maandag
De dag begint vandaag al ietwat verlaat. Na het starten van de helse machine, blijkt er een hele vreemde, dikke storing in de auto te zitten… Op zich, gelukkig dat dit op de zaak gebeurd, en niet onderweg. Monteurs erbij, een kleine inspectie, maar ook die hebben geen idee wat dit voor een storing is. De boeken moeten er dus maar bij, en de auto moet aan de computer.
Dit gaat allemaal nog wel ff duren. Aangezien er nog wel een auto leeg aan de zaak staat, en ik eerst alleen maar even naar Zeewolde moet, neem ik maar even een andere auto mee. Nog even lege pallets in de trailer etc. etc. En zo is het uiteindelijk al goed 9.30 dat ik (met ’n Volvo…!) van de dam rijd.
Het is allemaal wel even wennen! Een automaat… Een digitale tacho… Om 10.30 sta ik in Zeewolde
tegen de ramp. Ik haal hier alle kleine partijtjes voor Italië even op. Een deel neem ik zelf mee, en een deel gaat bij collega’s in de auto. Als ik dit erin heb, ga ik weer richting Emmeloord. En ik hoop dat ze mijn auto weer klaar hebben… Want ik heb eigenlijk weinig zin, om de hele week met ’n andere auto op pad te moeten…
Als ik om 12.00 weer in Emmeloord ben, hebben ze eigenlijk niets kunnen vinden… Ze hebben alle foutcodes uit het systeem gewist, en dat is het enige dat ze op het moment kunnen doen… Ik had eigenlijk liever dat het verholpen was, maar goed, ik kan iig met mijn eigen auto vertrekken. Ik los alle partijtjes op de loods, en dan ga ik met mijn eigen auto naar Rutten.
Na de middag laad ik hier een dikke partij voorin mijn eigen trailer. Dan weer terug naar de zaak. Daar zet ik er ’n paar van de partijtjes die ik vanmorgen heb opgehaald achter, en nog ’n paar IBC’s, en dan heb ik hem strak vol. En goed vol! Ik ben te zwaar voor Oostenrijk en Zwitserland. Ik mag dus ouderwets via Frankrijk naar Italië! Dat is op zich niet verkeerd.
Maar goed, het is intussen al wel 15.00 geweest voor ik eindelijk kan vertrekken. Aangezien ik toch mijn planning al ’n klein beetje klaar had… Ga ik maar eens even gas geven! In strak 4.30 rijd ik naar de Q8 net achter Luik. Hier doe ik bij de AC even een hapje. Als m’n 3 kwartier erop zitten om 20.15, ga ik weer verder. ’s Avonds gooi ik de tanks nog even helemaal vol op Luxemburg, en dan duik ik Frankrijk in. Ook mijn 2e blokje van 4.5 uur wil ik nog even vol maken. En het is uiteindelijk 0.45 als ik hem bij de pomp Sandaucourt aan de kant zet. De gordijntjes dicht, en knorren!
dinsdag
’s Morgens even wassen, bakje koffie zetten, en dan ga ik om 7.45 weer gas geven. De rest van d
e dag heb ik het dan aardig in de macht. Na 4.5 uur sturen, eerst maar weer even pauze. Ik haal en smeer even een stokbroodje, en zet ff ’n bakje.
Dan het laatste stuk van de Franse Alpen door, ri. de Mont Blanc. Om 14.15 sta ik bovenop de Mont Blanc, bij de tunnel. Ook deze week heb ik aardig geluk. Ik denk even ’n bakkie te gaan doen tijdens het wachten, maar dat wordt er 1 om mee te nemen, want het ‘koeler-konvooi’ gaat al rijden!
Eind van de middag ga ik bij ’n pomp in Italië nog even onder de douche door. Als ik vanaf de auto richting de pomp loop, zie ik 2 Hollandse personenauto’s staan. Er staat een wat oudere man bij, samen met z’n hond. Hij knikt vriendelijk goedendag, dus ik denk, ik maak even ’n
praatje. De man begint al; ‘aah, Van Wieren!’ en hij waarschuwt ook gelijk. ‘De hond (een grote rottweiler) doet normaal niets hoor, maar hij is op het moment erg gestrest. We zijn aan het verhuizen van Holland naar Italië, en hij snapt er niets van. En nou zit hij al 2 dagen in de auto, dus hij zit vol stress..’
Nou ben ik wel ’n aardige honden liefhebber, maar in dit geval haal ik hem dus maar niet aan, en blijf ik maar een beetje op afstand. ‘Jullie reden met zijn 3-en vandaag of niet?’ Ze waren namelijk in Zwitserland 3 auto’s van Van Wieren voorbij gekomen. Ik vertel dat dat waarschijnlijk 3 collega’s waren, want ik reed alleen, en ben via Frankrijk gekomen. Zo staan we even te praten, en ineens neemt de hond een sprong, en heb ik een volwassen Rottweiler aan m’n arm hangen! Het gebeurde allemaal zo snel, maar de hond krijgt gelijk op z’n donder, en is ook gelijk weer mak.
Nou ja, we kletsen nog wat verder, en dan ga ik naar binnen om te douchen. Maar als ik dan onder de douche stap, blijkt de hond me toch beter te pakken hebben gehad dan ik dacht. M’n vest en trui zijn nog wel hel, maar m’n arm ligt toch wel open. Ik spoel de wond maar zo goed en kwaad mogelijk uit onder de douche, en dan zal dat ook wel weer goed komen.
Om 19.45 bereik ik dan het restaurant op Fiorenzuola. Collega Eelke met wie ik heb afgesproken staat hier al. Samen met dochter Sanne. En 10 minuten na mij, draait ook collega Sietse de parking op. Met z’n 4-en nemen we er even 1 aan de bar, en gaan dan samen met een Brabander aan tafel. Het wordt een gezellige avond. Na het eten nog ’n heel praatje met ’n Schot, die hier ook staat, en dan toch het mandje maar in.
woensdag
Ik drink ’s morgens even een cappuccino aan de bar, en dan ga ik om 6.45 rijden. Mijn 1e klant zit een stukje onder Parma, even
richting La Spezia. Om 7.30 meld ik mij hier op deze grote fabriek aan. Hier moet ik de IBC’s lossen. Om 8.45 heb ik het eruit, en ben ik weer weg.
Vanaf hier ga ik binnendoor naar Parma, daar de ring over, en dan richting Reggio Emilia. Hier zit mijn 2e klantje. Er hoeven er hier ook maar 4 palletjes uit, en ook dat is in ’n kwartiertje weer klaar.
De 2 klusjes achterop ben ik nu kwijt, en nu kan ik met de dikke partij waar ik nog bijna mee vol ben, door naar Bari. De rest van de dag alleen nog zien, een eind richting het zuiden te komen dus.
Tussen de middag maak ik ’n pauze bij de pomp thv Riccione, en dan zak ik langs d
e Adriatische kust naar beneden toe. Eind van de middag ga ik bij Termoli nog even onder de douche door, en om 19.30 bereik ik mijn einddoel voor vandaag. Het restaurant op Cerignola! Als ik aan de bar sta, komt er nog een Hollander binnen. Een 65+er, die het niet kan laten, en nog heel regelmatig aan het rijden is. En vlak daarna komen er nog 2 bekenden van mij binnen. 2 Friezen die dubbelbemand op een bloemenauto uit het Westland rijden. En zo wordt het ook vanavond weer gezellig aan tafel.
donderdag
Na een cappuccino aan de bar bij de vriendelijke eigenaar hier, draai ik om 7.00 de superstrada weer op. Om 8.15 sta ik op het losadres, net voor Bari. Het is een soort supermarkt/groothandel. En het lijkt me niet het aller vlotste adresje.. Maar misschien valt het mee. En inderdaad ik mag toch redelijk vlot voor de ramp. Dat valt niet tegen… Dacht ik… Want ik sta er al wel, maar er gebeurd maar weinig! Ze laten me nog een hele poos staan. En daarna is het na het lossen, nog iedere pallet apart wegen, en zo is het al gauw 10.30 voor ik hier eindelijk klaar ben.
De dag begint vandaag al ietwat verlaat. Na het starten van de helse machine, blijkt er een hele vreemde, dikke storing in de auto te zitten… Op zich, gelukkig dat dit op de zaak gebeurd, en niet onderweg. Monteurs erbij, een kleine inspectie, maar ook die hebben geen idee wat dit voor een storing is. De boeken moeten er dus maar bij, en de auto moet aan de computer.
Dit gaat allemaal nog wel ff duren. Aangezien er nog wel een auto leeg aan de zaak staat, en ik eerst alleen maar even naar Zeewolde moet, neem ik maar even een andere auto mee. Nog even lege pallets in de trailer etc. etc. En zo is het uiteindelijk al goed 9.30 dat ik (met ’n Volvo…!) van de dam rijd.
Het is allemaal wel even wennen! Een automaat… Een digitale tacho… Om 10.30 sta ik in Zeewolde
tegen de ramp. Ik haal hier alle kleine partijtjes voor Italië even op. Een deel neem ik zelf mee, en een deel gaat bij collega’s in de auto. Als ik dit erin heb, ga ik weer richting Emmeloord. En ik hoop dat ze mijn auto weer klaar hebben… Want ik heb eigenlijk weinig zin, om de hele week met ’n andere auto op pad te moeten…Als ik om 12.00 weer in Emmeloord ben, hebben ze eigenlijk niets kunnen vinden… Ze hebben alle foutcodes uit het systeem gewist, en dat is het enige dat ze op het moment kunnen doen… Ik had eigenlijk liever dat het verholpen was, maar goed, ik kan iig met mijn eigen auto vertrekken. Ik los alle partijtjes op de loods, en dan ga ik met mijn eigen auto naar Rutten.
Na de middag laad ik hier een dikke partij voorin mijn eigen trailer. Dan weer terug naar de zaak. Daar zet ik er ’n paar van de partijtjes die ik vanmorgen heb opgehaald achter, en nog ’n paar IBC’s, en dan heb ik hem strak vol. En goed vol! Ik ben te zwaar voor Oostenrijk en Zwitserland. Ik mag dus ouderwets via Frankrijk naar Italië! Dat is op zich niet verkeerd.
Maar goed, het is intussen al wel 15.00 geweest voor ik eindelijk kan vertrekken. Aangezien ik toch mijn planning al ’n klein beetje klaar had… Ga ik maar eens even gas geven! In strak 4.30 rijd ik naar de Q8 net achter Luik. Hier doe ik bij de AC even een hapje. Als m’n 3 kwartier erop zitten om 20.15, ga ik weer verder. ’s Avonds gooi ik de tanks nog even helemaal vol op Luxemburg, en dan duik ik Frankrijk in. Ook mijn 2e blokje van 4.5 uur wil ik nog even vol maken. En het is uiteindelijk 0.45 als ik hem bij de pomp Sandaucourt aan de kant zet. De gordijntjes dicht, en knorren!dinsdag
’s Morgens even wassen, bakje koffie zetten, en dan ga ik om 7.45 weer gas geven. De rest van d
e dag heb ik het dan aardig in de macht. Na 4.5 uur sturen, eerst maar weer even pauze. Ik haal en smeer even een stokbroodje, en zet ff ’n bakje.
Dan het laatste stuk van de Franse Alpen door, ri. de Mont Blanc. Om 14.15 sta ik bovenop de Mont Blanc, bij de tunnel. Ook deze week heb ik aardig geluk. Ik denk even ’n bakkie te gaan doen tijdens het wachten, maar dat wordt er 1 om mee te nemen, want het ‘koeler-konvooi’ gaat al rijden!
Eind van de middag ga ik bij ’n pomp in Italië nog even onder de douche door. Als ik vanaf de auto richting de pomp loop, zie ik 2 Hollandse personenauto’s staan. Er staat een wat oudere man bij, samen met z’n hond. Hij knikt vriendelijk goedendag, dus ik denk, ik maak even ’n
praatje. De man begint al; ‘aah, Van Wieren!’ en hij waarschuwt ook gelijk. ‘De hond (een grote rottweiler) doet normaal niets hoor, maar hij is op het moment erg gestrest. We zijn aan het verhuizen van Holland naar Italië, en hij snapt er niets van. En nou zit hij al 2 dagen in de auto, dus hij zit vol stress..’
Nou ben ik wel ’n aardige honden liefhebber, maar in dit geval haal ik hem dus maar niet aan, en blijf ik maar een beetje op afstand. ‘Jullie reden met zijn 3-en vandaag of niet?’ Ze waren namelijk in Zwitserland 3 auto’s van Van Wieren voorbij gekomen. Ik vertel dat dat waarschijnlijk 3 collega’s waren, want ik reed alleen, en ben via Frankrijk gekomen. Zo staan we even te praten, en ineens neemt de hond een sprong, en heb ik een volwassen Rottweiler aan m’n arm hangen! Het gebeurde allemaal zo snel, maar de hond krijgt gelijk op z’n donder, en is ook gelijk weer mak.
Nou ja, we kletsen nog wat verder, en dan ga ik naar binnen om te douchen. Maar als ik dan onder de douche stap, blijkt de hond me toch beter te pakken hebben gehad dan ik dacht. M’n vest en trui zijn nog wel hel, maar m’n arm ligt toch wel open. Ik spoel de wond maar zo goed en kwaad mogelijk uit onder de douche, en dan zal dat ook wel weer goed komen.
Om 19.45 bereik ik dan het restaurant op Fiorenzuola. Collega Eelke met wie ik heb afgesproken staat hier al. Samen met dochter Sanne. En 10 minuten na mij, draait ook collega Sietse de parking op. Met z’n 4-en nemen we er even 1 aan de bar, en gaan dan samen met een Brabander aan tafel. Het wordt een gezellige avond. Na het eten nog ’n heel praatje met ’n Schot, die hier ook staat, en dan toch het mandje maar in.
woensdag
Ik drink ’s morgens even een cappuccino aan de bar, en dan ga ik om 6.45 rijden. Mijn 1e klant zit een stukje onder Parma, even
richting La Spezia. Om 7.30 meld ik mij hier op deze grote fabriek aan. Hier moet ik de IBC’s lossen. Om 8.45 heb ik het eruit, en ben ik weer weg.Vanaf hier ga ik binnendoor naar Parma, daar de ring over, en dan richting Reggio Emilia. Hier zit mijn 2e klantje. Er hoeven er hier ook maar 4 palletjes uit, en ook dat is in ’n kwartiertje weer klaar.
De 2 klusjes achterop ben ik nu kwijt, en nu kan ik met de dikke partij waar ik nog bijna mee vol ben, door naar Bari. De rest van de dag alleen nog zien, een eind richting het zuiden te komen dus.
Tussen de middag maak ik ’n pauze bij de pomp thv Riccione, en dan zak ik langs d
e Adriatische kust naar beneden toe. Eind van de middag ga ik bij Termoli nog even onder de douche door, en om 19.30 bereik ik mijn einddoel voor vandaag. Het restaurant op Cerignola! Als ik aan de bar sta, komt er nog een Hollander binnen. Een 65+er, die het niet kan laten, en nog heel regelmatig aan het rijden is. En vlak daarna komen er nog 2 bekenden van mij binnen. 2 Friezen die dubbelbemand op een bloemenauto uit het Westland rijden. En zo wordt het ook vanavond weer gezellig aan tafel.donderdag
Na een cappuccino aan de bar bij de vriendelijke eigenaar hier, draai ik om 7.00 de superstrada weer op. Om 8.15 sta ik op het losadres, net voor Bari. Het is een soort supermarkt/groothandel. En het lijkt me niet het aller vlotste adresje.. Maar misschien valt het mee. En inderdaad ik mag toch redelijk vlot voor de ramp. Dat valt niet tegen… Dacht ik… Want ik sta er al wel, maar er gebeurd maar weinig! Ze laten me nog een hele poos staan. En daarna is het na het lossen, nog iedere pallet apart wegen, en zo is het al gauw 10.30 voor ik hier eindelijk klaar ben.
En dan kan ik op naar ‘de pastaboer’! Bij Vasto in de binnenlanden. Het mooie slingeren door de bergen om hier te komen. Om 14.15 bereik ik de pasta fabriek. Na het wegen en aanmelden mag i
k gelijk naar boven toe. Het vrachtje staat al keurig klaar, en in een half uur heb ik het er al in! Dat gaat ongekend hier. Alleen duurt het dan natuurlijk nog wel weer 3 kwartier voordat ik de papieren 
heb… Daar snap je hier toch niks van. En op donderdag is het pastawinkeltje hier ook altijd nog eens dicht! Maar goed, om 15.30 stuur ik de poort weer uit, en kan ik door de bergen weer richting de Adriatische kust slingeren.Mijn volgende adres ligt morgen bij Firenze. Ik moet dus oversteken naar de andere kant. Ik heb even contact met amigo Robbie, die vanaf Napels ook weer omhoog komt, en de ‘date’ is snel gemaakt. We gaan vanavond samen ’n hapje eten bij vriend ‘ouwe Carlo’ op Orte. Onderweg rijden we elkaar al in de wielen, en om 20.15 bereiken we het restaurant (de ouwe bende!) van Carlo.
De beste man is uiteraard weer helemaal blij dat we er zijn. Ik schiet nog snel even onder de douche door, en dan gaan we aan tafel. En het eten smaakt gewoon weer heel erg best! We hebben gezellig gezeten, en duiken allebei mooi op tijd het mandje in. Helemaal niets mis mee.
vrijdag
’s Morgens is het restaurant nog niet open, dus doen we zelf maar even een ontbijtje aan het tafeltje buiten… En om 7.15 als we de 11 uurtjes erop hebben, gaan we weer rubberen.
Rob is vol, en kan al richting huis. Ik moet dus eerst nog gaan laden bij Firenze. Maar wat het nou precies is, is ’n beetje vaag… 2 kasten luidt de opdracht, nou ik ben benieuwd.. Als ik na ’n beetje zoeken, het juiste adres heb gevonden, sta ik gewoon bij ’n Italiaanse ‘goedzooi’ voor de deur! Het is gewoon een winkel in allemaal 2e hands troep! Ik loop maar even naar 
binnen toe, en vertel het meisje aan de kassa, dat ik kom laden voor Holland…En als de chef hier net komt aanlopen, blijkt dat inderdaad te kloppen. Of ik met ’n grote auto ben? Ja, het is wel een grote auto… Als hij dat dan met eigen ogen heeft gezien, vraagt hij of ik die wel aan de zijkant van het gebouw kan krijgen. En dan kunnen we daar laden. Dat is geen probleem. Als we dan beginnen te laden, blijven ze maar met ‘troep’ aanslepen… Ik dacht dat ik maar 2 kasten kreeg, maar dat bestaat toch uiteindelijk uit 5 grote kastdelen, en nog 4 grote dozen… Op zich helemaal niets mis mee, maar we tillen hier de bende er met 2 man in… En ik moet ook nog tegeltjes gaan bijladen, en die kasten moeten daar eigenlijk weer bovenop komen! Hoe ga ik dat voor elkaar krijgen in m’n uppie… Nou ja, om 10.45 heb ik het er hier iig in, en kan ik weer verder.
Als ik dan even met Emmeloord bel, over hoe de situatie er voor staat, weten ze daar eigenlijk ook niet echt een oplossing… Ik heb eigenlijk te weinig ruimte. Wil ik die tegels laden, dan moeten de kasten er toch eigenlijk echt eerst uit… En ik weet dat bij de tegelboer waar ik heen moet, dat je daar niet voor ’n ramp of zo staat, maar gewoon buiten. En hoe ga ik dan in m’n uppie, vanaf de grond, die grote kasten naar boven de auto in, en dan ook nog eens bovenop de tegels krijgen?! En bij zo’n tegelboer hebben ze echt wel wat beters te doen, dan met mij aan die achterlijke kasten te gaan slepen…
Dat gaat hem niet worden dus. En na een heleboel heen en weer gebel en gepuzzel, moet ik dan ’s middags eerst maar naar een t
ransportbedrijfje. Hier komen ze dan met een heftruck achter de auto staan. Ik moet evengoed nog steeds zelf in m’n eentje de kasten maar op de lepels zien te krijgen, maar zo gaan ze dan uiteindelijk hier de schuur in.Dan kan ik naar de tegelboer, de tegels laden. En dan weer terug naar het transportbedrijfje. De opslag en overslag kosten betalen, en dan komen ze me de kasten met de heftruck weer aan’geven’… En moet ik ze dus maar weer in m’n eentje zien een beetje fatsoenlijk in de auto te krijgen… Een mooi drama! En de hele middag is naar de bliksem… Maar goed, het zit erin. En om 17.30 kan ik de tegelhoek weer uit. Maar intussen ga ik helemaal nergens meer komen natuurlijk.
Collega Hanzz is ook laat, en gaat het weekend niet thuis komen. We hebben even contact, en ik stel voor om vanavond maar naar het restaurant op Besenello te rijden. Daar zitten mijn uren er op, en ook voor Hanzz komt dit wel mooi uit. Hanzz kent dit restaurant niet, maar na een kleine uitleg, gaat hij dat ook helemaal vinden!
Om 20.30 komen we vrijwel precies tegelijk aan. En we gaan gauw naar binnen. Het wordt een erg gezellige avond, met een heerlijk hapje eten!
zaterdag
Omdat het vandaag ‘grote terugkeer uittocht’ van de wintersporters is, heeft het weinig zin om vandaag vroeg te gaan rijden. Dan zitten we middenin alle drukte, en staan we de hele dag in de file. We maken dus maar mooi onze 11 uurtjes, en na een cappuccino aan de bar gaan we om 7.30 maar eens rijden.
En inderdaad, we komen aardig achter alle file’s aan. En het loopt eigenlijk hartstikke goed! Tot Kufstein… Net over de grens, Duitsland in, is een ongeluk gebeurd, en nou stroopt alles toch behoorlijk op dus. We maken gelijk onze 1e 3 kwartier pauze maar op Kiefersfelden. Maar uiteindelijk kost deze file ons toch 3 kwartier.
De rest van de dag loopt het uitstekend! We gaan eind van de middag op Geiselwind nog even fris onder de douche door, en dan rijden we naar het Duitse Bingen!
Hier moet een goed restaurantje zitten op het industriegebied. We hebben er allebei al vaker over gehoord, maar zijn er nog nooit geweest. We rijden er in 1 keer naar toe, maar als we dan voor de deur staan, is het wel erg donker binnen… Hij is dus hartstikke dicht op zaterdagavond!! Shit… Nou ja, omdat we toch dik aan onze uren zitten, zetten we de auto toch maar aan de kant, en dan wandelen we wel richting het dorp. En daar vinden we een Duitse gasthof, waar we ook een goed stukje eten krijgen!
zondag
En dan is het alweer vroeg dag… Om 4.30 loopt het wekkertje af… En om 5.00 op de zondagmorgen sturen wij de 2 Van Wieren combinaties de Duitse autobahn alweer op… We rijden nog een eindje samen op, en dan gaat Hanzz richting Limburg, waar hij maandagmorgen moet beginnen met lossen, en ik ga richting Emmeloord.
Ik moet nog een keer 3 kwartier maken, dus bij Apeldoorn ga ik maar even een ontbijtje doen. Daarna nog even toeteren bij Ens, en om 11.30 ben ik dan weer terug in Emmeloord!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten