Week 51 – Nog ff wat bijladen, dan San Benedetto – Campobasso en 2x Napoli

zondag
Vrijdagavond hebben ze deze trailer al grotendeels vol gezet. Maar ik moet zelf maandag in Rotterdam en op de Maasvlakte nog een deel bijladen. Omdat ik anders maandagmorgen al wel erg vroeg weg moet, en ik voordat ik dan geladen ben, er al bijna een halve dag aan rijuren op heb zitten, is het beter dan ik vandaag alvast richting het Rotterdamse koets. Echt veel zin heb ik nog niet, zo op de zondagavond, maar goed, het scheelt me morgen een heleboel!

Dus tegen een uur of 20.00 toch die kant maar op. Ik besluit om dan ook gelijk de 2 adressen maar even om te draaien. En dus eerst naar de Maasvlakte, en dan naar Rotterdam. Zodoende houd ik nog de meeste rijtijd over, als ik morgen vol ben. Om 23.00 zet ik hem dan op de Maasvlakte aan de kant. Lekker met de kop in de wind, dus dat wordt heerlijk slapen.

maandag
Nadat ik me even fris gewassen heb, meld ik me om 7.30 aan het loket, hier op de Maasvlakte. Vervolgens naar het loodskantoor, en dan krijg ik een dock waar ik hem tegenaan mag zetten. 3 grote pallets krijg ik hier mee. Auto weer wegzetten, papieren halen, en om 8.30 weer weg.

Om 9.00 sta ik dan in Rotterdam. Ik heb ook gelijk nog 3 pallets meegekregen vanuit Emmeloord, die hier bij ditzelfde bedrijf gelost moeten worden. Ook hier gaat het vandaag voor Rotterdamse begrippen mooi vlot allemaal! Het scheelt dat ik hier de drukte allemaal een beetje voor ben, want normaal kan het allemaal nog wel eens effe duren hier. Maar goed, nu 3 pallets lossen, en er nog weer 9 laden ook, en ik ben toch om 10.15 alweer klaar! En de neus kan ri. Italië.

En had ik gisteravond allemaal nog niet zoveel zin, vandaag ben ik blij dat ik gisteren toch vast naar de Maasvlakte ben gereden. Ik heb er nu nog maar een half rij uurtje op, dus kan nog een mooi eind komen vandaag!

Via een pauze begin van de middag op het Duitse Fernthal, en een hapje eten ’s avonds op Geiselwind, zet ik hem ’s avonds tegen een uur of 22.00 bij de pomp Köschinger Forst neer.

dinsdag
En het was koud vannacht!! Erg koud vannacht!! Om 7.30 trap ik ‘m weer aan. Gauw maar weer wat doen.

Via een winters Oostenrijk, en een prachtige Brenner; wat weer mooie plaatjes oplevert. Ook op de skipistes zijn ze alweer druk in de weer met grote sneeuwkanonnen.

Tussen de middag ga ik bij de Tiroler toko op Klausen even lekker onder de douche door. Eind van de middag maak ik net achter Bologna nog even een keer 3 kwartier pauze, en om 19.15 draai ik dan de parking op, bij het restaurant op Riccione. De uren zijn op, en het is weer mooi geweest.

woensdag
En om 6.15 weer verder. Mijn 1e klant zit bij Teramo. Om 9.00 heb ik deze klant gevonden. Het is een vrij grote fabriek, maar een enorme ongeorganiseerde chaos! Ze zitten midden in een grote verbouwing/uitbreiding, en alles loopt door elkaar. Als er dan diverse telefoontjes gepleegd zijn, mag ik even omrijden, en via een zandpad, en een paar slagbomen (waar ik de code van mee krijg) naar de achterkant. Hier staat een heel nieuw gedeelte, en daar mag ik lossen. Na het lossen weer terug naar het oude gedeelte, even wegen, en dan ben ik toch om 10.00 alweer 12 grote pallets lichter!

Dat is mooi. Want in principe los ik vandaag toch maar 2 klantjes, maar mijn 2e klant heeft nogal lang (en vooral laat..) middagpauze. Van 13.30 tot 16.00. En nu kan ik deze mooi nog een voor de middag halen, en hoef ik daar niet een paar uur staan te duimendraaien.

Ik zak de Adriatische kust verder af, richting het zuiden. Bij Termoli schiet ik dan de binnenwereld in naar Campobasso. Door het ruige landschap.

Om 12.45 draai ik hem dan de smalle poort bij de klant naar binnen. Even draaien, en achteruit langs het gebouw naar achteren. Ze zijn nog even druk, maar dan de pompkar achterin, en trek ik de juiste pallets naar achteren. Het controleren en tellen duurt nog effe. Er zitten meerder soorten op 1 pallet gepakt, dus het valt niet mee voor de Italiaantjes, maar we komen eruit!

En dan heb ik de planning voor vandaag in principe alweer gehaald. Mijn volgende klantjes zitten bij Napels, en dat zijn ‘voor-de-middag’ klanten, dus dat wordt toch morgen. Ik heb dus nu de hele middag om bij het restaurant op Capua te komen. Ik struin dus eerst op het gemakje maar eens een uurtje door de grote supermarkt hier in Campobasso.

Onderweg doe ik dan nog 2 keer even een bakkie koffie, en tegen 18.00 bereik ik dan Capua. Auto aan de kant, de papieren allemaal nog even doen, en dan een lekker hapje eten!

donderdag
Vanmorgen om 7.00 de betaling door, autobahn op, en ri. Napels. Ik duik de chaos weer in. Mijn 1e klantje zit in ’n smal, duister, doodlopend steegje. Hier kun je amper inkomen, dus met een paar pallets los ik hier eigenlijk altijd aan de straat. (aan de doorgaande weg..) Ik hoef hier maar 3 pallets te lossen, maar ze hebben nog niet zo heel veel zin. Ze moeten eerst nog ’n aantal andere dingen afmaken. En je kan ze hier ook niet constant een beetje op de nek zitten, om er een klein beetje druk achter te zetten, want je moet een beetje bij de auto in de buurt blijven. Wil je tenminste niet, dat deze leeg of weg is... Je kan hier de auto niet te lang (of eigenlijk liever helemaal niet…) alleen laten staan.

Dus maar even in de auto afwachten. Om goed 9.15 lijkt er dan eindelijk wat te gaan gebeuren. Heel vlot gaat het allemaal nog niet, maar er gebeurd in ieder geval wat. Uiteindelijk is het 10.00 als ik mijn pallets hier kwijt ben.

Mijn volgende (en laatste) klant zit hier niet zo heel ver vandaan. Maar in de chaos hier is het toch altijd nog even een strijd om je (heelhuids) door het ‘verkeer’ te worstelen.

Maar om 10.15 rijd ik het terrein op, van deze grote klant. En dat stemt me gelijk al niet heel erg vrolijk… Ik zie dat ik 3 auto’s voor me heb! En ik ken het tempo van deze klant… Dus dat lijkt helemaal niet positief. Toch maar eens even aanmelden dan… En ik krijg inderdaad al gelijk te horen, dat het nog wel ff gaat duren. Ja, daar was ik al bang voor. Ik breng ze in Emmeloord even op de hoogte, en dan kunnen we alleen maar afwachten.

Toch lijkt er ineens toch nog een beetje perspectief in de zaak. Één van de twee Spanjaarden die er staan, mag nog niet lossen. Daar moet eerst de dokter bijkomen. Dus om 11.30 mag ik toch plotseling de hal binnenrijden! Dat zal toch niet waar zijn, dat het toch nog voor de middag gaat lukken?! Maar dat is inderdaad te mooi om waar te zijn… De Napolitanen hebben allemaal weinig zin, en staan elkaar eerst allemaal maar eens een poosje aan te kijken. Ze proberen druk te lijken, met van alles, maar doen niets. En als dit zo een half uur heeft geduurd, blijkt de dokter gearriveerd te zijn. Dus wordt mij weer vriendelijk (doch zeer dringend..) verzocht om de deuren weer te sluiten, en hem maar weer buiten neer te zetten. De Spanjaard mag weer naar binnen!

Uiteindelijk is het 14.30 dat ik opnieuw naar binnen mag. Het lossen gaat nog steeds niet heel erg vlot, maar we zijn begonnen! Uiteindelijk is het dan 15.45 voordat ik mijn 12 pallets kwijt ben… Wat een wereldbedrijf. Vijf en een half uur gestaan, om 12 pallets te lossen… Daar kan je wat mee, als transportbedrijf!

Maar goed, nou wordt het nog even gas geven! Ik moet namelijk hier bij Napels weer een volle bak diepvries gaan laden, en dat wil ik er vandaag nog wel even inkrijgen. Anders is het helemaal zo’n kansloze dag… Op Capua beginnen, en alleen 2 klantjes Napels lossen.. Maar goed… Dan moet ik me eerst idd weer door de Napolitaanse chaos worstelen.. Voor een hele kleine impressie, heb ik even 2 filmpjes gemaakt.


Om 16.15 sta ik op mijn laadadres. Er staat nog een auto te laden, dus ik moet nog even wachten voor ik naar binnen mag, maar ze gaan me nog laden. Als ik eenmaal voor de ramp sta, rossen ze het er ook, zoals altijd, in no-time in. En omdat het tegen het einde van de dag loopt, zijn zelfs de papieren redelijk vlot klaar! Dat heb ik hier nog bijna nooit meegemaakt. En om 17.45 heb ik hem vol, en kan ik weer richting Holland.

In Emmeloord weten ze nog niet helemaal wat de bedoeling is. Maar omdat deze vracht in Brabant gelost moet worden, en ik vermoed dat dit wel eens mijn laatste ritje voor dit jaar kan zijn, denk ik dat ik maar gewoon eens rustig op het gemakje terug kom. Onderweg mijn weekendrust ga maken, en dan zelf maandagmorgen even in Venlo ga lossen.

Ik rijd nog even 2 uurtjes, en schiet dan mooi even binnendoor naar het restaurantje tussen Frosinone en Rome, waar ik hem tegen 20.00 aan de kant zet.

vrijdag
’s Morgens even een beetje wassen, een cappuccino aan de bar, en tegen 8-en ga ik weer verder. Net voor Firenze, ga ik eind van de ochtend even lekker onder de pomp door, en doe een bakkie.

Dan de Appenijnen door. Het loopt allemaal lekker door vandaag. Je merkt al echt dat het tegen het eind van het jaar loopt. Er is nog maar weinig verkeer onderweg. Eind van de middag maak ik nog even een uurtje pauze in de Dolomieten.

Ik heb intussen vanuit Emmeloord telefoon gekregen. Er zijn volgende week, zo voor de kerst toch nog een paar vrachten Italië. En ze hebben vandaag vast alles naar de zaak gehaald, zodat de auto’s iig op tijd kunnen vertrekken, en allemaal voor de kerst weer thuis kunnen zijn. Maar of ik er problemen mee heb, om toch ook nog effe ’n ritje Italië te doen. Nou nee, maar hoe had je dat gezien dan? Nou, dan laten we vanuit Emmeloord gewoon een auto jou tegemoet rijden. Dan koppelen jullie onderweg, en dan draai jij weer om, terug naar Italië. Nou, nee geen probleem.

En als ik dan even aan het rekenen ga, dat bedenken we het zo, dat ik morgen tot Wertheim terug rijd. Dat ik daar m’n 24 uur weekendrust ga maken, zondagmiddag omkoppel, en terug naar Italië ga. Op deze manier komt het met voor mij, voor de collega, en met de uren het mooiste uit.

En nadat dit allemaal zo afgesproken is, bereik ik om 19.00 de ‘Tiroler toko’ op Klausen. Collega Eelke die komt hier vanavond ook nog, en ook Edwin, die voor de firma uit Heeg rijdt. Met z’n 3-en gaan we even gezellig tafelen!

zaterdag
En het is weer koud vanmorgen!! Als we om 6.15 de autobaan weer opdraaien.-15 graden geeft hij aan. Brrr. Maar goed, we zitten binnen! En mooi een beetje kletsend rubberen we Italië uit, de Brenner over, en Oostenrijk door. Op Kufstein nog even een beetje diesel erin, en dan Duitsland in.

Eind van de ochtend maken we op Köschinger Forst even de 3 kwartier pauze, en dan gaan we weer verder. Maar man man man, wat een drukte onderweg!! Er zijn een boel wensen uitgewerkt voor dit jaar. Op de radio horen we dat er een stuk of 9 landen zijn, waar ze vakantie hebben gekregen. En volgens mij gaan ze allemaal richting de sneeuw!! Althans, dat proberen ze… Want echt opschieten doen ze nog niet! Daartussen staan al onze Oost Europese mede Europeanen… Die in het westen aan het werk zijn, en nu kennelijk ook allemaal voor de feestdagen naar huis gaan. Van Frankfurt tot aan Nürnberg aan toe, staat het helemaal vast! (gelukkig aan de andere kant…) Nog een beetje sneeuw erbij ook natuurlijk, wat een puinhoop. Op de radio maken ze op een gegeven moment melding van een file van 150 KM!!! (nee, geen typefout)

Om 15.30 bereiken we na een boel moeite het autohof op Wertheim. Voor mij is het hier gebeurd. Ik zet hem nu eerst voor 24 uur aan de kant. En gezien de situatie op de weg… Vind ik dat voor het eerst, nog niet eens zo erg ook! De zin is er aardig af, in dit gesukkel. Eelke en Edwin, gaan er mee af. Zij maken even hun 3 kwartier pauze, we drinken een bak koffie, en dan mogen zijn hun weer in de drukte voegen…

Ik ga vervolgens op het gemakje even onder de douche, lees nog even een boek uit, en ga dan een hapje eten. En zo is deze dag ook zo weer om.