Na de 'gehandicaptenrit' gister, hadden we zaterdagavond weer ouderwets Schuurfeest Bant, dus ik had al aangegeven dat ik vandaag eigenlijk niet zo vroeg wilde / ging vertrekken. Ik heb een ritje waarmee ik via Zwitserland op moet. Met de middag is dus vroeg zat.
Nou moet ik nog even een klein verhaaltje vertellen over onze collega Sietse (oftewel collega; 'Pake Sietse') Sietse heeft 2 bloedmooie dochters. En nou blijkt onze Sietse Pake (opa...) te
worden! Hartstikke mooi nieuws natuurlijk. Maar Pake Sietse is er nog niet zo gelukkig mee... Hij vind zichzelf nog veel te jong (46) om opa te worden. Dit is voor ons reden genoeg dus om hem eens even lekker te etteren! Om het hem eens even flink in te wrijven. Gemeen? Welnee joh, gewoon lachen... Voor ons tenminste! Amigo Robbie denkt er net zo over (zo niet, erger..) We noemen Sietse dus ook al enige weken steevast 'Pake'. Wij vervelend?? Welnee joh, dat hoort er gewoon 
bij... En met de week begint het Pake Sietse meer tegen te staan... En hij hield het dus vorig weekend erg stil tegenover ons, dat zijn dochter al bevallen was. Maar dat duurde natuurlijk maar even, en toen waren wij er ook achter. Gelijk maar even actie ondernomen, en ja hoor.. Keurig netjes werd Pake Sietse vorige week via de wereldomroep (wereldwijd te ontvangen radio) gefeliciteerd met het 'opa-schap'... En blij dat hij was! Via diverse sms-jes als; 'daar was ik dus al bang voor...', 'ik zou voorlopig maar bewaakt gaan staan' en 'ik krijg je nog wel' bedankte hij ons hartelijk.Nou dacht Sietse mij vorige week gelijk al terug te pakken via het wereldwijd te ontvangen
programma 'onderweg' van de wereldomroep. En eerlijk is eerlijk, hij had een mooie grap bedacht, en prachtige berichten naar de wereldomroep gestuurd. Maarrrr..... Presentator Bob is natuurlijk niet voor 1 gat te vangen, en ook nog eens mijn grote vriend! Dus in plaats van mij belachelijk te maken via de wereldwijde radio, kwamen er 2 zeer positieve berichten over Niels op de radio! Haha, dank je wel Sietse! (goed bezig Bob!) En hiermee dacht Sietse dus dat het hoofdstuk was afgesloten... Niet wetend dat er in Zutphen intussen volgens afspraak nog meer actie was ondernomen.. En sinds hedenmorgen (zondag) siert er dus een keurige naamplaat met 'PAKE' erop, de voorruit van de BP-NX-89!Ik krijg bij de pomp nog even een bak koffie mee (ter ondersteuning voor mijn zware dag vandaag..) En om 12.30 moet het dan toch maar gebeuren. Dapper truck ik hem toch strak in 1x naar Limburg a/d Lahn. Eind van de middag smeer ik hier even een broodje, en na een dikke pauze ga ik weer verder. Intussen blijven Rob (elders in het Duitse land) en ik precies op de hoogte over het moment dat Sietse zijn truckie start.. De berichten (die niet voor publicatie geschikt zijn..) stromen direct bij ons binnen! Geen dank Sietse! Wij vonden hem ook mooi staan. Het loopt verder allemaal lekker door vandaag. En om 22.30 draai ik net onder Freiburg het autohof Hartheim op. Hier kan ik morgenochtend mijn douane documenten voor Zwitserland laten opmaken. Maar nu eerst.. Rap mijn mandje in!
maandag's Morgens lever ik mijn papieren in bij de spediteur, en dan ga ik gelijk maar even onder de douche door. Nog een bakje koffie, en zodra de papieren klaar zijn, ga ik maar weer aan de rol. Het 'schuurfeest Bant' is nog steeds een beetje te voelen, maar ik heb toch strakke plannen vandaag. Ondanks dat ik niet zo heel vroeg ben vertrokken gister, wil ik mijn klantjes rond Milaan (en dat zijn er toch 3...) er vandaag uit hebben! Dappere plannen dus. Op de Duits - Zwitserse grens Rheinfelden ros ik mooi de hele rij maar weer eens voorbij. Dit gaat goed. Maar in Zwitserland loopt het minder.. Ik word net voor Ertsfeld al op de vluchtstrook aan de kant gezet. Het vrachtverkeer wordt hier al gedoseerd.. Als dat hier al begint; dat beloofd weinig goeds.. Maar gelukkig loopt het voor de rest goed.
Bij het Zwitserse Stans pik ik nog even een vliegshow mee. Ze zijn hier met een aantal stunt vliegtuigjes bezig. Een hels kabaal, maar wel even leuk om te zien (tijdens het rijden!). Op Biasca zet ik even een bakje koffie. En temidden van de bergen en watervallen geniet ik van de prachtige Zwitserse natuur.
De Zwitsers - Italiaanse grens Chiasso gaat ook mooi vlot. Dan de ring Milaan nog 'even' over. En
dan is het toch alweer 15.15 voor ik op mijn 1e adres (Dressano) net onder Milaan sta.. Ik begin er toch een hard hoofd in te krijgen, in mijn strakke planning. Maar ze hebben er hier zin in. Er wordt een Italiaan weer de put uitgestuurd, en 
ik mag er eerst in. Ze hebben er hier hun big bags biologische wortelen en uien snel uit. En ik begin er weer een beetje vertrouwen in te krijgen.. De adrenaline begint weer te stromen, en het gas gaat erop! Ik heb nog 2 klantjes hier binnendoor rond Milaan. 1 klant met een doosje vis (jawel 1 doosje vis) en nog 4 palletten met sushi. Het ene doosje moet naar een koelhuis. En hier weet ik dat ze de deur om stipt 5 uur sluiten. Eerst hier maar heen
dus. Het andere adres is een stel chinezen of koreanen, en hier heb ik de goede hoop bij, dat ze iets langer werken. Het doosje is er zo uit, en tegen 5-en sta ik vlak naast vliegveld Linate bij de chinezen op de stoep. Het lossen van de sushi is ook geen probleem, en zo ben ik mijn 3 adresjes Milaan toch op de maandagmiddag alweer kwijt! Het is ongekend. Perfect gelopen, en bijkomend voordeel voor mij, is dat ik vanavond ook niet bij Milaan (wat niet mijn favoriete hoekje van Italië is..) hoef te blijven hangen! Het gaat vol gas richting Savona! Vanavond lekker aan de kust van de Middellandse zee vis eten bij Trattoria del Camionista. (de indianen-tent)dinsdag
Omdat het gister zo goed gelopen is, heb ik nog maar 2 klantjes over voor vandaag. Een supermarktketen op het interporto van Tortona, en nog 1 visboertje in Savona. En de planning had het in die volgorde bedacht. Maar dwars dat ik ben, ga ik het toch weer even lekker andersom doen. De supermarktketen bij Tortona lost alleen maar 's morgens. Maar de ervaring leert dat hij je 's morgens eerst laat wachten, en dan altijd pas tegen een uur of 11 lost. Aangezien het klantje in Savona dan weer middag pauze heeft tot 15.00, zou ik dan pas tegen een uur of 16.00 leeg zijn, in Savona. En omdat er in deze hoek bijna nooit retourvracht ligt, laad ik dan die dag waarschijnlijk niets meer. Nou doe ik dus weer even lekker tegendraads en dwars. Dan los ik 's morgens op tijd in Savona, en ben dan altijd tegen een uur of 11 wel weer terug bij Tortona. En ben ik voor de middag al leeg! En nog een mooi stuk dichter richting eventuele teruglaad-adressen. Dat lijkt mij een strak plan. En bijkomend voordeel is natuurlijk dat ik nou mooi gisteravond naar het leuke kroegje aan de Middellandse zee kon!
Het visboertje in Savona waar ik 's morgens ga beginnen, is maar een klein bedrijfje. Om hier te komen moet je vanaf een drukke weg, rechts een klein smal doodlopend steegje in. Vooruit het straatje in, is geen goed plan, want dan rijd je jezelf hartstikke klem. Ik ga hem dus eerst even 'ergens verderop' zien te draaien. Dan terug, en dan achteruit vanaf de drukke weg (waar de Italianen gelukkig allemaal even geduldig wachten en ruimte houden... NOT!!) het kleine smalle straatje in. Waar uiteraard ook ieder vrije centimeter benut wordt door de geparkeerde auto's. En dan loopt het doodlopende steegje ook nog eens gelijk steil naar beneden toe.. Maar goed het gaat allemaal weer precies. Dan beneden nog eindje achteruit doorrijden tot je bij het juiste bedrijfje staat. Eerst maar even een kleine discussie met de beste man over het snoeien van het struikgewas, en de takken langs de kant! Het is erg smal, en omdat er aan de ene kant ook nog eens allemaal geparkeerde auto's staan, schaaf je aan de andere kant net langs de takken. En als Niels ergens een hekel aan heeft, is het schurende takken langs mijn strakke koeler! Het lossen is zo gebeurd. Ik moet wel even wat pallets omzetten natuurlijk omdat ik de rit gedraaid heb, maar ik sta zelf met de pompkar in de auto, dus dat is ook geen probleem. En keurig om 10.30 meld ik me aan bij de supermarktketen op het Interporto bij Tortona. En eind van de ochtend heb ik hem alweer leeg!
De planning heeft 2 adresjes bij Parma voor mij om retour te laden. De goederen bij de 1e klant staan klaar, en het 2e klantje is pas morgenochtend te laden. Weinig drukte dus. Halverwege de middag laad ik een eindje onder Parma in de binnenwereld een halve vracht met koekepannen en braadpannen. Dit alles bestemd voor de Wibra en voor de Marskramer. En zoals altijd als je
de tijd hebt, gaat het mooi vlot, en heb ik het er zo in. Nog even zweten om al mijn lege europallets weer in de kist onder de trailer te krijgen, papieren halen, en dan maar eens bedenken waar ik vanavond heen ga. Op mijn 2e laadadres (in Parma zelf) moet ik stukgoed laden, en dat komt allemaal vannacht pas binnen, dus dat kan ik echt morgenochtend pas laden. Ik blijf dus vanavond rond Parma hangen. Nou weet ik meerdere restaurantjes te zitten rond Parma, maar welk tentje heb ik nou vanavond eens zin in.. Ik besluit om eerst maar eens naar de 'otto mulini' te rijden. Hier ga ik eerst eens even lekker onder de douche door, en een bakkie doen. Je kan hier ook wel goed eten, maar heel gezellig is het tentje van binnen niet. Na het douchen blijf ik buiten nog even kijken bij het zoontje van de eigenaar, die buiten met een afstand bestuurbare auto bezig is. De honden die hier altijd lopen vinden het prachtig, en gaan er constant achteraan. Een mooi spel! Intussen heb ik ook al even contact gehad met collega Eelke. Eelke komt vanavond met zijn uren ook ongeveer tot Parma. We kunnen dus gezellig samen een hapje eten.
Nou ligt er hier vlak naast Parma, een klein boerendorpje (Sanguinaro). En altijd als ik hier doorheen reed viel het mij op dat er langs de weg een grote parking zat waar vrachtauto's kunnen parkeren. En aan de andere kant van de weg zit er een klein restaurantje. Altijd als ik hier langs reed, had ik al iets van die moet ik eens proberen. Dat lijkt mij dus een mooi plan voor vandaag. Eelke vind het best, die komt daar dan vanavond ook wel heen. Als ik op de parking sta, zie ik dat er zelfs 2 kroegjes tegenover zitten. Er staat een bordje dat de parking bedoeld is voor klanten van het linker kroegje. Maar als ik het zo bekijk is dat een beetje een saaie zakelijke tent. En als ik naar het rechter kroegje kijk ziet dat er wel gezellig en druk uit. Alleen is dat zo'n klein boerententje dat ik niet zeker weet of je daar ook wel kan eten. Man, wat een dilemma's
onderweg of niet dan?! Ja, wij hebben het echt niet makkelijk. Maar op het moment dat bij het kleine tentje de bediening naar buiten komt, is mijn keuze snel gemaakt! ;-) Ik ga daar eerst maar eens even een borreltje doen aan de bar. Kan ik mooi even kijken of je daar ook kunt eten. Het is een leuk kroegje. Echt een klein boerenkroegje. Heel klein, en allemaal hout van binnen. Ik zie dat er wel wat tafeltjes staan, maar het doet nog niet echt aan als restaurant. Ik vraag het meisje achter de bar of het ook mogelijk is om hier te eten. Nou, dat blijkt geen probleem! Dan gaat ze wel even een tafel dekken. Ik zeg dat er met een klein uurtje nog een collega komt, en dat we dan gaan eten. Het is allemaal geen probleem. Ik sms Eelke even dat de knoop is doorgehakt, en dat we in het 'rechter' kroegje gaan eten vanavond. En dat mijn lievelingskleur voor vanavond 'roze' is! Het eten smaakt ook nog eens heerlijk, en het wordt een gezellige avond samen met Eelke. Zeker voor herhaling vatbaar dit tentje.
woensdag's Morgens doe ik hier binnen nog even een bakkie, en dan ga ik maar eens in Parma kijken, of al mijn stukgoed al binnen is. Ze hebben hier nog niet zo'n haast. Hier moet nog wat uit de loods komen, en daar in de hoek staat nog wat. En dan kan hier nog een palletje bovenop, en daar kan nog precies een kistje tussen gepropt worden, en daar kunnen nog wat losse dozen tussen, enz. enz.
Maar goed, om 10.45 heb ik hem dan toch helemaal vol, en zijn de mensen hier weer van al hun spul met bestemming Nederland, verlost. Ik bel nog even met de planning of ze me via Zwitserland terug willen hebben, of via Oostenrijk. Ik vrees zelf een beetje voor Zwitserland, maar Gert is in een goede bui, 'ga maar richting de bult!' Oke, mooi via de brenner dus. Nog even inkopen op 
Campogalliano, en daarna loopt het eigenlijk allemaal voor geen meter.. Ik kom van de ene file, in de andere file. En zo blijft er van mijn strakke plannen eigenlijk maar weinig over. Op Vipiteno doe ik nog even een bakkie met m'n grote amigo Bert, die net Italië in komt. Mijn einddoel voor vandaag heb ik al een aantal keer bijgesteld door alle file's. Nu de Brenner op, is het alweer allemaal chaos. Ik ben dus al blij dat ik vanavond het Duitse Reischenhart haal! Dan loopt het ook al tegen 21.00, dus ik vind het ook wel mooi zat. En ik heb m'n zinnen nu gezet op de Griek hier.Maar dat is weer even een domper.. Ze zijn nog steeds gesloten, wegens vakantie. Die hebben
wel een hele lange vakantie! Shit. Maar voor ik aan dat Duitse voer ga, hier bij Frau Meyer in het autohof zelf, dan moet er wel heel wat gebeuren! Er zit hier in de kelder onder een transportbedrijf, ook nog een Italiaans restaurantje! Dan gaan we daar maar weer eens kijken. En daar is het ook heel goed toeven! Intussen krijg ik een sms van collega Sietse. Sietse?? Ja, 'Pake Sietse'! Die heeft van Bert gehoord dat ik niet zo ver voor hem zat. Waar ik sta vanavond... Eh, is dat verstandig? Om hem dat te zeggen na de 'Pake'taferelen de laatste week.. Maar Sietse komt ook nog naar Reischenhart toe. Hij is al wat laat, dus eten hoeft hij niet meer, maar een 
wijntje lust hij nog wel. Ik besluit om nog even een klein beetje olie op het vuur te gooien... Ik vertel 'Franco' (de Italiaanse eigenaar hier van het tentje) dat er zo nog een collega komt. En dat die collega net Opa is geworden. Dus dat het wel leuk zou zijn, dat als de collega er is, dat hij hem even netjes in het Italiaans komt feliciteren met het opa-schap! Dat vind Franco ook wel leuk ja. En idd, zodra Pake Sietse binnenkomt kijkt Franco mij aan, 'die?', 'Ja, hij'. En Franco stapt gelijk vrolijk op Sietse af, en begint hem uitbundig te feliciteren! Geweldig, als blikken konden doden... Haha, geen dank Sietse!donderdag
Na plechtig beloofd te hebben aan Pake Sietse (die het PAKE bordje al niet meer voor het raam heeft...) dat ik hem vandaag een beetje met rust zal laten, (iets met dat dat bordje anders op
plekken terecht gaat komen, die niet zo heel erg comfortabel klinken...??) gaan we samen op pad richting NL. Een mooi rustig rij-dagje. We tokkelen mooi op het gemakje Bayern door. Halverwege de ochtend krijg ik een berichtje van m'n pa. Hij zit i.p.v. op de 'Konz-strecke' of de 'Scandinavië-strecke' 
ook eens op 'mijn' baantje, op de 3. Pa moet samen met collega Steff (1 van onze Duitse collega's) lossen op de beurs in Nürnberg. Of we elkaar nog tegen komen? Nou, dat zit er dik in. Sietse en ik zijn tussen Nürnberg en Würzburg ergens aan een verplichte pauze toe, en het blijkt dat Pa en Steff daar ook ergens pauze moeten maken. De koffie afspraak is snel gemaakt, en wel op Geiselwind. Ongeveer sinds de middeleeuwen (!) al een wereldwijd bekende pleisterplaats voor de chauffeur hier in Duitsland. Wel even toevallig dat ik hier zo met m'n pa aan de koffie zit. Leuk. Na even bijgekletst te hebben gaan we allen weer onze eigen weg. Sietse en ik maken nog even een pauze op het Duitse Ransbach, en dan komt het geplande einddoel voor vandaag alweer aardig in zicht.We gaan maar eens ouderwets naar De Barrière. Een chauffeurscafé aan de grens bij Bergh autoweg (Arnhem). Een plek waar we (ik) een paar jaar geleden erg veel kwamen. Een plek waar we standaard heen reden, waar we echt op planden. Hoe vaak we hier de donderdagavond
of de vrijdagavond wel niet hebben gestaan. Het was toen gewoon standaard, het maakte niet uit waar je weg kwam, je reed er gewoon altijd op, om op vrijdagavond op de Barrière een biertje te kunnen doen. Erg gezellig altijd. En het stond hier altijd vol met bekenden. Menig feestje gehad hier. Maar de laatste paar jaar, kom ik hier al bijna nooit meer. Komen er mede door de steeds strengere rijtijdenwet zoiezo weinig Italië rijders meer hier. Maar vanavond komt het zo mooi uit. Als we 's avonds aankomen, staat er nog een Van Wieren auto op de parking, maar die heeft de gordijnen al dicht... Wij nuttigen even een lekkere Hollandse maaltijd, en dan wordt het nog gezellig ook aan de stamtafel.
vrijdag's Morgens even lekker op het gemakje een bakje koffie en een broodje, en maar weer op pad. Ik moet hier net om de hoek beginnen te lossen, in Zevenaar. Hier hebben ze het stukgoed er zo uit. Stukgoed wat van hieruit weer verder door NL wordt gedistribueerd. Dan moet ik zelf nog even een deel van de pannen doorbrengen naar de Wibra in Epe. Dit is ook zo weer klaar, en dan kan
het afhalen van de export weer beginnen. Net voor de middag haal ik wat koelgoed af in Twello, en dan kan ik richting Urk. Dat komt mooi uit, dan ben ik mooi 'onder de kost' daar. Kan ik mooi even de porto (haven) in om een visje! Als ik om goed 13.00 de porto binnenrijd staat het alweer vol met bekenden. Ik had Pake Sietse al een berichtje gedaan, en die had ook wel zin in een visje. Maar ik zie ook al 3 auto's van de fa. Maters staan. Als ik de viszaak binnen wandel zie ik amigo Lamberto, Frank en Onno al zitten. We schuiven aan. Ik had Frank en Lamberto al een flinke tijd niet gezien, en we kletsen echt even gezellig bij.Dan na de middag ga ik eerst bij Bertus alle export voor Italië afhalen. Dit is ook altijd wel even gezellig. En uiteraard moeten we ook nog even samen koffie drinken. Dan elders op Urk nog wat ophalen, en dan is het op de Coldstore samen met 2 collega's alles weer verdelen, en staat die helse machine alweer startklaar voor de nieuwe week.
Maar nu eerst even; Pieperfestival! Ik had al aangegeven dat ik deze week een beetje op tijd thuis wilde zijn, en eigenlijk niet zo vroeg weer weg. Zodat ik het pieperfestival ook weer eens kon meemaken. En dat gaat nou helemaal goed komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten