maandag
Vandaag eerst de pasta en de wijn die ik vorige week heb opgehaald maar even lossen, dan een heel rondje laden, en als dat allemaal lukt vandaag (wat toch wel de bedoeling is) kunnen we eind van de dag weer vertrekken richting Italië. Ondanks toch wel een beetje een druk dagje hoef ik niet zo vroeg te beginnen vandaag. Ik kan de pasta pas eind van de ochtend lossen, en ik kan pas na de middag laden. Dus het is al 8.30 voor ik van de zaak af rijd, ambtenarentijd!!
Eerst ga ik mijn 17 pallets met wijn lossen in Zeewolde. Dit duurt hier uiteindelijk toch nog wat langer dan dat ik zelf in de planning had, maar goed. Eerst op kantoor melden, dan in Hal zoveel melden, dan wachten op een plekje aan het dock, dan is het lossen zo klaar, maar dan aan de andere kant van het gebouw lege pallets halen, weer terug naar het kantoor, papieren halen, en dan zijn we toch alweer bijna 1.5 uur verder!
Volgende halte; het distributiecentrum van de Appie H. in Geldermalsen. Hier gaan de 15 pallets met pasta eruit. Dit gaat gelukkig wel lekker vlot, en met 3 kwartier laat ik Geldermalsen weer achter me. Trailer weer leeg, en dan begint het hele spelletje weer van voor af aan. Ik kan nu weer beginnen om ‘m vol te krijgen, met goedbedoelde spullen voor de Italiaantjes.
En dat houdt in; eerst weer terug naar Zeewolde. Hier moet ik 2 adresjes af, om weer koelgoed te verzamelen voor een paar klantjes in Italië. Om 14.00 zet ik hem bij de 1e klant in Zeewolde voor de ramp. Hier krijg ik de 1e 2 zendingen erin, en de trailer zit al haast 3 kwart vol, dus dat schiet op zich lekker op.
Het 2e laadadres hier in Zeewolde is hier vlakbij, en zou dus pas na de middag te laden zijn. Dat moet dus nu om 15.00 geen probleem zijn. Maar als ik binnen kom lopen blijkt dat iets te vroeg gejuicht… De kaas op zich blijkt nu wel klaar te zijn, maar het is nog niet verpakt. De verpakkingen moeten nog binnen komen. En er blijkt hier intern wat fout gegaan te zijn, dus het staat nog niet klaar. Maar op het moment dat de magazijn chef hier, dit tegen mij verteld kijkt hij naar buiten, en roept hij dat daar net de auto de dam op komt, die het verpakkingsmateriaal bij zich heeft. Ze moeten nog wel beginnen met verpakken, maar met een uurtje moet het dan te laden zijn. Dit uurtje wachten past me totaal niet, want ik moet nog meer laden, maar op zich valt het nog mee dan. Maar als de auto dan voor de ramp komt, is het positieve er binnen 5 tellen weer af… Het blijken de verkeerde verpakkingen te zijn. Nu gaan we eerst maar eens bellen. Want voordat het juiste verpakkingsmateriaal hier nu is, zijn we natuurlijk enkele uren verder! Het antwoord is vrij makkelijk; gas erop, naar het volgende laadadres. Gooi eerst die er maar in, en dan moet je dan vanavond maar terug.
En dat volgende laadadres is in Heerenveen. Dus op gaat het richting het Friesche land. Intussen zijn er een aantal telefoontjes gepleegd, en de kaas in Zeewolde is na verwachting nu vanavond om 21.00 te laden… Daar gaat dus mijn hele planning, zo wordt het allemaal helemaal niks meer, als ik daar vanavond om 22.00 eens weg kom, en dan nog richting Italië moet vertrekken. Maar goed, eerst Heerenveen er maar eens in. Hier is het altijd mooi vlot laden, en om 17.15 heb ik hem dan tot zo ver vol. Nog even bellen met de planning, en dan krijg ik te horen dat de klant in Zeewolde er nu nog niet eens zeker van is dat ze het om 21.00 klaar hebben… Misschien wordt het ook wel morgenochtend! Daar gaan we dus niet op wachten. Dan gaat het eind vd week wel mee met een auto, en ik mag gas gaan geven! Helemaal vol ben ik nu niet, maar ik mag richting Italië. De rest van de klanten staan ook te wachten op hun spullen, dus een dag wachten kan niet.
Onderweg het land uit, krijg ik nog een belletje van collega Jan. Hij heeft net ook de laatste zending erin, en gaat nu ook richting Italië. We spreken af, om samen aan de grens nog even een hapje te eten. Als ik hier om 19.15 bij de barrière de parking op kom, staan er nog 2 diepladers van Van Wieren ook. En ik ben de cabine nog niet uit, of daar komt Jan ook de parking al op. Als we dan samen het restaurant binnen lopen zitten collega’s Blaakie, en (nog een) Jan daar aan tafel. We schuiven even aan, en het is nog even gezellig zitten zo ook. Blaakie moet weer verder
, maar Jan is uitgewerkt, dus die blijft er nog even gezellig bij. Als Jan (V.) en ik het eten dan op hebben, en intussen ook alweer een uurtje staan, nemen we afscheid van de jarige (!) Jan (le coq) en dan schieten wij het Duitse land in.
En na nog een paar uurtjes sturen vinden we het om 23.15 dan op Limburg Lahn mooi geweest, en met een beetje pijn en moeite (en fantasie!) vinden we nog net een plekje voor de nacht. We zien nog een Van Wieren hier op de parking staan. Collega Sietse staat er ook, maar die heeft de gordijnen al dicht. We nemen een afzakkertje, en dan zoeken ook wij de mandjes op.
dinsdag
Nadat ik me even bij de benzinepomp binnen heb gewassen,
kijk ik 
voor de zekerheid toch nog even om het hoekje of Sietse al weg is, maar Sietse zit net aan een bak koffie. Hij is helemaal verbaasd als hij mij aan ziet komen wandelen. Hij had onze auto’s nog niet zien staan. Maar aangezien onze uren er ook op zitten, gaan we mooi met zijn 3-en verder.
In 4.5 uur rijden we naar het autohof op Hilpoltstein. Hier gaan we mooi even een uurtje aan de kant. Even fris onder de douche door, een bakkie, en dan maar weer verder. Tot München loopt het verder lekker door. Maar als we dan bij de Irschenberg komen, staat er toch nog een aardig stukje file voor de baustelle hier. Na
deze vertraging gaan we eind 
van de middag even een kwartiertje tanken op Kufstein. En dan Oostenrijk door. De Brenner over, langs de nu groene skipistes.
Dan gaan we Italië in. Maken nog even een half uurtje pauze bij de betaling bij Vipiteno, en dan rollen we om 20.30 de betaling van Klausen door. En dan vinden we het hier bij de Tiroler toko weer mooi geweest! En gaan we eerst eens even genieten van een lekker hapje! Binnen treffen we nog een paar Hollanders, en met zijn 6-en aan tafel wordt het nog erg gezellig!
woensdag
Maar na alle gezelligheid gisteravond, moet er vandaag toch wel weer wat gebeuren. Om 6.00 dus maar een plens water over het gezicht, en wordt die helse machine maar weer aangetrapt. Samen met Sietse tour ik de Dolomieten weer door. We doen vlak voor Verona samen nog even een snelle espresso aan de bar, en gaan dan uit elkaar. Mijn eerste losadres ligt tussen Verona en Rovigo. Hier gaat de halve trailer al leeg, dus dat schiet mooi op.
Intussen heb ik de gegevens voor het terugladen ook al binnen gekregen. 1 adresje bij Brescia, e
n dan nog 5 adresjes rond Bergamo en Milaan. Aangezien mijn laatste 2 losadresjes ook rond Milaan liggen, lijkt het me wel handig om voordat ik verder ga lossen, eerst het adresje bij Brescia vast ga ophalen. Dan hoef ik later niet helemaal meer terug naar 
Brescia. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ga helemaal binnendoor over Mantova naar Desenzano, waar ik dan omhoog schiet. Jammer genoeg haal ik het net niet meer voor de middag. Ik rijd wel gelijk naar de klant toe, want wie weet houden ze hier wat later pauze, en kunnen ze mij dat ene palletje er nog even inscheppen. Maar als ik om 12.15 bij de fabriek aankom, is er bij de expeditie niemand meer. Dat is jammer. Maar goed, uiteindelijk valt het mee, en om 13.30 beginnen ze weer. Het palletje met lege ijsbakken (die roestvrijstalen bij de ijssalon in de vitrine!) staat er zo in, en intussen in het meisje van kantoor al druk bezig om mijn vrachtbrief te schrijven, dus om 13.45 rijd ik ook alweer weg.
