Week 49 – 8 klantjes van Bari via Brindisi-Napels-Cosenza t/m Catania & Palermo op Sicilië.

zondag
En na een vol weekend (van 1 dag..), met een ziekenhuisbezoek, een verjaardag, en nog ’n feestje… Loopt de wekker vanmorgen alweer op tijd af. Een uur of 8 rijden, is het plan weer voor deze zondagmorgen. En het is druk vandaag! We staan met 4 auto’s voor de kantine. Een bak koffie, de koelmotoren nog even aftanken, en om 8.15 draaien we de baan op.

Alleen net na Köln is het al gebeurd met de lol… Er is net een dodelijk ongeval gebeurd, en de hele autobahn is afgesloten. Daar staan we dus al, met ons goeie gedrag. Totaal kost het ons hier anderhalf uur. Waar we iig 3 kwartier echt helemaal hebben stil gestaan, dus we hebben iig wel onze pauze erop, en daarmee de 1e 3 kwartier terugverdiend.

Voor de rest maakt dit tijdverlies dit keer niet zo heel veel uit; Bert en Bouwhuus hebben allebei een blokvrachtje voor 1 adresje Noord Italië, en Rob begint toch pas dinsdag te lossen in Firenze. Maar ik heb eigenlijk nog wel een behoorlijk strakke planning voor mezelf. Vandaag een uurtje verlies, gaat me in de loop van de week een dag kosten, en is misschien einde van de week wel het verschil, tussen nog wel terugladen voor het weekend, of pas na het weekend.

Als de rest er eind van de middag bij Geiselwind af gaat om te eten, ga ik dus nog even door, en hou me aan het originele plan. Ik maak nog even een keer 3 kwartier pauze, en zet hem dan om 21.00 bij de Griek op Eching aan de kant. Helaas ipv gezellig met z’n 4-en aan tafel, uiteindelijk dus toch alleen.

maandag
Strak 9 uurtjes rust er op, en dan draai ik vanmorgen om 6.00 de autobahn weer op. Even tanken in Oostenrijk. Het regent de hele ochtend al wat, en ook in Italië blijft het regenen. Als ik dan op een gegeven moment een boel herrie achter de gril hoor wegkomen, weet ik eigenlijk al genoeg… Jawel, voor de verandering heeft mijn ruitenwisser frame het weer eens begeven!

Ik was van plan om pauze te gaan maken bij de pomp bij Trento, en dat red ik zonder ruitenwissers ook nog wel. Ik neem even een bakje koffie, en dan zal ik toch maar eens zien of ik er nog iets van kan maken met m’n ruitenwissers. In de stromende regen, en de kou ga ik aan het prutsen. Maar ik kom er van geen kant bij. En in dit zeikweer gaat het allemaal niets worden. Dan maar hopen dat het verderop Italië in, beter weer is!

Het blijft nog een behoorlijke tijd door regenen, maar als ik Bologna dan voorbij ben, knapt het weer op. Tussen Forli en Cesena maak ik halverwege de middag mijn 2e pauze voor vandaag. Nog maar eens kijken dus. En nu het droog is, wil het toch een stuk beter, en krijg ik mijn ruitenwissers weer (provisorisch) gerepareerd. Dat scheelt alweer, maar evengoed mag het van mij ook wel gewoon droog blijven hoor!

Om 18.15 bereik ik dan mijn doel voor vandaag; het restaurant ‘Rivamare’ pal aan de kust een klein eindje voor San Benedetto. Dit restaurant wilde ik per sé halen vandaag. Vanaf hier sta ik morgen namelijk precies in 4.5 uur in Bari, en mijn streven is eigenlijk om morgen voor de middag mijn klantje Bari, en mijn klantje Brindisi eruit te hebben! Een strak plan, maar mijns inziens wel mogelijk!

dinsdag
Na een overheerlijke vismaaltijd gister, vandaag om 4.15 weer naast de auto. Even wassen, een bakje koffie zetten, en om 4.45 het gas erop! Het loopt lekker door. Vlak voor Bari maak ik nog ff 20 minuutjes een kleine sanitaire stop, met even een espresso, en om 9.45 sta ik dan bij de klant in Bari op de dam. Ze zijn hier net bezig om 2 complete combinaties vol te drukken met ’n vracht groente. Ik moet dus even wachten. Dat komt goed uit, want ik moet er hier ook gelijk m’n 3 kwartier op krijgen natuurlijk.

Als de 1e combinatie vol is, en ik denk dat ik nu tussendoor mooi mijn 4 pallets even mag lossen, gaat toch de 2e combinatie ervoor… Dat is toch niet helemaal mijn bedoeling, dan gaat het toch wel ‘n beetje erg lang duren hier. Als ik ze dan voorzichtig uitleg dat ik ook wel even naast het gebouw kan staan, dat ik niet per sé in de deur hoef te staan, dat ze daar ook mooi even tussendoor mijn 4 pallets kunnen aanpakken…?? Stemmen ze daar uiteindelijk dan maar mee in, en ben ik om 11.00 dan toch mijn 1e 4 pallets diepvries kwijt.

Dan gaat het vol gas de hak van de laars in! Vlak voor Brindisi moet ik 2 pallets diepvries lossen. De klant hier ken ik. Het is een klein viswinkeltje midden in een dorpje hier aan de kust. Helemaal tot bij het klantje voor de deur komen kan niet met een grote auto. Ik zet hem wel zo dicht mogelijk in de buurt, en ga dan het laatste stukje lopend. Om 12.00 wandel ik de zaak in. Ik wil graag nog even 2 pallets lossen voor de middag! Echt heel veel zin hebben ze nog niet, maar het lukt nog mooi even, en om 12.30 heb ik ze eruit.

En dan kan ik oversteken naar de andere kant van Italië. Laat ik het mooie Puglia (de hak van Italië) weer achter me, en ga ik weer richting het Napolitaanse.

Ik heb 1 klantje bij Napels zelf, en 1 klantje in Eboli, een stukje achter Salerno. Één van deze 2 klantjes wil ik eigenlijk vandaag ook nog kwijt raken. Dit zodat ik er morgenochtend nog maar 1tje heb, en dus zodoende voor de middag in Cosenza kan zijn (deze klant wil ’s middags niet lossen…) Het mooist op route is het als ik vandaag het klantje bij Napels nog los, alleen is dit ook een ‘ochtendklant’. En na even gebeld te hebben, wil deze mijn 9 pallets vanmiddag ook echt niet meer aanpakken. Ik ga dus toch eerst maar naar Eboli.

Toch weer dik een uurtje of 4 sturen vanaf Brindisi. Eind van de middag, om 16.30 draai ik het straatje in. Het is even zoeken, want dit is een nieuw klantje. En als ik hem dan gevonden heb, blijkt hij hier ook nog maar net te zitten, en staat er nog geen naam of niets op het pand of hek. Ik steek hem ff met de kont naar binnen, en ben mijn pallet diepvries ook zo kwijt.

Ik maak nog ff mijn 3 kwartier vol, en dan gaat het richting Capua. Op naar het restaurant. En als ik dan om 19.00 bij het restaurant aankom, staan er nog al 2 auto’s op de parking. 2 goeie bekenden van de bevriende firma uit Huissen. Henk & Henk (nee, geen grap. De 2 combi-Henken) staan er. Ik help de mannen nog even met het overgooien van wat lege pallets, en dan gaan we met z’n 3-en gezellig naar binnen toe.

woensdag
Om 6.15 verlaat ik Capua dan weer, en stort me de Napolitaanse chaos in. Voor de drukte overal echt losbarst sta ik dan om 7.00 voor het hek bij de klant. Om 7.30 beginnen ze dan. Aangezien ik gister al gebeld had, wisten ze iig al, dat ik er vanmorgen met 9 pallets zou staan. Dan zijn ze iig voorbereid, zou je zeggen… Ja. Alleen zijn we hier in Italië. Sterker, we zitten hier nog in het zuiden ook. Dus na 4 pallets komen ze erachter dat ze eigenlijk geen ruimte meer hebben in het magazijn. Effe wachten dus maar. Vervolgens komen ze met het geniale plan om de pallets dan maar zo lang achterin 1 van hun bakwagentjes te drukken… Alleen komen ze er dan vervolgens achter dat hun bakwagentjes wel wat te laag zijn, voor mijn hoge pallets. Uiteindelijk drukken ze ze maar gewoon ff de hal in, en kijken ze later wel hoe ze het oplossen, en ik kan iig om 8.30 toch eindelijk verder.

En dan wordt het toch weer aanpoten. Vol gas Calabria in. Mijn volgende klantje is ook ’n ‘voor-de-middag klant’, maar dankzij het feit dat ik er bij Eboli al niet meer af hoef, en ik dit palletje gister dus mooi alvast gelost heb, ga ik het allemaal precies halen. Om 11.45 kom ik bij de klant (bij Castrovillari) aan. En gaat het 1e palletje koelgoed eruit.

Nog 1 klantje te gaan op het vasteland, en dan kan ik door naar Sicilië. Ik doe ff een bakkie bij vriend Giovanni op Falerna, en ga dan hier binnendoor naar de klant. Om 15.00 sta ik aan de poort. Ik moet nog ff wachten, want ze hebben net pauze gehad, en de mensen van het magazijn zijn er nog niet. Ik krijg wel gelijk even een paar versgeplukte (heerlijke!!) sinaasappelen in m’n handen gedrukt. Als iedereen dan aanwezig is, trek ik met de pompkar mijn laatste 2 pallets diepvries eruit, en kan ik om 15.30 weer verder.

Het is altijd prachtig rijden, dit laatste stuk Calabria. Het moment dat je bij Pizzo gaat klimmen, en prachtig een heel eind over de Middellandse zee uit kijkt, tot het laatste eindje voor Villa san Giovanni, dat je ook weer vanaf grote hoogte over de zee uitkijkt, en in de verte Sicilië al ziet liggen.

Om 17.30 bereik ik Villa san Giovanni. Even een ticket halen, en dan naar het pontje toe. Als ik in de haven sta, zie ik net een boot wegvaren, dat wordt dus even wachten op de volgende ronde. Tegen 18.30 rijd ik de pont op. Even een uurtje dobberen, en om 19.30 rijd ik dan in Tremestieri (Messina) het eiland op.

Ik rijd nog ff ’n uurtje, en om 20.30 vind ik het bij Fiumefreddo mooi geweest, en zoek ik ’n restaurantje op.

donderdag
Om 6.00 ga ik weer verder richting Catania. Bij Catania even een stukje het binnenland in, en dan sta ik om 7.00 bij het 1e klantje voor vandaag. Dat is volgens mij toch zeker al een jaar of 4 geleden, dat ik hier ooit eens een keer geweest ben. Ik rijd er toch in 1 keer heen, alleen is het bedrijf intussen aardig groter geworden. Ik moet dus even zoeken voor ik bij de juiste personen sta. Maar goed, de 4 pallets koelgoed er uit. En dan ben ik om 7.45 weer weg.

Gelost aan de voet van de vulkaan de Etna. Bij Catania ga ik de autobahn weer op, en dan draai ik verder om de Etna heen, het binnenland in, richting Palermo.

Door de mooie en ruige binnenlanden van Sicilië.

De drukte van Palermo door, en om 11.00 bereik ik dan mijn laatste klantje, een klein stukje achter Palermo. De laatste pallets koelgoed eruit, en om 12.00 heb ik hem dan weer leeg! Ik sjouw nog even alle lege europallets de kist in, veeg de trailer nog even helemaal netjes uit, en dan staat m’n spulletje er weer spik en span bij. Niet verkeerd gelopen, en dan heeft het ‘tandje extra’ aan het begin vd week zijn vruchten zeker afgeworpen! Ik krijg hem nu ook mooi nog weer vol, voor het weekend. Vanuit Emmeloord heb ik al te horen gekregen dat ik tussen Reggio Calabria en Vibo Valentia een volle vracht kan terugladen.

Niet verkeerd dus. Ik maak hier gelijk nog even een uurtje pauze. Struin even een Siciliaanse bazaar over, eet een klein hapje en dan ga ik weer richting Messina. Ik worstel me de chaos van Palermo weer door, en dan ga ik weer helemaal richting de Oostkant van het eiland.

Onderweg ga ik bij ’n pompje bij Acquedolci nog even lekker onder de douche door, en om 17.00 bereik ik het pontje naar het vasteland. Een half uurtje wachten, en met een beetje worstelen en dringen (zoals het hoort hier op Sicilië!!) bemachtig ik dan nog net het laatste plekje op deze boot! Dat scheelt alweer.

Om 18.30 rubber ik het vasteland weer op. En om 19.30 bereik ik dan mijn einddoel voor vandaag. En zet ik hem mooi bij het kroegje op Bagnara aan de kant. Het eten is perfect! En uitgebreid! En als je gaat afrekenen, lach je je helemaal kapot. Echt een supertentje, met een schitterend uitzicht! Dat ook nog eens. Wat hebben we het mooi soms, niet?!

vrijdag
Ik sta nu al vlak bij het dorpje waar ik een volle vracht citroen concentraat moet gaan laden. Alleen is het precieze adres niet echt helemaal duidelijk geworden… Ik heb 3 mogelijke namen die het bedrijf zou kunnen hebben, en ook niet echt een straatnaam. (ja, het is hier iets minder georganiseerd dan bij ons…) Op kantoor zijn ze daarom gister alvast een beetje gaan zoeken op het wereldwijde internet. Hier hebben ze wel het één en ander gevonden, en ze hebben me uitgelegd waar het bedrijf dan ongeveer moet zitten. Dat scheelt alweer.

Alleen als ik hier dan heen rijdt… Nou… laten we zeggen, er staan inderdaad wel citroen bomen, en sinaasappel bomen!! Hier langs dit zandpad… Maar een bedrijf is hier in de wijde omtrek niet te ontdekken! Haha. Dan toch maar eens even een beetje rondvragen. De 1e uitleg die ik krijg, geeft me niet echt heel veel vertrouwen… Ik vraag het voor de zekerheid dus nog maar eens aan iemand anders. En deze stuurt me idd een heel andere kant op! Dat wordt lachen dus. Maar driemaal is scheepsrecht, dus een stukje verderop vraag ik het nog maar eens. Alleen wordt dit de 3e richting die ik opgestuurd wordt!! Dat schiet op… Een eindje verder nog maar eens vragen dus; en ja! Nou lijken we ergens te komen. Deze 4e man verteld me precies hetzelfde verhaal, als de 2e. Het is in de verste verte niet in de buurt van de plek, die ze op kantoor hebben gevonden, maar laat ik hier toch maar eens op af gaan.

En jawel, ik kom nu idd bij een bedrijf terecht waar een naam op te ontdekken is, die ik ook in mijn rijtje met namen heb staan. Dat is iig al iets. En als ik het hier even vraag, dan weten ze idd ook iets van mijn vrachtje. Dat gaat helemaal goed komen dus. Alleen staat er nog ’n Siciliaan voor me, die eerst geladen moet worden. Effe wachten dus. Het zijn qua gewicht altijd dikke vrachten, zo’n vrachtje concentraat. En nou zijn de Italianen nooit echt benauwd met hun gewichten, maar ik sta hier met verbazing te kijken, wat voor loei en loeizware vracht er hier in gaat!! Gewoon het meeste 2-hoog.. En dan de wonderbaarlijke verdeling van het gewicht van deze beste man nog… Alles gaat voorin, en achterop dan de laatste pallets toch maar gewoon 1-hoog.. Het is maar goed dat de beste man zijn motor heeft laten draaien, want anders komt de luchtvering van de trekker volgens mij nooit van z’n leven meer omhoog!!

Internationaal zijn de regels toch allemaal wat strenger, en ik krijg er toch een redelijk ‘normaal’ vrachtje in. Gewoon alles op de vloer dus. Ik sta hier trouwens midden in het decor van een Italiaanse maffia film. Alles gebeurd onder toeziend ook van de handelaar. Die staat hier (2 man sterk), beiden al op leeftijd, in 3-delig pak, compleet met zonnebril en gleufhoed bij mij achter de trailer. En na het laden komt het koffertje op tafel, en daar komen mijn papieren uit. Om 11.30 heb ik hem dan weer helemaal startklaar.

En dan ga ik maar eens proberen het zuiden hier uit te komen. Ik overleg eerst maar eens even met Emmeloord wat de bedoeling is. Ik moet lossen in Rotterdam, maar moet ik het weekend in Italië blijven staan, of moet ik gewoon lekker doorhobbelen, en maandag lossen?? En de boodschap is duidelijk; gas erop, en die kant op! Mooi zo!

Omdat ik toch een beetje te zwaar ben voor Oostenrijk, en omdat ik het sowieso niet ga redden, om morgen voor 15.00 (als het weekendrijverbod in Oostenrijk ingaat) Oostenrijk door te zijn, heb ik ze de laatste trein Brenner – Wörgl voor me laten boeken. Deze gaat morgenmiddag om 16.45… Ik heb nog wel wat te doen dus!!

En om zo strak mogelijk te gaan, rijd ik na het laden strak 2 keer 4.5 uur. En om 21.30 zet ik hem op de parking bij Bruno, op Orte. Gauw een lekker hapje eten, en op tijd m’n mandje in!

zaterdag
Het is zaterdagmorgen, en ik sta hier nog op Orte (net boven Rome). Het is vandaag 5 December, en 1 ding is zeker… Thuis ben ik vanavond iig niet! En de Sint zal dus gerust aan mijn deur voorbij trekken, maar wil ik de laatste trein door Oostenrijk vandaag gaan halen, en niet het weekend in Italië blijven hangen, dan moet ik eigenlijk vanmorgen om 5.00 toch wel weer gas gaan geven, hier van Orte af. En dus loopt het wekkertje om 4.30 alweer af.

Om 5.00 het gas erop, en het schiet zo ’s morgens vroeg lekker op! Maar als de ochtend eenmaal ’n beetje aanbreekt wordt het druk op de weg. Erg druk op de weg! Het is komende dinsdag ( 8 december) ‘Maria onbevlekte ontvangenis’ een feestdag in Italië. En ik bedenk me nu, gezien alle drukte, dat bijna alle Italianen er een lang weekend van maken. En ze zoeken allemaal dit weekend de sneeuw op! En laat dat nou net op mijn route liggen… Dat kunnen we er ook nog wel bij hebben!!

Zo lang het nog doorloopt blijf ik dus maar zo lang mogelijk rijden. Na strak 4 uur en 30 minuten rijden, zet ik hem dan tussen Reggiolo en Pegognaga op een inhammetje langs de snelweg aan de kant. Precies 45 minuten pauze erop, en weer verder. En dan begint het voor Verona al. Het is niets anders dan file, file, file. In 1 stoet gaat het vanaf Verona richting de Brenner. Dat gaat nog spannend worden met de trein…

Maar gelukkig begint het na Bolzano toch weer een klein beetje te lopen. En uiteindelijk sta ik tegen 16.00 boven aan de Brenner. Nog net op tijd! Ik ga me aanmelden, en m’n ticket halen, en dan mag ik richting de parking bij de trein. Ik sluit aan, en om 16.45 begint idd het laden van de trein. Alleen… vlak voor mijn neus is het gebeurd.. Ik moet blijven staan, trein vol… Dat ga je niet menen hè! Ik loop toch ff naar het personeel hier toe, want dat gaan we toch niet meemaken, dat ik hier blijf staan. Ik laat hem mijn fax en ticket zien, dat ik toch echt netjes van tevoren een boeking had, en ik keurig mijn ticket heb…

Maar dan blijkt het hier inderdaad toch ook niet veel te verschillen van de spoorwegen bij ons in Nederland. ‘Ja, zegt hij, jij hebt idd een boeking, maar dat is voor de 16.45 trein…’ Ik zeg ja, en het is nu toch al tegen 17.00?? ‘Ja, dat wel, maar dit is nog de 15.45 trein… De 16.45 trein komt nog.’ Natuurlijk!

En inderdaad, tegen 18.00 rijd ik dan toch de 16.45 (en de laatste..) trein op. Goed 1.5 uur hobbelen en stuiteren. Want het blijft toch ’n drama hoor… het was niks, is niks, en wordt ook nooit wat, zo’n trein. Bah, maar goed, het komt vandaag nou eenmaal zo uit, en het scheelt me in dit geval toch ’n heleboel! En om 19.45 in Wörgl, gauw dat pokke ding maar weer af, en weer vaste grond onder het rubber!

Even tanken op Kufstein, en dan Duitsland in. Om 21.00 zet ik hem op Reischenhart aan de kant, en ga ik eerst maar eens culinair genieten bij de Griek! Blij dat het toch allemaal nog gelukt is. Dat had ook heel anders kunnen aflopen, met die drukte vandaag…

zondag
Zondagmorgen, dus de dag eens even lekker rustig beginnen. Even wassen, een bakje koffie zetten, en dan ga ik om 8.30 maar eens aan de gang. Alleen is het niet echt van lange duur… Op de ring van München komt er ineens een bordeaux rode BMW voor me rijden. Das vast niet veel goeds bedenk ik me. En inderdaad klapt er vanuit de hoedenplank een bordje omhoog, en in mijn beste Duits, begrijp ik dat ik moet volgen. De eerste parkeerplaats gaan we aan de kant, en komen er twee geüniformeerde heren aan m’n deur. Deze heren zijn natuurlijk ook maar gewoon hun werk aan het doen hier op de zondagmorgen, dus ik zet even netjes de motor uit, en sta ze netjes te woord. Ze willen even een kleine controle uitvoeren. Nou, dat mag natuurlijk altijd. Alle papieren kan ik netjes laten zien, en alles is netjes voor elkaar. Alleen is hij niet heel erg blij met mijn vrachtje diepvriesconcentraat.

Hij wil nog even achterin kijken, en als de vrieskou hem dan tegemoet komt, vind hij mijn citroentjes niet echt heel erg bederfelijk meer. Hier gaat hij toch voor schrijven, en hij wil dan ook gelijk maar even 28 schijven zien. Ik geef hem alles netjes, en moet dan maar even afwachten. Na 10 minuten roept hij me. Vanwege mijn vrachtje diepvries gaat het me toch €95 kosten. Ik pruttel nog een beetje dat dat wel een boel geld is, maar ja er valt weinig aan te doen. Mijn schijven waren daarentegen uiteraard wel keurig netjes, dus ik krijg een keurig stempeltje op mijn laatste schijf.

Ik betaal de bekeuring, en krijg dan te horen dat ik naar de eerste pomp mag rijden (ik sta hier op een kale parkeerplaats met nog niet eens een wc) en dat ik dan tot vanavond 22.00 moet wachten voor ik verder mag. Ik vraag hem nog even welke pomp de 1e is die ik tegenkom. Als hij mij dan antwoord dat dat Fürholzen is, zegt hij er ook gelijk al achteraan; ‘oh, ik hoop wel dat je daar nog ’n plekje kan vinden, want dat is een klein pompje, en ze zijn er wat aan het bouwen en zo..’ Nou ja, dat hoop ik dan ook maar.

Ik stop bij het betreffende pompje. Ik zet even een bakje koffie, en als ik de situatie dan even goed bekijk… Nou, dan vind ik niet dat hier echt ’n goed plekje is. Ik zal dus toch maar even verder kijken. En wat wil het nou… Vind ik pas ’s avonds om 21.15 bij de Goudreinet op Kesteren (Holland) een plekje. Tja, overal ’n boel drukte hè…

maandag
Ik maak netjes mijn 11 uurtjes, en om 8.15 trap ik hem weer aan. Om 10.00 sta ik dan in Rotterdam. Het is even een beetje druk hier, maar ik mag hem er op een gegeven moment toch voorzetten, en om 11.15 heb ik hem ook weer leeg ook.

Als ik dan even met Emmeloord bel, vinden ze dat het mooi gelopen is. En omdat het morgen de feestdag is in Italië, staat er voor vandaag eerst nog niks op de planning. En mag ik dus richting huis komen.

Begin van de middag tank ik hem dan netjes af, koppel ik hem even om. En dan gaat hij in de hoek. En ga ik even lekker naar huis! Morgenochtend kan ik met een huif weer gaan laden voor Italië. Een volle bak voor 1 adresje Noord Italië. Niet verkeerd dus.