Week 26 – met 6 klantjes van Parma tot onder Lecce

zondag
Vrijdagavond de koets al volgezet op Urk, dus vanmorgen kan er weer vertrokken worden. Gisteravond een verjaardag gehad, en daarna moest er natuurlijk ook nog ‘even’ in de kroeg gekeken worden… Maar goed, ik heb vandaag het eerste stukje ‘mentale steun’. Ik heb het 1e stukje gezelschap van mijn logé van gisteravond, die mee rijdt tot aan Zevenaar, en die ik daar afzet. Maar daarna sta ik er dan toch weer alleen voor.

Maar gelukkig niet zo heel lang. Collega Frank heeft vanmorgen in de achterhoek nog wat bijgeladen, en die staat verderop in Duitsland op mij te wachten. Tussen de middag pik ik Frank daar op, en dan gaan we samen verder. Zo achter elkaar aan tuffend, en een beetje kletsend schiet de dag aardig op. We maken begin van de middag 1 keer 3 kwartier bij de Spessart, en gaan dan in 1 ruk naar Eching, waar we om 20.00 bij de Griek aan tafel schuiven.

maandag
Frank heeft al een paar klanten te lossen vandaag, dus die is op tijd alweer weg. Mijn 1e 2 klantjes zitten bij Parma. De 1e wil ik er vandaag uithebben, maar de 2e lost alleen ’s morgens vroeg, dus dat wordt toch niets vandaag. Vandaag 1 adresje op het programma dus, dat moet niet zo’n probleem zijn, en ik zet vannacht dus gelijk mijn 1e 11 uurtjes rust maar vast op de schijf.

Om 7.00 draai ik de Duitse autobahn weer op. München voorbij, de Irschenberg over, en dan Oostenrijk in. Op Kufstein even aftanken, en dan via Innsbruck richting Brenner. En dan ligt Italië weer aan mijn voeten. De Brenner naar beneden, en dan verwissel ik de Alpen weer voor de Dolomieten. Prachtig hier tussen de bergen.

Bij Trento ga ik tussen de middag eerst maar eens een uurtje aan de kant. Even lekker onder de douche door (die hier altijd perfect in orde zijn!) een espresso aan de bar, een broodje, en maar weer verder. Bij Campogalliano maak ik bij de pomp ook nog even een kwartiertje pauze, en dan ben ik om 16.15 in Parma. Hier gaat er 1 pallet koelgoed uit bij een transportbedrijf.

En dan is de verplichting voor vandaag alweer vervuld. Het liefste had ik de volgende klant er ook nog even uitgegooid natuurlijk, maar die lossen echt alleen maar van 7.00 tot 10.00. Dus daar sta ik voor morgenochtend aangemeld. Nu eerst maar even langs de supermarkt dan. Even provianderen en dan sta ik om 18.30 bij het restaurantje tussen Parma en Fidenza.

dinsdag
Vandaag maar op tijd richting de enorme koelhuizen hier vlakbij Parma. Tegen 7-en meld ik mij netjes aan op kantoor, alles klopt, ik sta keurig op papier. Even wachten bij de auto dus, en dan wordt ik wel geroepen. Dit gaat ook allemaal mooi vlot. Tegen de ramp aan, pallets eruit, de papieren weer ophalen op kantoor, en dan draai ik om 8.00 hier ook alweer de poort uit.

En dan nu; op richting de Adriatische kust. Mijn volgende klant zit tussen Ancona en Pescara, bij Ascoli Piceno. Eind van de ochtend maak ik de verplichte 3 kwartier rust bij een pomp bij Pesaro. En dan ben ik net na de middag bij de klant bij Ascoli. Alleen hebben ze hier een redelijk lange middagpauze… Nog even wachten dus. Maar om 15.30 staan mijn pallets diepvries hier dan ook in de vriescel.

Onderweg nog even een bakkie bij Pescara, en dan weer verder naar beneden. Het is maar raar weer hier. Ik heb al even een paar hele heftige regenbuien gehad! En daarna is de lucht dan ook iedere keer weer gelijk strak blauw, en warm. Maar er valt pittig wat water naar beneden. Voor vanavond heb ik het restaurant tussen Termoli en Foggia in de planning. En om 18.30 draai ik daar dan de parking op.

Ik zit nog even in de auto, om de administratie en de papieren e.d. bij te werken als ik een Hollandse plantenboer uit het westland over de doorgaande weg voorbij zie rijden. Hij ziet mij ook staan, en ik zie dat hij flink in de ankers gaat. En dat hij vervolgens even verderop draait, en weer terugkomt. En vervolgens ook de parking opkomt. 'Goeienavond!' Ja, goedenavond. 'Kun je hier goed eten??' Ja, hier kan je hartstikke goed eten! 'Nou, mooi. Dan blijf ik hier ook mooi staan! Ja, want ik zag je namelijk staan, dus ik ben maar ff gedraaid en terug gekomen.' Ja ja, ik zag het. En zo wordt het nog wel een gezellige avond ook.

woensdag
Maar vandaag weer vroeg dag. Voor 5-en sta ik alweer naast de auto. Het 1e klantje voor vandaag begint al op tijd, en ik wil er ook op tijd staan. Vanaf het restaurant kachel ik mooi binnendoor richting Foggia. Het dorpje waar ik moet lossen, ligt vanaf Foggia net een klein stukje het binnenland in. En op de kaart zie ik er een keurig mooie weg recht op af lopen. Maar als ik daar eenmaal ingeslagen ben, krijg ik na een kilometertje al een bord, dat er verderop werkzaamheden zijn. En nog later krijg ik een bord dat de weg dicht zit door werkzaamheden… Nou, geven ze dat wel eens vaker aan, maar meestal kan je er dan wel gewoon langs, dan is het meestal om het verkeer wat af te schrikken, zodat het wat rustiger wordt. Maar hoe verder ik kom, hoe meer borden ik tegenkom, en op een gegeven moment ligt er al een grote bult grond midden op de weg, om te laten zien dat het toch echt afgesloten is… Maar ja, op zo’n smalle weg, zonder zijwegen kan ik natuurlijk met mijn hele span nooit draaien… Dus toch maar gewoon door, er zit weinig anders op. Waarom zetten ze dat bord dan ook niet aan het begin van de weg!! Voordat je erin draait… Gloeiende, gloeiende… Pokke Italianen.

Maar dan kom ik een zandkipper tegen, ah er komt dus iig nog wel iemand van die kant af. Deze man zal wel uit de werkzaamheden komen. Eerst maar eens even knipperen en gebaren, dan kan ik hem wel eens ff vragen of dit allemaal goed gaat komen. Als de man stopt zit hij eerst al een met grote verbazing naar mijn hele span te kijken… ‘wat doe jij nou hier??’ Nou, ik wilde eigenlijk naar dat dorpje hier een paar kilometer verderop… ‘ja, maar er zijn hier werkzaamheden, de weg zit dicht…’ Goh, dat meen je niet… Ja, zo ver was ik al Mario! Maarre, ik kan ook niet echt meer draaien hier hè… Dus dat is ook geen optie. Ligt de weg er echt helemaal uit, of kan ik er wel een beetje langs?? ‘Nou, de weg ligt er wel echt uit, maar in principe is het wel mogelijk om er langs te komen…’ Kijk, dat wilde ik even horen! Nou, schept de bedenkelijke blik van de Italiaan nog niet helemaal alle vertrouwen, maar ik ga maar verder.

En hoe verder ik kom, hoe meer ‘werkverkeer’ ik tegenkom, en ze zitten me allemaal met de mond wagenwijd open aan te kijken! Haha, ja ik kom hier ook niet helemaal voor m’n lol heren! En inderdaad het blijkt dat de weg er echt letterlijk uit ligt. Het is even een mooi eindje ‘dakar rijden’ Maar het belangrijkste is; het gaat! Dan heb ik op een gegeven moment nog een stukje dat er net allemaal grote keien langs de kant zijn gestort, maar als de grote bulldozer hier even een klein stukje aan de kant gaat voor mij, gaat het hier precies langs! En heb ik zelfs nog zeker 2 cm aan beide kanten over!! Pfff… Dat scheelt alweer, want een kilometer of 15 achteruit terug rijden lag niet echt in de planning vandaag. Maar ik ben er langs!

Nog even het klantje proberen te vinden, en dan ben ik mijn palletje koelgoed ook binnen een kwartier weer kwijt, en kan ik om 7.00 weer verder richting het zuiden. Maar laat ik dan nu toch maar gewoon de omweg over de grote weg rijden!

De volgende klant zit bij Matera. Een bekende. Alleen nog wel ff een aardig stukje sturen vanaf hier. Eerst via Foggia naar Bari, en dan bij Bari het binnenland in. Tegen 10-en sta ik dan bij de klant bij Matera voor het hek. Ik moet even wachten want er heeft net een auto gelost, dus ze moeten de boel eerst even opbergen de vriescel in. Maar dan mag ik ervoor, en ben ik mijn paar pallets diepvries ook zo kwijt. Ik maak hier gelijk maar even mijn 3 kwartier vol, dan hoef ik verder onderweg ook niet meer te stoppen om pauze te maken.

Vanaf Matera is het dan eerst binnendoor weer richting Taranto.

En dan via Taranto en dan Brindisi, waar ik weer langs de Adriatische kust kom te rijden, en dan helemaal naar beneden afzakken in de hak van de laars. Om Lecce heen, en dan nog een klein stukje verder naar het zuiden, en dan houdt de wereld ook zowat op hier. En je zou zeggen; hoe verder naar het zuiden, hoe mooier het weer wordt… Maar op de rondweg van Lecce zie ik de donkere lucht in de verte al hangen… Dit beloofd weinig goeds! En eenmaal Lecce voorbij, begint het me toch te regenen!! Echt gigantisch. Echt van die tropische buien. En het is ook in 1 keer overal 1 groot waterballet hier.

Eenmaal bij het juiste dorpje aangekomen, moet ik nog even zoeken naar de klant, en dat is niet echt ideaal met dit weer. Het komt met bakken uit de lucht, en je ziet geen hand voor ogen. Na wat in de rondte gereden te hebben op het industrieterrein begint het er op te lijken dat de klant hier niet echt zit. Dan moet ik het toch maar eens ff gaan vragen… Maar ja, met dit weer… Maar goed, wat moet dat moet! En na een dapper sprintje (ik denk haast een nieuw wereldrecord…) sta ik bij een autogarage binnen. En ja, hier is wel iemand die weet waar dat is. Maar het blijkt een beetje lastig om er te komen. Er is eigenlijk maar 1 manier waarop je er met zo’n grote auto kan komen verteld de man, en dat is helemaal door het centrum van het stadje. Maar geen probleem, hij rijdt wel even voor me uit! Kijk, dat is nog eens uitstekende service.

En door een laag water van een centimeter of 30 rijd ik achter hem aan. Het water spuit naast de auto wel een meter of 3 omhoog. Dat is hier, het regent hier niet veel, en als het dan eenmaal regent, en zeker als het zo tekeer gaat als nu, dan kan het water nergens heen, dus heb je gelijk allemaal overstromingen! Maar goed, na wat geslinger en gestuur door het dorp heen bereiken we uiteindelijk het loodsje van de klant waar ik moet lossen. De beste man wordt vriendelijk bedankt, en de man gaat weer terug naar zijn garage. Tja, en nu moet ik de auto uit… Eerst de paraplu er maar een bij zoeken! Gelukkig heb ik de korte broek aan, ik zoek mijn douche slippers er maar eens bij, en dan gaat het (tot halverwege mijn onderbenen!!) maar badend door het water naar de klant toe. Ze blijken alleen nog middagpauze te hebben.

Als de middagpauze dan afgelopen is, is het gelukkig ook net weer droog geworden, en in kolkende massa’s stroomt al het water weer bergafwaarts de straat uit. En is het haast net of er niets gebeurd is! Ik mag achteruit vanaf de straat de poort in, en de loods in. Het is een behoorlijk steile inrit, maar het gaat allemaal precies zonder schade. En dan gaan de laatste pallets diepvries eruit, en heb ik hem om 15.15 weer leeg!!

En de boordcomputer laat weten dat ik kan beginnen met terugladen bij Benevento, van Bari even weer een eind richting Napels. Dat wordt dus morgenochtend. Dan zet ik eerst mijn zinnen voor vanavond maar op het Hotel op Cerignola!! Vol gas die kant maar op dus. Want het is nog een mooi eindje sturen, hier helemaal onder de hak uit. Maar Lecce voorbij, breekt ook gelijk het zonnetje weer door, en is het direct weer heerlijk weer. Zo mooi via Brindisi naar Bari langs de Adriatische kust sturend ben ik de overstromingen en al het water ook snel weer vergeten. En uiteindelijk draai ik om 19.00 het terrein op bij het Hotel in Cerignola. Mijn grote vriend Pistolen Paultje (de bewaker) staat al te lachen. Even een handje, een praatje, en een belangstellende vraag van mij over hoe hij aan zijn blauwe oog komt… En dan mag ik hem mooi vooraan langs het hek zetten. En dan vind ik het weer mooi voor vandaag! Aan de bar krijg ik de sleutel van een kamer boven in het Hotel, en daar ga ik dan even lekker fris onder de douche door. Daarna even een lekker borreltje aan de bar, en dan schuif ik aan tafel.

donderdag
’s Morgens even binnen wassen, een bakje cappuccino aan de bar, en dan rijd ik tegen 7-en weer van de parking af. Bij Benevento moet ik een groot aggregaat gaan laden. Als ik de afmetingen zo zie, dan vraag ik me af, of dat allemaal goed gaat komen in een koeler. Maar volgens de opdrachtgever moet dat allemaal geen probleem zijn. Om 8.15 heb ik heb bedrijf gevonden. Mijn aggregaat is alleen nog niet helemaal klaar, dus ik moet ff wachten. Ik kijk al ff wat rond, maar ik kan nog niet echt een ramp ontdekken waar is straks tegenaan kan staan om te gaan laden… Maar het zal wel. Ik wacht het nog maar even rustig af. Als ze dan uiteindelijk bij me komen met ‘mijn’ aggregaat, blijkt dus inderdaad dat ze hem zo achterin willen zetten. Als ik dan de heren uitleg, dat ik hem toch eigenlijk wel helemaal voorin moet hebben, omdat ik natuurlijk nog meer moet gaan laden, gaan ze wel even een pompkar halen zeggen ze. Nou ben ik heel benieuwd hoe ze dat precies gedacht hadden met dit apparaat van 3 meter, maar ik wacht het wel af. Als de pompkar dan achterin staat blijkt dus inderdaad dat dat niet helemaal gaat werken…

Ik begin al een beetje te vrezen voor aardig wat gemartel hier. Maar deze Italianen zijn op zich niet zo heel moeilijk. (is uniek!) Hij zegt wacht maar ff. En er wordt gewoon nog een grotere heftruck bijgehaald, waarmee het kleine heftruckje gewoon compleet achterin wordt getild!! Haha, niks geen probleem! En zo krijgen we het aggregaat wel tegen het kopschot, het heftruckje wordt er zo weer uitgepakt. En tja, wie heeft er zo ook een ramp nodig! Probleem weer opgelost, en om 10.00 rijd ik hier dan weer weg.

Ik kan nu een vrachtje pasta gaan laden bij Pescara in de binnenwereld. Via een prachtige route door de binnenlanden, via Benevento, Campobasso gaat het langs een groot stuwmeer naar Termoli, waar ik weer langs de Adriatische kust kom te rijden. Dan halverwege Vasto en Pescara de binnenwereld in slingeren naar de grote pastafabriek. Nog even een bakkie hier binnendoor bij een barretje.

En dan meld ik mij om 14.00 aan bij de pastafabriek. 18 pallets pasta voor de Albert Heyn, wilde ik graag hebben. Alleen moet ik dan toch eerst nog even wachten. Gelukkig valt het mee, en word ik toch nog vrij snel geroepen. De 18 pallets erin, nog even wachten op de papieren, en dan is het toch alweer 15.30 voordat ik hier weg rijd.. Toch voor het mooie alweer wat aan de late kant. Ik heb namelijk al even contact gehad met collega amigo Bert en wij willen eigenlijk vanavond samen een hapje eten… Het is nu eerst nog een heel geslinger binnendoor voor ik weer op de grote autostrada zit, maar dan gaat het gas er ook vol op!

En na een klein beetje creativiteit draai ik dan om 20.45 de parking op bij het restaurant bij Imola. Ik zat het me onderweg al even te bedenken, maar dat is op 4 weken na, toch alweer 2 jaar geleden dat ik bij dit restaurantje geweest ben. Normaal ben ik er niet zo goed in, om dat allemaal bij te houden, maar toevallig staat mij die week nog wel voor de geest, en weet ik ook zeker dat ik daarna niet meer bij dit restaurant geweest ben. Maar goed, nu staat amigo Bert hier al, en als ik de parking opdraai zie ik dat er ook nog een Noord Hollander staat. Iemand die we normaal alleen maar in Beverwijk treffen, maar nu dus ook zowaar eens hier in Imola! En met z’n 3-en wordt het nog een gezellige avond.

vrijdag
Nog even samen met Bert een bakkie aan de bar, en dan gaan we om 7.00 weer rijden. Ik heb nog 1 adresje te laden, tussen Bologna en Modena moet ik nog 7 pallets ophalen, en dan heb ik hem vol. Om 8.00 ben ik hier bij dit bedrijf, en om 8.30 rijd ik inclusief de pallets en de papieren alweer weg, dit gaat dus hartstikke mooi. Op naar Holland!

Onderweg in de Dolomieten maak ik tussen de bergen nog even een half uurtje pauze, en dan gaat het naar Vipiteno, waar ik met collega Hanzz heb afgesproken. Hier ga ik begin van de middag even onder de douche door, eten we een hapje, en dan verlaten we via de Brenner Italië weer. Onderweg in Duitsland maken we ook nog even een keer een verplichte pauze, en dan is het ’s avonds om 20.15 op Greding mooi geweest, en zetten we hem aan de kant. Als we hier het kroegje nog even inlopen, zitten er nog een paar bekenden ook. Samen even een biertje, en dan zoeken we de mandjes op.

zaterdag
En ook nu om 5.00 maar weer naast de auto. We willen een beetje op tijd thuis zijn, dus zodra de 9 uurtjes rust er op staan, geven we gelijk weer gas. Samen een beetje kletsend met Hanzz, sturen we op het gemakje het Duitse rijk door. We zijn mooi alle drukte voor, en schieten lekker op. Om 10.00 doen we even een ontbijtje in ‘het enge bos’, bij het kioskje, en dan schoppen we hem naar Emmeloord. Om 15.00 staan we dan bij de pomp. Aftanken, papieren invullen, auto in de hoek, en dan is het weekend! Mooi op tijd voor het dijkfeest!