Week 12 – Lossen Salerno en dan rondje Sicilië

maandag
Deze week eindelijk weer eens een reisje Sicilië op het programma!! Daar straffen ze mij absoluut niet mee. Ik mag altijd graag in Zuid Italië komen, en Sicilië helemaal. En dat was me alweer veel te lang geleden. Er gaat wel ’n boel vrije tijd in zitten, maar over het algemeen is het bij mij altijd; ‘hoe verder, hoe mooier/beter!’

En ik heb deze week nog een ‘vutter’ mee ook! Oud collega ‘ome Kees’, die ook bij ons heeft gereden, jaren op de planning heeft gezeten, en intussen al een paar jaar in de pre-VUT zit, gaat een rit mee. Ome Kees is nog nooit van zijn leven op Sicilië geweest, en wil al een paar jaar een keer een rit mee naar Sicilië. Maar iedere keer als ik naar Sicilië moet, komt het net niet uit voor Kees om een week weg te gaan. Of door vakantie, of door drukte enz. enz. Maar deze keer komt het eindelijk eens goed uit, en hij gaat dus graag een rit mee!

Het programma voor vandaag ziet er als volgt uit; ik mag gelijk gaan laden in ‘de andere’ polder, en dan aansluitend kan ik in Limburg nog een halve vracht gaan bijladen. Alleen is dit pas vanaf 15.00 te laden… Ik hoef dus niet zo vroeg vandaag.

Mijn plan is, om voor de middag even het spul in de andere polder erin te gooien, en dan mooi op het gemakje richting Limburg te toeren. Tegen een uur of 10 zijn we dus op de zaak. De spulletjes allemaal de cabine in, een bakje koffie, nog even tanken, en dan koetsen we Emmeloord uit.

Om 11.30 zet ik hem dan tegen de ramp aan. Hier krijg ik er 4 zendingen in voor 4 adresjes op Sicilië. Het gaat allemaal mooi vlot, en om 12.15 heb ik het er hier in. Alleen heb ik intussen ook telefoon gekregen van de planning… ‘Ik heb slecht nieuws…’ klinkt het. En ik zie Kees zijn gezicht vertrekken… ‘Daar gaat mijn ritje Sicilië!’ staat er op zijn gezicht te lezen. Maar zo erg schijnt het niet te zijn, alleen vervelend is het wel. Het halve vrachtje dat ik nog moet gaan bijladen in Limburg, is namelijk niet om 15.00 klaar… Maar dat wordt wel vanavond 22.00 uur!! Dat is even een flinke tegenvaller dus. Aangezien we al onderweg zijn, en er verder ook eigenlijk niets meer valt de draaien, zullen we het toch maar moeten afwachten.

Om de middag toch maar een beetje vol te krijgen, gaan we tussen de middag eerst maar eens anderhalf uur koffie drinken en krantje lezen bij het chauffeurscafé ‘Jan van Amersfoort’. Vervolgens op het gemakje verder richting Limburg. En om 17.15 zet ik hem stil bij het volgende chauffeurscafé. Bij ‘op de vos’. We staan hier vlakbij het laadadres (in Sittard). En we besluiten om eerst maar eens lopend bij het bedrijf te gaan kijken! Even een paar kilometer wandelen dus. Dan hebben we tenminste maar even wat te doen.

Maar nee, het lijkt echt niet eerder te worden dan 22.00 vanavond. Maar weer terug richting het restaurant dus. Even heerlijk uitgebreid eten, en dan om 20.30 dat toch maar richting de klant. Uiteindelijk is het dan 22.30 als we hem dan toch vol hebben! Wat een dag, wat een dag… En nu ‘moet’ het nog even gebeuren natuurlijk!! Nou kunnen we de nacht in. En dan komt het dus toevallig wel heel erg mooi uit, dat Kees mee is! Nou zitten er dus mooi 2 schijven in de klok. En kunnen we met zijn tweeën, ondanks deze 7 uur vertraging, toch nog wat doen!

