Week 25 – Hoekje Venetië / Udine

maandag
Na de dikke rit van de afgelopen 2 weken, deze week maar weer in iets ‘rustiger’ vaarwater. Ik kan morgen in Bedum een volle vracht gaan laden voor Verona. Niet verkeerd dus. Vandaag hoef ik alleen even 2 adresjes Barneveld te lossen, en in Tollebeek te laden. Dat vrachtje kan ik dan morgenochtend boven in Groningen lossen, en dan aansluitend in Bedum laden.

Maar aangezien ik toch alweer een beetje op tijd wakker ben, besluit ik om toch maar vast naar Barneveld te gaan. Dan heb ik hem maar leeg, en daarna kom ik toch weer naar de polder, gooi ik hem vol in Tollebeek, en dan ga ik dan mooi weer naar huis. Ben ik de middag lekker thuis. Kan ik even boodschapjes doen, even lekker thuis prutsen, thuis eten, en dan rijd ik dan wel naar Groningen. Zo gedacht, zo gedaan! En om 11.30 heb ik de 2 adresjes Barneveld eruit, en hobbel ik richting Tollebeek. Totdat… De telefoon gaat. En dan blijkt maar weer; Niets is zo veranderlijk als het weer??, nee; Niets is zo veranderlijk als het transport!! Bij een collega loopt het allemaal niet zo. En aangezien ik hem nu toch al leeg heb, mag ik het ‘Groningen – verhaal’ vergeten, en kan ik direct richting Zeewolde! Hier staat een volle vracht klaar voor Venetië.

En zo sta ik in plaats van een lekker middagje thuis, om 12.30 tegen de ramp aan in Zeewolde. De vracht staat keurig klaar, dus ik heb hem er ook zo inzitten. En om 13.15 heb ik hem al vol, de papieren op zak, en kan ik al richting Italië!

Halverwege de middag maak ik nog even een half uurtje pauze aan de grens. Dan om 18.00 een hapje eten op Ransbach en dan zet ik hem om 21.15 op het autohof op Wertheim aan de kant. Hier staat nog een Van Wieren. Collega Sjaak staat hier ook. En we gaan samen nog even naar binnen toe om een afzakkertje te halen, waar later collega Hanzz ook nog even komt aanschuiven! En zo is het zomaar weer gezellig op de maandagavond.

dinsdag
Gisteren heb ik al contact gehad met collega Bert. Bert moet op precies hetzelfde adres lossen bij Venetië, als waar ik moet lossen. Alleen kwam Bert gisteren niet zo ver in zijn uren, en we hebben dus afgesproken dat we elkaar vandaag dan wel treffen. Ik heb een beetje berekend hoe laat Bert (en collega Arie) ongeveer langs Wertheim komen, en ga om 7.15 rijden. Dan moeten we volgens mij aardig bij elkaar in de buurt zitten. En als ik dan de oprit richting de autobahn omhoog rijdt, zie ik al 2 Van Wierentjes voor mijn neus voorbij vliegen! Dat komt dus perfect uit, en ik sluit zo achter Bert en Arie aan.

Op Hilpoltstein gaan we even onder de douche door, en doen we een bakkie. En als we hier dan weer weg rijden schieten er weer net 2 Van Wierens voor onze neus langs! Dit heb ik eerder meegemaakt vandaag… Alleen zijn het nu collega’s Hanzz en Sjaak. En zo rijden we nog een eindje met 5 man achter elkaar aan. Bij München gaan Hans en Sjaak aan de kant voor hun verplichte 3 kwartier pauze. Na München nemen we dan ook afscheid van Arie, die draait hier richting de Brenner. En dan gaan Bert en ik rechtdoor richting Salzburg. Wij moeten aan de oostkant van Venetië lossen, en gaan dus mooi over de Tauern.

In Oostenrijk maken Bert en ik dan begin van de middag nog maar een keer verplichte pauze, doen een bakje koffie met een heuse Apfelstrüdel! En dan weer verder. Verder over de mooie Tauern route. Het doel van vandaag is het kroegje ‘La Brava’!!