Nu gaan we weer verder lossen. Ik ga eerst, ook weer helemaal binnendoor, naar Crema toe. Hier midden in de stad zit een hele
grote oude fabriek, waar de 
volgende pallets eruit moeten. Om 15.00 draai ik vanuit de drukke straat de oude stadspoort in. Er is nog even een klein beetje discussie tussen iemand van het magazijn, en iemand van kantoor hier, waarbij het er eigenlijk alleen maar om draait dat degene van kantoor even wil laten zien, dat hij meer te vertellen heeft dan de hardwerkende magazijnman, maar verder loopt het hier wel, en om 15.30 ben ik hier weer weg.
Het laatste losadresje ligt tussen Milaan en Lecco. Als ik van Crema dan binnendoor aan het sturen ben richting Milaan, kom ik een aantal stoplichtjes tegen. Nou, is het Italiaanse verkeersbeeld niet helemaal zo georganiseerd als bij ons in Nederland, dat is misschien wel een beetje bekend?? En zo heb je vaak op 2baans wegen, de situatie dat de Italianen met een boel ‘haast’ vinden dat je daar ook best met 3, 4 of 5 man naast elkaar kunt rijden! Niets aparts. Ook bij de stoplichten zijn er altijd een boel ‘haastige’, ‘drukke’ Italiaantjes die denken dat ze overal zomaar voorbij mogen racen, want hun hebben tenslotte haast!
Bij 1 van deze stoplichtjes hier binnendoor is het ook weer raak. Ik ben aan het afremmen voor een rood stoplicht, als ik in de spiegel alweer zo’n stresskip met een busje aan zien komen. Die zal er wel weer voorbij komen denk ik nog. Ik kijk weer voor me, en ik
hoor ineens een klap! En als ik in de spiegel kijk zie ik het busje voorbij komen vliegen, en ik zie een spiegel een paar salto’s door de lucht maken… GVD, die eikel zit tegen m’n trailer aan! Omdat hij ook gelijk doorrijdt naar voren naar het stoplicht, ben ik bang dat hij er nog vandoor gaat ook. Ik spring dus gelijk uit de cabine, en maak gelijk een foto van zijn kenteken. Het was een beste klap, want hij heeft mij achter geraakt, en zijn spiegel ligt naast mijn voorwiel, 16.5 meter verderop… Helemaal verdwaasd van de schrik zet hij hem na het stoplicht toch maar even langs de kant. Ze stapp
en met zijn 2-en uit. Ik zet hem erachter, en ik loop eerst gelijk maar eens langs mijn trailer naar achteren. Eens even zien wat ze aangericht hebben. Maar achter aan gekomen is het een pak van mijn hart. Ik heb zelf nergens geen schade, ze zijn precies met hun spiegel achter tegen mijn rubberen stootblok gerost! Als de kleine schumacher dan allemaal maar druk heen en weer loopt, en druk roept dan er allemaal niets aan de hand is, probeer ik zijn bijrijder een beetje wakker te schudden; ‘niets aan de hand, 10cm naar rechts, en jij had dubbelgevouwen klem onder mijn trailer gehangen vriend…’ ‘en met deze rotgang, was je toch hartstikke kapot geweest!’ ‘Blijf er toch lekker achter man, te stressen altijd, flapdrol’ Dat laatste woord was dan gewoon in het Nederlands, dus dat begrepen ze toch niet helemaal, maar voor de rest kwam de boodschap wel aardig over dacht ik.
Nou ja, na deze korte onderbreking, maar weer verder dus. Langs Milaan schiet ik omhoog richting Lecco. Het begint alweer mooi druk te worden zo eind van de middag hier. Ik ben al eens eerder bij het klantje hier geweest. Als ik in het kleine dorpje ben aangekomen, moet ik in het dorpje linksaf een woonwijk in. En dan loopt de smalle weg tussen 2 stenen muren door, ook gelijk vrij steil omhoog. Dan in de klim/helling krijg je een haakse bocht naar links. En net voor deze bocht naar links, zit de klant aan de linkerkant. Alleen is er hier niet zo heel erg veel ruimte, dus je moet achteruit tussen de muren door het terrein op steken. Het is ni
et echt ruim, en echt prettig is het ook niet, zo in de klim, maar het gaat allemaal wel. Het is alleen te hopen dat er niet 1 of andere auto vanaf boven de bocht om komt zeilen!
Ik moet even wachten om te lossen, ze zijn nog even druk met een andere auto. Maar dan kan ik gelijk (in deze hitte… 37gr.) vast even al mijn lege europallets in de kist stapelen. Ik heb namelijk even zitten rekenen, maar ik moet wel heel erg veel terug laden! En volgens mij kom ik bom en bom vol! En ook de planning had zelf al grote vraagtekens of het allemaal wel gaat passen. Om 18.00 heb ik hem dan toch leeg, en al mijn pallets in de kist. Het is weer mooi voor vandaag dus. Het 1e laadadres voor morgen is hier niet zo heel ver weg, dus op zoek naar een restaurantje dan maar. Vlak voor het dorpje waar ik morgen moet wezen weet ik aan de doorgaande weg een restaurantje/trattoria dat er altijd wel goed uitziet. Daar maar op aan dus! En het eten smaakt prima! En ook de prijs is heel keurig. Best eens voor herhaling vatbaar dus.
Vandaag eerst de pasta en de wijn die ik vorige week heb opgehaald maar even lossen, dan een heel rondje laden, en als dat allemaal lukt vandaag (wat toch wel de bedoeling is) kunnen we eind van de dag weer vertrekken richting Italië. Ondanks toch wel een beetje een druk dagje hoef ik niet zo vroeg te beginnen vandaag. Ik kan de pasta pas eind van de ochtend lossen, en ik kan pas na de middag laden. Dus het is al 8.30 voor ik van de zaak af rijd, ambtenarentijd!!
Eerst ga ik mijn 17 pallets met wijn lossen in Zeewolde. Dit duurt hier uiteindelijk toch nog wat langer dan dat ik zelf in de planning had, maar goed. Eerst op kantoor melden, dan in Hal zoveel melden, dan wachten op een plekje aan het dock, dan is het lossen zo klaar, maar dan aan de andere kant van het gebouw lege pallets halen, weer terug naar het kantoor, papieren halen, en dan zijn we toch alweer bijna 1.5 uur verder!
Volgende halte; het distributiecentrum van de Appie H. in Geldermalsen. Hier gaan de 15 pallets met pasta eruit. Dit gaat gelukkig wel lekker vlot, en met 3 kwartier laat ik Geldermalsen weer achter me. Trailer weer leeg, en dan begint het hele spelletje weer van voor af aan. Ik kan nu weer beginnen om ‘m vol te krijgen, met goedbedoelde spullen voor de Italiaantjes.
En dat houdt in; eerst weer terug naar Zeewolde. Hier moet ik 2 adresjes af, om weer koelgoed te verzamelen voor een paar klantjes in Italië. Om 14.00 zet ik hem bij de 1e klant in Zeewolde voor de ramp. Hier krijg ik de 1e 2 zendingen erin, en de trailer zit al haast 3 kwart vol, dus dat schiet op zich lekker op.Het 2e laadadres hier in Zeewolde is hier vlakbij, en zou dus pas na de middag te laden zijn. Dat moet dus nu om 15.00 geen probleem zijn. Maar als ik binnen kom lopen blijkt dat iets te vroeg gejuicht… De kaas op zich blijkt nu wel klaar te zijn, maar het is nog niet verpakt. De verpakkingen moeten nog binnen komen. En er blijkt hier intern wat fout gegaan te zijn, dus het staat nog niet klaar. Maar op het moment dat de magazijn chef hier, dit tegen mij verteld kijkt hij naar buiten, en roept hij dat daar net de auto de dam op komt, die het verpakkingsmateriaal bij zich heeft. Ze moeten nog wel beginnen met verpakken, maar met een uurtje moet het dan te laden zijn. Dit uurtje wachten past me totaal niet, want ik moet nog meer laden, maar op zich valt het nog mee dan. Maar als de auto dan voor de ramp komt, is het positieve er binnen 5 tellen weer af… Het blijken de verkeerde verpakkingen te zijn. Nu gaan we eerst maar eens bellen. Want voordat het juiste verpakkingsmateriaal hier nu is, zijn we natuurlijk enkele uren verder! Het antwoord is vrij makkelijk; gas erop, naar het volgende laadadres. Gooi eerst die er maar in, en dan moet je dan vanavond maar terug.
En dat volgende laadadres is in Heerenveen. Dus op gaat het richting het Friesche land. Intussen zijn er een aantal telefoontjes gepleegd, en de kaas in Zeewolde is na verwachting nu vanavond om 21.00 te laden… Daar gaat dus mijn hele planning, zo wordt het allemaal helemaal niks meer, als ik daar vanavond om 22.00 eens weg kom, en dan nog richting Italië moet vertrekken. Maar goed, eerst Heerenveen er maar eens in. Hier is het altijd mooi vlot laden, en om 17.15 heb ik hem dan tot zo ver vol. Nog even bellen met de planning, en dan krijg ik te horen dat de klant in Zeewolde er nu nog niet eens zeker van is dat ze het om 21.00 klaar hebben… Misschien wordt het ook wel morgenochtend! Daar gaan we dus niet op wachten. Dan gaat het eind vd week wel mee met een auto, en ik mag gas gaan geven! Helemaal vol ben ik nu niet, maar ik mag richting Italië. De rest van de klanten staan ook te wachten op hun spullen, dus een dag wachten kan niet.
Onderweg het land uit, krijg ik nog een belletje van collega Jan. Hij heeft net ook de laatste zending erin, en gaat nu ook richting Italië. We spreken af, om samen aan de grens nog even een hapje te eten. Als ik hier om 19.15 bij de barrière de parking op kom, staan er nog 2 diepladers van Van Wieren ook. En ik ben de cabine nog niet uit, of daar komt Jan ook de parking al op. Als we dan samen het restaurant binnen lopen zitten collega’s Blaakie, en (nog een) Jan daar aan tafel. We schuiven even aan, en het is nog even gezellig zitten zo ook. Blaakie moet weer verder
, maar Jan is uitgewerkt, dus die blijft er nog even gezellig bij. Als Jan (V.) en ik het eten dan op hebben, en intussen ook alweer een uurtje staan, nemen we afscheid van de jarige (!) Jan (le coq) en dan schieten wij het Duitse land in.En na nog een paar uurtjes sturen vinden we het om 23.15 dan op Limburg Lahn mooi geweest, en met een beetje pijn en moeite (en fantasie!) vinden we nog net een plekje voor de nacht. We zien nog een Van Wieren hier op de parking staan. Collega Sietse staat er ook, maar die heeft de gordijnen al dicht. We nemen een afzakkertje, en dan zoeken ook wij de mandjes op.
dinsdag
Nadat ik me even bij de benzinepomp binnen heb gewassen,
kijk ik 
voor de zekerheid toch nog even om het hoekje of Sietse al weg is, maar Sietse zit net aan een bak koffie. Hij is helemaal verbaasd als hij mij aan ziet komen wandelen. Hij had onze auto’s nog niet zien staan. Maar aangezien onze uren er ook op zitten, gaan we mooi met zijn 3-en verder.In 4.5 uur rijden we naar het autohof op Hilpoltstein. Hier gaan we mooi even een uurtje aan de kant. Even fris onder de douche door, een bakkie, en dan maar weer verder. Tot München loopt het verder lekker door. Maar als we dan bij de Irschenberg komen, staat er toch nog een aardig stukje file voor de baustelle hier. Na
deze vertraging gaan we eind 
van de middag even een kwartiertje tanken op Kufstein. En dan Oostenrijk door. De Brenner over, langs de nu groene skipistes.Dan gaan we Italië in. Maken nog even een half uurtje pauze bij de betaling bij Vipiteno, en dan rollen we om 20.30 de betaling van Klausen door. En dan vinden we het hier bij de Tiroler toko weer mooi geweest! En gaan we eerst eens even genieten van een lekker hapje! Binnen treffen we nog een paar Hollanders, en met zijn 6-en aan tafel wordt het nog erg gezellig!
woensdag
Maar na alle gezelligheid gisteravond, moet er vandaag toch wel weer wat gebeuren. Om 6.00 dus maar een plens water over het gezicht, en wordt die helse machine maar weer aangetrapt. Samen met Sietse tour ik de Dolomieten weer door. We doen vlak voor Verona samen nog even een snelle espresso aan de bar, en gaan dan uit elkaar. Mijn eerste losadres ligt tussen Verona en Rovigo. Hier gaat de halve trailer al leeg, dus dat schiet mooi op.Intussen heb ik de gegevens voor het terugladen ook al binnen gekregen. 1 adresje bij Brescia, e
n dan nog 5 adresjes rond Bergamo en Milaan. Aangezien mijn laatste 2 losadresjes ook rond Milaan liggen, lijkt het me wel handig om voordat ik verder ga lossen, eerst het adresje bij Brescia vast ga ophalen. Dan hoef ik later niet helemaal meer terug naar 
Brescia. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ga helemaal binnendoor over Mantova naar Desenzano, waar ik dan omhoog schiet. Jammer genoeg haal ik het net niet meer voor de middag. Ik rijd wel gelijk naar de klant toe, want wie weet houden ze hier wat later pauze, en kunnen ze mij dat ene palletje er nog even inscheppen. Maar als ik om 12.15 bij de fabriek aankom, is er bij de expeditie niemand meer. Dat is jammer. Maar goed, uiteindelijk valt het mee, en om 13.30 beginnen ze weer. Het palletje met lege ijsbakken (die roestvrijstalen bij de ijssalon in de vitrine!) staat er zo in, en intussen in het meisje van kantoor al druk bezig om mijn vrachtbrief te schrijven, dus om 13.45 rijd ik ook alweer weg.Nu gaan we weer verder lossen. Ik ga eerst, ook weer helemaal binnendoor, naar Crema toe. Hier midden in de stad zit een hele
grote oude fabriek, waar de 
volgende pallets eruit moeten. Om 15.00 draai ik vanuit de drukke straat de oude stadspoort in. Er is nog even een klein beetje discussie tussen iemand van het magazijn, en iemand van kantoor hier, waarbij het er eigenlijk alleen maar om draait dat degene van kantoor even wil laten zien, dat hij meer te vertellen heeft dan de hardwerkende magazijnman, maar verder loopt het hier wel, en om 15.30 ben ik hier weer weg.Het laatste losadresje ligt tussen Milaan en Lecco. Als ik van Crema dan binnendoor aan het sturen ben richting Milaan, kom ik een aantal stoplichtjes tegen. Nou, is het Italiaanse verkeersbeeld niet helemaal zo georganiseerd als bij ons in Nederland, dat is misschien wel een beetje bekend?? En zo heb je vaak op 2baans wegen, de situatie dat de Italianen met een boel ‘haast’ vinden dat je daar ook best met 3, 4 of 5 man naast elkaar kunt rijden! Niets aparts. Ook bij de stoplichten zijn er altijd een boel ‘haastige’, ‘drukke’ Italiaantjes die denken dat ze overal zomaar voorbij mogen racen, want hun hebben tenslotte haast!
Bij 1 van deze stoplichtjes hier binnendoor is het ook weer raak. Ik ben aan het afremmen voor een rood stoplicht, als ik in de spiegel alweer zo’n stresskip met een busje aan zien komen. Die zal er wel weer voorbij komen denk ik nog. Ik kijk weer voor me, en ik
hoor ineens een klap! En als ik in de spiegel kijk zie ik het busje voorbij komen vliegen, en ik zie een spiegel een paar salto’s door de lucht maken… GVD, die eikel zit tegen m’n trailer aan! Omdat hij ook gelijk doorrijdt naar voren naar het stoplicht, ben ik bang dat hij er nog vandoor gaat ook. Ik spring dus gelijk uit de cabine, en maak gelijk een foto van zijn kenteken. Het was een beste klap, want hij heeft mij achter geraakt, en zijn spiegel ligt naast mijn voorwiel, 16.5 meter verderop… Helemaal verdwaasd van de schrik zet hij hem na het stoplicht toch maar even langs de kant. Ze stapp
en met zijn 2-en uit. Ik zet hem erachter, en ik loop eerst gelijk maar eens langs mijn trailer naar achteren. Eens even zien wat ze aangericht hebben. Maar achter aan gekomen is het een pak van mijn hart. Ik heb zelf nergens geen schade, ze zijn precies met hun spiegel achter tegen mijn rubberen stootblok gerost! Als de kleine schumacher dan allemaal maar druk heen en weer loopt, en druk roept dan er allemaal niets aan de hand is, probeer ik zijn bijrijder een beetje wakker te schudden; ‘niets aan de hand, 10cm naar rechts, en jij had dubbelgevouwen klem onder mijn trailer gehangen vriend…’ ‘en met deze rotgang, was je toch hartstikke kapot geweest!’ ‘Blijf er toch lekker achter man, te stressen altijd, flapdrol’ Dat laatste woord was dan gewoon in het Nederlands, dus dat begrepen ze toch niet helemaal, maar voor de rest kwam de boodschap wel aardig over dacht ik.Nou ja, na deze korte onderbreking, maar weer verder dus. Langs Milaan schiet ik omhoog richting Lecco. Het begint alweer mooi druk te worden zo eind van de middag hier. Ik ben al eens eerder bij het klantje hier geweest. Als ik in het kleine dorpje ben aangekomen, moet ik in het dorpje linksaf een woonwijk in. En dan loopt de smalle weg tussen 2 stenen muren door, ook gelijk vrij steil omhoog. Dan in de klim/helling krijg je een haakse bocht naar links. En net voor deze bocht naar links, zit de klant aan de linkerkant. Alleen is er hier niet zo heel erg veel ruimte, dus je moet achteruit tussen de muren door het terrein op steken. Het is ni
et echt ruim, en echt prettig is het ook niet, zo in de klim, maar het gaat allemaal wel. Het is alleen te hopen dat er niet 1 of andere auto vanaf boven de bocht om komt zeilen!Ik moet even wachten om te lossen, ze zijn nog even druk met een andere auto. Maar dan kan ik gelijk (in deze hitte… 37gr.) vast even al mijn lege europallets in de kist stapelen. Ik heb namelijk even zitten rekenen, maar ik moet wel heel erg veel terug laden! En volgens mij kom ik bom en bom vol! En ook de planning had zelf al grote vraagtekens of het allemaal wel gaat passen. Om 18.00 heb ik hem dan toch leeg, en al mijn pallets in de kist. Het is weer mooi voor vandaag dus. Het 1e laadadres voor morgen is hier niet zo heel ver weg, dus op zoek naar een restaurantje dan maar. Vlak voor het dorpje waar ik morgen moet wezen weet ik aan de doorgaande weg een restaurantje/trattoria dat er altijd wel goed uitziet. Daar maar op aan dus! En het eten smaakt prima! En ook de prijs is heel keurig. Best eens voor herhaling vatbaar dus.
donderdag
Het was weer bloedheet vannacht… Pfff, dan is er toch weinig aan om in die warme auto te liggen hoor. En dan komt er van slapen ook niet echt heel erg veel terecht. Ik hoef vandaag gelukkig niet zo vroeg te beginnen. Mijn volgende klant zit hier zowat om de hoek, dus als ik om 7.30 weer ga rijden, heb ik ook met 10 minuutjes het juiste bedrijfje gevonden. Het is goed 8.00 voordat ze hier beginnen. Even zoeken naar de juiste pallet, maar dan heb ik om 8.30 ook de juiste pallet (met airco’s! had ik die vannacht maar gehad…) aan boord, en gaan we weer verder.
Vanaf hier ga ik richting Bergamo, om daar een heel rondje te gaan laden. Om 9.30 ben ik bij de 1e klant hier. Hier moet ik 4 hele grote pallets met ongevaarlijke chemicaliën laden voor de plastic industrie. Het is hier een beetje een rommeltje en een beetje chaotisch, maar de meeste auto’s die voor mij staan moeten naar een ander magazijn om te gaan laden, en ik heb eigenlijk maar 1 auto voor me. Daarna mag ik naar achteren, om op een klein pleintje te gaan laden. 3 kwartier later heb ik de 4 grote zware pallets voorin staan, en kunnen we weer verder.
Volgende halte, is een klein stukje boven Bergamo. Hier moet ik 60m3 speelgoed laden. 60m3
met plastic speel vrachtautootjes. Eind van de ochtend meld ik mij hier aan. Het zijn vriendelijke mensen, en ik mag gelijk doorrijden naar de andere kant van de fabriek om te gaan laden. Het is nog steeds bloed en bloed heet buiten. En aangezien met speelgoed alles er vaak los in gaat, en er dus even flink gewerkt moet worden in de trailer, heb ik vanaf het vorige adres de koelmotor even aangezet. Zodat de warmte uit de trailer is, en het ondanks de hitte, bij mij in de trailer toch redelijk aangenaam is om met die dozen te zeulen. Bij het bedrijf kijken ze eerst een beetje raar naar de brullende koelmotor, maar als we dan beginnen te laden, en ik de trailer open maak, vinden ze het prachtig!
Dat komt mooi uit, want ik wilde alle ruimte bovenop de 4 grote pallets voorin, eigenlijk ook benutten. Dus bovenop die pallets mag het speelgoed ook helemaal tot aan het dak opgestapeld worden. Iedere cm in de trailer moet vandaag benut worden, want die ruimte heb ik wel nodig! En dan wil ik de andere pallets graag helemaal achterop houden, en de ruimte daar bovenop ook weer helemaal vol stapelen met speelgoed. Als we dan om goed 12 uur alles erin hebben, heb ik nog een klein metertje ruimte over. En dat moet precies goed zijn voor de 2 adressen die ik nog moet laden!
Voordat ik dan naar het laatste adresje hier bij Bergamo ga, ga ik dan mooi van 12.30 tot 13.15 eerst eens even pauze maken en een hapje eten bij het restaurant op Seriate. Ze hebben nu toch overal middagpauze, en als ik nou het eten vast gehad heb, dan hoef ik vanavond in Zwitserland in ieder geval niets meer op te zoeken.
Dan om 13.30 sta ik bij het volgende laadadres, hier aan de oostkant van Bergamo. Ik moet hier 1 groot aggregaat laden, en ik hoop maar 1 ding… Dat hij niet al te groot is! Maar het past precies. Geen probleem dus. Ik heb er ook binnen no-time in staan, de papieren even afwerken, en maar weer verder!
En dan heb ik nog precies 1 heel klein hoekje achterop over. En ik heb nog 1 palletje op mijn lijst staan. Er staat nog 1 pallet op mij te wachten bij een bedrijf tussen Milaan en Como. Als het allemaal niet ging passen, zou dit het 1e adres zijn, dat af kon vallen. Maar we gaan het toch in
ieder geval proberen! Ik ben nu zo aan het stampen geweest, dat dat laatste adresje ook echt mee moet en zal! Om 15.00 ben ik bij dit bedrijfje. Ik moet aan de achterkant wezen. En de poort hier is helemaal achteraan in een doodlopend straatje. Ik moet dus even achteruit het straatje in, en dan zo een paar honderd meter achteruit het straatje door, en aan het eind, bij het bedrijf het hek door, naar binnen. Het is gelukkig niet zo’n hoog palletje dat ik hier krijg, dus nog even een aantal dozen speelgoed bovenop het aggregaat, nog wat bovenop dit palletje, en dan past het precies! Snel de deuren dicht, en niet eerder open dan in Emmeloord! Ik heb nu echt iedere cm in de trailer benut, dus ik kan met een tevreden gevoel richting huus! Als ik naar kantoor bel, is het eerste dat aan de andere kant van de lijn klinkt…; En…?? ‘Nou, ik heb het er in.’ Alles?? ‘Ja, alles.’ Ging dat?? ‘Ja hoor, geen probleem.’ Oke dan! Nou, kom deze kant maar op!Ja, zo ver alles gelukt dus. Nu alleen nog even Zwitserlang zien door te komen… En dat is op zich ook niet echt hobby, in de vakantietijd. Maar toe maar. Eerst op Como maar eens even een T-documentje laten maken. En dan zijn we ook alweer 3 kwartier verder. Dan de grensafhandelingen op Chiasso nog even, en dan rijd ik om 16.30 Zwitserland in.
En dan is het wel weer een prachtige route natuurlijk!
En tot de Gotthard loopt het dan nog wel aardig door ook. Het is even aansluiten voor de tunnel, maar het valt mij niets tegen met al die terroristen, eh; toeristen op de weg. Maar vlak voor Stans is het dan toch wel mis. Er zijn wegwerkzaamheden, en hier kom ik nog aardig in de file…
Maar goed, tegen 21.00 bereik ik dan toch de grens Rheinfelden! De documenten allemaal weer laten afstempelen, en dan hebben we Zwitserland weer gehad. En dan houd ik het hier vlak over de grens bij Binzen eerst maar weer voor gezien! De uren zitten erop, en ik vind het weer mooi. Nog even een bak sla naar binnen werken, even lekker onder de douche door, en dan mijn mandje in! Het is hier aardig afgekoeld, dus met een beetje geluk krijg ik vannacht nog wat slaap ook!vrijdag
Om 6.30 stuur ik de koets dan de Deutsche autobahn weer op. Om nog iets te lossen in Nederland ben ik toch te laat, dus ik heb vandaag in principe maar 1 missie. Thuis komen. En dat komt me lang niet slecht uit. Het is vanavond weer de 1e van 4 vrijdagen dat er in E’oord buiten bij de kroeg wat live muziek, een bar etc. is, en dat is altijd wel erg gezellig, dus dat zou mooi zijn, als ik daar vanavond ook bij kan zijn!
Het is allemaal al wel erg druk met vakantieverkeer op de weg. Hier en daar loop ik toch een beetje vast in wat kleine files. Ik ben bijna 4.5 uur verder voor ik bij Waldlaubersheim ben. Ik rijd hier ook net weer een file in, dus ik ga er hier maar gauw af om mijn pauze te maken.
Na de pauze loopt het allemaal gelukkig weer wat op de autobahn. Via de 61 gaat het dan het laatste stuk Duitsland door. En via Venlo rijd ik halverwege de middag Nederland weer binnen. En dan maak ik gelukkig ook nog wat mee van de positieve kant van de vakanties! In Nederland is het rustig op de weg! En zonder files kom ik Nijmegen, Arnhem en Apeldoorn voorbij. Alleen kom ik door de files in Duitsland vandaag niet in 1 pauze in Emmeloord. En bij Heerde moet ik dan nog een keer de verplichte 3 kwartier maken.Maar om 18.00 sta ik dan toch nog heel mooi op tijd op de dam! Mooi op tijd om de 1e van de 4 ‘vrij’dagen mee te pikken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten