Week 52 – Gekoppeld op Wertheim, en net voor de kerst nog ff terug naar Italië

zondag
Ja, vannacht toch nog wel ff een paar keer wakker geweest. Dat ik toch heel effe het kacheltje moest laten brullen. Een klein beetje warmte de cabine in, want man wat is het koud!!! Door deze kou lukt het uitslapen dat ik in de planning had voor vandaag ook niet helemaal. Maar even een goed boek erbij, en dan houd ik het toch nog aardig vol, onder de warme deken.

Als ik dan op een gegeven moment de moed heb verzameld om m’n warme nest uit te komen, zie ik op de meter dat het buiten toch (om 9.00) nog -17 graden is! Brrrr… Als ik de auto dan uitgeklommen ben, gaat het ook rap naar binnen toe, om me even te wassen. Daarna schuif ik mooi even aan aan het ‘sonntagmorgen frühstückbuffet’. Even op het gemakje een heerlijk en enorm uitgebreid ontbijtje. In het kader van toch een beetje het zondagmorgen gevoel!

Gisteravond heb ik al even telefoon gehad van collega Simon, die mij een trailer komt brengen. Vanwege slechte voorspellingen met weer een enorme sneeuwchaos is hij toch gisteravond maar vast vertrokken. Hij zal dus vandaag al mooi op tijd bij mij zijn. Ik ga onder de middag dus nog even lekker uitgebreid onder een warme douche. En als ik er dan om een uur of half 2 onder weg kom, en ik breng m’n tas weer naar de auto, zie ik dat Simon er ook net staat.

We gaan mooi nog even uitgebreid koffie drinken, en even lekker zitten zeuren binnen. Daarna koppelen we om, en als om 15.30 mijn 24 uur weekend rust er dan op zitten, dan ben ik alweer helemaal startklaar, met weer een andere trailer erachter. Simon terug ri. Holland, en ik weer terug richting het zuiden.

Collega en amigo Robbie, komt ook nog terug uit Italië. We hebben al even contact gehad, en we komen vanavond aardig bij elkaar in de buurt terecht. Dus de afspraak is al snel gemaakt. We gaan vanavond mooi samen het jaar nog even afsluiten bij de Griek op Eching! Om 19.00 zet ik hem hier aan de kant. En 20 minuutjes later komt Robbie er ook al aan. We gaan even heerlijk zitten tafelen. Laatste keer dat we elkaar treffen dit jaar.


maandag
Maar goed, ik heb nog wel even een tourtje Italië te gaan, zo voor de kerst. Dus er moet toch ook nog wel even wat gedaan worden. Om 5.30 sta ik weer in de sneeuw, en om 6.00 ga ik weer rijden. Het heeft flink gesneeuwd, en ook nu gaat het nog lekker door. Gelukkig ben ik de drukte een beetje voor, en loopt het toch nog aardig door. De wegen zijn slecht schoon, dus als zometeen hier bij München de maandagmorgen spits begint, zal het een mooie puinhoop worden!

Tussen München en de Oostenrijkse grens is het ook nog even erg slecht. In Oostenrijk is de ergste sneeuw dan weer voorbij. Tanken doe ik even op Matrei. Met de tanks weer vol, verder de Brenner over. En Italië in.

Eind van de ochtend ga ik op Vipiteno nog weer even lekker onder de douche door. En om 14.00 bereik ik mijn losadres bij Bassano del Grappa dan. Collega Frank heeft hier ook net een paar pallets gelost. Na het lossen gaat hij weer voor de ramp weg, maar ik mag er nog niet voor. Ze hebben het magazijn bomvol staan, en dat moeten ze eerst allemaal wat opruimen.

En uiteindelijk gaat dat nog een mooi poosje duren. De hele middag sta ik hier. Je zou zeggen; ze zullen juist deze ene week, wel even een beetje extra hun best doen, om je een beetje vlot te lossen, omdat ze ook weten dat jij graag met de kerst weer thuis wil zijn! Maar niets blijkt minder waar. Ik sta gewoon de hele middag te wachten. En het is uiteindelijk 17.30 als ik hem eindelijk leeg heb.

Intussen sneeuwt het ook hier in Noord Italië verschrikkelijk! Het gaat enorm tekeer. Ik heb te horen gekregen dat ik morgen (in 1e instantie vanavond eigenlijk nog, maar door het lange lossen wordt het morgen) een volle vracht sla (veldsla) kan gaan laden bij Bergamo.

Maar wat een enorme chaos hier in Noord Italië. Er is al een enorm pak sneeuw gevallen, en het sneeuwt nog bijzonder hard door. Het verkeer ligt dus helemaal lam. En ook voor mij, is het mooi glibberen en glijden. Zeker zo met een lege auto! Dan heb je helemaal niets te vertellen! Mijn beoogde einddoel voor vanavond, wordt dus ook al wat bijgesteld. En uiteindelijk heb ik 3 uren werk om bij het restaurant Confine bij Peschiera (aan het Gardameer) te komen. Collega Bertus zal hier ook heen komen.

Maar als ik bij het restaurant aankom, staat hier ook alles al muur en muurvast. Om van de parking af te komen, loopt het heel lichtjes, heel iets omhoog. En hier staan al een Oostenrijker en een Italiaan, kettingen te leggen, puur en alleen om de parking af te komen!!! Ze komen geen centimeter meer vooruit. Ik bedenk me dat ik deze parking dus maar mooi eens niet op ga draaien! Met mijn lege auto, gaat dat natuurlijk ook effe niets worden. Ik parkeer mooi 100mtr verderop, bij een ander Hotel. Deze zit vanavond toch dicht, er is mooi ruimte, en er licht een dik pak verse sneeuw. En daarin kom ik wel uit de voeten.

dinsdag
En de sneeuwtroep was nog niet over!! Het heeft de hele nacht nog pittig doorgesneeuwd. Als ik vanmorgen om 5.30 de auto uitklim, sta ik gelijk tot halverwege mijn onderbenen in de sneeuw! Man man, dat wordt nog wat vandaag. Even wassen, een bakje koffie zetten, en dan ga ik om 6.00 eerst maar eens kijken of ik van de parking af kom.

Met een klein beetje moeite lukt dat nog aardig. Maar eenmaal op de weg, is het echt één grote ijsbaan. Ik glibber en glijd alle kanten op, met mijn lege auto. Stapvoets gaat het over de grote doorgaande wegen, door een dik pak sneeuw heen ploeterend richting de autobahn.

Maar ook op de autobahn is het 1 grote puinhoop! Ook hier is er nog helemaal niets schoongemaakt. De vrachtauto’s die op de inhammetjes langs de snelweg staan te slapen (wat heel gebruikelijk is in Italië) kunnen de wekker wel uitdrukken!! Die gaan never nooit van hun plek afkomen. Die staan echt muur en muurvast. Degenen die het al wel aan het proberen zijn, of het geprobeerd hebben, staan met een schop het dikke pak sneeuw voor de auto weg te scheppen, zijn al tegen de vangrail, of zelfs de sloot in gegleden. Ook op de autobahn is er eigenlijk niet harder dan 50 km/u te rijden.

Een beetje zigzaggend tussen de gestrande auto’s doorglibberend bereik ik uiteindelijk toch de afslag die ik hebben moet. Intussen is het al wel duidelijk. Het hele dagelijkse leven hier in Noord Italië is ontregeld. Ik heb nu de afslag gehad, en ga nu dus binnendoor verder. En als ze zelfs de snelwegen al niet schoon hebben, dan kun je wel nagaan hoe het er hier binnendoor uitziet!

Met een gangetje van 20 – 30 km/u glibber ik door de dorpjes, en over de rotondes. Het is echt 1 ijsbaan. Intussen hoor ik ook via de collega’s dat bij Modena de hele snelweg al compleet is afgesloten, ivm de grote sneeuwchaos. Daar is niet meer te rijden.

Maar goed, ik rijd (of glijd..) nog steeds. Ik kom steeds dichterbij het dorpje waar ik laden moet. Ik moet een vracht sla (veldsla) gaan laden, dus ik heb al een beetje het vermoeden dat ik niet op een mooi schoongemaakt industrieterrein ga terecht komen, maar dat ik eerder de landerijen in zal moeten…

En als ik de juiste weg heb gevonden, blijkt dit aardig te kloppen… De doorgaande wegen zijn al een puinhoop, maar ik sta nu voor de weg die ik hebben moet. En hier gaat het dus gewoon, linksaf het boerenland in. Het is één grote witte vlakte! En ik denk, dat er hier inderdaad best een boerenweggetje zal lopen… Maar op dit moment is het maar gewoon gokken, waar dat dat weggetje dan precies moet lopen! Aangezien ik niet eens kan zien, waar de weg loopt, kan ik al zeker niet zien, hoe dit weggetje eruit ziet. Maar ik weet eigenlijk wel zeker, dat dit niet een geasfalteerd pad is. Dit is gewoon een verharde zandweg!

En ik heb het vermoeden dat er langs dit pad 2, of in ieder geval 1 sloot loopt. En daar wilde ik eigenlijk maar niet eindigen. Af en toe heb je een aanknopingspunt zodat je ongeveer kan gokken hoe het pad loopt. Maar echt tijd om goed te kijken, is er ook niet. Want 1 ding weet ik wel, als ik stil ga staan/kom te staan, dan kom ik nooit weer van m’n plek af. Zolang ik nog vooruit kom, moet ik blijven rijden!

En gelukkig zijn de paden hier niet zoals bij ons in de polder, netjes recht. Nee gelukkig kronkelen ze nog alle kanten op ook. Anders zou er weinig spannends aan zijn natuurlijk! Één van de aanknopingspunten waar ik me een beetje op focus, zijn de bomen. Maar heb ik het ene moment de bomen nog links van de weg.. Het volgende moment heb ik ze toch ineens weer rechts hoor!! Haha.

De kleine (smalle!!) slingertjes en chicanes die er in dit pad liggen, zijn ook echt smal! Zonder sneeuw, zijn deze volgens mij al niet harder dan stapvoets te nemen. Alleen moet ik nu juist gang houden… Wil ik niet blijven hangen in de sneeuw! Waarschijnlijk is er gister wel een keer sneeuw geschoven hier op dit pad. Alleen is er weer een heel dik pak nieuwe sneeuw gevallen. Het paadje dat gister een beetje geschoven is, is net zo breed als de vrachtauto. Dat is wel te doen dus. Alleen in deze chicanes is het ook maar 2.5 mtr breed. En in de bocht heb ik met een trailer toch iets meer ruimte nodig. En langs het pad liggen 2 wallen van sneeuw, van toch al gauw een halve meter hoog. Met de kist, en de wielen van de trailer ploeg ik dus dwars door en halve meter sneeuw heen. Nu is het zeker een kwestie van gang houden! Met mijn lege auto heb ik totaal geen grip, dus als ik hier stil kom te staan, is het zeker einde oefening.

Maar goed, al met al na een paar kilometer over dit pad ploegen, bereik ik hier midden in het land de coöperatie! Het is intussen 8.30 geweest. Ik ben dus dik 2.5 uur bezig geweest over een afstandje van 95 km.

Op het erf zijn ze ook al druk om het erf een klein beetje begaanbaar te maken. Ze zijn druk bezig om de put helemaal leeg te bikken, en schoon te maken. Ik moet dus nog even wachten voordat we kunnen gaan laden, maar ik ben allang blij, dat ik het hier hebt bereikt! Overal hier in Noord Italië ligt het dagelijkse leven toch echt helemaal stil. Snelwegen dicht etc. etc.

Maar goed, intussen hebben ze de put zo ver schoon, dat ik hem er in kan zetten. Ik krijg hier een vracht verse veldsla; kroppen sla, krulandijvie, rucola etc. mee. En dit moet ik lossen op een adresje in Duitsland, in het Ruhrgebied, en op 2 adressen in België. Nog wel ff wat te doen, zo voor de kerst dus! Om 10.15 heb ik hem vol. De papieren op zak, en zal ik zien hier weer weg te ploegen door de sneeuw. Intussen komt er een tweede auto de dam op hier. Hier zitten 2 chauffeurs op. Deze hebben het niet helemaal gered, hier heen. Ze zijn muurvast komen te zitten, en hebben kettingen moeten leggen om verder te komen. Zij zijn dus de hele ochtend aan het ploeteren geweest, om het laatste stuk hierheen te komen. En vanmiddag zal ik nog te horen krijgen, dat de 3e auto die hier vandaag moest laden, ook niet verder is gekomen dan halverwege… Daar is hij de sloot in geschoven!

Eenmaal weer op de doorgaande weg, lijkt het al een stuk schoner. Het is nog wel een grote bende, maar de weg is weer redelijk begaanbaar. En als ik dan de autobahn weer opdraai, dan hebben ze die intussen mooi schoon. Wel staan er nog steeds diverse combinaties ingesneeuwd op de inhammetjes!

Maar goed, ik maak nog even pauze bij een grote supermarkt. Ik krijg met kerst eters, dus ik haal nog even wat laatste lekkere, verse boodschapjes. Daarna doe ik in ri. de Brenner nog even een keer een bakkie bij de pomp. Onderweg in Oostenrijk ga ik even lekker onder de douche door, en zo zitten ’s avonds om 20.00 de uren er bij Eching weer op. Nou dacht ik dat ik hier het jaar eigenlijk al had afgesloten zondagavond, maar ik kom dus toch nog een keer, even lekker eten bij de Griek hier.

woensdag
Om 6.00 dan maar weer verder, met m’n vrachtje verse sla. In Duitsland loopt het gelukkig lekker door. Je kan echt merken dat het tegen de kerst loopt. De meesten zijn toch mooi allemaal al thuis. Het meeste is wel gebeurd voor dit jaar.

Eind van de ochtend maak ik op Weiskirchen, vlak voor Frankfurt, even mijn verplichte 3 kwartier pauze. Vanaf hier gaat het in 1 ruk naar mijn 1e losadres, in het Duitse Ruhrgebiet. Vlak tegen de grens bij Roermond, gaan halverwege de middag de eerste 10 pallets eruit.

Om 16.00 ben ik hier klaar. En via een klein stukje Nederland, schiet ik België in. Mijn 2e klant moet zijn spullen vandaag nog hebben. Volgens de gegevens lossen ze hier morgen niet meer. En om nou met de hele familie, de hele kerst alleen maar sla te eten, dat is ook niet echt de bedoeling.. Maar gelukkig weet ik (dankzij wat navraag van een goede collega, die hier gistermorgen heeft gelost.. Dank je wel Rob!) dat ze hier ’s avonds tot laat aanwezig zijn.

En aangezien ik met mijn rijuren precies tot deze klant kan komen, en dus na het lossen nergens meer heen mag/kan rijden, om nog wat te gaan eten.. Ga ik mooi onderweg eerst maar vast een hapje doen. Ik kom bij het ‘gasthof Kwaadmechelen’ langs, en daar schiet ik er tegen 17.30 dus mooi eerst maar eens even af, om een lekker hapje te gaan eten.

Na het eten bereik ik tegen 20.00 het veilingterrein van Sint Kathelijne Waver, tussen Antwerpen en Brussel. De juiste klant is vlot gevonden. Ze zijn inderdaad nog volop aan het werk. Dus ik mag hem ook gelijk in de put zetten. En om 21.00 zijn de volgende 14 pallets verse groente ook weer op hun bestemming.

Aangezien ik nu ook aan m’n uren zit, trek ik hem de put nog even uit, en zet hem dan gelijk naast het bedrijf neer. Eerst maar eens tijd voor een tukkie.

donderdag (24 December)
Om 7.00 heb ik mijn 11 uurtjes rust er weer op staan, en verlaat ik het veilingterrein in Sint Kathelijne weer. Via Brussel en Gent, ga ik ri. de kust. Tussen Gent en Oostende, schiet ik dan naar beneden, ri. Kortrijk. Hier bereik ik om goed 9.00 dan mijn laatste losadresje. Hier gaan mijn laatste 7 pallets eruit. En om 10.15 heb ik hem leeg!

Even telefoneren met Emmeloord, en de boodschap klinkt goed; Kom deze kant maar op, en dan is het klaar voor dit jaar!

En dat moet volgens mij precies in 1 ruk, kunnen vanaf hier. En zo rubber ik om 14.30 Emmeloord binnen. Nog even tanken, en dan kan hij in de hoek. Spulletjes er allemaal een beetje uit, alles afwerken, en dan vind ik het mooi geweest voor dit jaar. Ben ik toch ook nog mooi op tijd, voor ons jaarlijkse ‘kerstavond’ etentje, met alle kameraden! Wat hebben we het mooi soms, niet?!