Mijn planning was vanmorgen nog om vanavond tot het Zuid Duitse Hartheim te komen. En dat was een mooi schema geweest. Alleen zijn we nu toch even 7 uurtjes later… Maar aangezien ik niet snel van mijn ‘plannen’ af te krijgen ben… Stel ik voor om hem evengoed nog maar even naar Hartheim te ‘schoppen’..!

Dat wordt dus even een nachtje ‘naar buiten kijken’. Maar met een bakje koffie erbij, muziekje op, gaat dat heel best. En ’s morgens om 5.00 draai ik de parking op, op Hartheim. Gauw de auto in de hoek, gordijntjes dicht, en dan kruip ik toch nog even snel, diep mijn mandje in.

dinsdag
Het is alleen maar van korte duur. Om 7.00 rammelt het wekkertje alweer. De spediteur hier, waar ik mijn douane documentje moet maken, begint om 7.00, en ik wil dus toch gelijk mijn papieren maar doen. Het is niet lang, maar we hebben toch even 2 uurtjes echt op bed gelegen. Even echt weg geweest. Ik gooi mijn papieren naar binnen, en dan gaan we even heerlijk onder de douche door, doen even een bak koffie en een broodje, en dan is het toch net of we een aardig nachtje hebben gehad. Ik ‘begin’ deze dag dan toch voor m’n gevoel weer fris!

En om goed 8.00 gaan we dan weer aan het koetsen! Zo is mijn trouwe Vabis op zijn best! Lekker aan de gang. Hier is hij voor gemaakt, werken moet hij! En met nog een heel rijtje van deze krachttermen, gaan we fluitend weer aan de gang. De vertraging van gister, is weer ingehaald.

Aan de Duits – Zwitserse grens loopt het aardig, wel wat drukte, maar we zijn vlot Zwitserland in. En als we dan om 11.00 op de verplichte parking op Erstfeld aankomen, lijkt het ook hier aardig rustig. We sluiten aan in de rij bij de ‘doseerlichten’ maar hier gebeurd er maar heel weinig… Er wordt geen auto van de parking ‘los’gelaten… Als ik even poolshoogte ga nemen, blijkt er een auto met pech in de Gotthard tunnel te staan. En daarom wordt al het vrachtverkeer hier tegengehouden. Uiteindelijk staan we hier 2 uur. En is het alweer 13.00 voor we eindelijk weer verder mogen. Toch weer zonde van de tijd…

Maar goed, verder loopt Zwitserland gelukkig wel door. En we zijn met z’n tweeën, dus hoeven gelukkig niet te stoppen! De Italiaanse grens zijn we ook zo over. Milaan voorbij, de Appenijnen door, we gaan in 1 streep door. Voor vandaag had ik het restaurant op Monte san Savino als einddoel bedacht. Dus dat zal het worden ook!

Uiteindelijk is het 20.30 als ik de parking op Monte san Savino opdraai. Ondanks de tegenslag in Zwitserland vandaag, weer helemaal op schema! En we gaan nu eerst maar eens even heerlijk culinair genieten! Verrukkelijk eten, een heerlijk glaasje wijn, even lekker uitgebreid tafelen. Dat hebben we wel verdiend! Al zeg ik het zelf.. Wat hebben we het mooi, niet?!

woensdag
Om 6.30 is het tijd om weer wat te gaan doen. Nu ik weer helemaal op schema zit, heb ik het vandaag allemaal wel weer aardig in de macht. Ik ga vandaag Salerno lossen, en dan is er voor vanavond een plekje voor mij geboekt, op de boot van Napoli naar Palermo. Dus dat is allemaal goed te doen vandaag.

Bij Rome doen we dus tegen een uur of 9 even een kwartiertje een bakkie. En eind van de ochtend maken we net voor Capua even 3 kwartier pauze samen met amigo Robbie.

Om 13.00 bereiken we dan Salerno. Het is een nieuwe klant, maar ik ken het ‘industriegebied’ hier wel, en de melkcentrale waar ik moet lossen is snel gevonden. Het zijn vriendelijke mensen, en ik word snel geholpen! En met een uur ben ik ook alweer klaar hier! Dit gaat hartstikke best. Een mooi adresje hier.

Omdat we mooi op tijd zijn, rijd ik eerst naar een barretje die ik hier vlakbij weet. En daar gaan we eerst even op het gemakje een bakkie en een broodje doen. Daarna dan maar richting Napels, en maar bij de boot zien te komen.

Via Pompei draaien we om de Vesuvius heen. En dan moeten we Napels in, om bij de haven te komen. En dat is altijd weer erg gezellig in het Napolitaanse verkeer!!

Maar goed, uiteindelijk bereiken we de haven. Nou heeft Kees ook jaren gereden, en is hij ook al heel regelmatig op de boot geweest. Alleen was dat eigenlijk vooral richting Scandinavië. De goed geregelde, en de nette en ordelijke havens van Noord Duitsland en Scandinavië. En dat is natuurlijk een wereld van verschil met de chaos hier in (zuid) Italië!! Echt een wereld van verschil. Wordt je in ‘het noorden’ keurig via borden automatisch langs grote doorgaande routes naar de havens geleidt, hier moet je dwars door de (chaotische!) stad. En staat er 1 keer een bordje ‘porto’, en mag je het voor de rest, door het drukke verkeer heen uitzoeken.

En kom je ‘daar’ automatisch langs de ticket kantoren, kun je op ruime parkeerplaatsen parkeren, en wordt je keurig netjes in rijen bij de juiste boot opgesteld… Hier kan en mag je eigenlijk nergens parkeren. Heb je je auto dan uiteindelijk toch maar ergens half (of eigenlijk helemaal) op straat neer gekwakt, dan mag je via steegjes en straatjes op zoek naar het juiste kantoortje om je ticket op te halen.

Als je dan vervolgens netjes bij de boot wilt gaan opstellen… Ook dat gaat hem hier niet helemaal worden! Niets geen keurig nette rijen, bij de boot. Eigenlijk is er zelfs helemaal niets geen ruimte bij de boot!

En wordt je op de ‘scandinavië boten’ keurig netjes in rap tempo achter elkaar de boot op gedirigeerd, die je daar gewoon allemaal vooruit aan de ene kant oprijdt, en bij aankomst via de andere kant weer verlaat… Hier mag je allemaal één voor één, vanaf het krappe pleintje voor de boot, de boot op. De ene helft moet er dan achteruit op, en de andere helft mag er vooruit op, en moet op de boot maar zien te draaien.

Dit alles uiteraard gepaard met een boel Zuid Italiaans temperament!! Een boel drukte en chaos dus. Kortom, op zich is het laden van de boot hier wel één groot spektakel te noemen! Geweldig. En Kees kijkt z’n ogen uit!

En om 20.15 is dan uiteindelijk toch (wonder boven wonder) heelhuids aan boord gekomen, en gaan we varen. Wij brengen de spullen naar de hut, gaan even lekker onder de douche door, en nadat we nog even aan dek hebben gekeken hoe we Napels uit varen, en van de skyline van Napels bij avond hebben genoten, zoeken we het restaurant gedeelte op.

donderdag
’s Morgens om 7.00 komen we dan aan in Palermo. De boot af, en sta je gelijk midden in de stad Palermo!! En we staan binnen 2 minuten midden in de altijd gezellige drukke chaos van het Siciliaanse verkeer!!

Als ik eenmaal de stad uitgeworsteld ben, ben ik nog een beetje te vroeg voor mijn eerste klant, die is nog niet begonnen, dus ik rijd eerst naar een barretje, waar we even een ‘ontbijtje’ doen.

Dan is het naar het 1e klantje. Hier net achter Palermo gaat er gelijk een dikke partij uit. We krijgen nog een bakje koffie, en maken een praatje, en dan gaan we weer verder.

‘Genieten’ nog even van de grote vuilnis chaos hier op het mooie Sicilië... Om 9.30 zijn we hier bij Palermo klaar, en gaan we verder. Als we verder doorrijden naar de westkust van het eiland, staat alles hier al prachtig in bloei. De lente is hier duidelijk al echt begonnen!

Mijn 2e klantje hier op het eiland zit bij Trapani. Ook dit is een bekende voor mij, dus we rubberen er in 1 keer heen. Het palletje ben ik zo kwijt. Dit gaat weer hartstikke mooi zo.

Vanaf hier zak ik verder langs de westkust naar beneden, naar de zuidkust toe. Vanaf Marsala ga ik dan mooi helemaal langs de zuidkust richting Agrigento. Het blijft allemaal prachtig om te zien. Het Siciliaanse landschap is heel divers, en veranderd constant.

Net boven Agrigento, bij Racalmuto gaan we dan tussen de middag eerst maar weer even om een bakkie.

Daarna verder naar de volgende klant. Hier een eindje verderop moet ik lossen in Ravanusa. Dit is een nieuwe klant voor mij, dus dat is even zoeken. Ik heb de straat gevonden, maar het is hier gewoon een woonwijk… Aangezien het allemaal ook niet echt heel erg ruim is hier, ga ik eerst maar eens lopend op onderzoek. Nergens is iets te ontdekken dat op een bedrijfje lijkt. Na wat rondvragen, en even in een barretje vragen, sta ik uiteindelijk voor een deur. Nergens is er een naam of een nummer te ontdekken.

Als ik aanbel, krijg ik vanaf boven, vanaf het balkon reactie. En ik blijk hier inderdaad te moeten lossen. Ik haal de auto even op. Een heftruck blijken ze hier niet te hebben, dus het wordt maar gewoon weer even met het handje lossen. Om 15.00 ben ik ook hier weer klaar.

En dan gaat het nog weer verder langs de zuidkust. Het laatste klantje zit in Ragusa. Het Siciliaanse landschap glijdt aan ons voorbij. Langs de kust, en we komen tussen de kassen, ‘het Siciliaanse westland’, door.

Zigzaggen tussen het plaatselijke verkeer door… Let ook vooral op de keurige nette ‘gevarenborden’ van dit gevaarlijke stoffen transportje…

Om 17.15 sta ik dan op het laatste losadres. Hier moet er nog 1 palletje uit. Ik krijg hier alleen te horen, dat ze alleen ’s morgens maar goederen aannemen… Als ik uitleg dat ik maar 1 palletje heb, en dat het maar even 1 minuut werk is, om hem even te lossen, krijg ik te horen dat het toch echt niet gaat gebeuren… Iedereen is gewoon aan het werk, maar ze lossen toch echt alleen maar ’s morgens… En ook mijn ene palletje gaan ze echt niet aannemen. Heerlijk zulke kansloze K-bedrijven…

En er zit dus niets anders op, dan om maar een restaurantje op te gaan zoeken. Gelukkig weet ik 2 dorpjes verderop nog wel een restaurant waar we mooi kunnen staan.

En daar genieten we ’s avonds van een heerlijke Siciliaanse maaltijd!! Wat hebben we het mooi soms, niet?!

vrijdag
Ja, en dan is het alweer vrijdag, en sta je nog op het meest zuidelijke stukje van Sicilië.. En heb je nog 1 klantje te lossen, en moet je hem ook nog weer even vol krijgen.

Om 7.00 ga ik eerst maar weer terug naar het fijne klantje in Ragusa. Kijken of hij zijn ene palletje nu wel aannemen wil.. Hij neemt nog aardig de tijd, ieder doosje moet gescand worden, maar goed, om 8.00 heb ik hem dan toch leeg.

En ik kan hier op het eiland, in Caltagirone een volle vracht bevroren citroensap gaan terugladen. Dat is niet verkeerd! Ik slinger binnendoor naar Caltagirone toe. Het is zo ’s morgens vroeg al heerlijk weer, met een heerlijk zonnetje, en al 21 graden. Niet verkeerd voor Maart, ’s morgens om 8.00!

Alleen trekt het vlak voordat we bij Caltagirone zijn, hier tussen de bergen zo ineens hartstikke potdicht met mist!! Dat zul je altijd zien, strak blauwe hemel, met een stralende zon, en dan moet je zoeken, is het ineens ontzettend mistig!

De weg begint te slingeren, en ik merk dat we de berg omhoog gaan, waar de stad op ligt. Als ik dan 1 van de smalle bochtjes door kom, sta ik ineens voor een tunneltje. Dat is op zich niet zo erg natuurlijk, maar er hangt een bord op, met een hoogte van 3.6 mtr! En dat is minder… Ik ben namelijk 4.0 mt hoog! Dat is weer handig dat ze dat even van tevoren aangeven, en niet als je al voor het viaductje staat!

Maar goed, nou is dit niet de eerste keer dat ik dit meemaak in Zuid Italië of op Sicilië, dus nog maar even geen paniek. Het blijkt inderdaad een boogviaductje, en als ik het zo langzaam heel zachtjes probeer, dan blijk ik er in het midden precies onderdoor te kunnen! En dat is mooi, want zo in de dichte mist, via de krappe haarspeldbochtjes, de berg weer achteruit naar beneden te moeten slingeren was niet echt een hele prettige onderneming geweest!

Als ik dan de 1e bebouwing tegenkom, en ik eerst de weg maar eens ga vragen, krijg ik uiteraard te horen, ‘oh ja hoor, dat bedrijf kennen we wel.’ ‘Dat zit gewoon beneden op een groot industrieterrein!!’ Natuurlijk! Dat is hartstikke mooi. En nog mooier is, dat ze dat dan even aangeven! Haha. Kunnen we dus mooi even draaien, en dan de hele slingerweg inclusief het te lage tunneltje, weer naar beneden.

Op het industrieterrein is het ook nog even zoeken, maar om 9.30 sta ik dan op het laadadres. En het blijkt een best bedrijfje te zijn. En nog mooi vlot te gaan ook! Om 12.00 heb ik mijn 100 vaten met bevroren citroensap aan boord!

Na het laden zet ik de auto op de weg neer, waar de hele straat vol staat met vrachtauto’s en afgekoppelde trailers, helemaal bom en bom vol met heerlijke sinaasappels!! Het is hier op het moment oogsttijd, en er staan hier auto’s vol met overheerlijke, verse, echte Sicilaanse (rode!) sinaasappels, net van de boom af!! En we slaan dus eerst maar eens even een voorraadje in! Peuzelen er in het zonnetje vast een paar op, en dan gaan we om 12.00 weer rijden.

‘De karre’ is weer vol, en met een dikke vracht bevroren citroensap kunnen we richting Holland. En dat gaat (helaas) voor een groot deel met de boot gebeuren. Ik kan vanavond in Palermo ‘de lange boot’ op naar Genua. Eerst het eiland dus maar weer oversteken naar Palermo toe. En dat is toch ook nog een aardig tippeltje vanaf hier.

Onderweg maken we nog even een keer 3 kwartier pauze, en dan stort ik me eind van de middag het gewoel van Palermo weer in! Maar we zijn de vrijdagmiddag drukte, oftewel de echte chaos, aardig voor. En het lukt om redelijk ‘normaal’ in de haven te komen.

We halen de tickets vast op, en melden ons vast aan. Dan hebben we dat maar vast gehad, en kunnen we ons nu eerst een paar uurtjes in Palermo gaan vermaken! Maar eens even de toerist uithangen! De mooiste en meest typisch Sicilaanse belevenissen zijn dan toch wel;

• Het verkeer! Vanuit de haven moet je een drukke weg oversteken om de stad Palermo in te komen. En dit is echt 100% topsport!! Er is hier een kruising waar de stoplichten redelijk worden gerespecteerd. Maar als voetganger deze kruising oversteken, is toch een hele onderneming hoor! Maar prachtig om te zien (als je eenmaal veilig aan de overkant bent..) Op het moment dat het licht dreigt op groen te springen… Barst er in 1 tel een complete chaos uit!! Exact op het moment dat het groen wordt, beginnen van alle kanten de toeters te loeien. En 6 rijen dik (2baans weg inderdaad ja..) spuiten letterlijk met gillende banden alle kanten op!! Dat dit allemaal zonder kleerscheuren afloopt is echt een wonder! In 1 klap breekt de pleuris uit, en is alles 1 grote chaos.
  
• Als ik Kees dan meeneem een paar duistere smalle steegjes en achteraf straatjes door (waarvan Kees ook al gelijk tot de conclusie komt, dat hij hier dus never nooit in z’n 1tje vrijwillig zou komen!) Komen we terecht midden in een echt volkswijkje. En hier sta je dus echt ineens midden in het decor van een oude Siciliaanse maffia film! Een echt volksbuurtje, alles gebeurd hier op straat. Piepkleine barretjes, ‘winkeltjes’ die uit hun voegen barsten, de meeste handel staat op straat, er zijn kraampjes, er wordt verse vis schoongemaakt gewoon op straat, vlees gefileerd (en soms zelfs geslacht), kinderen rennen door de steegjes, er wordt van het ene balkon naar het andere balkon geschreeuwd, echt in1 woord geweldig!!! DIT is Sicilië. En hier hebben ze geen politie of overheid nodig. Hier gelden hun eigen regels en wetten. Hier wordt alles zelf opgelost. En echt, hier kan ik mij uren vermaken! Alleen al, door gewoon rond te kijken, en de sfeer in te ademen. Prachtig! Wat hebben we het mooi, niet?!
  
  
• En uiteraard halen we nog een heerlijk Italiaans ijsje in de gelateria, en duiken we nog even een souvenir shopje in, om wat ‘Sicilië’ souvenirs te halen.
  

Als we begin van de avond dan weer bij de auto zijn, komt er net nog een Hollandse auto de haven ingereden. Het is vrijdagavond, en dan zitten er meestal nog wel een paar Hollanders op deze boot. De Hollandse truck stopt naast mij, en dan zie een bekende uitstappen; René. ‘Hey Niels! Dat is mooi dat ik jou tref, weet jij hoe het hier werkt? Dit is namelijk de 1e keer dat ik hier op Sicilië ben.’ René moet ook naar Genua, en we zitten dus op dezelfde boot. Gezellig!

En even later komt Paul van de groene firma uit Huissen ook nog aangereden; ‘Hey Tijger!’ Ook Paul zit bij ons aan boord, dus dat wordt allemaal wel gezellig. We doen met z’n allen nog even een bakkie in de haven, ouwehoeren wat, en om 20.30 mogen we dan aan boord. Aan boord van de ‘La Suprema’. Ons onderkomen voor de komende 21 uur.

Eenmaal aan boord, en ingecheckt, gelijk maar even lekker onder de douche door, en dan gaan we gezellig een hapje eten. En na het eten gezellig nog even wat drinken en ouwehoeren in één van de lounge bars. En zo vliegt de avond ook zo om, zo met z’n 4-en. En is het zomaar weer tijd, om de hutten op te zoeken.

zaterdag
Vandaag even (proberen) lekker een beetje uit te slapen. We zitten de hele dag nog op de boot, dus die tijd hebben we wel. Alleen ben je dan natuurlijk altijd op tijd wakker. Maar goed, nog maar weer even fris onder de douche door, en dan maar even wat rond sjokken op de boot. Het is echt een enorm schip, dus op zich ben je daar al een mooi poosje mee zoet.

Daarna gaan we maar mooi even een poosje buiten op dek zitten. Het is prachtig weer namelijk! En hier helemaal boven op het schip, op het zonnedek, kun je prachtig zitten zo aan het zwembad! Heerlijk uit de wind, en een lekker zonnetje op de bol! En welke kant je ook opkijkt, overal water! Strak blauwe lucht, en midden op de Middellandse zee. Wat hebben we het mooi soms, niet?!

De dag vullen we een beetje met wat ouwehoeren, een keer een bakkie, een hapje eten, wat lezen, nog maar wat ouwehoeren, wat rond sjokken, wat in de zon zitten etc. etc. En dan komt eind van de middag zo langzamerhand Genua weer in zicht.

Eind van de middag lopen we daar dan de haven in. En komt de 21 uur durende overtocht van Palermo naar Genua weer tot een einde. We nemen afscheid van Paul, en van René, bedanken elkaar voor de gezelligheid, en dan rol ik om 18.00 de klep af, de kade op! Weer vaste grond onder het rubber. En na de hele dag mooi een beetje in het zonnetje aan de rand van het zwembad gezeten te hebben, tijd om maar weer eens wat te gaan doen!!!

En ik wil wat doen… Ik heb eigenlijk mijn zinnen er een beetje op gezet, om in 1 streep naar huis te vlammen!!! En ook Kees kan zich hier wel in vinden. Ik heb gisteravond in Palermo al te horen gekregen dat ik nadat ik maandag gelost heb op Urk, ik hem ook gelijk weer kan volzetten, en ik gelijk weer kan omdraaien terug richting Italië!

We slingeren Genua uit, en gaan richting de Monte Bianco. Om samen de hele nacht even door te trappen, hebben we wel een gevulde maag nodig! En ik zet hem om 20.45 dus eerst op Quincinetto nog maar even aan de kant. We gaan hier eerst even rustig een heerlijke goeie maaltijd (want dat valt op de boot toch altijd wel vies tegen!) naar binnen te werken. En om 21.45 zijn we er dan helemaal klaar voor, en kunnen we de nacht in!

Het is heerlijk rustig op de weg natuurlijk, zo midden in de nacht, en we kunnen mooi opschieten! We vlammen de Mont Blanc over, de Alpen door, en Frankrijk in. En terwijl ik allerlei smsjes krijg vanuit de kroeg in Emmeloord, de klok nog een uur vooruit gaat ook, zitten wij mooi een beetje naar buut’n te kiek’n, de nacht in. Maar we gaan als een kogel! Wat hebben we het mooi soms, niet…?!

zondag
De kilometers vliegen onder de auto door. En als de zondagmorgen aanbreekt hebben we het eindeloze Frankrijk ook alweer gehad, en rubberen we Luxemburg in. Even een kleine stop, om de tanks weer helemaal af te vullen, en dan weer verder. België door, en via Limburg stomen we dan Holland binnen. En na zo’n nachtje noeste arbeid, hebben we wel even wat verdiend!

Om 10.45 gaan we eerst maar eens even aan de kant bij ‘op de vos’. Hier gaan we even fris wassen, en maar eens even flink ontbijten! Daar wordt je weer mens van. En na een uurtje gaan we dan zitten voor het laatste stukje.

Om 14.30 (of eigenlijk is het in de nieuwe zomertijd alweer 15.30 natuurlijk!) draai ik hem dan onder de pomp in Emmeloord! De tank vol, en dan de dam op. En om 16.00 (nieuwe tijd) staat hij dan weer in de hoek! Niet verkeerd dacht ik zo, 42 uur geleden stonden we nog in Palermo, op Sicilië!! En de helse machine staat nu weer netjes in de rij, in Emmeloord!!