Week 35 – 10 adres via Ancona – Bari – Salerno – Napels

zondag
En na even zo’n ‘uitspatting’ richting Zweden, heb ik ‘m vrijdag toch maar weer ‘gewoon’ volgezet voor een dikke rit Italië. En met de vakantie erbij, is dat toch alweer 3 weken geleden, dat ik in Italië ben geweest.. Het wordt wel weer eens tijd voor een bordje spaghetti en een glaasje wijn dus! En met de rit waarmee ik vrijdag mijn trailer heb volgezet gaat dat zeker wel weer lukken. Er staat ook gelijk weer een dikke rondrit door heel Italië op de planning, tot in het zuiden aan toe. Niets mis mee, dus! Precies wat ik mooi vind.

De week begint dus alweer op tijd. En zondagmorgen om 7.30 sta ik alweer op de zaak, mijn auto in te pakken. Collega Robbie moet ook vertrekken. Maar aangezien hij nog even een paar pallets moet bijladen in het oosten van het land, zal hij iets eerder vertrekken, en dan zullen we elkaar later vandaag in Duitsland wel weer treffen. Alleen door wat lichte opstartproblemen met Robbie’s digitale tachograaf… Is hij nog niet vertrokken, als ik op de zaak kom. De accu’s zijn vh weekend los geweest, om getest te worden, en hierdoor is er een storing in de digitale tachograaf gekomen. En door deze kleine storing in dit ene apparaatje, is het nu eigenlijk niet mogelijk om met deze auto te vertrekken. Ga je wel rijden, riskeer je de eerste maand weer enorme bekeuringen!! Lang leven dit geweldige apparaat.. Maar goed, na telefonisch overleg met de monteur komt het uiteindelijk toch allemaal nog goed, en kan Rob vertrekken.

Ik kan dus nog wel even rustig aan doen. Ik pak op het gemakje m’n auto in, doe nog even een bakkie, tank dan de koelmotor nog even af, en om 8.30 verlaat ik Emmeloord dan. Ik rijd in 4.5 uur naar Limburg Lahn toe. Gelukkig loopt de rest bij Robbie wel wat soepeler, en een half uur nadat ik hem aan de kant heb gezet, draait Rob hier ook de parking op. We doen even een bakkie, en als Rob dan ook z’n 3 kwartier rust er op heeft zitten, gaan we weer verder.

Maar we zijn nog niet eens zo gekke lang onderweg als we net voor de Spessart een dikke file induiken. Kennelijk vonden een paar Duitse autobahn piloten het nodig om hun personenauto’s tegen elkaar aan te parkeren, met als gevolg dat het hier nu muur en muurvast staat. Volgens de radio is de weg al wel weer vrij, alleen staat er nog een beste file. Met een beetje kunst en vliegwerk bereiken wij, de pomp op de Spessart. We besluiten om hem hier gelijk maar neer te zetten, en hier nu onze 2e pauze al te maken. Hierdoor leveren de 1e 3 kwartier van de file ons in ieder geval nog geen tijdverlies op, deze hadden we sowieso een keer stil moeten staan. En dan kan in die tijd de file hopelijk een beetje oplossen?? Dit blijkt een goede beslissing. Het is nog wel steeds wat file rijden, en het blijft tot aan Würzburg doorknoeien en rommelen, maar op deze manier hebben we in ieder geval zo min mogelijk tijd verloren.

Al met al met alle strubbelingetjes van vandaag zijn we dus wat later dan gepland bij onze Griekse vrienden op Eching. Als we tegen 9-en binnenkomen kijken ze dan ook al op hun horloge… ‘Zo, jullie zijn laat vandaag, Holland.’ Ja, we weten het. Breng ons dan ook maar snel een lekker hapje eten!!

maandag
En om 6.00 worden de motoren weer gestart. Zo zijn we nog mooi voor de drukte de ring van München over. Na München scheiden onze wegen. Rob gaat via de Brenner, en ik heb eerst nog 2 doosjes (jawel, 2 doosjes! 2 monsterdozen!!) te lossen tussen Udine en Pordenone, dus ik ga via de Tauern route door Oostenrijk. Om 9.00 maak ik daar bij de Tauern zelf (Tauernalm) eerst even een kwartiertje pauze. Even naar het toilet, even een bakje koffie, en dat alles hier midden tussen de bergen, in een schitterende omgeving!

En dan gaat het weer verder. En het telefoontje dat ik dan vervolgens krijg is iets minder schitterend… Collega Robbie belt. Hij is de Brenner af gekomen, en heeft daar in het inhaalverbod een paar vrachtwagens ingehaald. Het mag niet, oké. Maar toch gedaan. En nou reed er een politieauto vlak achter hem, die dit heeft gezien. En bij de betaling van Vipiteno is Rob aan de kant gezet. Oké, jammer. Enorme pech. Dit levert dus een bekeuring op. Niet leuk, maar wel terecht. Het mag niet, dus klaar. Tot zover helemaal mee eens! Alleen weet ik (helaas uit eigen ervaring…) wat dit tegenwoordig in Italië verder inhoudt.. Het rijbewijs wordt hierbij namelijk ook nog ingevorderd!! Rob heeft zijn rijbewijs ook moeten inleveren, en nadat hij deze rit afgemaakt heeft, zal hij in Italië een ontzegging van de rijbevoegdheid krijgen voor 2 maanden… En dat is natuurlijk veel vervelender!!! En daarbij natuurlijk ook gewoon waanzin. Nogmaals, een bekeuring oké. Zonde, maar dat is het risico. Het mag niet, dus terecht. (hoewel €300,- ook wel erg veel is!) Maar deze straf is natuurlijk geheel buiten proporties, en slaat nergens op. Maar goed, Robbie mag zijn rit afmaken, en zal dan 2 maanden niet in Italië komen.

Eind van de ochtend gooi ik op Arnoldstein, tegen de Italiaanse grens, nog even de tanks vol, en maak hier dan gelijk m’n 3 kwartier pauze. En dan rubberen we Italië weer in. Nog even het laatste gedeelte van de Alpen door, en dan richting Udine wordt het weer wat vlak. Dan nog even binnendoor naar m’n 1e klantje. Om 13.30 draai ik hier het hek in. Ik hoef maar 2 doosjes te lossen. Maar het zijn 2 doosjes diepvries. En achterop heb ik eerst 3 pallets met versgoed staan. Ik moet dus toch even voor de ramp. Gelukkig heb ik zelf een pompkar bij me. Ik trek dus even de pallets met versgoed naar buiten, kan dan de tussenwand open maken, en de 2 monsterdoosjes eruit halen. De wand weer dicht, pallets ‘vers’ er weer achter, kriebel op de vrachtbrief, en om 14.00 truck ik weer verder!

En dan via Venetië, op verder richting het zuiden. Bij Ferrara nog even een half uurtje pauze, en dan het gas er weer op. Om 19.00 houdt het dan toch echt op met mijn uren, maar heb ik gelukkig mijn geplande einddoel voor vandaag bereikt. En zet ik hem bij het restaurant op Riccione aan de kant. Even lekker onder de douche door, en dan ga ik eens even lekker genieten van een heerlijk bordje pasta!

dinsdag
Om 6.00 heb ik keurig mijn 11 uurtjes rust erop zitten, en gaan we dus weer verder. Het eerste klantje van vandaag zit bij Macerate. Ik zak dus eerst nog een eindje langs de Adriatische kust af naar het zuiden. En daarbij mag ik weer genieten van 1 van de mooiste schouwspellen van de dag. Het aanbreken van de dag. Vanuit de Adriatische zee, komt de zon langzaam omhoog, en breekt de dag aan. En dat blijft toch prachtig om te zien!! De ochtendstond heeft goud in de mond… En zachtjes mompel ik in mezelf; wat hebben we het toch mooi soms, niet?!

Om 8.00 ben ik bij de klant in Corridonia. Ze beginnen hier om 8.30, maar nu heb ik in ieder geval niemand voor me. Ik zet gelijk even een bakje koffie, en smeer een broodje. En om 8.30 gaat dan inderdaad het hek open, en kan ik naar binnen. Ik mag hem er gelijk tegenaan zetten. Hier moet ik 2 pallets diepvries lossen, dus ik trek gelijk met m’n pompkar de 3 pallets ‘vers’ vast aan de kant, de wand open, en dan kunnen ze zo bij hun 2 palletjes diepvries vis. Ideaal zo’n pompkar!! Na het lossen, de pallets ‘vers’ er gelijk weer naar mijn eigen zin in. De vis wordt nog even gecontroleerd, nageteld, en dan kan ik om 8.45 weer verder.

Verder langs de Adriatische kust naar beneden. Intussen is de zon ook al dapper bezig geweest, en al een mooi eind uit de zee omhoog geklommen. En schittert nog steeds prachtig in het water.

Mijn volgende klant zit bij Pescara. Bij Pescara een eindje de binnenlanden in. Dit kan ook nog mooi even ruim voor de middag. Om 10.45 gaat dan het eerste palletje ‘vers’ (vers vlees) eruit. Uiteraard wordt alles nagewogen, nageteld, open gemaakt, en vinden ze uiteindelijk toch iets wat niet helemaal naar de zin is. Dit keer maken ze een probleem over het etiket. Het etiket op de losse verpakkingen is niet naar wens. Niet dat ik daar ook maar iets aan kan veranderen, maar er moet eerst gebeld, vergaderd, gebeld, vergaderd enz. enz. worden. Uiteindelijk neemt het 3 kwartier in beslag, maar dan krijg ik dan toch mijn handtekening op de vrachtbrief, en kan ik weer verder.

In principe staat er nu vervolgens een klant in Campobasso op het programma. Maar omdat dit een klant is die diepvries krijgt, en ik hier ook een aardig stukje de binnenlanden voor in moet, stel ik voor om eerst door te gaan naar Bari. Onder Bari heb ik namelijk nog een klantje die vers vlees van me krijgt. Aangezien ik toch nog maar 1 klantje los vandaag, wil ik dan deze eigenlijk toch het liefste het eerste kwijt. En dan los ik op de terugweg bij het oversteken van Bari naar Napels het klantje in Campobasso wel. Dit wordt in Emmeloord ook een goed idee gevonden, dus het gas gaat erop richting het zuiden.

Bij Bisceglie maak ik halverwege de middag dan nog even de verplichte pauze. Bari voorbij, en dan schiet ik er tussen Bari en Taranto vanaf de binnenlanden in. Om 17.00 bereik ik dan het dorpje Noci. Deze klant hier ken ik niet, dus ik ga eerst maar eens op zoek naar iemand bij wie ik de weg kan vragen. Aan de rand van het stadje vind ik een benzinepompje, hier maar even vragen dus. Als ik de man de naam en het adres van mijn klant laat zien, begint hij bevestigend te knikken. Ik moet eerst de auto maar even een beetje aan de kant zetten. Als ik dat gedaan heb, en dan het kantoortje van de man binnenloop is hij al druk aan het bellen. Hij is mijn klant aan het uitleggen waar ik sta. Na het telefoontje krijg ik te horen dat de klant eraan komt. Volgens de pompbediende is het adres namelijk absoluut niet te vinden, en daarbij is het nog allemaal hartstikke smal ook.

Ik wacht het dus maar even rustig af. En inderdaad, binnen 10 minuten komt er al iemand aan. Ik verwachtte eigenlijk eerlijk gezegd iemand die voor me uit zou rijden naar het adres toe. Maar ze komen met een klein bakwagentje! En ze rijden gelijk door naar de achterkant van mijn trailer. We gaan hier overladen, want met zo’n grote auto kan ik niet eens bij hun bedrijfje komen! Nadat ik me er eerst even van verzekerd heb, dat dit inderdaad medewerkers van het juiste bedrijfje zijn…! Gooien we alle dozen vers vlees van de 2 pallets over uit mijn trailer in zijn bakwagentje. En om 17.45 tuft hij dan in het bezit van zijn 2 bestelde pallets, met het bakwagentje weer de stad in.

Intussen heb ik begrepen dat ik vanaf hier het beste gelijk richting Salerno/Napels kan, en daar mijn rondje lossen. Ik ga namelijk beginnen terug te laden bij Vasto. Dus ik kan het beste eerst het hele rondje Salerno/ Napels lossen, en dan Campobasso als allerlaatste doen. Zo gezegd, zo gedaan dus. En ik rijd via Taranto, langs de ‘Jonico’ (de Ionische kust) naar Metaponto. En vanaf Metaponto schiet ik dan het binnenland in richting Potenza. En aangezien de uren er ook alweer aardig op zitten, ga ik maar mooi naar het restaurantje hier tussen Metaponto en Potenza. En om 19.15 zet ik hem hier dan op de parking neer. Ik raak buiten al aan de praat met een Italiaanse chauffeur die hier ook staat. Hij leent nog even wat gereedschap, en ik help hem nog even een beetje, en dan gaan we samen naar binnen om een hapje te gaan eten.

woensdag
’s Morgens zou ik samen met de Italiaan nog even een bakkie doen. Maar ik ben al vroeg wakker, en als ik me gewassen heb, en een bakkie gedaan heb, zit er nog steeds geen beweging in de Italiaanse auto. Maar om goed 6 uur ga ik gas geven. Mijn 1e klant voor vandaag zit tussen Salerno en Cosenza. Via Potenza en Tito, ga ik binnendoor richting Atena Lucano. Hier kom ik nog een paar spannende en niet al te ruime dorpjes tegen, maar verder loopt het lekker door.

En om 8.00 sta ik bij de klant op de stoep. Even wachten tot ze beginnen, en dan ben ik mijn palletjes diepvries ook zo weer kwijt, en kan ik weer verder. De volgende 2 klantjes die op het programma staan, zitten allebei bij Salerno. Ze krijgen allebei 2 pallets. En dit is leuk werken, ik vlieg er mooi bij langs! Beide klantjes kosten me niet meer dan een kwartiertje.

En dan gaat het verder omhoog richting Napels. Door de typische Napolitaanse omgeving hier. De kleine dorpjes, de chaos, de bende.

Ik heb nu nog een klantje hier aan de onderkant van de Vesuvius, tussen Salerno en Pompeï. Er komen weer halsbrekende toeren aan te pas hier binnendoor, maar we komen er weer! En ik kan deze er ook mooi nog even voor de middag uitgooien. Bij dit bedrijf kan je verder niet op het terrein komen, dat is allemaal veel te klein en smal. Je moet de auto dus maar gewoon effe ergens op straat kwijt zien te raken, en dan lopend naar de klant. En dan te midden van het langsrazende Napolitaanse verkeer staan we midden op straat te lossen. Maar ook hier komt het allemaal weer goed. En zo heb ik er vanmorgen toch al ff 4 klantjes uitgegooid, vanaf Atena Lucano via Salerno tot Pompeï. Best gegaan!

Voor vanmiddag heb ik dan nog 1 adres op het programma staan. Ik heb nog 1 dikke partij van 18 pallets voor een grote klant hier bij Napels. Dit is een vrij groot bedrijf, en dan gaat het ook gelijk allemaal een stuk minder vlot. Ik kom tussen de middag aan. En voor ze hier na de middag allemaal weer eens langzaam beginnen is het al gauw half 3 geweest. En ik heb nog een container voor me, die gaan ze eerst lossen. Ze lopen hier wel met een man of 6 om te lossen, maar 2 auto’s tegelijk… Dat wordt veel te gek natuurlijk! Dan raken ze het overzicht kwijt. Maar gewoon even geduldig afwachten dus. In de brandende zon… Want naast het pand waar ik sta te wachten is het toch zo’n 40 graden!! Maar goed, met 6 man aan het lossen, dan gaat het in ieder geval wel een beetje vlot… Zou je zeggen. Nou… Niet in Zuid Italië hoor!! Haha. De Napolitanen hier hebben hun eigen tempo. Maar goed, uiteindelijk raak ik weer van mijn 18 pallets af. Het is intussen alleen al wel tegen 18.00!!

Nu Napels ‘alleen’ nog even uit zien te komen. Dat is ook weer een hele strijd natuurlijk… Maar dan laat ik alle drukte achter me. Ik heb er nu nog 1 palletje in staan, 1 pallet voor de klant in Campobasso. En die gaan we morgenochtend lossen dus. Net buiten Campobasso zit er wel een Hotel met parkeergelegenheid, daar rijd ik dus mooi nog maar even heen. Om 20.30 zet ik hem daar aan de kant. Een lekkere hap eten, en het mandje in.

donderdag
Vanaf hier is het nog maar een klein stukje naar het klantje in Campobasso toe. Om 8.00 sta ik hier op straat voor een dicht hek. Ze beginnen hier om 8.30 pas. Dan naar binnen, even langs het gebouw naar achteren steken, en dan gaat de laatste pallet eruit, en heb ik hem leeg!

Nu moet ik hier vanuit de binnenlanden, naar de pastafabriek, ook weer helemaal in de binnenwereld. Hemelsbreed niet eens zo ver. Alleen is het nogal een bergachtig gebied hier in het zuiden van Italië. Dus is het nog een aardige onderneming. Vanuit Campobasso schiet ik eerst helemaal de binnenlanden weer uit, naar de Adriatische kust. Dan ga ik langs de Adriatische kust een eindje omhoog, en net voorbij Vasto schiet ik dan weer de binnenlanden in.

Het is dan alweer 11.15 voor ik bij de grote pastafabriek hier sta. Ik moet eerst nog even wachten, want ze zijn de laatste pallets nog aan het klaarmaken. Van deze tijd maak ik gelijk maar even gebruik om het fabriekswinkeltje hier in te gaan. Even mijn eigen (en die van een boel kennissen!!) pastavoorraad aanvullen. Dan mag ik naar boven toe om de 21 pallets te gaan laden. De eerste pallets worden er maar behoorlijk stuntelig ingereden door de (voor mij) nieuwe heftruck piloot. Nadat ik hem met al mijn geduld heel voorzichtig iedere pallet toch 3 keer opnieuw neer laat zetten, omdat hij ze iedere keer weer scheef of 10 cm te vroeg neer weet te zetten…. Komt de Italiaan, die hier normaal op de heftruck zit, er gelukkig aan. Hij begint wat tegen z’n collega te foeteren, en stuurt hem gauw van de heftruck af. En nu gaat het gelukkig wel lekker vlot! Na het laden nog wel weer ff 20 minuten op de papieren wachten natuurlijk, maar om 14.15 verlaat ik de boel hier dan toch.

De laatste 4.5 meter in mijn trailer kan ik vol gaan maken in Spoleto, waar nog 12 pallets met olijfolie weg moeten komen. Helaas ga ik dat vandaag niet meer redden, en zal dat morgen (vrijdag) ochtend worden. Ik moet eerst hier de binnenwereld weer helemaal uit. Dan weer langs de Adriatische kust omhoog. Bij San Benedetto ga ik nog even heerlijk onder de pomp/douche door. Want het is weer een hete dag vandaag! En fris gedoucht en geschoren schiet ik dan via Tolentino de bergen en de binnenlanden weer in. Dit is ook altijd een mooi stukje sturen. Het eerste stukje tot Tolentino is 4-baans, maar daarna ga je echt de bergen in. Haarspeldbochten, nauwe doorgangen langs de rotswanden en de afgronden, smalle dorpjes, nog smallere dorpjes waar door stoplichten wordt geregeld dat er maar van 1 kant tegelijk verkeer komt, dit omdat je elkaar never nooit kunt passeren, enz. Je bent hier altijd even lekker bezig zeg maar!

En om 19.15 vind ik het hier bij een Hotel in een klein dorpje hier binnendoor wel weer mooi geweest voor vandaag. Om 19.15 zet ik hem hier aan de kant. Hier tussen de bergen is het gelukkig ook al weer wat afgekoeld, dat is niet verkeerd voor het slapen straks! Ik neem even een aperitiefje in de bar, en ga dan weer heerlijk zitten eten!

vrijdag
Om 6.45 maar weer verder. Het is alweer vrijdag, de week schiet alweer een mooi eind op, en ik moet nog 12 pallets met olijfolie gaan laden in Spoleto, voordat ik ri. huis kan. Het laatste eindje nog even binnendoor slingeren, en dan vanaf Foligno over de superstrada naar Spoleto. Om 7.45 sta ik dan bij de olijfolieboer op de dam. Als om goed 8.00 het kantoorpersoneel dan ook aanwezig is, breng ik het vrouwtje eerst even aan het verstand dat ik niet net als normaal moet laden voor Geldermalsen, maar dat ik vandaag 12 pallets kom ophalen voor Tiel. Ze vind het allemaal best, maar ik moet eerst maar even wachten, want ze moeten het allemaal nog even uitzoeken, opzoeken en klaarzetten. Maar na een paar keer heen en weer lopen om te vragen hoe het allemaal lijkt, mag ik dan toch om 9.15 de auto gaan wegen, en hem voor de ramp zetten. Als ik dan het magazijn in kom lopen staat de chef hier me een beetje raar aan te kijken. Wijzend naar de vracht pasta die ik er al in heb staan; ‘en moet dat er allemaal uit??’ Nee, dat hoeft er niet uit. Ik krijg 12 pallets van je, en die passen er nog precies achter. ’12 pallets?? Nee, een volle vracht!!’ Nee, 12 pallets, 12 pallets voor Tiel… ’12 pallets voor Tiel, nee, 26 pallets voor Geldermalsen..!!’

Nou, eerst maar weer naar kantoor dus. Eerst maar weer eens even naar kantoor dus. Ik had toch duidelijk gezegd, 12 pallets voor Tiel. Ja, zegt het vrouwtje, maar Tiel daar weet ik niets van, dit is het enige dat we hebben voor Holland. Eerst maar eens even bellen dus… En na een boel heen en weer gebel, blijkt er in Friesland bij onze opdrachtgever een foutje gemaakt te zijn… De volle vracht die hier staat is pas voor volgende week, en die 12 pallets voor mij, die staan bij een hele andere fabriek! En die zijn ook pas over een paar weken te laden… Het gaat weer lekker! Het is nog een beetje vakantietijd, en door afwezigheid, zitten daar op kantoor deze week nog mensen op andere/vreemde plaatsen, en een foutje is dus zo gemaakt! Alleen een beetje jammer dat dit foutje mij een uurtje of 9 kost… Ik mag nu dan wel gewoon gas gaan geven ri. Holland, en de laatste 4.5 laadmeter wordt gewoon betaald. Maar anders had ik gisteravond al ergens rond Modena gestaan, en nu moet ik op vrijdagmorgen om 10.00 nog uit Spoleto komen! Maar goed, er is weinig meer aan te veranderen, en ik ga nu eerst maar eens even gas geven dan!

Met wat file is het dan alweer halverwege de middag dat ik op Campogalliano bij mijn vriend stop, om nog even wat inkopen te gaan doen. Ik maak mijn 3 kwartier pauze hier gelijk vol, en trap hem dan naar Vipiteno toe. Als ik hier om 19.30 de parking opdraai, staat er nog een Van Wieren. Collega Bertus staat hier ook net. Hij zit aan zijn uren, en blijft op Vipiteno staan. Ik kan nog wel een eindje verder komen, en wil Oostenrijk dus nog even door. We gaan wel samen even een hapje eten, maar na 3 kwartier trap ik ‘m toch weer aan! Ik kan nog precies voordat om 22.00 het rijverbod ingaat, Tirol doorkomen, dan ben ik daar maar weer vanaf! Dat scheelt morgen weer. En om 22.15 zet ik hem op Reischenhart dan aan de kant.

zaterdag
Na de verplichte 9 uurtjes rust, ga ik om 7.15 verder Duitsland in. In strak 4.5 uur schop ik hem naar het autohof op Wertheim, waar ik even lekker onder de douche door ga. Vanaf hier schiet ik het laatste stuk dan toch nog maar even over naar de 61 naar Venlo. Aangezien het nog de laatste zaterdag is, van de vakantie rijverboden op zaterdag, het ik zo het laatste stuk vanaf Medenbach, dan toch nog even officieel goed gereden. Op Venlo nog even 3 kwartier rust, en dan sta ik om 20.00 in Emmeloord bij de pomp. Even tanken, nog even voor het dock, om de pompkar weer in de loods te zetten, pallets aan te vullen, en dan kan m’n trailer er achter weg… L Ik krijg er weer een zeilentrailer achter. Maar het is voor een goed doel! Volgende week vrijdag ben ik de hele dag vrij, en heb ik een bruiloft!! Die ik voor geen goud wil missen. Dus ik ga volgende week weer even naar Stockholm toe, zodat ik mooi op tijd thuis ben!