Week 2 – 1e tourtje Italië dit jaar; via Bolzano - Pistoia – Livorno naar Rome

zondag
Na even heerlijk goed 2 weken lekker thuis te zijn geweest, moet het vandaag toch maar weer beginnen… En aan de ene kant, heb ik nog niet zo heel veel zin. Ik vermaakte me thuis ook wel, en had me best nog een weekje bezig kunnen houden! Maar ach, aan de andere kant vind ik het ook eigenlijk ook weer helemaal niet erg, om maar weer eens wat te gaan doen. Alleen dringt die laatste gedachte niet gelijk als eerste door, op het moment dat zondagmorgen vroeg de wekker afloopt…

Maar goed, op zich de laatste 2 weken wel aardig geslapen, dus het lukt ook wel weer. En ik ben al op tijd op de zaak. En dat is maar goed ook. Mijn trailer is netjes op ‘losvolgorde’ geladen, maar ik heb een hele grote partij (23 pallets) met heel licht spul, voorin de kop van m’n trailer staan. En helemaal achterop, op de laatste 4 meter, 4 partijen zwaar spul staan, dat bij elkaar haast wel een ton of 9 weegt!! Qua gewichtsverdeling staat het er toch niet echt lekker in dus. Normaal al niet echt mee te rijden, maar nu met de sneeuwtroep, en de gladheid, is dit gekkenwerk, om hier mee te vertrekken. Dit is echt gevaarlijk zelfs. Ik zet hem dus toch nog maar even voor de loods. Trek het zware spul eruit, en pallets van het lichte spul. Dan het zware spul er eerst in, en 6 van de lichte pallets achterop. Nu heb ik de 9 ton, dan toch iig boven mijn assen v/d trailer staan, en er niet achter. Dit levert toch even 2 ton meer asdruk op! En daar is toch heel wat beter mee te rijden!

Intussen is de rest ook gearriveerd, tanken we nog even, en dan rijden Rob, Hanzz, Bouwhuus en ik tegen 8.30 Emmeloord uit. Tot Köln rijden we samen. Daarna gaan Hanzz en Rob richting Zwitserland, en Bouwhuus en ik gaan via de Brenner naar Italië.

Bouwhuus en ik maken om 13.00 effe pauze ‘in het enge bos’, en ondanks het enorme dikke pak sneeuw, dat er vanmorgen in NL lag, loopt het de rest van de dag eigenlijk hartstikke best. Tot Apeldoorn zaten we met 35 km/u achter de sneeuwschuivers, maar de rest van de dag is de weg gewoon netjes schoon! Eind van de middag nog even een keer pauze bij Nürnberg, en dan bereiken we om 20.45 Eching. Waar we gezellig bij de Griek gaan tafelen.

maandag
Ja, en dan merk je toch dat je effe lekker 2.5 week bent thuis geweest. Het is toch allemaal even weer wennen, zo in de auto. Ik heb toch ’n beetje ’n onrustig nachtje gehad. Een keer wakker omdat de koelmotor aanspringt, een keer wakker omdat er een sneeuwschuiver langs komt, etc. etc. Allemaal geluiden die onderweg normaal zijn, maar die je 2.5 week thuis hebt ‘gemist’. En waar je dus toch weer even aan wennen moet. Maar goed, 5.15 eruit, even een plens water om de kop, de koffie aan, en om 5.45 gaan we weer rubberen.

Mijn eerste 2 losadresjes liggen tussen Bolzano en Merano. En die wil ik er eigenlijk vandaag voor de middag uit hebben. De eerste paar uurtjes is het toch nog wel ff een beetje een puinhoop met de sneeuw, maar eenmaal in Oostenrijk gaat het wel weer. Effe tanken op Kufstein, en dan de Brenner over.Een 3 kwartier Italië in, maken we nog even pauze bij een pomp, en dan gaan ook Bouwhuus en ik onze eigen weg.

Om 11.15 gaan de eerste pallets er uit. En om 12.00 ben ik allebei de klantjes hier kwijt. En dit was wat er voor vandaag op mijn planning stond. Mijn volgende klant zit tussen Pistoia en Pisa. Dat wordt dus morgenochtend. Vandaag is het alleen nog een kwestie van mijn uren volrijden.

Alleen kwam ik er gister ook achter dat ik een boel luchtlekkage had. Een luchtleiding naar een balg van mijn cabinevering is lek. Als ik halverwege de middag dan net voor Modena bij de pomp even pauze ga maken, ga ik daar eerst maar eens mee aan de gang. Na even prutsen is m’n luchtlekkage weer verholpen. Dan ga ik nog even lekker onder de douche door, en dan weer verder.

Om 18.00 zitten m’n uren erop voor vandaag. Ik ga dus mooi naar het restaurantje op Barberino! Een tentje waar ik altijd bijzonder graag mag komen!

dinsdag
Vandaag op tijd weer aan de gang. Mijn bedoeling is eigenlijk om vandaag al leeg te komen. En het hangt eigenlijk behoorlijk om de 1e klant. Mijn 1e losadres van vandaag, is een vrij groot bedrijf. Een bedrijf waar het nog wel eens even wil duren.. Er willen nog wel eens meer auto’s staan te wachten. Ze beginnen hier al wel aardig op tijd, en om het dus in ieder geval niet van mij af te laten hangen, wil ik er op tijd staan.

Dus stuur ik hem om 5.00 de parking van Barberino alweer af. Een uurtje koetsen, en dan sta ik netjes om 6.00 voor het hek. Er staan inderdaad al meerdere auto’s in de straat, maar deze hebben de gordijnen allemaal nog dicht. Ik meld me gelijk maar even bij de portier aan. Lever m’n papieren in, en krijg dan te horen dat ze me wel roepen als ik naar binnen mag. En waarschijnlijk gaat dit nog wel ff duren… Ja, daar was ik al een beetje bang voor. Maar goed, we zullen het wel zien.

Maar (en volgens mij is de portier net zo verrast als ik..) hij komt al vrij snel. Om goed half 7 mag ik al naar binnen. En om 7.15 ben ik mijn 4 pallets hier al kwijt!! Dat loopt hartstikke mooi, en valt mij helemaal niets tegen!

De volgende klant zit een stukje onder Livorno. Om 8.45 bereik ik hier het opgegeven adres. Alleen is dit gewoon een woonhuis! Ik moet hier 1 pallet lossen bij 2 Turken. En deze mensen hebben uiteraard geen heftruck, geen pompkar, helemaal niets… De vorige keer dat er hier een auto van ons moest lossen, hebben ze met een afsleep auto van het bergingsbedrijf dat hiernaast zit, kont tegen kont, met de lier de pallets de trailer uitgetrokken, de sleepauto op…

Er staat me dus nog wel wat te wachten. Maar eerst moet ik de heren maar eens vinden. Ik heb al div. keren aangebeld, maar krijg geen enkel antwoord. Uiteindelijk kom ik de hal in, en sta voor de deur van het appartement te bonzen! En ja, dan na een kwartier is er een teken van leven! Een slaperig gezicht komt om de hoek… Eh, ik kom een palletje lossen! Wat dacht je ervan, het is 9.00; aan het werk man! En even later komen ze inderdaad naar buiten. We overleggen even, en het lijkt me het beste om de pallet maar gewoon open te snijden, en hem met het handje maar even over te gooien in hun bakwagentje.

Aangezien er hier geen ruimte is, rijd ik achter de heren aan, naar een restaurant 2 kilometer verderop. Hier is er ruimte. En hier sjouwen we met z’n 3-en de handel even over, het bakwagentje in.

Als dank voor de hulp, biedt de chef me na afloop nog even een bak koffie aan. Dat is nooit verkeerd natuurlijk! Maar het restaurant hier zit op dinsdag dicht.. En ik moet de auto dus maar even afsluiten, en met hem in de personenauto mee naar het stadje! En daar in een barretje krijg ik een espresso en een broodje van hem. Vervolgens krijg ik nog een hele city tour! En dan moet/wil ik toch maar weer eens naar de auto toe. En om 10.00 ga ik dan richting Rome.

Via de ‘Aurelia’ gaat het door het prachtige Toscane heen. En ik vergeet even heel de sneeuw en kou troep. Het is hier prachtig weer! Een graadje of 15, en een prachtig strak blauwe lucht. En ook in dit jaar geldt weer; Wat hebben we het mooi soms, niet?!

En dan vlak voor Civitavecchia gaat het linksaf de binnenlanden in, richting Viterbo. Ook hier weer een prachtige wereld. Met als enige hindernis een dorpje, waar ik ineens voor een viaductje sta van 3.90mtr… Maar langzaam en precies in het midden gaat het allemaal net met mijn 4.0mtr!

En zo bereik ik om 14.30 mijn laatste losadres alweer. En ook hier zijn ze me vandaag goed gezind. Ik mag er al vlot voor, en het lossen gaat ook lekker door. Na het lossen nog even de trailer helemaal netjes uitvegen, en dan heb ik hem om 15.45 leeg, schoon en klaar voor de nieuwe opdrachten! En die luiden als volgt; Ik kan oversteken naar de andere kant van Italië. Ik mag een heel lijstje gaan afhalen. Beginnen in Tolentino en dan via Ancona en Bologna naar Rovigo.

Dit alles vanaf morgen dus. Ik maak nog even pauze op Orte, en ga dan de binnenlanden in. Via Terni, Spoleto, Foligno steek ik over ri. Tolentino. Weer een mooie ruige route. En tegen een uur of 19.00 bereik ik halverwege Foligno en Tolentino het restaurant, waar ik vanavond heen wil. Weer een dag ten einde.

woensdag
’s Morgens op het gemakje even wassen, ik doe een cappuccino aan de bar, en om 7.00 ga ik richting Tolentino. Om 8.00 bereik ik de fabriek. En dit is al mooi lang geleden voor mij!! Eerder kwam ik hier echt heel regelmatig om een vrachtje bankstellen te laden voor Holland. Alleen komt er voor die klant bijna niets meer weg hier uit deze fabriek. En het is voor mij dus ook al echt een paar jaar geleden dat ik hier geweest ben. En ze waren toen steeds al aan het uitbouwen, maar het is nu nog veel groter geworden!

Er zit nu zelfs een portier waar je je moet aanmelden. Als ik dan een deur toegewezen krijg, en ik kom de hal binnen, is er ook bij de ploeg in het magazijn eigenlijk geen enkel bekend gezicht. Dat is wel erg jammer. Ik krijg mijn 2 stoelen erin, die ik moet laden, en dat was het alweer. Maar als we dan de papieren staan te doen, komt de toenmalige chef van de expeditie langs lopen. Hij herkent mij ook, en begint al te lachen. Dat is effe leuk. We hebben een klein praatje, en dan ga ik weer verder.

Om 10.00 bereik ik dan mijn 2e laadadres, vlakbij Ancona. Hier krijg ik er dan nog 30m3 meubels bij in. En dit wordt altijd los verladen, dus daar gaat wel even tijd inzitten. Maar de Italiaantjes pakken stevig door, en tegen 12-en hebben ze het er toch bijna in. Ik ga snel vast even de papieren doen, anders zijn de mensen van kantoor zometeen 2 uur pleitte om te eten! En als ik dit allemaal op zak heb, hebben ze het spul er intussen ook in, en goed 12.00 rijd ik hier weg. Verder langs de Adriatica omhoog!

Ik heb intussen nog een paar berichten binnen gekregen. Er zijn nog een paar laadadresjes bijgekomen. En ik ga vandaag dus nog niet helemaal vol komen. Na de middag sta ik in Faenza. Hier krijg ik 4 pallets met tegels mee.

Vervolgens heb ik nog een adresje, vlak voor Bologna. Hier moet ik bij een groot transportbedrijf laden. En dat betekend na het aanmelden; zet hem maar op de parking chauffeur, je wordt wel omgeroepen via de luidspreker als je kunt gaan laden. Maar ook dit valt nog niet eens tegen, en om 16.15 heb ik ook deze 6 pallets met speelgoed erin.

Staan er nog 2 adresjes rond Rovigo op het programma. En bij 1 daarvan moet ik fruitboompjes laden. Dit is dus gewoon op een boerderij. Die willen dus vaak nog wel wat later laden. Ik laat even bellen, dat ik er om 18.00 kan zijn, en dat is idd geen enkel probleem.

Om er te komen blijkt wat minder makkelijk!! Het is tegen 18.00 natuurlijk al helemaal donker hier. En de landpaden hier zijn niet echt breed! Precies zo breed als de auto. Als ik dan de juiste weg gevonden heb, blijk ik hier vanaf deze kant nooit in te kunnen. Er zit een heel klein bruggetje in, en daar pas ik rechtdoor al niet eens over, laat staan met nog een haakse bocht ervoor ook! Na wat uitleg van een dorpsbewoner (2 huizen, een kroeg en een kerk) begrijp ik dat ik helemaal van de andere kant het weggetje in moet. Want ik moet wel dat weggetje hebben ja. Alleen moet ik nog aardig wat omzwervingen maken om het begin van het pad daar te bereiken.

Maar goed, al met al bereik ik het ander uiteinde van de weg. Alleen kom ik nu ook weer van een kant, dat ik met een trailer het weggetje nooit op kom, die bocht kan ik niet halen. Maar weer door dus, na een paar km maar zien te draaien, en weer terug. En vanaf deze kant lukt het wel! Nog een klein stukje slingeren, en dan bereik ik om 18.00 de juiste boerderij.

Ik sta ook gelijk tot mijn enkels in de modder, in het pikkedonker, maar dat hoort erbij. Er komt al een Roemeense jongen naar buiten, en die zorgt in ieder geval voor een beetje licht. De fruitboompjes staan er redelijk vlot in. En er komt ook gelijk al een autootje aan, om de papieren te brengen. Vanwege de ruimte moet ik al mijn lege europallets ook nog even in de kist zien te krijgen. De Roemeen helpt mij even keurig! En als we klaar zijn, vraagt hij of ik nog koffie wil. Nou, ja lekker!

Als ik de grote keuken dan binnenkom zit deze vol met 6 Roemenen en Roemeense. Zij werken hier bij deze fruitboer, en wonen in het huis hier op het erf. Ik drink een bakje koffie, we proberen wat te praten, en dan moet ik hun zelfgestookte Roemeense wijn ook nog proeven… Ik proef een slokje, en dat valt eigenlijk niets tegen! Als hij dan meer in wil schenken bedank ik hem, en zeg dat ik nog moet rijden, en dat dat buiten Roemenië toch niet helemaal de bedoeling is. En dan schenkt hij keurig een klein flesje vol, en dan moet ik het maar meenemen! Dat doe ik. We nemen afscheid, en ik ga weer verder.

Omdat mijn laatste klantje voor morgenochtend, hier ook vlakbij Rovigo zit, ga ik maar mooi naar een restaurantje in Rovigo. Ik weet dat je hier ook goed kunt douchen. En als ik hem om 19.15 op de parking zet, is dat ook het eerste dat ik even lekker ga doen! Daarna op het gemakje even een lekker hapje eten.

donderdag
’s Morgens de dag weer even rustig beginnen met een cappuccino aan de bar, en dan ga ik richting de laatste klant. Om 8.30 heb ik dit bedrijfje gevonden. Er moeten hier div. ketels en tankjes mee. Het duurt even voor ze precies weten wat ik mee moet hebben. En daarna moeten we nog even aan het stunten ook. De fruitboompjes staan mooi achterop. En de goederen hier, moeten er eigenlijk overheen! Voordat ik dit eerst de Italianen hier aan het verstand heb gekregen, en ze vergaderd hebben over hoe dit nou precies te doen, lukt het uiteindelijk. Het kost wel even wat moeite, maar alle is mee!

Even bellen met Emmeloord, en het gas kan erop. De fruitboompjes moeten er morgen nog even uit, in de Flevopolder.

Ik rijd in strak 4.5 uur naar Vipiteno toe. Waar ik begin van de middag even een lekker bordje spaghetti haal. Dan kan ik vanavond in Duitsland tenminste gewoon mijn uren vol rijden, en hoef ik niet meer te eten.

Mijn 2e pauze maak ik in Duitsland gewoon even op een parking. En uiteindelijk sta ik dan precies binnen mijn uren om 20.30 bij de pomp op Nürnberg Feucht.

vrijdag
Om 6.15 de kolen weer op het vuur! Op naar huus! En ik ben blij dat ik op vrijdag Duitsland al doorkom, want volgens mij wordt het morgen weer aardig druk, met weer een aflossing van de wintersporters! Maar vandaag loopt het allemaal nog lekker door. Eind van de ochtend ga ik er bij Ransbach even af. Nog even lekker warm onder de douche door, een bak koffie, en dan richting Holland.

Om 15.30 sta ik bij de boer in de Flevopolder, waar ik de fruitboompjes moet lossen. Een half uurtje later ben ik deze ook weer kwijt, en mag ik richting Emmeloord. Het eerste weekje voor dit jaar, het eerste reisje Italië van 2010 zit er weer op! Nog een keer of 45 of zo te gaan dit jaar?!