La Brava is een restaurantje in de ‘meubel-hoek’ van Italië. Bij San Giovanni al Natisone, vlakbij Udine. Hier kwamen eerder verschrikkelijk veel meubeltjes vandaan. Allemaal stoelen. Iedere bedrijfje hier in de wijde omtrek doet wel iets in meubels. En hier hebben we altijd verschrikkelijk veel stoelen weg gesleept. Evenals een boel andere Hollandse bedrijven. En als we hier dan in de buurt waren, gingen we ’s avonds altijd eten bij het restaurantje La Brava. En zodoende hebben we hier heel wat gestaan. Alleen worden tegenwoordig bijna alle meubeltjes uit goedkope landen gehaald zoals Slovenië en China. De industrieterreinen hier zijn dus tegenwoordig uitgestorven. Er zijn een boel bedrijven dicht, en bij de bedrijfjes die er nog zitten is het rustig. En hierdoor komen ook wij dus bijna nooit meer in dit hoekje. Erg jammer, want het was altijd leuk werk, en een leuke hoek.

Maar vandaag komen we hier dus weer een beetje langs. En amigo Bert en ik zijn het er snel over eens. Wij willen deze gelegenheid niet voorbij laten gaan, om eindelijk weer eens heerlijk ouderwets bij La Brava te gaan kijken!! Het is nog even vogelen om het allemaal netjes uit te laten komen, maar om 19.00 staan wij dan bij het restaurant voor de deur!! En als we binnen komen wacht ons dan ook echt een bijzonder hartelijk welkom!! Het ‘oude’ vrouwtje achter de bar verwelkomt ons hartelijk. We krijgen een hand en een paar dikke zoenen. En als eigenaresse Steffi dan vanuit het restaurant komt kijken wat dit allemaal voor kabaal is, worden we mogelijk nog hartelijk verwelkomt. Nog maar een paar dikke zoenen en knuffel!! Dit is echt leuk om hier weer eens te zijn! En het wordt een bijzonder gezellige avond. Het eten smaakt perfect, en ook het glaasje wijn is dik in orde!!

Uiteraard moet ik nog wel even controleren of mijn foto hier ook nog wel netjes in de bar hangt… Ik heb hier namelijk jaren geleden ook eens gezeten samen met onze ex collega Sander (de Creiler almanak) en ex collega Mariska (van de administratie) die toen een ritje mee was. Deze avond hebben we een aantal foto’s gemaakt. En Mariska heeft hier laten een mooie lijst van gemaakt, en die heb ik hier toen ooit afgegeven. Steffi heeft die hier toen een mooi plekje gegeven in de bar. Hartstikke leuk dus. En ja hoor, hij hangt er nog steeds keurig!!

woensdag
Om 6.00 dan nog even een cappuccino aan de bar, en dan gaan we om 6.15 weer rijden. Met een goed uur staan we dan ook bij de klant voor de deur. Het is er al druk met auto’s, dus we moeten eerst even wachten. Als er dan een beetje ruimte is, mogen we er allebei vlak na elkaar voor. Zelf even op de pompkar, en dan gaan de palletten achter elkaar het magazijn in. Het lossen zelf gaat dan aardig vlot. Alleen het controleren en natellen kost de Italianen nogal wat tijd. Nogal behoorlijk wat tijd… Na er een flink aantal telefoontjes aan gewaagd te hebben, krijgen we dan uiteindelijk om 10.45 de afgetekende vrachtbrieven terug,en kunnen we eindelijk verder. Alleen doen we nu allebei voor de middag helemaal niets meer natuurlijk.

Dus bij de 1e pomp op de snelweg zetten we hem maar aan de kant. We staan midden tussen een hele groep met Hollandse vakantiegangers. Het zijn allemaal caravans en campertjes. Als we de auto’s hebben staan, raken we met de vakantiegangers aan de praat. Als we zo al ff staan te kletsen met de ‘mok koffie vasthoudende toeristen’ kijken ze ons niet begrijpend aan, als Bert vraagt; ‘hoe dik ze eigenlijk in de koffie zitten…??’. ‘Nou, dan halen wij de mok ook even op…!!’ En hierna krijgen wij heel spontaan ook een bak koffie aangeboden! Tja, je moet ze af en toe eens even een beetje helpen hè… ;-)

Na een uitgebreide pauze hier, nemen amigo Bert en ik afscheid, en gaan we allebei richting onze laadadressen. Voor mij staan er (nadat ik net zit te vertellen dat we eigenlijk vrijwel nooit geen meubeltjes meer laden…) jawel! 2 adresjes meubeltjes op het programma. 2 adresjes in het ‘stoelenhoekje’ bij San Giovanni al Natisone. Niet verkeerd dus.

Om 13.30 sta ik bij het 1e meubelfabriekje op de stoep. Er is niets te beleven verder, dus ze beginnen ook gelijk de grote dozen los in mijn trailer te stapelen. En zo heb ik goed 3 kwartier later, de halve trailer al vol! En kan het naar de volgende meubelboer.

En na een aantal omzwervingen door wegopbrekingen, wegafsluitingen en het slalommen tussen de afzettingen / hekken door, sta ik dan om 14.45 bij het 2e meubelfabriekje. Er staat al een Franse oplegger klaar om te gaan laden, ik vrees dus al dat ik hier even moet wachten. Maar nadat ik mij netjes heb aangemeld op kantoor, de papieren allemaal al afgewerkt heb, en ik me buiten bij de laadploeg meld, mag ik hem gelijk open maken. Die Fransman moet nog maar even wachten, we doen eerst jou wel even! Jij, hoeft maar een halve trailer… Nou, dik in orde man! En zo zit dit er dus ook zo in, en kan ik om 15.15 al richting Holland!


Ook weer terug over de Tauern route dus. En als ik een beetje gas geef, en strak rijd… Dan moet ik volgens mij vanavond Reischenhart wel kunnen halen. Dat lijkt me een net schema, daar moest ik maar eens even voor gaan. Begin vd avond maak ik 1x strak de verplichte 3 kwartier rust, en kom dan uiteindelijk om 21.15 aan op Reischenhart. Gauw de auto in de hoek, en een hapje eten scoren bij de Griek hier. Dat was ook alweer even geleden hier. Dus ik laat het mij goed smaken. Tijdens het eten komt er zo ineens ook nog een oude bekende langs lopen. De Griek die hier eerder altijd in de bediening liep. Als hij me ziet zitten, komt hij even aanlopen. Een handje en even een praatje over dat het lang geleden is, en dat hij hier nu niet meer werkt, en wat beters heeft gevonden. En dan zoek ik het mandje ook maar eens op.

donderdag
Vandaag een rijdag, dus eerst netjes de 11 rusturen er maar eens opzetten. Even wassen een bak koffie, en om 8.15 trap ik ‘m dan maar weer an. De 1e stop is na 4.5 uur bij het autohof op Wertheim. Het is heerlijk weer, dus ik haal eerst de mountainbike maar weer eens tevoorschijn vanuit de kist! Ik maak hier een uurtje pauze, en die gebruik ik om even lekker een eindje langs de rivier de Main te touren! Ja, zo kan het ook.

Daarna gaat het weer verder, en eind van de middag ga ik er bij Ransbach nog maar weer even af. Even lekker fris onder de douche door, en dan zijn we weer helemaal het mannetje. Het laatste stuk voor vandaag gaat dan naar de grens. En om 20.00 zet ik hem daar dan bij de Barrière aan de kant. Een hapje eten, met een pilsje en dan vind ik het weer mooi geweest.

vrijdag
Mijn vrachtje stoelen is bestemd voor Friesland. Om 6.30 schiet ik Holland dus maar in. 2 uurtjes sturen door het Hollandse land, en dan zet ik hem om 8.30 voor de ramp. Alle dozen zijn los verlaadden, dus ze moeten hem helemaal met de hand leeg pakken. Maar het gaat lekker vlot, en om 9.30 heb ik hem al leeg.

Nog even een aantal pallets export afhalen uit Leeuwarden, en dan ben ik tussen de middag weer aan de zaak. Deze pallets gaan er hier uit, ik krijg m’n papieren mee, voor ‘de vrijdagmiddag Urk’, doe nog een bakkie, en ga dan een lekker visje halen in de haven van Urk. Hier zit het ook alweer vol met bekenden, en met 5 man is het nog even gezellig ook. Dan na de kost kunnen we al gaan overladen op ons logistieke centrum, en om 15.00 heb ik hem alweer vol voor de nieuwe week! Op de zaak schuif ik er nog even een paar pallets achterop bij, en dan zit hij vol. En heb ik mooi op tijd weekend.