zondag
Na een gezellige verjaardag gisteravond van ChristiANUS, met een bord in de tuin, waar ik me maar niet over uitlaat… En waar ik overigens trouwens uiteraard ook helemaal NIETS van afweet.. (hehe..) Ben ik vanmorgen toch alweer op tijd aan de zaak. Om 8.30 zet ik mijn auto dan toch eerst nog maar even voor de ramp. Gister is er nog 1 palletje bij ingekomen, en ik zet toch nog maar even een paar pallets om. M’n trekas druk, is net wat aan de ruime kant, en ik moet via Zwitserland, en daar zijn ze er nogal precies op.
Om 9.00 rijd ik dan getankt en wel, Emmeloord uit. In Holland breekt het zonnetje intussen al lekker door, en het belooft een mooie dag. Na strak 4.30 rijden, zet ik hem om 13.30 thv Koblenz eerst maar eens op een parking aan de kant. Even een broodje smeren, en een bakje koffie zetten. Het is echt prachtig winterweer.
Om goed 18.00 ga ik er dan bij Hartheim af. Mijn papieren zijn hier zaterdag al heen gefaxt dus als het goed is ligt mijn documentje al klaar. Deze haal ik even op, en dan doe ik hier gelijk maar ff ’n klein hapje. Omdat ik nog een half uurtje rijtijd over heb (en dan blijf ik nog netjes binnen m’n 9 rijuurtjes) besluit ik deze ook nog maar even te benutten, en ik rijd nog even naar de Shell op Lörrach toe. Hier zet ik hem tegen 20.00 aan de kant, en is het weer mooi geweest.
maandag
Ik heb 1 klantje bij Milaan te lossen, en dan een heel riedeltje langs de Adriatica (de Adriatische kust) Een hoekje waar ik altijd graag mag komen! Ik ga vanmorgen weer op tijd rijden. Ik heb even een beetje een planning gemaakt, en ik wil het klantje bij Milaan eigenlijk even voor de middag lossen. Dan raak ik de 1e 2 klantjes bij Rimini en Riccione nl. ook nog wel kwijt vandaag! Dat zou niet verkeerd zijn. Om 4.30 weer naast de auto dus, en om 5.00 het gas erop. Aan de Zwitserse grens is het pittig druk al, en ik sta hier toch een half uurtje aan te sluiten… (nee, ik kon er niet voorbij! Het was echt op het laatste stukje, op de grens zelf, waar je nog maar 1 spoor hebt…)
Maar goed, om 6.00 rijd ik dan toch Zwitserland in. In Zwitserland zelf loopt het allemaal lekker door. Bij de Kontrolle stelle aan Erstfeld is alles dik in orde. Ik moet even aansluiten voor de doseerlichten, en dan gaat het de Gotthart op. In precies 4.5 uur sta ik aan Chiasso, aan de Zwitsers – Italiaanse grens. Ik doe de douane, en als ik dan naar de auto loop, staat collega Ar
ie ook net op de parking. Als hij ook z’n papieren heeft gedaan, doen we nog even een cappuccino, en dan ga ik weer verder. Alleen word ik er dan tussenuit gepikt door de Zwitserse douane. Ik moet even door de scan voor controle. Nou, dat kan. Geen probleem. Als het alleen maar niet al te lang gaat duren, ik wil eigenlijk nog wel voor de middag lossen.
Als ze dan een röntgenscan van mijn auto hebben gemaakt, willen ze ook nog even achterin kijken. Ik heb bijna allemaal diepvries geladen, daar achter heb ik m’n schot staan, en dan een palletje parfum, en 2 big bags met uien achterop. Dus echt veel kunnen ze niet zien. Maar ik heb al gauw door, dat het palletje parfum nogal interessant is… De plastic wordt opengescheurd, de dozen worden van de pallet afgetrokken, en open gescheurd… En dan krijg ik de mededeling dat ik dan toch maar voor de ramp moet… Nou, toe dan maar. Controle is niet erg,
maar dit begint een beetje vervelend te worden. Als ik hem dan voor de ramp zet, komt er niemand naar me toe, en moet ik wachten. Als ik dan een dikke 3 kwartier sta te verkleumen op de ramp, en ik van alle kanten word genegeerd, ga ik toch maar eens voorzichtig vragen wat de bedoeling is. Maar ik krijg gelijk een snauw, ik moet niet zo’n grote mond hebben, want ze zijn hier tot vanavond 22.00… Met andere woorden, als je je mond niet houdt, laten we je hier zo de hele dag staan… Het blijft toch wel zulk achtelijk kutvolk, dat douanevolk!!! Bah. Je wordt hier gewoon behandeld als een stuk vuil, als een grote crimineel. En ik weet nog steeds niet wat er nou aan de hand is, want praten dat doen ze niet tegen je natuurlijk…
Na een dik uur, komt er dan toch eindelijk eens iemand kijken. Ik moet de big bags met uien, maar even aan de kant trekken, want ze willen de pallet met parfum zien. Nou,
dan doen we dat maar. De dozen worden bestudeerd, en ze zijn weer weg. Om 12.00 komen ze dan bij me, en krijg ik te horen dat ze de facturen van dat palletje willen zien, en dat ik die maar moet laten faxen. Als dit uiteindelijk allemaal gebeurd is, is er net ploegenwisseling. Dus ik sta zo weer een uur te wachten… De nieuwe chef komt dan uiteindelijk toch maar eens kijken. Met de facturen in de hand, wordt het palletje weer nagekeken. En dan krijg ik de mededeling dat ik het er weer in mag zetten, en dan ik een boete krijg… En dat schiet mij na 4 uur dus toch even in het verkeerde keelgat… Pardon?! Een boete?? En waarom dan wel niet joh, badmuts?? Nou, vanwege ‘niet aangegeven goederen’… Pardon?! Niet aangegeven goederen?? Iedere pallet die ik in de auto heb, staat keurig op mijn T-document! Nee, dat palletje parfum niet zegt hij.. Jazeker wel, iedere pallet staat erop, zeker weten! Nou, laad het maar weer in, en kom je binnen maar melden dan.
Binnen wordt in d
e computer mijn T-document erbij gezocht, en ik wijs hem precies aan, waar het palletje vermeld staat… Oh, stamelt hij. En ook in de stapel vrachtbrieven die hij van mij heeft, zit keurig de cmr van het palletje. Nou, snapt hij er niks meer van. Nou, word ik te woord gestaan in het Duits. Maar de telefoon gaat, en hij begint nu in het rap Italiaans. Alleen, dat kan ik ook volgen… Ik heb al snel door, dat het de chef van de ochtendploeg is, hij zegt ‘oh ja, die auto van vanmorgen met dat palletje parfum… Dat staat wel gewoon op het document hoor…’ en ze praten nog even door over mijn palletje. Als hij dan weer ophangt, en al mijn papieren nog 2 keer door kijkt en na telt, komt hij tot de conclusie dat alles inderdaad in orde is. Ik krijg mijn papieren terug, en mag gaan…
Maar als ik mijn papieren weer in handen heb, zeg ik hem, dat ik toch nog
niet helemaal klaar ben… Dat ik toch nog even een vraagje heb… Ik vraag of ik het nu goed begrijp; dat ze me hier nu al 5 uur ‘vasthouden’, enkel en alleen omdat ze dachten dat ik ’n pallet niet aangegeven had? Ja, dat klopt. Dat ik hier dus nu 5 uur word vastgehouden, enkel en alleen omdat ze niet goed, (of eigenlijk helemaal niet) op het document gekeken hebben?? Als ze dus 5 uur geleden even op het document hadden gekeken, of aan mij verteld hadden wat het probleem was, zodat ik ze gelijk had kunnen vertellen, dat ze het mis hadden, dat ik dan gewoon met 
10 minuutjes weg was geweest?? Dat ik hier 5 uur vastgehouden word, en als een hond en crimineel behandeld word, enkel omdat hun niet goed gekeken hebben… Dit alles wordt inderdaad (niet van harte..) maar bevestigend beantwoord… Ik vertel hem, dat ik het prima vind dat ik gecontroleerd word, maar dat ik hier toch niet goed van word. Dat hun hun werk doen, maar dat ze mij gewoon als ‘mens’ mogen behandelen, als ze gewoon met mij ‘gepraat’ hadden, had ik ze gelijk op hun vergissing kunnen wijzen, en was er niets aan de hand geweest. Nu ben ik een halve dag kwijt! Allemaal voor niets. Ik vraag hem of hij enig idee heeft hoe rooskleurig het in de economie, en dus ook in het transport voor staat… Of hij enig idee heeft wie de kosten van een halve dag omkloten van hun gaat betalen… De transporteur inderdaad ja. Ik bedank hem hartelijk!!! En het enige dat ik krijg is; ‘Entschuldigung…’ Het is toch niet te geloven. Het is al heel wat dat een douanier dit tegen een chauffeur zegt hoor! Ik sta te klapperen met mijn oren, maar daar mag je het mee doen. Ik doe de deur dicht, en ze zijn mij weer vergeten… En ik ben een halve dag kwijt!!
Bah, op zulke momenten zakt je de moed toch wel in de schoenen hoor. Maar goed. ‘Ietsje’ later dan gepland, rijd ik dan toch Italië in. En om 15.15 sta ik dan toch op m’n 1e losadres, hier bij Milaan. De 2 big bags met uien ben ik zo kwijt, en dan kan ik weer verder. Alleen kan ik mijn volgende 2 klantjes nu wel vergeten natuurlijk.
Eind van de middag ga ik bij Modena bij de pomp nog even onder de douche door, en dan rijd ik mijn uren vol naar het restaurant op Rimini nord. Eerst maar eens een borrel, en een lekker hapje eten. Het was weer een dag om gauw te vergeten…
Na een gezellige verjaardag gisteravond van ChristiANUS, met een bord in de tuin, waar ik me maar niet over uitlaat… En waar ik overigens trouwens uiteraard ook helemaal NIETS van afweet.. (hehe..) Ben ik vanmorgen toch alweer op tijd aan de zaak. Om 8.30 zet ik mijn auto dan toch eerst nog maar even voor de ramp. Gister is er nog 1 palletje bij ingekomen, en ik zet toch nog maar even een paar pallets om. M’n trekas druk, is net wat aan de ruime kant, en ik moet via Zwitserland, en daar zijn ze er nogal precies op.
Om 9.00 rijd ik dan getankt en wel, Emmeloord uit. In Holland breekt het zonnetje intussen al lekker door, en het belooft een mooie dag. Na strak 4.30 rijden, zet ik hem om 13.30 thv Koblenz eerst maar eens op een parking aan de kant. Even een broodje smeren, en een bakje koffie zetten. Het is echt prachtig winterweer.
Om goed 18.00 ga ik er dan bij Hartheim af. Mijn papieren zijn hier zaterdag al heen gefaxt dus als het goed is ligt mijn documentje al klaar. Deze haal ik even op, en dan doe ik hier gelijk maar ff ’n klein hapje. Omdat ik nog een half uurtje rijtijd over heb (en dan blijf ik nog netjes binnen m’n 9 rijuurtjes) besluit ik deze ook nog maar even te benutten, en ik rijd nog even naar de Shell op Lörrach toe. Hier zet ik hem tegen 20.00 aan de kant, en is het weer mooi geweest.
maandag
Ik heb 1 klantje bij Milaan te lossen, en dan een heel riedeltje langs de Adriatica (de Adriatische kust) Een hoekje waar ik altijd graag mag komen! Ik ga vanmorgen weer op tijd rijden. Ik heb even een beetje een planning gemaakt, en ik wil het klantje bij Milaan eigenlijk even voor de middag lossen. Dan raak ik de 1e 2 klantjes bij Rimini en Riccione nl. ook nog wel kwijt vandaag! Dat zou niet verkeerd zijn. Om 4.30 weer naast de auto dus, en om 5.00 het gas erop. Aan de Zwitserse grens is het pittig druk al, en ik sta hier toch een half uurtje aan te sluiten… (nee, ik kon er niet voorbij! Het was echt op het laatste stukje, op de grens zelf, waar je nog maar 1 spoor hebt…)
Maar goed, om 6.00 rijd ik dan toch Zwitserland in. In Zwitserland zelf loopt het allemaal lekker door. Bij de Kontrolle stelle aan Erstfeld is alles dik in orde. Ik moet even aansluiten voor de doseerlichten, en dan gaat het de Gotthart op. In precies 4.5 uur sta ik aan Chiasso, aan de Zwitsers – Italiaanse grens. Ik doe de douane, en als ik dan naar de auto loop, staat collega Ar
ie ook net op de parking. Als hij ook z’n papieren heeft gedaan, doen we nog even een cappuccino, en dan ga ik weer verder. Alleen word ik er dan tussenuit gepikt door de Zwitserse douane. Ik moet even door de scan voor controle. Nou, dat kan. Geen probleem. Als het alleen maar niet al te lang gaat duren, ik wil eigenlijk nog wel voor de middag lossen.Als ze dan een röntgenscan van mijn auto hebben gemaakt, willen ze ook nog even achterin kijken. Ik heb bijna allemaal diepvries geladen, daar achter heb ik m’n schot staan, en dan een palletje parfum, en 2 big bags met uien achterop. Dus echt veel kunnen ze niet zien. Maar ik heb al gauw door, dat het palletje parfum nogal interessant is… De plastic wordt opengescheurd, de dozen worden van de pallet afgetrokken, en open gescheurd… En dan krijg ik de mededeling dat ik dan toch maar voor de ramp moet… Nou, toe dan maar. Controle is niet erg,
maar dit begint een beetje vervelend te worden. Als ik hem dan voor de ramp zet, komt er niemand naar me toe, en moet ik wachten. Als ik dan een dikke 3 kwartier sta te verkleumen op de ramp, en ik van alle kanten word genegeerd, ga ik toch maar eens voorzichtig vragen wat de bedoeling is. Maar ik krijg gelijk een snauw, ik moet niet zo’n grote mond hebben, want ze zijn hier tot vanavond 22.00… Met andere woorden, als je je mond niet houdt, laten we je hier zo de hele dag staan… Het blijft toch wel zulk achtelijk kutvolk, dat douanevolk!!! Bah. Je wordt hier gewoon behandeld als een stuk vuil, als een grote crimineel. En ik weet nog steeds niet wat er nou aan de hand is, want praten dat doen ze niet tegen je natuurlijk… Na een dik uur, komt er dan toch eindelijk eens iemand kijken. Ik moet de big bags met uien, maar even aan de kant trekken, want ze willen de pallet met parfum zien. Nou,
dan doen we dat maar. De dozen worden bestudeerd, en ze zijn weer weg. Om 12.00 komen ze dan bij me, en krijg ik te horen dat ze de facturen van dat palletje willen zien, en dat ik die maar moet laten faxen. Als dit uiteindelijk allemaal gebeurd is, is er net ploegenwisseling. Dus ik sta zo weer een uur te wachten… De nieuwe chef komt dan uiteindelijk toch maar eens kijken. Met de facturen in de hand, wordt het palletje weer nagekeken. En dan krijg ik de mededeling dat ik het er weer in mag zetten, en dan ik een boete krijg… En dat schiet mij na 4 uur dus toch even in het verkeerde keelgat… Pardon?! Een boete?? En waarom dan wel niet joh, badmuts?? Nou, vanwege ‘niet aangegeven goederen’… Pardon?! Niet aangegeven goederen?? Iedere pallet die ik in de auto heb, staat keurig op mijn T-document! Nee, dat palletje parfum niet zegt hij.. Jazeker wel, iedere pallet staat erop, zeker weten! Nou, laad het maar weer in, en kom je binnen maar melden dan.Binnen wordt in d
e computer mijn T-document erbij gezocht, en ik wijs hem precies aan, waar het palletje vermeld staat… Oh, stamelt hij. En ook in de stapel vrachtbrieven die hij van mij heeft, zit keurig de cmr van het palletje. Nou, snapt hij er niks meer van. Nou, word ik te woord gestaan in het Duits. Maar de telefoon gaat, en hij begint nu in het rap Italiaans. Alleen, dat kan ik ook volgen… Ik heb al snel door, dat het de chef van de ochtendploeg is, hij zegt ‘oh ja, die auto van vanmorgen met dat palletje parfum… Dat staat wel gewoon op het document hoor…’ en ze praten nog even door over mijn palletje. Als hij dan weer ophangt, en al mijn papieren nog 2 keer door kijkt en na telt, komt hij tot de conclusie dat alles inderdaad in orde is. Ik krijg mijn papieren terug, en mag gaan…Maar als ik mijn papieren weer in handen heb, zeg ik hem, dat ik toch nog
niet helemaal klaar ben… Dat ik toch nog even een vraagje heb… Ik vraag of ik het nu goed begrijp; dat ze me hier nu al 5 uur ‘vasthouden’, enkel en alleen omdat ze dachten dat ik ’n pallet niet aangegeven had? Ja, dat klopt. Dat ik hier dus nu 5 uur word vastgehouden, enkel en alleen omdat ze niet goed, (of eigenlijk helemaal niet) op het document gekeken hebben?? Als ze dus 5 uur geleden even op het document hadden gekeken, of aan mij verteld hadden wat het probleem was, zodat ik ze gelijk had kunnen vertellen, dat ze het mis hadden, dat ik dan gewoon met 
10 minuutjes weg was geweest?? Dat ik hier 5 uur vastgehouden word, en als een hond en crimineel behandeld word, enkel omdat hun niet goed gekeken hebben… Dit alles wordt inderdaad (niet van harte..) maar bevestigend beantwoord… Ik vertel hem, dat ik het prima vind dat ik gecontroleerd word, maar dat ik hier toch niet goed van word. Dat hun hun werk doen, maar dat ze mij gewoon als ‘mens’ mogen behandelen, als ze gewoon met mij ‘gepraat’ hadden, had ik ze gelijk op hun vergissing kunnen wijzen, en was er niets aan de hand geweest. Nu ben ik een halve dag kwijt! Allemaal voor niets. Ik vraag hem of hij enig idee heeft hoe rooskleurig het in de economie, en dus ook in het transport voor staat… Of hij enig idee heeft wie de kosten van een halve dag omkloten van hun gaat betalen… De transporteur inderdaad ja. Ik bedank hem hartelijk!!! En het enige dat ik krijg is; ‘Entschuldigung…’ Het is toch niet te geloven. Het is al heel wat dat een douanier dit tegen een chauffeur zegt hoor! Ik sta te klapperen met mijn oren, maar daar mag je het mee doen. Ik doe de deur dicht, en ze zijn mij weer vergeten… En ik ben een halve dag kwijt!!
Bah, op zulke momenten zakt je de moed toch wel in de schoenen hoor. Maar goed. ‘Ietsje’ later dan gepland, rijd ik dan toch Italië in. En om 15.15 sta ik dan toch op m’n 1e losadres, hier bij Milaan. De 2 big bags met uien ben ik zo kwijt, en dan kan ik weer verder. Alleen kan ik mijn volgende 2 klantjes nu wel vergeten natuurlijk.
Eind van de middag ga ik bij Modena bij de pomp nog even onder de douche door, en dan rijd ik mijn uren vol naar het restaurant op Rimini nord. Eerst maar eens een borrel, en een lekker hapje eten. Het was weer een dag om gauw te vergeten…
dinsdag
Nou, de dag maar goed beginnen. Een nieuwe start zullen we maar zeggen. Ik heb in ieder geval een mooi dagje in het vooruitzicht. Ik vind het een prachtig hoekje altijd hier langs de Adriatica. Het zijn over het algemeen leuke, en vriendelijke klantjes. Waar je lekker je werk kunt doen. Het lijkt een mooie zonnige dag te worden, dus dat hele Zwitserland, en zeker hun douane mag van mij in de brand vliegen! Ha! Hun staan vandaag weer op die kale betonnen ramp, chagrijnig te zijn, en ik zak vandaag tussen de palmbomen, de Adriatische kust omlaag!! Wie is hier nou de beste!!
Een cappuccino aan de bar, en dan ga ik naar het 1e klantje van vandaag, hier bij Rimini. Om 7.30 prik ik hem hier even achteruit langs het gebouw, de steile inrit op. De 1e 3 pallets biologische diepvriesgroente zijn er vlot uit. Even tellen, en om 8.00 rijd ik weer.
Het 2e klantje zit bij Riccione een eindje de binnenwereld in. Deze mensen beginnen pas om 9.00, en ik zorg dus ook dat ik dan al voor de ramp sta. Weer 2 pallets diepvries eruit, lege pallets terug, handtekening, en om 9.15 ben ik weer weg!
Nou, zak ik eerst weer een eindje naar het zuiden toe. Ik ga Ancona voorbij, en dan zitten de volgende 2 klantjes in de buurt van Macerata. Hier moet ik het palletje parfum lossen, en ik heb hier een stukje de binnenwereld in, een klant met 13 pallets diepvries. Omdat ik weet dat deze 2e klant een lange middagpauze heeft (tot 15.00) wil ik eigenlijk deze klant graag voor de middag nog even kwijt. Ik ga dus eerst naar deze ‘verste’ klant. Om 11.30 draai ik het hek in, en zet hem gelijk tegen de ramp. Als ik binnen kom, even een praatje, en in no-time gaan de 13 pallets achter elkaar de trailer uit. En om 12.00 rijd ik met een afgetekende cmr, het hek weer uit!
Nu weer terug naar Civitanova Marche. Tegen 12.30 heb ik dit bedrijfje ook gevonden. En wat blijkt; hier gaan ze pas om 13.00 pauze houden! Ik mag hem er dus gelijk voor zetten, en het palletje parfum wordt nog even gelost. Ik leg hier in het kort even het verhaal uit
van de douane controle, en de gescheurde dozen (die ik zelf zo goed mogelijk weer een beetje dicht heb proberen te plakken..) Ik heb de Zwitserse douane op de vrachtbrieven laten schrijven dat ze de pallet gecontroleerd en geopend hebben, met stempels en handtekening erbij, dus ik ben in zoverre ingedekt, het is alleen niet leuk om goederen zo af te leveren… Maar goed, om 13.00 heb ik m’n palletje gelost, en kan ik verder. Een mooie meevaller. Ipv dat ik hier onder de middag blijf hangen, kan ik nou mooi onder de 
middag door naar Ascoli, waar de volgende klantjes zitten.
Om 13.45 kom ik hier dan bij het volgende klantje aan. Om 14.00 be
ginnen ze normaal weer, maar als ik achteruit het kleine terreintje op steek, komt er al iemand naar buiten. 2 palletjes diepvries, nou dat is geen probleem. Pakken we er gelijk even uit! En om 14.00 rijd ik alweer!! Dit gaat heerlijk zo.
Het volgende klantje zit hier vlakbij, alleen moet ik wel even een eindje omrijden, en binnendoor slingeren, ivm ’n hoogtebeperking in de kortste route.. Maar om 14.30 (als de middagpauze hier is afgelopen) sta ik ook al tegen de
ramp. 4 pallets moeten er hier uit. Het gaat allemaal op z’n Italiaan, dus mooi op het gemakje. Maar ze gaan wel door. Dus om 15.00 kan ik ook deze weer afvinken!
En dan kan ik we
er verder langs de Adriatica afzakken ri. het zuiden. Mijn laatste klant zit bij Pescara de binnenwereld in. Na een boel geslinger hier binnendoor naar de klant toe, sta ik hier ook om 16.00. En dan gaan de laatste pallets eruit! En heb ik om 16.30 de karre weer leeg!! Best gelopen vandaag!!
Voor de terugvracht kan ik weer een eindje omhoog komen sturen. Maar tegen 20.00 vind ik het eerst mooi geweest voor vandaag. Een lekker dagje gewoon zonder belemmeringen aan het werk, en dan kun je ’n boel doen!! Op Riccione zoek ik eerst het restaurant maar eens op. En ik besluit om vandaag eens niet naar het grote restaurant te rijden, waar ik meestal kom, maar om even binnendoor naar een ander, klein restaurantje te rijden. Hier kun je ook perfect eten, en het zijn ook vriendelijke mensen hier! En ik laat me de vismaaltijd zeer goed smaken!!
Nou, de dag maar goed beginnen. Een nieuwe start zullen we maar zeggen. Ik heb in ieder geval een mooi dagje in het vooruitzicht. Ik vind het een prachtig hoekje altijd hier langs de Adriatica. Het zijn over het algemeen leuke, en vriendelijke klantjes. Waar je lekker je werk kunt doen. Het lijkt een mooie zonnige dag te worden, dus dat hele Zwitserland, en zeker hun douane mag van mij in de brand vliegen! Ha! Hun staan vandaag weer op die kale betonnen ramp, chagrijnig te zijn, en ik zak vandaag tussen de palmbomen, de Adriatische kust omlaag!! Wie is hier nou de beste!!
Een cappuccino aan de bar, en dan ga ik naar het 1e klantje van vandaag, hier bij Rimini. Om 7.30 prik ik hem hier even achteruit langs het gebouw, de steile inrit op. De 1e 3 pallets biologische diepvriesgroente zijn er vlot uit. Even tellen, en om 8.00 rijd ik weer.
Het 2e klantje zit bij Riccione een eindje de binnenwereld in. Deze mensen beginnen pas om 9.00, en ik zorg dus ook dat ik dan al voor de ramp sta. Weer 2 pallets diepvries eruit, lege pallets terug, handtekening, en om 9.15 ben ik weer weg!
Nou, zak ik eerst weer een eindje naar het zuiden toe. Ik ga Ancona voorbij, en dan zitten de volgende 2 klantjes in de buurt van Macerata. Hier moet ik het palletje parfum lossen, en ik heb hier een stukje de binnenwereld in, een klant met 13 pallets diepvries. Omdat ik weet dat deze 2e klant een lange middagpauze heeft (tot 15.00) wil ik eigenlijk deze klant graag voor de middag nog even kwijt. Ik ga dus eerst naar deze ‘verste’ klant. Om 11.30 draai ik het hek in, en zet hem gelijk tegen de ramp. Als ik binnen kom, even een praatje, en in no-time gaan de 13 pallets achter elkaar de trailer uit. En om 12.00 rijd ik met een afgetekende cmr, het hek weer uit!
Nu weer terug naar Civitanova Marche. Tegen 12.30 heb ik dit bedrijfje ook gevonden. En wat blijkt; hier gaan ze pas om 13.00 pauze houden! Ik mag hem er dus gelijk voor zetten, en het palletje parfum wordt nog even gelost. Ik leg hier in het kort even het verhaal uit
van de douane controle, en de gescheurde dozen (die ik zelf zo goed mogelijk weer een beetje dicht heb proberen te plakken..) Ik heb de Zwitserse douane op de vrachtbrieven laten schrijven dat ze de pallet gecontroleerd en geopend hebben, met stempels en handtekening erbij, dus ik ben in zoverre ingedekt, het is alleen niet leuk om goederen zo af te leveren… Maar goed, om 13.00 heb ik m’n palletje gelost, en kan ik verder. Een mooie meevaller. Ipv dat ik hier onder de middag blijf hangen, kan ik nou mooi onder de 
middag door naar Ascoli, waar de volgende klantjes zitten.Om 13.45 kom ik hier dan bij het volgende klantje aan. Om 14.00 be
ginnen ze normaal weer, maar als ik achteruit het kleine terreintje op steek, komt er al iemand naar buiten. 2 palletjes diepvries, nou dat is geen probleem. Pakken we er gelijk even uit! En om 14.00 rijd ik alweer!! Dit gaat heerlijk zo.Het volgende klantje zit hier vlakbij, alleen moet ik wel even een eindje omrijden, en binnendoor slingeren, ivm ’n hoogtebeperking in de kortste route.. Maar om 14.30 (als de middagpauze hier is afgelopen) sta ik ook al tegen de
ramp. 4 pallets moeten er hier uit. Het gaat allemaal op z’n Italiaan, dus mooi op het gemakje. Maar ze gaan wel door. Dus om 15.00 kan ik ook deze weer afvinken!En dan kan ik we
er verder langs de Adriatica afzakken ri. het zuiden. Mijn laatste klant zit bij Pescara de binnenwereld in. Na een boel geslinger hier binnendoor naar de klant toe, sta ik hier ook om 16.00. En dan gaan de laatste pallets eruit! En heb ik om 16.30 de karre weer leeg!! Best gelopen vandaag!!Voor de terugvracht kan ik weer een eindje omhoog komen sturen. Maar tegen 20.00 vind ik het eerst mooi geweest voor vandaag. Een lekker dagje gewoon zonder belemmeringen aan het werk, en dan kun je ’n boel doen!! Op Riccione zoek ik eerst het restaurant maar eens op. En ik besluit om vandaag eens niet naar het grote restaurant te rijden, waar ik meestal kom, maar om even binnendoor naar een ander, klein restaurantje te rijden. Hier kun je ook perfect eten, en het zijn ook vriendelijke mensen hier! En ik laat me de vismaaltijd zeer goed smaken!!
woensdag
Voor vandaag staan er 2 teruglaad adressen op m’n programma. Ik kan eerst bij Imola 5 ton tegeltjes gaan laden, en dan tussen Rovigo en Venetië, een vrachtje speelgoed sleeën. En met dit laatste is het de bedoeling dan ik vrijdagmorgen om 8.00 in Waddinxveen sta… Zat te doen dus!
Op tijd richting Imola dus. Om 8.00 sta ik hier bij de grote tegelfabriek. Ik meld me aan, en moet op de parkin
g gaan wachten tot ze me omroepen… Tja, en dat kan 5 minuten duren, maar dat kan ook een paar uur gaan duren. En het moet vandaag eigenlijk een beetje vlot gebeuren, dus het zal vandaag wel een mooie poos gaan duren!! En inderdaad… Het duurt maar, en he
t duurt maar… Als ik al een paar keer poolshoogte ga nemen blijk ik inderdaad nog steeds niet te kunnen laden… Uiteindelijk is het 10.30 dat ik naar binnen mag. Maar ook nu wordt er nog steeds weinig geladen… Vlak voor 12-en krijg ik mijn 2 partijen er dan uiteindelijk toch nog in. De papieren nog even, en dan is het 12.30 dat ik weg rijd… Dat gaat alweer goed dus vandaag. Het vrijdag om 8.00 lossen in Waddinxveen kunnen we in ieder geval wel vergeten! Dat is een ding dat zeker is.
Om 14.30 bereik ik de speelgoedfabriek tussen Rovigo en Venetië. Hier moet ik voor 1 van de grote speelgoed giganten in Nederland een vracht sleeën gaan laden. Maar ja, soms zit het mee, en soms zit het tegen… En je hebt van die dagen… Ik meld me aan op kantoor, en de mededeling die ik te horen krijg is; ‘eh… ja, misschien vandaag…’ ‘We gaan ons best doen, en misschien dat het nog lukt om je vandaag te laden…’ ‘Maar anders wordt
het morgen…’ Natuurlijk! Nou ja, ik heb besloten om me vandaag maar niet meer druk te maken, dus ik wacht het wel mooi af.
En ik heb me er eigenlijk al helemaal op ingesteld dat het gewoon de volgende dag wordt. Maar om 17.00 mag ik dan plotseling toch nog naar het magazijn rijden!! Ik moet achteruit een hal in, om te gaan laden. Nou… Ik moet eigenlijk achteruit de hal door. Enne…
De volgende hal door, en… de volgene hal door… En de 4e hal, daar staat dan mijn vrachtje!! Zoals altijd worden de dozen allemaal los verladen, en het is nog even stevig doorstapelen dus… Maar als ze aan een auto beginnen, dan maken ze hem af ook is de ervaring. En na een goed uur stapelen en pakken, is hij dan tot de achterdeuren toe vol!! En om 18.15 kan ik dan toch koers zetten richting Holland.
Aangezien het lossen vrijdag toch niets meer gaat worden, kan ik waarschijnlijk gewoon richting Emmeloord komen. Ik heb dus mooi de tijd aan mezelf. Ik rubber nog even een kleine 2 uurtjes, en ik ga maar mooi naar het restaurant op Scaldaferro!! Dat komt wel mooi uit voor vandaag, en dat past mijzelf eigenlijk ook prima! Om 20.00 zet ik hem hier op de parking neer. Even lekker onder de douche door, en dan geniet ik van ’n heerlijke avond!! Ook deze dag maar weer gauw vergeten… En zo hier aan tafel… Dan hebben we het eigenlijk toch best mooi, niet?!
Voor vandaag staan er 2 teruglaad adressen op m’n programma. Ik kan eerst bij Imola 5 ton tegeltjes gaan laden, en dan tussen Rovigo en Venetië, een vrachtje speelgoed sleeën. En met dit laatste is het de bedoeling dan ik vrijdagmorgen om 8.00 in Waddinxveen sta… Zat te doen dus!
Op tijd richting Imola dus. Om 8.00 sta ik hier bij de grote tegelfabriek. Ik meld me aan, en moet op de parkin
g gaan wachten tot ze me omroepen… Tja, en dat kan 5 minuten duren, maar dat kan ook een paar uur gaan duren. En het moet vandaag eigenlijk een beetje vlot gebeuren, dus het zal vandaag wel een mooie poos gaan duren!! En inderdaad… Het duurt maar, en he
t duurt maar… Als ik al een paar keer poolshoogte ga nemen blijk ik inderdaad nog steeds niet te kunnen laden… Uiteindelijk is het 10.30 dat ik naar binnen mag. Maar ook nu wordt er nog steeds weinig geladen… Vlak voor 12-en krijg ik mijn 2 partijen er dan uiteindelijk toch nog in. De papieren nog even, en dan is het 12.30 dat ik weg rijd… Dat gaat alweer goed dus vandaag. Het vrijdag om 8.00 lossen in Waddinxveen kunnen we in ieder geval wel vergeten! Dat is een ding dat zeker is.Om 14.30 bereik ik de speelgoedfabriek tussen Rovigo en Venetië. Hier moet ik voor 1 van de grote speelgoed giganten in Nederland een vracht sleeën gaan laden. Maar ja, soms zit het mee, en soms zit het tegen… En je hebt van die dagen… Ik meld me aan op kantoor, en de mededeling die ik te horen krijg is; ‘eh… ja, misschien vandaag…’ ‘We gaan ons best doen, en misschien dat het nog lukt om je vandaag te laden…’ ‘Maar anders wordt
het morgen…’ Natuurlijk! Nou ja, ik heb besloten om me vandaag maar niet meer druk te maken, dus ik wacht het wel mooi af.En ik heb me er eigenlijk al helemaal op ingesteld dat het gewoon de volgende dag wordt. Maar om 17.00 mag ik dan plotseling toch nog naar het magazijn rijden!! Ik moet achteruit een hal in, om te gaan laden. Nou… Ik moet eigenlijk achteruit de hal door. Enne…
De volgende hal door, en… de volgene hal door… En de 4e hal, daar staat dan mijn vrachtje!! Zoals altijd worden de dozen allemaal los verladen, en het is nog even stevig doorstapelen dus… Maar als ze aan een auto beginnen, dan maken ze hem af ook is de ervaring. En na een goed uur stapelen en pakken, is hij dan tot de achterdeuren toe vol!! En om 18.15 kan ik dan toch koers zetten richting Holland.Aangezien het lossen vrijdag toch niets meer gaat worden, kan ik waarschijnlijk gewoon richting Emmeloord komen. Ik heb dus mooi de tijd aan mezelf. Ik rubber nog even een kleine 2 uurtjes, en ik ga maar mooi naar het restaurant op Scaldaferro!! Dat komt wel mooi uit voor vandaag, en dat past mijzelf eigenlijk ook prima! Om 20.00 zet ik hem hier op de parking neer. Even lekker onder de douche door, en dan geniet ik van ’n heerlijke avond!! Ook deze dag maar weer gauw vergeten… En zo hier aan tafel… Dan hebben we het eigenlijk toch best mooi, niet?!
donderdag
Als de 11 uurtjes er op zitten, ik me fris gewassen heb, een cappuccino aan de bar gedronken
heb, dan ga ik om goed 7.00 maar weer rijden. Als ik in de loop van de ochtend even contact 
heb met kantoor, dan luidt de opdracht inderdaad; kom maar naar Emmeloord toe. En met 2 pauzes vandaag bereik ik tegen 19.00 Wertheim. Mooi rustig ’n hapje eten, en met een goed boek duik ik mooi op tijd m’n nest in.
Als de 11 uurtjes er op zitten, ik me fris gewassen heb, een cappuccino aan de bar gedronken
heb, dan ga ik om goed 7.00 maar weer rijden. Als ik in de loop van de ochtend even contact 
heb met kantoor, dan luidt de opdracht inderdaad; kom maar naar Emmeloord toe. En met 2 pauzes vandaag bereik ik tegen 19.00 Wertheim. Mooi rustig ’n hapje eten, en met een goed boek duik ik mooi op tijd m’n nest in.vrijdag
Omdat ik niet zeker weet, of ze mij vanmiddag nog wel nodig hebben in Emmeloord sta ik toch om 5.30 alweer naast de auto, en trap ik hem om 6.00 weer an. In strak 4.30 uur rubber ik hem naar Rees. Hier doe ik even een ontbijtje. En ik heb nog steeds niets gehoord, dus er zal inderdaad nog wel weinig brand bij zijn, en als ik thuis ben, zal het wel gewoon weekend zijn. Aan de rand van de polder ga ik nog even uitgebreid gezellig koffie zitten drinken op een goed adresje, en dan is het halverwege de middag, auto aftanken, en dan kan hij in de hoek! Mooi op tijd weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten