Zaterdag?? Ja, het begint van de week al op zaterdag… Maar dat is ook grotendeels uit eigen belang. We hebben namelijk vanavond met een heel clubje een etentje en gezellige avond in Nijverdal. Hier had ik ook keurig de zaterdagavond vrij voor. Alleen; ‘we hadden er graag rekening mee gehouden, maar het is hartstikke druk, dus je zal zondagmorgen toch zelf moeten vertrekken…’ En aangezien ik het vermoeden heb dat het zaterdagavond best nog wel eens erg gezellig kan worden, en dat het nog wel eens laat kan gaan worden… Ben ik hier niet zo heel erg blij mee.
Maar nou hebben we toch nog een aardige oplossing gevonden. Ik mag de auto wel vast meenemen naar Nijverdal, en dan zondagmorgen vanuit Nijverdal vertrekken. Dat scheelt alweer wat. Zo hoef ik ’s nachts in ieder geval niet meer terug, en kan ik ook iets later vertrekken. Dus zo rijdt ik op zaterdagmiddag tegen een uur of 4 al uit Emmeloord weg. In Nijverdal is er naast een transporteur met bouwmaterialen een mooi plekje waar ik mijn auto kwijt kan. Onze gastheer van vanavond haalt me netjes op. En het wordt een zeer gezellige avond met een keurig tot in de puntjes verzorgd 20-gangen (of zo..?!) diner. (ergens na de 8e gang ben ik maar gestopt te tellen)zondag
En nadat ik weer keurig bij de auto afgezet ben, laat ik om 9.00 Nijverdal achter me. Na een
uurtje of 4 sturen ga ik dan tussen de middag eerst bij Limburg Lahn maar eens aan de kant voor een bakje koffie. Even m’n 3 kwartier pauze maken, en dan weer verder. Intussen heb ik van collega Frank (die een uurtje voor me zit) begrepen dat het allemaal voor geen meter loopt op de 3, en dat er een aardig dikke file staat. Ook op de radio zijn de berichten allemaal niet zo goed. Ik besluit dus maar, om vlak voor Frankfurt de 67 op te schieten naar beneden toe, en dan via de 6 weer richting de 9 te rijden. Het is wel iets langer, maar hier rijdt het tenminste door vandaag, en zo ontloop ik de file’s op de 3 mooi. Eind van de dag maak ik op de parking vlakbij Hilpoltstein nog even een keer pauze, en dan bereik ik om 20.30 de Griek op Eching. Geen gezelschap vanavond, ik ben vandaag de enige van de firma hier. Maar daar smaakt het eten niet minder om, en dan duik ik mooi op tijd m’n mandje in!maandag
Om 6.00 even wassen, en dan gaan we weer gas geven. De bedoeling voor vandaag is om mijn 1e klant er uit te gooien. Mijn 2e adres is een Italiaanse supermarkt keten bij Venetië, en die lossen alleen ’s morgens maar, dus daar wil ik dinsdagmorgen dan 1e werk staan. Het adres dat ik vandaag wil lossen ligt tussen Pordenone en Treviso. Ik ga dus mooi over de Tauern op. Niet verkeerd. Dit is ook altijd een mooie route, en dan hoef ik in ieder geval alweer niet door Tirol!! ;-)
Het loopt lekker door hier tussen de bergen door, en het is mooi rustig op de weg, totdat… Bij de betaling bij de Tauerntunnel is het mis… Hier raken de toeristen gelijk allemaal weer in paniek, en staat er gelijk wat file. De hele route geen kip op de weg, en toch staat er hier voor de betaling zo ineens 2 km file. Gelukkig weet ik dat het meest rechtse poortje voor het vrachtverkeer is, en alleen voor het vrachtverkeer. Dus ik hoef maar even een klein stukje aan te sluiten, en kan er dan mooi rechts voorbij, en in 1 streep doorrijden tot aan de betaling. Zo valt het voor mij mee.
In 4 uurtjes rijd ik naar de pomp ‘Feistritz’ toe. Hier maak ik op het gemakje even 3 kwartier pauze. Even een bakje koffie zetten, een broodje smeren, en dan weer verder. Tegen 12-en gooi ik vlak voor de Italiaanse grens op Arnoldstein de tanks nog even vol, en dan duik ik het Italiaanse land in. Voorbij Udine ga ik dan ook nog even een keer aan de kant voor een espressootje.
Dan het laatste stukje binnendoor, en dan sta ik om 15.30 op mijn 1e losadres. Ik heb net even een auto voor me, dus ik moet eerst eventjes wachten. Gelukkig gaat het hier altijd mooi vlot, en ik mag er ook al snel voor. De eerste 5 pallets diepvries eruit, en dan zijn we hier alweer klaar. Ik weet dat ze hier bij dit bedrijf ook een douche hebben, dus ik maak gelijk maar even gebruik van de gelegenheid om onder de douche
door te wandelen. Even lekker afkoelen, want het is warm vandaag… Erg warm!Mijn volgende losadres (morgenochtend) zit bij Venetië, dus het wordt weer tijd om te kijken bij welk restaurant ik neerstrijk vanavond! Het restaurant bij ‘het monument’ zou vandaag wel goed uitkomen, alleen ik weet dat dat restaurant op maandag altijd gesloten is… Dat gaat hem niet worden dus. Nou weet ik ook nog een heel goed en gezellig restaurantje wat dichter bij Meolo net voor Venetië. Hier ben ik een aantal jaren geleden eens geweest, en dit was echt een mooi tentje. En als ik even binnendoor schiet, dan ligt dat vandaag mooi op de route. Dat gaat hem maar worden dus. En zo sta ik tegen 18.00 bij Trattoria alla Fossetta op de parking. Een verkoelend drankje op het terras, en dan ga ik heerlijk buiten in de prachtige en gezellige tuin zitten eten.
dinsdag
Vandaag een drukke dag! Ik heb namelijk nog 2 klantjes hier rond Venetië, dan heb ik een paar klantjes langs de Adriatische kust,
en dan nog een rondje Napels. En ik wil eigenlijk vandaag alles aan deze kant eruit hebben, zodat ik over kan steken richting Napels. Maar dan moet het goed lopen… Ik ga in ieder geval op tijd rijden. Mijn 1e adresje voor vandaag is een grote Italiaanse supermarkt keten, en dan zijn over het algemeen niet de beste adresjes om te komen. Bij het grote distributiecentrum hebben ze de wereld aan deuren, maar er is maar 1 deur voor de ‘diepvriesafdeling’. Gelukkig weet ik welke deur dat is, dus daar zet ik hem gelijk vast 
voor, dan ben ik in ieder geval de 1e auto, als ze om 7.00 beginnen! En dan is het allemaal niet zo’n probleem hier, en zo ben ik om 7.30 mijn 5 pallets alweer kwijt.
Nu op naar de andere (zuid) kant van Venetië. Sinds ze hier de nieuwe grote rondweg helemaal om Venetië hebben aangelegd, valt er hier eindelijk een klein beetje normaal te rijden, en is het niet alleen maar file en drukte. Om 8.30 heb ik in een klein dorpje zuidelijk van Venetië het fabriekje/bakkerij gevonden. Hier bij deze echte Italiaanse ‘pasticceria’ waar ze heerlijke Italiaanse gebakjes en lekkernijen maken, moet ik 2 pallets met retourgoed vanuit België lossen. Ook dit is in een half uurtje gebeurd.En dan kan ik verder richting het zuiden afzakken langs de Adriatische kust. En dan komt even het lastige van vandaag… Het is nou vanmorgen allemaal hartstikke mooi gelopen, en zit mijn volgende klant bij Ancona. Alleen deze klant heeft een aardig lange middagpauze… Ze hebben hier pauze van 12.00 tot 15.00. En aangezien ik hier op z’n vroegst om 13.30 kan zijn, los ik hier pas om 15.00. En dan zit mijn volgende klant bij Pescara in de binnenwereld. Zeker nog wel 2 uur rijden vanaf de klant bij Ancona. En die wil ik eigenlijk nog wel kwijtraken vandaag! Dat gaat dus nog even spannend worden vanmiddag. Aangezien ik wel regelmatig bij deze laatste klant (bij Pescara) kom om te lossen, en dit verder wel vriendelijke mensen zijn, heb ik goede hoop… Maar ik laat in ieder geval vanmorgen al wel vast bellen met hem, dat hij er in ieder geval een beetje op voorbereid is, dat ik eind van de dag nog kom, en dat hij dus niet verrast is.
Omdat ik bij Ancona bij die klant dus toch moet wachten straks, heb ik ook wel even tijd om onderweg nog mooi op het gemak even een espressootje te doen aan de bar. Even een klein half uurtje, want dan wil ik toch wel naar de klant toe. Dan sta ik er i.i.g. maar, want ik wil gelijk om 15.00 als eerste lossen, en kan het eigenlijk vandaag niet hebben om dan nog een auto voor me te hebben. Dan loopt mijn hele plan mis. Tegen 14.00 rijd ik het terrein van de klant op. En er zijn gelukkig idd nog geen andere auto’s, dat komt alweer mooi uit. En achteraf maar goed ook dat ik er toch gelijk maar heen gereden ben, want tegen 15.00 komen er toch nog 2 auto’s het terrein op! Die had ik niet voor me moeten hebben!
Om 15.00 is het dan eerst nog even een discussie voeren met de mensen hier op kantoor… Want ze hebben hier ineens ook bedacht dat ze ’s middags niet meer willen lossen. Maar na een poosje praten, komen ze gelukkig tot de conclusie dat ze het toch maar moeten aanpakken, en mag ik toch achter naar het kleine krappe pleintje om hem voor de ramp te zetten. En rijd ik hier om 15.45 gelost weg.
En dan gaat het dus vol gas! Ik laat gelijk even bellen met de klant bij Pescara, en vertel dat ik er tegen 18.00 ben, en ik krijg te horen dat als ik dat haal, dat ze me nog lossen. Mooi!
Dat wilde ik even horen. Moet ik alleen zorgen dat ik het wel haal natuurlijk! Met de gang er flink in, moet dat lukken. Heel even heb ik nog een klein beetje file bij wat wegwerkzaamheden. Het laatste stuk binnendoor slingerend door de bergen de vaart er ook nog maar even goed in houden dus. En gelukkig is er een nieuwe brug klaar op dit stukje, dus dat scheelt alweer 1 dalletje waar ik niet door heen hoef te slingeren! En zo kom ik om 10 voor 6 met (bij wijze van spreken) gierende banden bij het kantoor van de goederenontvangst tot stilstand! Pfieuw.. Gehaald! De chef hier komt al lachend naar me toe, om de papieren in ontvangst te nemen. Hij kijkt lachend een keer op zijn horloge, en zegt; Keurig! De 3 pallets staan in no-time in het magazijn, en binnen een kwartier rijd ik hier weer weg!De druk er weer van af, nou kan ik in ieder geval vast oversteken naar de andere kant, en kan ik morgenochtend gewoon mooi op tijd beginnen met mijn rondje Napels. Maar ja, druk er af… Ik heb even contact gehad met collega Frank, die morgenochtend ook rond Napels aan het lossen is
, en we hebben eigenlijk afgesproken om vanavond gezellig samen te eten bij het restaurant op Cassino… Dat komt voor mij morgen wel perfect uit, als ik Cassino al haal vanavond, alleen is dat nog best een eindje sturen hier vanaf Pescara!Maar goed, het gas er nog even flink op dan maar, en dan ben ik toch om 21.00 bij het restaurant. Frank heeft deze week zijn zoontje Sem (5) weer mee. Ze zitten dus ook al te eten, als ik bij ze aanschuif buiten in de tuin op het terras. Ondanks dat ik al vaker met Sem heb zitten eten in Italië, en ‘cars’ heb zitten kijken… (zie week 8 dit jaar) Is Sem in het begin toch weer erg verlegen! Maar uiteindelijk komt het ook weer helemaal goed, en wordt het een gezellige avond.
woensdagOm 7.00 rijd ik weer van Cassino af, richting het Napolitaanse. Ik heb nog 4 adresjes te lossen. De eerste 3 liggen allemaal bij Caserta, en dan heb ik er nog 1 aan de andere kant van de Vesuvius. Om 8.30 zet ik hem bij de 1e klant bij Caserta tegen het dock. Het zijn allemaal bekende klanten, en allemaal vlotte klantjes. Om 9.00 zet ik hem bij de 2e tegen de ramp, en om 9.30 gaat er bij de 3e ook nog 1 pallet uit. Dit is mooi werken zo! Zo vliegen ze er rap achter elkaar uit! Hier is helemaal niets mis mee.
Nu is het eerst weer even een stukje rijden. De laatste klant zit aan de andere kant van de vulkaar de Vesuvius. Hier aan de voet van de Vesuvius moeten er nog 2 grote pallets met
diepvries vlees uit. Deze klant zit in een heel smal straatje. Vanuit het kleine dorpje moet je dan dit smalle straatje in. Alleen is dit bochtje iets over haaks, en dat gaat dus met een trailer niet vanaf de kant waar je vandaan komt. Je moet hier dus altijd eerst doorrijden verder het dorpje in, dan ergens zien te draaien, terug komen, en vanaf deze kant gaat het bochtje precies. Dan volg je dit pad een stukje, en kom je vanzelf bij de klant terecht. Om 10.30 sta ik hier op de stoep. Er moet even wat zin, volk en materieel opgescharreld worden, maar dan heb ik hem goed 11.00 toch al leeg! 4 klantjes gelost hier rond Napels, dat is best gelopen dus!Eerst maar eens even een belletje richting het logistieke centrum in Emmeloord dus. ‘Ja, ik ben leeg’, ‘eh, leeg? Nu al? Oh, eh..’ Er staan 2 teruglaadadressen voor mij op het programma. Ik moet sowieso weer oversteken naar de andere (Adriatische) kant. En dan kan ik een halve vracht pasta gaan laden in de binnenwereld tussen Vasto en Pescara, en dan staat er nog een halve vracht wijn bij Ancona de binnenwereld in. Helemaal niets mis mee op zich dus.
Alleen is de pasta waarschijnlijk morgen pas te laden… Maar ik mag het best proberen om vandaag nog te laden. Ik vertel de planning dat ik dat wel het liefste doe, dat ik het het liefste er vandaag nog even ingooi. Dat moet qua tijd op zich wel lukken, ik kan er vanmiddag voor 16.00 wel zijn. Ik krijg te horen dat ik het wel gewoon mag proberen dan. Maar ik vraag de planning toch maar even of ze er voor mij nog even achteraan willen bellen. Ik wil dit keer de gok toch maar niet gewoon nemen. Als het klaar is, ga ik er heen en gooi ik het er nog in, dat doe ik het liefste. Maar als het niet klaar is, wil ik dat eigenlijk van tevoren even weten, want dan deel ik m’n tijd even anders in, en heb ik om 16.00 met deze hitte nog niets bij die fabriek te zoeken.
Ik geef in ieder geval vast gas die kant op, en ga binnendoor oversteken naar Vasto toe. Dan hoor ik vanzelf wel wat de bedoeling is. Alleen ben ik maar binnendoor aan het sturen, en sturen… En laat de Italiaan (voor de verandering..) maar op zich wachten, en blijf ik maar in onzekerheid. En dan komt vlak voor Vasto dan toch het ‘uit onzekerheid verlossende’ telefoontje. ‘Nee, die vracht is echt morgenochtend pas te laden, vanmiddag hebben ze het nog niet klaar.’ Nou, op zich jammer maar ik ben blij dat ik weet waar ik aan toe ben, want het is namelijk warm… echt warm! En nou weet ik ‘toevallig’ hier bij Vasto een restaurantje, waar ik de auto kwijt kan, en waar ik met 300mtr lopen, midden op een prachtig stuk strand sta!!! Tja, en daar sta ik met dit weer dan toch liever dan in de binnenlanden!
En zo sta ik om 14.30 op de parking, gaat de zwembroek aan, de slippertjes aan, handdoekje om de nek, en 10 minuten later ligt Niels op het strand! Wat hebben we het mooi soms, niet?! Ja, met dit weer en op zo’n plaats is het dan niet eens zo heel erg als je eens wat tijd over hebt! Zo is het nog wel eens vol te houden. Als echte toerist stuur ik even een kaartje naar huis, een kaartje naar de zaak. Haal even een lekker ijsje in de strandtent hier, ga een eindje zwemmen in de Adriatische zee, en nestel me dan nog maar eens diep in een strandstoel! En na goed 3.5 uur lekker aan het bakken geweest te zijn, ga ik nog even lekker onder de douche door, en ben ik weer helemaal opgefrist!
Omdat ik, als ik morgen die 2 adressen geladen heb, nog zo ver mogelijk wil komen in m’n uren, rijd ik hier om goed 18.30 toch maar weer weg. De volgende keer kom ik hier ook wel weer eens eten, vandaag rijd ik dan toch nog maar even naar het restaurantje vlak voor de pasta fabriek toe. Dat scheelt me morgen toch alweer een kleine anderhalf uur rijtijd, die ik dus nu morgenavond weer verder kan komen. Om 20.00 sta ik bij het restaurantje hier in de binnenlanden. Wat ook beslist geen straf is hoor. Het is maar een klein tentje, maar het eten smaakt prima, en ook de bediening is prima in orde! ;-) Het is maar een klein rustig tentje, dus nog even wat aanspraak met de eigenaar, en dan is de dag weer aardig besteedt.
donderdag
’s Morgens ben ik alweer mooi vroeg wakker door het brandende zonnetje op de cabine. Op het gemakje er maar eens uit, even binnen wassen, en dan ga ik eerst maar eens rustig een poosje op het terrasje zitten, wakker worden met een grote cappuccino. En dan om 7.30 hobbel ik op het gemakje richting de pasta fabriek. Als ik me aangemeld heb, moet ik eerst nog even wachten, de laatste pallets moeten nog klaar gemaakt worden. Ik maak gelijk maar even gebruik van de gelegenheid om door het fabriekswinkeltje hier te gaan. Even mijn eigen boodschappen 
doen, en nog even in te slaan voor de diverse bestellingen die ik heb doorgekregen. En dan krijg ik uiteindelijk te horen dat ik naar boven mag, en aan de achterkant van de fabriek kan gaan laden. Alles is nu klaar, en dan zitten de 15 pallets met spaghetti, tagliatelle, penne, gnocchi etc. etc. er ook zo in. Beneden moet ik dan nog wel weer een tijdje wachten op de papieren, en tot ze mijn laatste bestellingen in het winkeltje klaar hebben J, en dan is het toch alweer 11.15 voordat ik hier weg rijd.
De halve vracht wijn (17 pallets) die ik nog moet laden, staan in de omgeving Ancona, tussen Jesi en Fabriano. Alweer een aardig stukje omhoog dus. Eenmaal uit de binnenwereld bij de pastafabriek weg geslingerd hobbel ik mooi langs de Adriatische kust ri. het noorden. Van de week op de heenweg, toen ik overstak, was het op het hele stuk tussen Pescara en Avezzano al allemaal politie en leger, nu bij Pescara is de hele snelweg richting Rome al afgesloten. Het is deze weeg G8 top in L’Aquila. Vandaar deze hele invasie. Ik heb er zelf gelukkig weinig last van.
Bij Ancona schiet ik er dan vanaf en ga binnendoor naar het dorpje waar ik de wijn moet laden. De fabriek is dan snel gevonden, om 15.00 rijd ik hier de dam op. Ik blijk helaas nog wel 2 auto’s voor me te hebben… Dus eerst maar weer in de wacht. Ik had van de week allemaal nog aardig goede hoop om een beet
je op tijd uit Italië weg te komen, wat me eigenlijk wel goed gepast had, met alle toeristen drukte, en rijverboden van het weekend weer, maar dat lijkt steeds minder te gaan lukken. In de brandende zon moet ik nog even 2 hele stapels lege europallets in mijn kist stapelen, en als ik dan aan de beurt ben, krijg ik uiteraard ook een 
gewone handpompkar achterin waar ik de zware pallets wijn naar binnen mag trekken. Als ik het er om 17.15 allemaal in heb zitten, ben ik dus ook al flink wat litertjes vocht kwijt! Wat nou, duur fitness abonnement?? Hier heb je portie sport en krachttraining helemaal voor niets! Maar gelukkig hebben ze hier ook een douche! Dus daar gaat Niels eerst maar eens even lekker onderdoor. Dan zijn intussen de papieren ook klaar, en stap ik weer fris achter het stuur, en kan het om 17.30 weer op huus an!
Intussen heb ik ook alweer contact gehad met collega Frank, en Sem natuurlijk. Zij zijn via Rome en Firenze ook alweer omhoog gekomen, en zijn eind van de middag nog wat adresjes aan het laden rond Modena. Ik heb even berekend dat ik in mijn uren vandaag nog ongeveer tot Modena kom, en dat ik van plan was om ‘t daar vanavond bij het restaurant op Modena sud maar voor gezien te houden. Dit past Frank en Sem eigenlijk ook wel, ze zullen er al wel wat eerder zijn dan ik, maar dan kunnen hun nog mooi even onder de douche door, en gaan we dan gezellig samen eten.
Als ik om goed 20.30 de parking op kom, zitten Frank en Sem gedoucht en wel in de auto, achter de dvd! Oh, Cars??? Nee, het is deze keer naast Cars, ook de hele week
al ‘brandweerman Sam’!! Als ik de auto geparkeerd heb, lopen we met zijn 3-en richting het restaurant. Aan de bar treffen we nog een Hollander, en samen doen we even een aperitiefje. Oma staat achter de bar, en oma vind het maar wat interessant; de kleine blonde Sem. Alleen vind Sem oma niet zo interessant! Volgens mij schrikken de lange haren op oma haar bovenlip en kin Sem toch wel een beetje af… Maar dat geeft niets Sem, want daar hebben we allemaal last van! En we gaan dus maar gauw aan tafel. Als Sem dan zijn spaghetti op heeft, heeft hij ook alweer lang genoeg stil gezeten. En nu moeten de 2 katten het ontgelden! Deze snorharen zijn toch iets minder afstotelijk dan die van oma denk… En nadat we Sem eerst een paar keer in tijgersluip over het terras hebben zien gaan, komt hij even later vol trots, de kat in zijn nekvel voor zich uithoudend… laten zien wat hij gevangen heeft! En dit blijkt zo’n leuk spelletje dat Sem dit het grootste deel van de avond volhoudt!
vrijdag
Om 7.30 gaan Frank en ik rijden. We hebben hem allebei vol, en kunnen op huus an. We zetten er ook gelijk maar vast strak 4.5 uur op. De povlakte over, de Dolomieten door, en de Alpen in. De Brenner omhoog, en dan hebben we het Italiaanse deel van deze week weer gehad. In strak 4.5 uur staan we boven aan de Brenner op Matrei. Was ik vanmorgen nog dapper in de korte broek begonnen, hier boven in de bergen is het aardig frisjes! We drinken een bak koffie, eten een soepje en gaan dan 3 kwartier weer verder.
Frank heeft onder andere tegeltjes geladen. En Oostenrijk (tenminste deelstaat Tirol…) heeft pas geleden ineens bedacht dat ze het transittransport van bepaalde goederen wel eens konden verbieden… En dat geldt dus o.a. voor tegeltjes. Dus sinds kort mag je als je tegeltjes geladen hebt, niet meer door Tirol heen rijden… ‘Maar dat kan toch zomaar niet???’ Nee, dat is ons idee ook, maar ja; Tirol hè… ‘Maar wat is daar dan het nut of de reden van???’ Ja, als je het weet mag je het zeggen… Voor ons ontbreekt ook iedere logica! Maar ja; Tirol hè… ‘Maar het is toch 1 Europa??? Dan kan je toch niet zomaar het vervoer van bepaalde goederen (bijv. tegels) verbieden??? Was niet 1 van de grondbeginselen van de EU; vrij verkeer van goederen???’ Ja, dat dachten wij ook altijd… Maar ja; Tirol hè… En schijnbaar vinden ze het in Brussel allemaal maar goed…
En dus gaan Frank en ik vandaag maar noodgedwongen via de ‘Bregenz route’ terug. En dat loopt het eerste stuk lekker door. We komen zonder problemen en vertragingen de Arlberg over. Maar dan vlak voor Bregenz begint het gedonder. Het wordt steeds drukker op de weg. Een hele horde toeristen, en de Oostenrijkers zelf nog. En dat kan de tunnel bij Bregenz niet aan. We verliezen hier sowieso al 1.5 uur alleen om de tunnel door te komen. Als we ons eindelijk door deze file heen geworsteld hebben gaan we eerst maar even tanken op Hörbranz. Intussen hebben we door die file ook alweer 4 rijuren op de klok staan… Eerst maar eens overleggen wat we nu het beste kunnen doen. We zijn er allebei al mooi flauw van, en binnen de uren kunnen we ook eigenlijk helemaal niets meer. De beslissing is dus snel gemaakt. We gaan Duitsland in, en dan gaan we naar de 1e de beste gelegenheid waar we een hapje eten kunnen krijgen; het autohof op Aichstetten dus.
Dit kunnen we nog net halen binnen de uren, en dan gooien we gauw de handdoek in de ring, en zien morgenochtend wel weer verder. Maar in Duitsland voor het 2baans stukje is het al net zo’n groot drama als in Oostenrijk! En weer klappen we gelijk in een dikke file. Wat een drama met al dat verkeer hier. Bah. Maar we hebben hier ook absoluut helemaal niets geen mogelijkheden. We staan al in de file, en we komen hier ook niets geen parking of wat dan ook meer tegen. De uren zitten erop, maar mogelijkheid om te stoppen is er nergens… We worstelen de file dus maar gewoon door, en dan is het uiteindelijk 18.30 voor we het autohof op Aichstetten (de 1e gelegenheid om te stoppen) oprijden.
En nou zijn we er ook allebei dikke zat van! Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen. We gaan eerst maar eens lekker onder de douche door. En dan maar een hapje eten en een potje bier!
zaterdag
En dan vandaag maar voor dag en dauw op pad. We willen mooi voordat de toeristen ontwaken al een mooi eindje weg komen. Om
5.00 dus een plens water over de kop, een bak koffie en dan gaan
we rijden. Aangezien er nu in de vakantietijd (juli en augustus) natuurlijk ook nog een zaterdag rijverbod geldt voor het vrachtverkeer mogen we eigenlijk ook nog niet eens rijden. Ook daarom willen we op tijd rijden. Dat we mooi voordat iedereen ontwaakt al een aardig stuk gehad hebben.Aangezien het laatste stuk op de 61 wel vrij is, daar wel gereden mag worden vandaag, gaan we vandaag maar via de 6 en de 61. Voor Frank en mij allebei niet echt onze favoriete route, maar ja, je moet wel eens wat. Maar goed, het is nog rustig dus het loopt nu lekker door. En in 4 uur en een kwartier staan we op Gundersheim. Hier wilden we even een ontbijtje gaan scoren, alleen is de parking wel errug leeg… En ja hoor, op de deur hangt een keurig briefje dat ze vanwege de vakantietijd op zaterdag gesloten zijn. Dat hebben wij weer. Maar goed, dan wordt het gewoon een picknick op de campingstoeltjes voor de auto! Op zich ook helemaal niets mis mee, en ook hartstikke gezellig. Intussen staat de telefoon ook niet stil. Er zijn nog 2 collega’s onderweg vanaf Zwitserland richting huis. Ook zij zijn aan het worstelen met het rijverbod. En ze zitten eigenlijk vlak achter ons. Als wij hier een uur pauze maken, dan zitten we al bijna gelijk, en dan kunnen we mooi met zijn 4-en achter elkaar terug rijden. Dus na de picknick gaan wij nog even met Sem voetballen, en om 10.45 draaien wij rustig de autobahn weer op.
Binnen 10 minuten krijg ik telefoon. Ze komen ons niet met 2 auto’s achterop, maar er is nog maar 1 auto over… Collega Jarno is aan de kant gezet door de Polizei. En aangezien collega Henk met een zeilentrailer rijdt, wil hij nu wel heel erg graag bij Frank en mij tussen de koelers (waarmee je in ’t rijverbod over het algemeen iets minder last mee hebt) komen rijden. Frank en ik gaan er bij de Hunsrück even af om op Henk te wachten. Maar we staan amper stil of er komt al een politieauto over de parking heen, hij gaat langzaam over de parking, en dan de autobahn weer op. We raden Henk dus maar even aan, om ook de parking maar even op te komen als hij hier is. Maar we hebben nog maar net opgehangen als de volgende groen witte auto de parking opkomt! Henk; verandering van de plannen, gewoon op de autobahn blijven! En als Henk voo
rbij komt, rijden Frank en ik ook weer bij de politieauto (die naast ons staat!) weg, en achter Henk aan. We komen Henk achterop, maar de gezelligheid is van korte duur… Binnen een kwartier zien we in de spiegel alweer zo’n groen witte auto aan komen vliegen. Bij Frank houdt hij even in, bij mij houdt hij even in, en dan ziet hij in de verte de huifoplegger van Henk. Hij geeft gas, en Henk moet aan de kant… En toen waren er nog maar 2 van de 4 vleugeltjes over. Het is net een afval race! Het is niet zo gek ver meer naar kreuz Meckenheim, vanwaar het rijverbod weer over is, maar echt op het gemakje zitten Frank en ik niet meer. Het stikt van de politie op de weg!Maar gelukkig komen wij wel zonder verdere problemen het rijverbod uit. En kunnen we weer iets rustiger ademhalen. Voor degenen die na dit kat en muis spelletje met de Duitse polizei het ide
e hebben dat wij maar wat doen, en lak aan de regels en wetten hebben; Nou, dat valt best mee. Regels en wetten zijn alleen maar goed. Maar ze moeten wel nut en zin hebben. En nou ben ik van mening dat het nut van een rijverbod heel erg ver te zoeken is. Ik vind het grote onzin dat omdat deze 2 maanden de toeristen massaal de weg op komen, dat het vrachtverkeer dan maar gewoon de hele zaterdag langs de autobahn moet gaan staan duimendraaien. Zorg dan dat er 1 traject openblijft voor het vrachtverkeer. Dat we in ieder geval gewoon kunnen blijven rijden. En zeker nu heeft het geen enkele zin. Het is het 2e weekend van Juli. Alle vakantiegangers gaan nog massaal richting de vakantie, en wij rijden nu richting het noorden. Dus we hebben totaal geen last van elkaar. De drukte is nu allemaal nog aan de andere kant van de weg.Daarbij hoeven de collega’s Jarno en Henk, die dus nu aan de kant gezet zijn, gelukkig niet te blijven staan. Ze moeten nu verder binnendoor rijden, dat mag namelijk wel. Maar ik geloof nooit dat de bewoners in al die kleine dorpjes binnendoor blij zijn, dat al dat zware vrachtverkeer door hun dorpjes komt denderen! Terwijl er op de autobahn niets te beleven is… Dus…
Maar goed, Frank en ik komen Duitsland verder zonder problemen uit. We maken halverwege de middag nog even pauze bij de pomp bij Venray. En rollen om 17.30 dan Emmeloord weer binnen. Even taken, auto in de hoek en dan is het om 18.00 weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten