat gaat hier ook precies. Het past allemaal net met zo’n grote auto. Geen probleem dus. Maar als we willen beginnen met lossen komt er nog een vrachtwagen aan… Een Italiaan met een bakwagen. En ja, 1 auto ging precies, maar een 2e erbij, dat wordt toch echt ff niks.. Hier hebben ze niet op gerekend. Maar goed, een beetje improviseren, (met de heftruck worden er wat rotsblokken opzij geduwd) en dan lossen we ook dit weer op. Maar gauw weer weg hier uit dat krappe Genua!
En dan heb ik er nog een hele grote partij instaan voor een grote klant tussen Pisa en Pistoia. V
anaf Genua gaat het langs de Middellandse zee, langs de marmer groeves bij Massa en Carrara. Mooi rijden dus. Deze laatste klant is een heel groot bedrijf op een groot industrieterrein. Geen krappe, smalle weggetjes om er te komen. Hier komen we andere problemen tegen… Ik heb net goede bekende Herman, van de fa. Maters al even gesproken. Die kwam net bij dit bedrijf weg, en waarschuwde me al dat het er nogal druk was… En ja hoor, bij de portier staan er al een Spanjaard en een Engelsman voor me. En ik krijg de mededeling dat ik eerst maar ff moet wachten. Nou is ‘even’ wachten 
natuurlijk geen probleem, maar ik vind het op een gegeven moment wel erg lang duren, en er zit nog steeds geen schot in.. De Spanjaard en de Engelsman staan hier ook nog steeds buiten het hek te wachten. Ik heb al door dat dit niet helemaal goed gaat komen hier. Maar eens even een telefoontje plegen met Holland.. Na wat heen en weer bellen tussen de klant in NL en de klant hier is er nog steeds weinig actie. Ze hebben computer storing is het excuus.. Nou, ik heb geen computer nodig om die pallets eruit te krijgen hoor. Ik heb de portier al even verteld dat ze toch niet moeten denken dat ik hier tot de volgende dag blijf staan, want daar begint het nu wel op te lijken. Als er tegen 6-en nog steeds geen actie is, trek ik de stoute schoenen maar even aan. Ik loop de portier voorbij, en ga maar eens even rechtstreeks poolshoogte nemen op het kantoor. Als ik daar binnenkom met de mededeling dat ik mijn 
vrachtbrief terug wil, en dat ze hun vis morgen in het koelhuis in Verona kunnen komen ophalen is er toch ineens lichte paniek… Ik sta ineens een klein half uurtje later voor het dock! En vanaf 14.30 rijd ik dan toch om 19.00 leeg de dam af! Missie geslaagd. De Spanjaard en de Engelsman staan nog steeds buiten het hek op straat te wachten.. Voor hun wordt het vandaag niks meer.
Maar voor mij, is het gas erop en naar Barberino! Waar ik in deze typisch Toscaanse kroeg (hammen, knofloken en pepers aan het plafond van de tot restaurant omgebouwde boerenschuur..) een heerlijk hapje eet.
woensdag
Als retourvracht hebben ze voor mij bedacht dat ik ‘in de stenen’ mag.. Eerst even wat siroop en drank laden (voor over ijsjes etc.) en dan tegeltjes laden dus. ’s Morgens op tijd knal ik de appenijnen door, en 1e werk sta ik bij Bologna bij de fabriek voor de siroop. Dit heb ik er zo in. En doe ons dan maar even een faxnummer voor de rest van de laadadressen zo luidde de opdracht. Als er bij de dames op kantoor hier de faxen voor mij komen binnenrollen, valt het mee. Ik hoef maar een adresje of 3 af in de tegelbuurt, en dan moet ik hem zo’n beetje wel vol hebben zitten.
Bij het verste adres krijg ik de grootste partij, ik besluit om deze dan eerst maar even op te gaan
halen. Dat moet nog mooi kunnen voor de middag. Deze fabriek ken ik ook wel. Het is een hele grote fabriek, dus dan heb ik dat maar mooi gehad. En na wat zweetwerk aan de pompkar met de zware palletten, heb ik de eerste 16 ton (16.000 kg.) er toch maar
mooi om 12.00 uur in staan. Daarna nog 2 kleinere klusjes erbij. En overal krijg ik natuurlijk nog een proefzending of een ‘monster’ mee; ‘ah, een tegeltje voor de chauffeur?? Grazie mille!!’ NEE, dat was toch niet de bedoeling… Dat is voor de klant in NL. ‘Oohhh… dat dacht ik joh….’ Maar goed, halverwege de middag heb ik alle ‘stenen’ er toch inzitten, en heb ik mijn lijstje/fax netjes afgewerkt. Op naar Holland dus! Maar niet voordat ik nog even bij m’n grote vriend op Campogalliano langs ben geweest… Ik doe nog even wat inkopen, en dan gaat het richting Brenner. Italië uitkomen doe ik toch niet meer, dus ik zit vanavond nog lekker aan de spaghetti!
Bij Trento ga ik nog even en bakkie doen bij de pomp. Ik draai vanaf de snelweg de benzinepomp op, en verrek daar staat nog een ‘Van Wieren’ Het blijkt collega Dirk te zijn. Dirk verteld al een
dik half jaar / 3 kwart jaar bij ons te werken, maar ik heb Dirk nog nooit gezien.. Ik vertel Dirk dat mijn plan voor vanavond is om naar de ‘Tiroler toko’ op Klausen te rijden. Ik heb al even contact gehad met de vandaag jarige collega Wim, en wij gaan daar 
vanavond een borreltje drinken op Wim zijn 33e verjaardag! Dit klinkt Dirk goed in de oren, en hij gaat wel mee naar Klausen. Om goed 20.00 staan we op de parking. Even lekker fris onder de douche door, we hebben tenslotte vanavond een verjaardagsfeestje! En dan gaan wij vast aan tafel. De jarige Wim is zelf een beetje aan de late kant, maar ik heb de dames van de bediening al vast op de hoogte gebracht, dus dat is geen probleem. We maken er een gezellige avond van. Als we na afloop weer richting de auto wandelen heb ik nog een kleine verrassing voor Wim.. Ik had vanmiddag al even inkopen gedaan op Campogalliano, en heb een flesje ‘Italiaanse champagne’ koud liggen! Wim en ik besluiten om deze dan toch nog maar even te ontkurken op deze feestelijke dag. Hierbij schiet Wim wel gelijk met de kurk even 3 vogels uit de lucht, maar dat mag de pret niet drukken!
donderdag
’s Morgens is het even lekker wassen binnen in de kroeg, en dan verzamelen rond een bak dampende cappuccino. En om 7.30 draaien we de 3 Van Wieren combinaties de autostrada weer op. De hele dag een beetje kletsend over de bak, schieten de kilometers lekker op. We komen uiteraard in het Duitse rijk wel wat files tegen, maar echt klagen mogen we niet. We tanken nog even een beetje op het Oostenrijkse Kufstein. Maken een pauze op de ring van München, waar we even een bakkie koffie doen, en door Wim ook nog even op een gebakje worden getrakteerd! Dan nog een sanitaire stop, een bakkie, en wat rondscharrelen en ouwehoeren op ‘de Spessart’. En dan staan we ’s avonds om 20.15 alweer op het autohof op Ransbach, en zitten de uren er weer op voor vandaag. We eten even gezellig, doen een biertje, en zoeken dan mooi op tijd allemaal lekker ons mandje op!
vrijdag
Om 5.00 loopt het wekkertje alweer af, en sta ik alweer fris met water te spartelen. We kunnen de 1e paar uur nog gezamenlijk afleggen tot aan Holland. Daarna scheiden onze wegen, en gaan we allemaal onze eigen spullen lossen. Ik begin in het ‘land van Maas en Waal’, en los in Beneden Leeuwen (onder aan een dijkje) gelijk die grote partij tegels al. Het luie zweet er weer uit, en het meeste gewicht alweer kwijt. Daarna ga ik naar De Meern, hier los ik de drank/siroop. En dan heb ik alleen de 2 kleine partijtjes tegels er nog in staan. Deze mocht ik wel meenemen naar Emmeloord, want ik moet begin van de middag al export gaan laden in Velsen.
En het kwam helemaal goed op het pieperfestival! Het was erg geslaagd, en weer erg gezellig. Blij dat ik het ook weer eens heb kunnen meemaken. En vandaag ook nog even naar de autocross en de combinerace natuurlijk. Daarom had ik ook aangegeven dat ik vandaag eigenlijk niet wilde vertrekken. ‘Ja, dat is wel goed, dan ga je ’s avonds maar weg..’ Eh… Dan wil ik zondag eigenlijk niet weg. ‘Ja, dan ga je ’s avonds maar weg..’ Nou, dan wilde ik eigenlijk helemaal niet weg! Dat is namelijk altijd wel gezellig, en meestal gaan we daarna nog even met een clubje lekker uit eten! Maar je raadt het al; in dit geval zat dat er voor mij dus niet in.. Want er moest toch maar vertrokken worden.
En om de rit allemaal een beetje mooi uit te laten komen, moet ik eigenlijk nog wel een beetje op tijd weg ook.. Dus na de cross is het voor mij toch maar direct richting de auto. Maaltijdsalade mee, en dan doe ik onder het rijden wel even een hapje.. Tja, het is niet alles, maar je moet wel eens wat. En om 0.15 ben ik dan toch volgens plan al een mooi eindje het Duitse land in. En zet ik hem een eindje onder Frankfurt (bij de pomp bij Alsbach) aan de kant voor een tukkie.
maandag
En dan gaat het ’s morgens weer verder. Ik moet via Zwitserland, dus eind van de ochtend eerst maar even op het Duitse Hartheim aan om de douane papieren op te laten maken. Omdat ik hier even op moet wachten schiet ik ook gelijk maar even onder de douche door. Hebben we dat maar weer gehad. Aan de Zwitserse grens is helemaal niets te beleven, ik moet daarvoor wel even een kleine rij wachtende vrachtwagens voorbij… Maar daarna ben ik dan ook in een mum de grens over! Op de radio komen de 1e berichten voor dit jaar al weer binnen over gevallen
sneeuw! Maar daar heb ik nog geen last van, en ook de rest van Zwitserland loopt als een trein. En binnen de 4.5 uur sta ik van Hartheim op Como. In m’n pauze struin ik hier mooi even de Centro Commerciale door, en dan gaat het weer verder. Ook de ring Milaan is mij vandaag zeer gunstig gezind. Nou had ik bedacht dat ‘Tortona’ als einddoel voor vandaag wel heel erg mooi zou zijn, maar ik begin nou al stiekem te denken om nog verder te gaan! Ik zit te rekenen, en nog eens te rekenen, maar volgens mij kan ik ook om een uur of 21.00 bij ‘de indiaan’ op Vado Ligure staan! Nou, dat klinkt mij bijzonder goed in de oren! En zo zit Niels op de maandagavond (net als vorige week) al mooi bij eigenaar; ‘vriend Giorgio’ aan een heerlijke spaghetti frutti di Mare! Helemaal niks mis mee, zeg ik.
dinsdag
Mijn 1e klantje zit in Finale Ligure (hier ook aan de middellandse zee kust) Een bedrijfje waar ik wel eens vaker kom, dus geen probleem. Je duikt hier vanaf de hooggelegen snelweg een heel eind naar beneden het dal in, naar het dorpje. Bij het dorpje moet je dan linksaf over een heel klein en smal bruggetje heen, waarna je ook gelijk weer haaks voor de ‘stads’poort langs draait. Waar overigens een beetje ten overvloede een bord op hangt van ‘verboden voor
vrachtverkeer’, je past er namelijk met een personenauto met ingeklapte spiegels amper doorheen! Een bochtje dat toch iedere keer weer tot spannende situaties leidt. Het duurt namelijk altijd even voor de rest van het verkeer doorheeft dat jij met de vrachtwagen toch echt iedere centimeter van de weg en de bocht nodig hebt om hier heelhuids door te komen. En als ze dan toch doorhebben dat het echt niet gaat passen, en ze dus achteruit moeten, dan staat er natuurlijk alweer een hele rij toeterende Italianen bumper aan bumper achter. Tja, waarom zouden we ook vooruit kijken toch??!! Maar goed, de aanhouder wint, dus het lukt ook altijd wel weer. Bij de klant even achteruit het hek in. Het zijn hier altijd beste mensen, dus ik ben mijn palletjes ook zo weer kwijt. Nogmaals het bochtje door en het bruggetje over, en dan op naar Genua!
Deze klant heb ik al vaker gehad, alleen heb ik het toen direct bij zijn kraam op de markt gebracht. En nu mag ik het bij zijn bedrijf zelf brengen. Een onbekend adres dus. Maar na wat vragen hier en daar kom ik er ook wel. Voor de zekerheid nog even en paar keer vragen of ik echt op het goede pad zit (het wordt smaller,en ik ga de binnenlanden in). Ik ga nog steeds goed.
Even lijkt het of ik toch echt nergens terecht ga komen, maar dan gaat het over een heel smal 
pad, steil omhoog! En als dan de wereld ophoudt, rijd je zo bij de klant de dam op. Er zitten hier meerdere bedrijfjes bij elkaar. En als de buren allemaal hun spulletjes wat opzij zetten en trekken kan Niels precies aan de achterkant van het gebouw komen. Dit is de enige plek om te draaien, en dat gaat hier ook precies. Het past allemaal net met zo’n grote auto. Geen probleem dus. Maar als we willen beginnen met lossen komt er nog een vrachtwagen aan… Een Italiaan met een bakwagen. En ja, 1 auto ging precies, maar een 2e erbij, dat wordt toch echt ff niks.. Hier hebben ze niet op gerekend. Maar goed, een beetje improviseren, (met de heftruck worden er wat rotsblokken opzij geduwd) en dan lossen we ook dit weer op. Maar gauw weer weg hier uit dat krappe Genua!
En dan heb ik er nog een hele grote partij instaan voor een grote klant tussen Pisa en Pistoia. V
anaf Genua gaat het langs de Middellandse zee, langs de marmer groeves bij Massa en Carrara. Mooi rijden dus. Deze laatste klant is een heel groot bedrijf op een groot industrieterrein. Geen krappe, smalle weggetjes om er te komen. Hier komen we andere problemen tegen… Ik heb net goede bekende Herman, van de fa. Maters al even gesproken. Die kwam net bij dit bedrijf weg, en waarschuwde me al dat het er nogal druk was… En ja hoor, bij de portier staan er al een Spanjaard en een Engelsman voor me. En ik krijg de mededeling dat ik eerst maar ff moet wachten. Nou is ‘even’ wachten 
natuurlijk geen probleem, maar ik vind het op een gegeven moment wel erg lang duren, en er zit nog steeds geen schot in.. De Spanjaard en de Engelsman staan hier ook nog steeds buiten het hek te wachten. Ik heb al door dat dit niet helemaal goed gaat komen hier. Maar eens even een telefoontje plegen met Holland.. Na wat heen en weer bellen tussen de klant in NL en de klant hier is er nog steeds weinig actie. Ze hebben computer storing is het excuus.. Nou, ik heb geen computer nodig om die pallets eruit te krijgen hoor. Ik heb de portier al even verteld dat ze toch niet moeten denken dat ik hier tot de volgende dag blijf staan, want daar begint het nu wel op te lijken. Als er tegen 6-en nog steeds geen actie is, trek ik de stoute schoenen maar even aan. Ik loop de portier voorbij, en ga maar eens even rechtstreeks poolshoogte nemen op het kantoor. Als ik daar binnenkom met de mededeling dat ik mijn 
vrachtbrief terug wil, en dat ze hun vis morgen in het koelhuis in Verona kunnen komen ophalen is er toch ineens lichte paniek… Ik sta ineens een klein half uurtje later voor het dock! En vanaf 14.30 rijd ik dan toch om 19.00 leeg de dam af! Missie geslaagd. De Spanjaard en de Engelsman staan nog steeds buiten het hek op straat te wachten.. Voor hun wordt het vandaag niks meer.Maar voor mij, is het gas erop en naar Barberino! Waar ik in deze typisch Toscaanse kroeg (hammen, knofloken en pepers aan het plafond van de tot restaurant omgebouwde boerenschuur..) een heerlijk hapje eet.
woensdag
Als retourvracht hebben ze voor mij bedacht dat ik ‘in de stenen’ mag.. Eerst even wat siroop en drank laden (voor over ijsjes etc.) en dan tegeltjes laden dus. ’s Morgens op tijd knal ik de appenijnen door, en 1e werk sta ik bij Bologna bij de fabriek voor de siroop. Dit heb ik er zo in. En doe ons dan maar even een faxnummer voor de rest van de laadadressen zo luidde de opdracht. Als er bij de dames op kantoor hier de faxen voor mij komen binnenrollen, valt het mee. Ik hoef maar een adresje of 3 af in de tegelbuurt, en dan moet ik hem zo’n beetje wel vol hebben zitten.
Bij het verste adres krijg ik de grootste partij, ik besluit om deze dan eerst maar even op te gaan
halen. Dat moet nog mooi kunnen voor de middag. Deze fabriek ken ik ook wel. Het is een hele grote fabriek, dus dan heb ik dat maar mooi gehad. En na wat zweetwerk aan de pompkar met de zware palletten, heb ik de eerste 16 ton (16.000 kg.) er toch maar
mooi om 12.00 uur in staan. Daarna nog 2 kleinere klusjes erbij. En overal krijg ik natuurlijk nog een proefzending of een ‘monster’ mee; ‘ah, een tegeltje voor de chauffeur?? Grazie mille!!’ NEE, dat was toch niet de bedoeling… Dat is voor de klant in NL. ‘Oohhh… dat dacht ik joh….’ Maar goed, halverwege de middag heb ik alle ‘stenen’ er toch inzitten, en heb ik mijn lijstje/fax netjes afgewerkt. Op naar Holland dus! Maar niet voordat ik nog even bij m’n grote vriend op Campogalliano langs ben geweest… Ik doe nog even wat inkopen, en dan gaat het richting Brenner. Italië uitkomen doe ik toch niet meer, dus ik zit vanavond nog lekker aan de spaghetti!Bij Trento ga ik nog even en bakkie doen bij de pomp. Ik draai vanaf de snelweg de benzinepomp op, en verrek daar staat nog een ‘Van Wieren’ Het blijkt collega Dirk te zijn. Dirk verteld al een
dik half jaar / 3 kwart jaar bij ons te werken, maar ik heb Dirk nog nooit gezien.. Ik vertel Dirk dat mijn plan voor vanavond is om naar de ‘Tiroler toko’ op Klausen te rijden. Ik heb al even contact gehad met de vandaag jarige collega Wim, en wij gaan daar 
vanavond een borreltje drinken op Wim zijn 33e verjaardag! Dit klinkt Dirk goed in de oren, en hij gaat wel mee naar Klausen. Om goed 20.00 staan we op de parking. Even lekker fris onder de douche door, we hebben tenslotte vanavond een verjaardagsfeestje! En dan gaan wij vast aan tafel. De jarige Wim is zelf een beetje aan de late kant, maar ik heb de dames van de bediening al vast op de hoogte gebracht, dus dat is geen probleem. We maken er een gezellige avond van. Als we na afloop weer richting de auto wandelen heb ik nog een kleine verrassing voor Wim.. Ik had vanmiddag al even inkopen gedaan op Campogalliano, en heb een flesje ‘Italiaanse champagne’ koud liggen! Wim en ik besluiten om deze dan toch nog maar even te ontkurken op deze feestelijke dag. Hierbij schiet Wim wel gelijk met de kurk even 3 vogels uit de lucht, maar dat mag de pret niet drukken!
donderdag’s Morgens is het even lekker wassen binnen in de kroeg, en dan verzamelen rond een bak dampende cappuccino. En om 7.30 draaien we de 3 Van Wieren combinaties de autostrada weer op. De hele dag een beetje kletsend over de bak, schieten de kilometers lekker op. We komen uiteraard in het Duitse rijk wel wat files tegen, maar echt klagen mogen we niet. We tanken nog even een beetje op het Oostenrijkse Kufstein. Maken een pauze op de ring van München, waar we even een bakkie koffie doen, en door Wim ook nog even op een gebakje worden getrakteerd! Dan nog een sanitaire stop, een bakkie, en wat rondscharrelen en ouwehoeren op ‘de Spessart’. En dan staan we ’s avonds om 20.15 alweer op het autohof op Ransbach, en zitten de uren er weer op voor vandaag. We eten even gezellig, doen een biertje, en zoeken dan mooi op tijd allemaal lekker ons mandje op!
vrijdag
Om 5.00 loopt het wekkertje alweer af, en sta ik alweer fris met water te spartelen. We kunnen de 1e paar uur nog gezamenlijk afleggen tot aan Holland. Daarna scheiden onze wegen, en gaan we allemaal onze eigen spullen lossen. Ik begin in het ‘land van Maas en Waal’, en los in Beneden Leeuwen (onder aan een dijkje) gelijk die grote partij tegels al. Het luie zweet er weer uit, en het meeste gewicht alweer kwijt. Daarna ga ik naar De Meern, hier los ik de drank/siroop. En dan heb ik alleen de 2 kleine partijtjes tegels er nog in staan. Deze mocht ik wel meenemen naar Emmeloord, want ik moet begin van de middag al export gaan laden in Velsen.
Omdat we vanmorgen vroeg zijn gaar rubberen, en het vandaag lekker loopt. Besluit ik om 1 van de 2 partijtjes (die bestemd is voor Volendam) ook nog maar vast even te gaan lossen. Ik heb de 
tijd er nog wel voor, en het ligt aardig op de route. Dan hoeft daar maandag tenminste niet meer apart een auto voor heen. Ik laat voor de zekerheid de planning nog wel even bellen met Volendam, dat ik daar om 12.00 ben. Want dit moet me natuurlijk niet al teveel tijd gaan kosten, dan loopt de rest mis. 12.00 is geen probleem volgens de mannen. Maar om 12.00 sta ik met mijn tegeltjes in Volendam (ik denk bestemd voor de badkamer van Jan Smit & Yolanthe???) Maar alle deuren zitten al dicht… Ik loop even aan de voorkant de winkel (tegels & sanitair) binnen. Hier zitten 2 verkopers in hun pak aan een broodje. Ze weten van niks, maar op zich mag ik wel even lossen. Maar dan moet ik mezelf wel even redden.. Want hun hebben geen idee hoe de heftruck werkt! Nou, dat is geen probleem, als ik die rommel maar kwijt raak. En zo hobbelt Niels even later met de heftruck door de Volendamse straatjes.
tijd er nog wel voor, en het ligt aardig op de route. Dan hoeft daar maandag tenminste niet meer apart een auto voor heen. Ik laat voor de zekerheid de planning nog wel even bellen met Volendam, dat ik daar om 12.00 ben. Want dit moet me natuurlijk niet al teveel tijd gaan kosten, dan loopt de rest mis. 12.00 is geen probleem volgens de mannen. Maar om 12.00 sta ik met mijn tegeltjes in Volendam (ik denk bestemd voor de badkamer van Jan Smit & Yolanthe???) Maar alle deuren zitten al dicht… Ik loop even aan de voorkant de winkel (tegels & sanitair) binnen. Hier zitten 2 verkopers in hun pak aan een broodje. Ze weten van niks, maar op zich mag ik wel even lossen. Maar dan moet ik mezelf wel even redden.. Want hun hebben geen idee hoe de heftruck werkt! Nou, dat is geen probleem, als ik die rommel maar kwijt raak. En zo hobbelt Niels even later met de heftruck door de Volendamse straatjes.
Hierna is het vol gas naar Velsen. Waar men, als het goed is, al met open armen op mij staat te wachten.. Maar bij aankomst blijkt mijn partij uiteraard nog net vrijgegeven te zijn… Eerst maar eens even een bakkie dus, daar was ik vandaag nog niet aan toegekomen, dus dat past me ook wel. Uiteindelijk heb ik om 16.15 mijn partij vis erin, en kan ik richting polder. Ik hoef nu niet meer naar Urk. De rest van ‘mijn’ export nemen ze alvast mee naar de zaak, en dan kan ik daar mijn auto op volgorde laden. Amsterdam heb ik niets te zoeken op de drukke vrijdagmiddag, dus ik koets mooi via Enkhuizen ‘romantisch’ over de dijk naar Lelystad.
En dan doe ik hem mooi ’s avonds in Emmeloord op het gemakje vast weer helemaal om- en bijladen. En zo heb ik hem om 19.30 weer startklaar staan voor de nieuwe week, en is het nu eerst… WEEKEND.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten