Week 23 & 24 – 13 adresjes tot op Sicilië! En dan op Sicilië laden voor Denemarken. (deel 1)

dinsdag
Ja, na eens ff lekker een weekje vrij. Een weekje ‘aanklooien’ met een huiftrailer met machinedelen, zitmaaiertjes

en gipsplaten op Duitsland.

Nog even een ritje met een semi dieplader door NL, alles vanwege een bruiloft, en daarna een lang pinksterweekend! Ga ik dan vandaag toch maar weer eens in ‘m’n eigen werk’. En is het vandaag weer vroeg dag..

Na de omzwervingen met een huiftrailer en met een dieplader, heb ik dan nu toch weer mooi mijn eigen koelertje erachter. En die staat vol met een vrachtje bellenblazers voor de ‘Zeeman’. En die willen ze vandaag graag om 8.00 in Alphen ad Rijn hebben.. Om 5.30 rol ik de dam dus al af. De files toch maar een beetje voor proberen te zijn. Dit lukt aardig, en mooi op tijd sta ik om 7.30 in Alphen ad Rijn. Ik meld me aan, en mag hem voor de ramp zetten. Het lossen moet ik zelf even doen, maar dat vind ik geen probleem. Dan gaat het tenminste ook in mijn tempo! Alleen is de pompkar hier helaas niet zo snel.. Maar goed, om 9.00 heb ik hem leeg.

En dan kan ik weer richting de polder. Waar ik op 1 plek een volle vracht groupage kan gaan laden met 15 zendingen voor Italië. Om 10.30 kom ik hier aan. Even aanmelden en dan mag ik hem tegen de ramp aanzetten. De 15 zendingen moet ik op 13 adressen in Italië lossen… Dus het is wel ff zaak, dat ik alles er in de goede volgorde in krijg! Dan is het ook nog een kwestie van, aantal kartons tellen, alles bijhouden, alles er netjes in krijgen.. Effe lekker druk dus, zeg maar! Dan nog even de europallets uit de kisten gooien, alle (15!) vrachtbrieven nalopen, of de aantallen van de kartons kloppen, en of ik alles heb, en dan ben ik om 12.15 dan toch startklaar! Ik heb hem vol. 13 adresjes te lossen, vanaf Noord Italië langzaam afzakkend in de laars, tot helemaal in het zuiden, en een rondritje op Sicilië aan toe! Helemaal niets mis mee. Ik weet voorlopig ff wat ik te doen heb, zeg maar…

Nog even overleg met de planning over ‘de te nemen route…’. Het is namelijk vandaag een feestdag in Italië (festa della Repubblica) met daaraan verbonden natuurlijk een rijverbod voor het vrachtverkeer. Vandaag zal dus heel Zwitserland langzaam vollopen met vrachtverkeer onderweg naar Italië, maar dat niet verder kan. En als morgenochtend om 5.00 dan de grenzen weer open gaan, komt alles tegelijk bij de grens aan, en dat kan de douane dan nooit aan! (en ze zullen uiteraard ook geen stap harder zetten..) Met als gevolg dat het de 1e 2-3 dagen nog een gigantische puinhoop zal zijn in Zwitserland. En dat het vrachtverkeer maar gewoon overal aan de kant gezet zal worden. (zie ook week 2 van dit jaar). Met dit in het achterhoofd, en ook het idee dat ik voor mezelf nog wel een behoorlijk strakke planning heb.. Heb ik eigenlijk weinig zin om via Zwitserland te gaan. Maar goed, ik moet beginnen te lossen bij Varese, dus er zit toch weinig anders op krijg ik vanuit Emmeloord te horen.

Daar was ik dus al een klein beetje bang voor. Maar goed, er zit inderdaad weinig anders op. Ik hoop dan alleen zo weinig mogelijk tijd de verliezen in Zwitserland, want ik heb nogal een best ritje te doen! En de week begint nu ook pas op dinsdag natuurlijk, dus ik heb ook nog eens een dag minder. Leeg komen doe ik deze week sowieso toch niet, maar ik wil toch i.i.g. wel proberen om het weekend op het eiland te staan. Ik heb namelijk ook al te horen gekregen dat ik op Sicilië terug moet laden voor Denemarken…! En dat wil ik dan eigenlijk wel volgende week maandag doen, want anders los ik volgende week weer niet voor het weekend in Denemarken, en sta ik weer het hele weekend in Denemarken te kijken… En wordt het wel een heel lang ritje! Maar goed, dat is wel erg ver vooruit kijken, eerst maar eens zien hoe het loopt.

Terugrekenend met deze planning wil/moet ik morgen dus eigenlijk mijn 1e 2 klantjes (beiden bij Milaan) er al wel uitgooien! En dat wordt dus spannend met ‘Zwitserland’. Maar goed, het enige dat ik nu kan, is maar gewoon zo strak mogelijk die kant op! En zo rijd ik in strak 4.5 uur naar Limburg Lahn toe. Maak daar mijn verplichte 3 kwartier rust, eet even een maaltijdsalade, en ros hem dan weer in strak 4.5 uur (ik heb nog wat file en zo natuurlijk hier in Deutschland) naar Hartheim toe.

22.15 sta ik dan op Hartheim. De spediteur bij wie ik hier altijd een transit documentje laat opmaken voor Zwitserland is er nu natuurlijk niet meer. Maar ik had vanmiddag de planning mijn papieren alvast even laten doorfaxen, met het verzoek of hij mijn documentje in ieder geval vast wilde opmaken, en hem dan klaar wilde leggen voor mij. En dit is helemaal goed gekomen. Mijn T2 documentje ligt keurig klaar. Dat scheelt me morgen mooi alweer 1.5 uur! Ik kan nu mooi op mijn eigen tijd (7.15 mag ik weer) weg rijden, en hoef morgen niet eerst meer een documentje te laten maken.

Collega’s Hans en Laban tref ik hier trouwens ook nog. Die staan hier ook op Hartheim. We nemen met zijn 3-en nog even een afzakkertje, kletsen wat bij, en gaan dan te bed. Hans en Laban waren hier al op tijd, en mogen dus morgen ook alweer vroeg rijden. Ze zullen dus morgen 2.5 uur voor mij zitten, en kunnen me mooi een beetje op de hoogte houden van de situatie in Zwitserland! Dat is alweer gunstig.

woensdag
Als de 9 uurtjes er precies weer opzitten, rol ik de parking af. Op naar de grens. Intussen heb ik het 1e bericht al gehad van Hans. Ze zijn amper een uurtje Zwitserland in, en staan al op de 1e parking aan de kant.. Het lijkt niet goed dus. Bij de grens staat er intussen al een best rijtje met vrachtwagens. Laten we daar eerst maar eens omheen gaan, dat lijkt mij maar het beste. Eenmaal op de grens, heb ik alles zo weer afgewerkt, en rijd ik Zwitserland in. Nog even een keer contact met de Van Wieren collega’s die voor me zitten. Ze hebben al wel weer een stuk gereden, maar zijn nu bij de kontrolle-stelle in Ertsfeld weer aan de kant gezet. En daar is het verschrikkelijk druk… Dat ziet er helemaal niet goed uit. Dan heb ik mijn plan getrokken. Ik overleg nog even met de planning in Emmeloord; Het is wel een eindje om, maar is het misschien verstandig als ik het eens ga proberen via de route over de Simplon?? Daar kan ik i.i.g. (waarschijnlijk… Niets is zeker natuurlijk! En zeker in het transport niet..) gewoon doorrijden, en heb ik kans dat ik vandaag nog wat los. Als ik via de normale route (via de Gotthard) ga, dan los ik sowieso niets meer… Oké, als jij denkt dat dat beter is, dan probeer je maar even wat…

En dus gaat het maar via Bern, via het meer van Geneve, richting Simplon. Een prachtige omgeving! Dat dan weer wel.. Net voor de middag maak ik voordat de klim naar de Simplonpas begint, net voor Brig even mijn 3 kwartier pauze. Smeer een broodje, zet een bakkie koffie, wandel nog ff een rondje over de camping waar ik tegenover sta.

En dan na de 3 kwartier pauze moeten we aan de bak! De beklimming van de Simplon.

Langzaam kom ik steeds hoger en hoger.

Slinger tussen de bergen door.

En kom steeds verder in de buurt van de sneeuw.

En uiteindelijk kom ik helemaal boven. 2005 mtr hoogte! Het is hier echt werkelijk prachtig! Hier doe je het toch voor, dit is genieten. ‘Wat hebben we het mooi, niet?!’

Ik zou me hier echt wel een paar uurtjes vermaken, met het genieten van de omgeving. Maar ja… Ik heb het nog wel ff een beetje druk… Dus dat zit er niet echt in helaas.

Voor mij ligt de afdaling alweer. Een afdaling van 10%! En dat 19 km lang… En die wil ik eigenlijk nog wel weer even heelhuids beneden zien te komen. Koppie er nog ff bij dus. 19 km lang steil naar beneden slingeren.

Het blijft een prachtige wereld! Eerst nog tussen de sneeuw door.

En dan vervolgens wordt het allemaal weer wat bergachtiger en groener.

En langzaam kom je dan weer echt ‘tussen’ de bergen en rotsen te rijden. Kom je in het dal.

En dan sta je ineens (voor je het vergeet) bij de grens. Althans de Zwitserse kant van de grens. En we moeten nog wel ff de papieren afstempelen natuurlijk! Deze grensovergang stelt trouwens niets voor hoor. Het kan ook weinig anders, op een geitenpad als dit natuurlijk, in de bergen. Maar je kan hier net op een strookje langs de weg, 2 vrachtwagencombinaties kwijt. Dan is het snel even naar binnen, de stempeltjes halen, en weer verder.

En dan na een aantal kilometer krijg je de Italiaanse kant van de grens nog eens. Hier is het nog wat kleiner. En is er slechts een inhammetje met ruimte voor 1 vrachtwagen. Hier ook gauw naar binnen, het document af laten stempelen. Ik krijg nog wel even commentaar over dat ik een andere grensovergang op mijn papieren heb staan. (ik zou tenslotte eigenlijk gewoon over Chiasso..) maar na wat praten, zet hij toch mopperend de benodigde stempel, en kan ik Italië in.

Intussen hoor ik dat collega’s Hans en Laban nog steeds bezig zijn om Zwitserland door te ploeteren.. Daar heb ik dus wel goed aan gedaan om hier langs te gaan! Want uiteindelijk sta ik om 15.30 op mijn 1e losadres bij Varese. Hier gaan er 3 pallets uit. En met een half uur rijd ik hier weer weg.

Mijn 2e klant ligt helemaal aan de andere kant van Milaan. Tussen Milaan en Lecco. Dit gaat nog even spannend worden dus. Zeker omdat de noord kant van Milaan eigenlijk altijd wel hartstikke druk is, en er daar eigenlijk altijd behoorlijk file staat. Ik laat voor de zekerheid even bellen met de klant daar. Tot 18.00 kan ik daar terecht, daarna houdt het op. Het gas er flink op dus! Godzijdank loopt het op de ring van Milaan redelijk door. Eenmaal in het dorpje is het nog even zoeken. Want het is allemaal krap zat hier, en het klantje blijkt gewoon in een woonwijk te zitten. Maar uiteindelijk sta ik dan toch om goed 17.30 bij hem voor de deur! En pakt hij zijn 2 pallets gelukkig nog aan! Het zweet drie dik op de kop (het is hier ook dik boven de 30 graden..) maar het is gelukt!! Van tevoren werd het aardig onmogelijk gehouden, maar ik ben mijn 2 klanten hier bij Milaan kwijt! Wie had dat gedacht.

Nu eerst maar eens even tijd voor mezelf dus! Op naar het restaurant. Collega Hans belde al, en is ook eindelijk Zwitserland door! Het lossen wordt voor hem niks meer, en hij verteld dat hij naar de bewaakte parking bij Milaan gaat. Ik ben zelf absoluut geen liefhebber van dit restaurant, maar ach veel verder kom ik ook niet, en het is ook wel even gezellig om met Hans te eten. Dus ik zet ook maar koers richting de bewaakte parking. Tegen 19.00 draai ik hier het hek in. Hans staat er ook net. Even voor de goede orde… Hans (en Laban) waren dus vanmorgen 2.5 uur eerder weggereden van Hartheim dan ik.. Hun zijn via de normale (en kortste) route gegaan. En Hans staat nu net (nog niets kunnen lossen) bij het restaurant. Ik ben 2.5 uur later vertrokken, een eind omgereden, en heb aan beide kanten van Milaan (Varese & Lecco) al een klantje gelost, en sta nu ook net bij hetzelfde restaurant!! Ik heb er dus wel goed aan gedaan, om het zo te doen!

Ik ga nog even lekker onder de douche door, en vervolgens gaan Hans en ik (samen met nog 3 andere Hollanders) een lekker hapje eten. Als we na het eten ’s avonds laat weer bij de auto komen, is het eigenlijk nog veel te warm in de cabine om te slapen.. Hans en ik staan beiden geparkeerd naast het veldje waar de waakhond van de parking loopt. En er liggen 2 afgetrapte ballen op het veld. En zo ineens zijn we aan het voetballen met de waakhond! Kunnen we toch onze energie nog een kwijt. En ook de hond vind het wel een mooi spelletje! Afkoelen doet het echter niet zo hard, dus we duiken uiteindelijk toch onze mandjes maar in.

donderdag
Hoe goed het gister ook gelopen is, ook de rest van mijn schema zit nog wel aardig strak in elkaar. Dus om 6.30 rijd ik toch de autostrada alweer op. Om 8.00 sta ik dan bij een collega transportbedrijf in Parma voor de deur. Hier los ik 3 partijtjes die bestemd zijn voor klanten waar met een grote vrachtwagen absoluut niet te komen is. Volgens opgave van de klant/afzender in Holland. Het leuke is, dat 2 van deze 3 adressen mij wel heel erg bekend voorkomen… Daar ben ik namelijk al wel eens geweest!! Haha. En inderdaad zoals het op de opdrachtbon van de klant vermeld staat; ‘zeer, zeer smal allemaal, met een grote auto absoluut niet te komen!’ Nou, dat klopt dus wel hoor! Ik ben er dan ooit geweest, en ik ben de pallets toentertijd kwijt geraakt, maar eigenlijk was het absoluut niet te doen! Dat leverde toen taferelen op, als ergens de auto maar midden op straat neerzetten, bijna alles blokkeren, en vervolgens 4-5 straten door met een pompkar en pallet. Die gaan er dus nu mooi allemaal hier uit, en zullen door een klein bakwagentje/busje verder naar de klant gebracht worden.

Om 8.45 rijd ik weer uit Parma weg. Op naar de volgende klant bij La Spezia. Dit is een klant die alleen ’s morgens maar lost, en dat ga ik dus nu (omdat ik die 2 klanten Milaan gister al gelost heb) netjes halen. Had ik vanmorgen Milaan nog moeten lossen, had ik deze klant vandaag niet gered, en hier vrijdagmorgen pas weer begonnen! Maar goed, nu is het geen probleem. Het is even lastig om hem te vinden, aangezien hij op een heel klein bedrijventerreintje zit, dat eigenlijk niet geschikt is voor groot vrachtverkeer.. Maar om 10.30 ben ik ook deze weer kwijt.

De volgende klant zit in Toscane. In Arezzo. Weer een mooi eindje sturen vanaf hier dus. Ik doe onderweg even een keer een kwartiertje een bakkien, en steek hem dan uiteindelijk om 13.30 achteruit het doodlopende straatje bij de klant in Arezzo in. Helaas hebben ze hier nog pauze tot 14.30, en zal ik dus ff moeten wachten. Na de pauze heb ik eerst nog een Italiaan voor me, maar omdat ik maar 2 palletjes heb, lost hij mij tussendoor ook ff snel. En om 15.00 ben ik hier ook weer klaar.

Het lossen zit er voor vandaag weer op. Mijn volgende klanten zitten allemaal rond Napels, en dat wordt dus morgen. Wil ik alleen vandaag nog wel even terecht komen bij het bewaakte restaurant op Capua, net boven Napels. Onderweg door Toscane tref ik amigo Alberto ook nog ff bij een pomp, waar we samen even een bakkie doen, en dan samen een eindje oprijden. Helaas wordt het vanavond niet een gezamenlijk hapje en of drankje, want Bert stopt op Orte, en ik ga nog even door. Om 20.00 bereik ik dan het restaurant op Capua. Als ik hier de parking opdraai staan collega’s Sietse en Laban er ook al. Het wordt dus gezellig aan tafel.

vrijdag
’s Morgens ga ik op tijd het ‘Napolitaanse’ in. Mijn 1e klant moet ik ff zoeken. En dat valt vaak niet mee, in de wereld rond Napels… Ik vraag het verschillende keren bij wat verschillende barretjes en benzine pompjes. Maar echt veel duidelijkheid krijg ik er nog niet over. Uiteindelijk kom ik uit bij een koeriersdienst. Hier krijg ik een uitleg, die me betrouwbaar overkomt! Laat ik daar maar eens op af gaan. Het klopt heel aardig, ik moet nog even een keer bij een portier navragen, maar dan sta ik dan toch bij de goede ingang. Hier is het ook een heel bedrijvenpark, met een portier. Als ik me hier aanmeld, krijg ik precies te horen bij welk pand ik wezen moet. Het is even een half uurtje zoeken zo, maar om 8.00 meld ik me dan toch binnen op de ramp aan. Alleen heb ik al vrij snel in de gaten, dat dit niet echt een fijn bedrijfje is… Ze nemen mijn papieren aan, maar verder krijg ik geen boe of bah te horen… Ik neem aan, dat ik even moet wachten, maar het is ze teveel moeite om me dat ook even te vertellen. Ik heb al door wat voor bedrijf dit is, en ga eerst maar eens even bellen. Echt vlot gaat het allemaal niet, maar uiteindelijk ben ik om 9.45 dan toch eindelijk mijn 4 palletjes kwijt…

Fijn altijd zulke bedrijfjes! Ze lossen altijd alleen maar voor de middag. Als je er ’s middags aan komt, dat kan je het rustig vergeten, maar als je er dan op tijd staat, hebben ze ook eigenlijk geen tijd voor jou, en laten ze je rustig staan. Maar ik heb vandaag nog een aantal van zulke ‘voor de middag’ klantjes, en heb mijn tijd wel nodig dus! En het is vrijdag… Maar goed, daar hebben ze allemaal schijt aan natuurlijk!

Mijn volgende klant is een bekende. En die zit hier vlakbij. Ook jammer genoeg, een ‘ochtendklant’, maar dan in ieder geval wel een vlot klantje! Hier ben ik binnen een kwartier ‘binnen en buiten’! Kijk, zo moeten we ze meer hebben.

En dan nog 1tje te gaan, en eigenlijk wil deze man mij voor 11.30 hebben… Dat wordt door het geklooi bij de 1e klant vandaag, nu mooi krap… Deze klant zit tussen Pompeï en Salerno, aan de voet van de vulkaan de Vesuvius. Niet echt een lekker wereldje om te zoeken.. En ik ken deze klant niet. Maar goed, als ik op de kaart heb gezien waar hij ongeveer moet zitten, moet het volgens mij aardig goed komen. Maarrr… Via de 1e kant waar ik vandaan kom, wordt het maar krapper en krapper… En uiteindelijk als ik al aardig in de buurt moet komen, krijg ik de borden… Verboden voor vrachtverkeer. Nou, moet je daar hier in deze buurten niet zo nauw naar kijken, maar hier kan het dus ook echt niet verder! Terug maar weer dus. En de klok tikt maar door! En aangezien ik zie en weet dat de andere alternatieven hier nog veel minder geschikt zijn voor een grote auto! Zit er niets anders op, dan eerst het hele dorp maar weer uit zien te komen, en dan via een wijde boog helemaal om het dorp heen te gaan, en dan via de andere kant het dorp binnen te komen. Dit moet dan de enige manier zijn waarop het mogelijk is bij de klant te komen. En de klok tikt maar door..

Uiteraard kom ik ook nog even midden in een rouwstoet terecht! Alle respect voor de doden hoor… En het is natuurlijk prachtig te zien, zo’n echte Napolitaanse begravenis, maar dan in de reisfolder! En niet voor mijn snufferd... Ze gaan in een lange stoet, met grote kransen, en een heel orkest, schuifelend door straat. En, de klok tikt maar door.. Zonder respectloos te zijn, zie ik ineens mogelijkheden! Een plein bij het stadion. Niet helemaal geschikt voor een vrachtwagencombinatie… Maar het plein is leeg. En de hekken staan net ver genoeg uit elkaar om precies doorheen te passen! En, niet geheel onbelangrijk, zo ontwijk ik mooi de rouwstoet zonder dat ze last van mij hebben, of mij zien. Want… De klok tikt maar door.. Dan ‘snel’ om het dorp heen, en vanaf de andere kant er in zien te komen. Echt veel breder is het hier ook allemaal niet, maar het is te doen. Als ik een oude man, die zijn moestuin wat aan het onderhouden is, even vraag of ik al in de buurt kom, en of ik goed ga. Vind hij het maar wat interessant zo’n vreemdeling! Hij wil van alles weten, hij vind het prachtig helemaal uit Holland! Ik vind het ook prachtig, maar… de klok tikt maar door..

En uiteindelijk jawel, precies om 11.30 sta ik bij de man op de dam! En alsof er allemaal niets aan de hand is, neemt hij zijn palletje aan, en valt er bij mij weer een hele last van mijn schouder.

En dan is het op het gemakje naar de pomp net achter Salerno. Als ik hier om 12.45 aankom, staan Van Wieren collega’s Bert en Sietse daar ook al. En doen we gezellig samen even een bakkie. Bert moet oversteken naar de andere kant van Italië, en blijft daar het weekend staan. En collega Sietse moet net als ik ook door naar Sicilië, wij kunnen dus mooi gezellig samen de hele teen van de laars afzakken.

Het is prachtig rijden hier in het ruige zuiden. Hier na Salerno wordt het altijd weer leuk, en mooi. Het is wel verschrikkelijk arm hier, maar het is een prachtige wereld. Zo mooi afzakkend het zuiden in, overleggen we even wat wijsheid is. Sietse heeft weinig haast, want die kan zijn 2 klantjes bij Catania toch maandag pas lossen. Ik heb eigenlijk nog iets meer druk. Ik heb nog 4 klanten op het eiland. 3 aan de zuidoostkant (Catania, Siracusa en Ragusa) en eentje nog helemaal aan de andere kant van het eiland, aan de westkant, bij Trapani. En het eiland is nog pittig groot! Daar vergis je je lelijk in. Deze klant bij Trapani werkt op zaterdag ook, en die wil ik morgen dus mooi nog even gaan lossen, dan ben ik mooi de hele zaterdag nog lekker aan het werk, en dan heb ik maandag alleen het zuidoost hoekje nog te doen. Maar goed, de klant in Trapani is op zaterdag alleen ’s morgens maar aanwezig, dus ik moet er dan wel voor 12.00 zijn. Ik heb het dus nog wel even pittig druk. En voor mij is het beter als ik vanavond iig vast met het pontje over kom. Hoef ik dat morgenochtend iig niet meer. Sietse vind dat ook eigenlijk wel best. En het plan is gemaakt. We gaan straks onderweg nog even heerlijk eten, en zien dan na het eten, dat we iig nog even met het pontje overkomen, het eiland op.

Een half uurtje voor de boot weet ik dan nog wel een zeer goed, klein restaurantje. We tanken nog even, en dan gaan we om 19.00 daar bij dat restaurantje dan maar ff lekker een goed uur zitten eten. Het smaakt allemaal heerlijk! Maar om 20.15 gaan we toch maar weer verder.

Om 20.45 kopen we dan allebei een ticket, en gaan door naar de rij voor de pont. Maar het is druk hier!! Allemachtig wat een drukte. Het is vrijdagavond natuurlijk, en iedereen gaat het weekend terug naar Sicilië. Maar goed, de pontjes varen af en aan, en het gaat allemaal toch nog aardig vlot. En we hoeven ons niet te vervelen, want het is altijd een prachtig schouwspel om een ‘temperamentvol’ druk volkje als de zuid Italianen bezig te zien. En zeker hier hij het inschepen, waarbij eigenlijk iedereen met zijn allen tegelijk de boot op, of af wil. Om 21.30 gaan wij het bootje op. Een uurtje dobberen, en dan rijden we er om 22.30 net onder Messina weer af. Eerder kwam je altijd midden in de stad Messina aan, maar dat is gelukkig veranderd met deze nieuwe ‘terminal’ voor het vrachtverkeer. En nou hoef je dus iig niet de hele stad meer door te ploeteren. Aan de andere kant zetten we de auto ook gelijk aan de kant. Nou heb ik dit in ieder geval maar gehad, en kan ik zelf mijn eigen planning maken. Heb ik het zelf weer in de hand.

We drinken buiten bij de auto nog even een borreltje, en hebben er een heerlijk stukje kaas bij als borrelhapje. De Sicilaanse avond is nog heerlijk natuurlijk om lekker buiten te zitten. Maar uiteindelijk zoeken we toch onze mandjes maar weer op.