Week 34 – Rondje Zweden; Stockholm – Borlänge

maandag
En (zoals achteraf zal blijken) zal het deze zomer constant een beetje afwisseling blijven, van een ritje Zuid Italië, ritje Zweden, Zuid Italië, Zweden enz. Helemaal niets mis mee natuurlijk, een leuke afwisseling. Maar deze week wordt het weer Zweden dus.

Ik vertrek vanmorgen gewoon lekker op het gemakje om een uur of half 8 vanuit Emmeloord. Zoals gebruikelijk, richting het Noord Hollandse. Ik los eerst even een vrachtje leeg fust in Schagerbrug, en schiet dan omhoog naar Anna Paulowna. Hier krijg ik een complete vracht met hyacinten bollen. En de planning in Emmeloord heeft al laten doorschemeren dat dit de belangrijkste vracht van het seizoen is, voor de broeier bij Stockholm… Ik krijg een vracht met plastic kratjes. Niet echt altijd even lekker om vast te zetten, maar ik laad het zo netjes mogelijk.

Met de middag heb ik hem vol, en sta ik startklaar voor het vertrek naar Zweden. Via de afsluitdijk steek ik over naar Friesland. Doe nog even een keer een bakkie en een broodje, dan door de noordelijke provincies, Duitsland in. In Duitsland pik ik collega Anton nog even op, die hier op een parking zijn pauze staat te maken. Achter elkaar aan, bereiken we dan ’s avonds om 20.15 de haven in Travemünde. Het gebruikelijke ticket halen, en dan aansluiten in de rij. Hier staan collega’s Sjaak en Ko ook al. En we zitten dus vanavond gezellig met 4 collega’s van de firma op de boot.

dinsdag
Vanmorgen om 7.00 komen we aan in de haven van Malmö. En we zijn er allemaal redelijk vlot af vandaag. Dus om goed 7.15 rijden we Malmö al door, richting de snelweg. Het 1e stuk rijden we met zijn 4-en. Bij Jönköping gaat Ko de andere kant op. Anton, Sjaak en ik gaan verder richting Stockholm.

Met zijn 3-en maken we dan tussen de middag even pauze op Brahehus. Een bakkie, een broodje, een beetje ouwehoeren, en de tijd vliegt om. En dus weer tijd om de heerlijk rustige snelweg maar weer op te zoeken. Verder richting Stockholm. Anton en Sjaak moeten naar ‘het eilandje’, ik dit keer niet. Ik ga dit keer naar (ook een vast adres) een broeierij net boven Stockholm.

Bij Stockholm scheiden dus ook onze wegen. Anton en Sjaak gaan eraf, en ik ga nog klein stukje door. Om goed 16.30 bereik ik, het in de bossen gelegen, losadres. Ook hier krijg ik te horen, dat dit de ‘belangrijkste’ vracht van het jaar is. Dus ze zijn blij dat ik er ben. Voorzichtig lossen we de 26 pallets hyacinten bollen, en ieder bol ligt nog keurig op zijn plek. Na het lossen nog even een praatje en een bakkie, hier met Cor. En dan schudden we elkaar om 18.00 de hand, en ga ik weer verder.

Ik heb intussen een bericht binnengekregen, dat ik morgen nog een eindje boven Stockholm een vracht staal kan terugladen voor Antwerpen. Anton moet op dezelfde fabriek laden. Ik bel even met Anton, of het lossen bij hem ook is gelukt, en dan spreken we boven Stockholm ergens af, om samen die kant op te gaan.

Als we elkaar dan getroffen hebben, rijden we onze uren nog even vol. Om 19.30 is het bij Sala dan gedaan. We rijden hier naar een eettentje toe, waar ik wel eens over gehoord had. Het is geen culinair hoogstandje, en zeker niet te vergelijken met Italië natuurlijk! Maar goed, we werken een stukje vlees met wat patat weg. Doen we bij de auto nog wel even een glaasje wijn! ;-)

woensdag
Om 6.30 gaan we dan weer verder. We moeten allebei gaan laden op een grote staalfabriek, in de stad Borlänge, wat thv Gävle ligt. Om 8.00 bereiken we de grote fabriek, het is een enorme fabriek! Een dorp op zich. Toch blijft het Zweden. Normaal gesproken, als je bij zo’n fabriek aankomt, dan weet je eigenlijk al, dat het enorm lang gaat duren. Maar niet in Zweden! Hier is alles keurig geregeld. En via de portier, en een plattegrond, komen we vanzelf bij het juiste gebouw, en de juiste deur. We mogen buiten de auto’s klaar gaan maken voor de verlading. En dan worden we vanzelf 1 voor 1 geroepen. Mogen op onze beurt de auto’s achteruit de hal inzetten, en dan worden de pakketten met stalen platen met de kraan naar binnen gelepeld.

Het ligt er zo in! Je ziet het bijna niet liggen, maar toch 26.000 kg staal rijker, trekken we hem weer naar buiten toe. Hier alles vastzetten, en de auto eromheen weer dichtknopen, en dan rijden we toch allebei 2 uurtjes na binnenkomst, nu om 10.00 geladen en met de papieren op zak, weer bij de portier weg!

Hadden we er nog een beetje een hard hoofd in, of we vanavond de 22.00 boot wel gingen halen, nu zijn we alweer een stuk geruster. We hebben nog wel een best eind te gaan, maar het moet nu wel gaan lukken.

Het is een mooi rondje zo! Tegenwoordig is het vanaf de boot naar Stockholm allemaal al snelweg in Zweden. Maar nu vanaf Borlänge, gaan we een heel eind binnendoor naar beneden toe. En dit is toch echt het ‘zweden rijden’ hoor. Die lange saaie snelweg is maar weinig aan. Maar zo binnendoor door de bossen, door de dorpjes en stadjes, langs de meren, de Zweedse boerderijtjes, dat blijft prachtig! En het schiet ook gewoon nog lekker op in Zweden.

Met een keer 3 kwartier pauze op Ödeshög, en nog een keer 3 kwartier pauze op Skånes Fagerhult, bereiken we uiteindelijk tegen 21.00 de haven in Malmö. Sjaak heeft vanmorgen een eindje onder Stockholm teruggeladen, dus die staat al keurig in de rij. Anton en ik halen de tickets ook op, en kunnen dan al redelijk vlot aan boord. Met z’n 3-en even gezellig eten, een biertje op het bovendek, en dan de hut in.

donderdag
Om 6.30 zitten we dan weer gedoucht en wel, aan een bakkie koffie, en een ontbijtje. Om 7.00 leggen we aan in het Duitse Travemünde, en dan wordt de boot weer leeg gebulkt! Anton en ik moeten allebei naar Antwerpen. En Sjaak heeft toevallig ook geladen voor België. Dus we kunnen mooi samen op.

Het is lekker relaxed rijdagje zo. We maken een keer pauze bij Cloppenburger Land, en dan ’s middags in Nederland nog een keer op Hank. Aangezien Anton en ik toch morgen pas kunnen lossen, is het plan om vanavond in Antwerpen naar een restaurantje te gaan. Sjaak kan nog even lossen, begin vd avond, dus die rijdt nu eerst door, en zal vanavond dan ook naar Antwerpen komen.

Wij gaan eerst nog even tanken aan de grens, en horen dan dat oud collega Johan, op de grens zit te eten. Daar schuiven we dus even bij aan, en drinken een bakkie. Daarna dan door naar Antwerpen. In Antwerpen aangekomen zie ik special collega Jan de Haan (oftewel Jean le coq) ook nog staan. Ik schiet gauw even bij hem langs, en gezellig samen een hapje eten hier in Antwerpen vindt Jan ook wel een goed plan! En het past voor hem ook nog wel, dus met z’n 3-en schuiven we aan tafel. We zitten net, als Sjaak ook alweer binnenkomt. En uiteindelijk schuift ’s avonds collega Wubs ook nog aan, en het wordt een gezellige avond dus, hier in het Antwerpse.

vrijdag
Het lossen van de vracht staal hier in Antwerpen is even wat minder soepel geregeld dan het laden in Zweden! Het is hier nogal een chaos… Maar goed, uiteindelijk mogen we ook hier de hal in. Hier hebben ze geen kraan, dus het dak kan dicht blijven. Hoe ze de lange platen er dan uit gaan krijgen, is nog even afwachten… Maar met 2 enorme haven heftrucks, en wat draaien, en wat verrijden van de auto, krijgen we de vrachten staal er netjes weer uit.

Wel heeft het allemaal nog wel aardig tijd gekost. Het is uiteindelijk tegen 11-en dat we Antwerpen achter ons laten. We kunnen alledrie (Anton, Wubs en ik) tussen Antwerpen en Brussel een vracht wasmiddel gaan laden. Om 13.00 hebben we dit erin, en dan kan het richting Emmeloord. Eind van de middag nog even tanken, en dan is het om 17.30 weekend! En vh weekend wordt er dan weer een koeler achter gehangen, en dan kan ik zondag weer vertrekken ri. Italië. De andere kant weer op! Wat hebben we het mooi, soms. Niet dan?!

Week 33 – 9 adresjes langs Adriatica naar beneden tot aan Taranto & Brindisi

zondag
Na een weekje Zweden, deze week dus maar weer ‘gewoon’ richting Zuid Italië! Vrijdagavond heb ik ‘m volgezet, en deze zondagmorgen start ik de Volvo dus alweer op tijd. En ik ben vanmorgen de enige! Normaal vertrekken we op zondagmorgen natuurlijk vaak gezellig met ’n paar auto’s achter elkaar aan. Maar vandaag ben ik de enige die via de Brenner naar Italië gaat. Een zondagje eenzaam en alleen in m’n uppie sturen dus. Nou ja, alleen weet ik gelukkig ook de weg!

En in principe staat mijn einddoel voor vanavond al wel vast. Dan zoek ik vanavond wel wat gezelligheid op, bij mijn Griekse vrienden op Eching. Ik ben mooi op tijd vanmorgen, en sta om 7.30 de koeler al af te tanken. Om 7.45 ben ik al op weg om de polder uit te komen.

En met een muziekje op, m’n gedachte eens wat op ’n rijtje zettend, toer ik Duitsland door. Met 2 keer 45 minuten pauze, ga ik er dan ’s avonds om 19.15, vlak voor München, bij Eching af. Het dagje zit er weer op!

maandag
En zo in m’n uppie, kan ik vanmorgen ook mijn plan trekken. Ik was gister mooi op tijd hier. En ik heb eigenlijk nog wel strakke plannen voor vandaag. Dus om 03.45 loopt het wekkertje al af… En om 04.15 zit ik fris en fruitig achter het stuur. Pluk de dag zullen we maar zeggen.

Voor dag en dauw de tanks vol, in het Oostenrijkse Kufstein, en gelijk weer verder. De bergen in, Brenner over. En dan sta ik op maandagmorgen om 9.00 mijn 1e palletje vers vlees al te lossen tussen Bolzano en Merano!

Mijn volgende klant zit tussen Modena en Bologna, nog wel weer een aardig stukje sturen dus. Maar goed, in Kufstein heb ik ’n kwartier bij de pomp gestaan, en met lossen erbij blijf ik hier een half uur voor de ramp staan, zodat mijn auto de voorgeschreven 3 kwartier weer heeft stil gestaan, en ik dus in 1 keer weer verder kan.

En zo bereik ik om 13.00 mijn 2e adresje. Hier los ik 3 pallets met verse geitenyoghurt, zodat deze ook de Italiaanse supermarkten weer in kunnen. Met 3 kwartier ben ik ook hier klaar.

En dan kom ik bij Bologna bij m’n 1e ‘diepvries-klantje’. Alleen ben ik mijn versgoed allemaal nog niet kwijt. Ik moet er dus eerst een gedeelte uit trekken, voordat ik bij het diepvriesgedeelte kan. Maar om 14.45 heb ik deze er ook uit, het verse spul er weer in, en weer verder.

Mijn volgende klant, in Forli krijgt ook 2 pallets diepvries. Maar deze klant stopt er al op tijd mee, dus dat ga ik niet meer halen. Maar achterop heb ik ook nog 6 pallets met kokosnoten (!) staan. Deze zijn voor een klant tussen Cesena en Rimini. En aangezien deze klant staat te springen om zijn spullen, ga ik daar vanmiddag mooi eerst heen! En dan ga ik morgenochtend wel weer terug naar Forli.

Om goed 16.00 kom ik bij deze grote fruitboer aan. Het is nog even zoeken, op dit grote bedrijf, wie er dan wel niet staat te springen om de kokosnoten… Maar als diegene zich uiteindelijk gemeld heeft, ben ik de Dominicaanse kokosnoten ook zo kwijt.

Intussen is de dag al een mooi eind om, en ook mijn uren zitten er alweer op voor vandaag. Ik schiet binnendoor naar Rimini nord, en zet hem daar bij een restaurantje aan de kant. Even lekker onder de douche door, en dan ’n lekker hapje eten.

dinsdag
Vandaag dus eerst nog even terug naar Forli. Voor 8-en sta ik voor het hek. Er staan al meer auto’s te wachten op straat. Maar het valt niet tegen. Ik hoef ook maar 2 pallets te lossen, en om 8.45 is het hier allemaal weer gelukt.

De neus weer verder richting het zuiden! Volgende stop; Jesi. Bij Ancona schiet ik de binnenwereld in. Om 10.15 sta ik bij de vleesboer. 3 pallets heb ik voor hem. Ook hier weer geen probleem, en met een half uurtje ben ik weer weg!

En dat is mooi. Want de volgende klant (1 waar ik zeer regelmatig kom) bij Ascoli, daar kan ik nu ook mooi nog net voor de middag zijn. En als ik er voor 12-en maar binnen ben, dan (mits er ’n boel auto’s staan te wachten..) los ik bij deze mensen nog wel. Om 11.45 stap ik het kantoor binnen. Ik kom nog 6 pallets diepvries lossen! En zoals verwacht; ‘zet hem maar gauw aan de ramp dan’. Ze zijn nog wel even bezig, maar dat maakt niet uit. Ze gaan er uit. Dat scheelt me mooi weer 2.5 wachten met de middagpauze.

Om 12.45 heb ik deze klantjes allemaal weer afgewerkt, en kan ik door naar het zuiden. Ik heb nu mooi de hele middag de tijd, om langs de Adriatica af te zakken naar beneden. En met een heerlijk zonnetje erbij, is het genieten, zo langs de Adriatische kust te sturen! Wat hebben we het mooi, soms. Niet dan?! ;-)

Ik ga eind van de middag onderweg nog even lekker onder de douche door, dan hebben we dat maar vast weer gehad. Om 19.30 bereik ik dan het restaurant net voor Taranto, dat ik voor vandaag als einddoel had gesteld. Ik lig keurig op schema, en kan dus lekker gaan tafelen!

woensdag
Vanmorgen schiet ik eerst even binnendoor, een stukje de binnenlanden in. Hier heb ik mijn 1e klantje voor vandaag. Bij dit vleesboertje zelf kun je niet komen. Dus spreken we altijd aan de rand van het dorp af. Daar komt hij dan met zijn busje/bakwagentje heen, en laden we het palletje even over. Ik heb hem gister al even gebeld, en we hebben om 8.00 afgesproken. Zoals het een echte Zuid Italiaan beaamd komt hij uiteraard ietsje later… Maar goed, om 8.45 hebben we alles toch bij hem in het bakje gestapeld, en kan ik weer verder.

Ik moet nu doorsteken vanaf hier naar de kust, tussen Bari en Brindisi. Het is nog wel een aardig ruig stukje hier, maar ik weet een route waar je wel even aan het sturen bent, maar die wel loopt. Het enige is, dat je even onder een viaductje van 3,70 mtr door moet. Maar goed, dat is geen probleem met mijn 4,05 meter… ‘Eh…’ Ik ken het viaductje gelukkig, en zoals zo vaak in Italië, weet ik dat het ’n boogviaductje is! Waar ik in het midden precies onderdoor kan.

En zodoende kan ik mooi de kortste weg nemen! Scheelt alweer ’n boel omrijden. Vervolgens slinger je door wat krappe dorpjes door, en langs de ronde bouwwerkjes die zo typisch zijn voor de streek hier!

En als je je hier door en langs heen gewurmd hebt, kijk je dan ineens van bovenaf uit, over de landerijen, olijfbomen, druivenbomen, en de zee!

Eenmaal in het dorpje van deze laatste visboer aangekomen, slinger je ook nog even het hele dorpje door. Deze visboer zit namelijk aan ’n pleintje midden in een woonwijk…

Bij hem aangekomen, los ik de 2 pallets. Maar als hij een doos openmaakt voor controle, blijkt dit toch niet helemaal te zijn, wat hij besteld had… Of niet helemaal naar zijn smaak te zijn. Er volgt dus een boel gebel, en heen en weer gepraat. Maar uiteindelijk zijn we 1,5 uur verder, en heb ik het toch weer in de auto staan. Het mag ‘retour afzender’! Terug naar Holland.

Even bellen met Emmeloord, en ik krijg te horen, dat ik naar het noorden mag komen, om verder te laden. Ik schiet nog mooi even een stukje binnendoor langs de stranden hier.

En dan gaat het gas erop ri. noorden! Onderweg nog weer even onder de douche door, en dan rijd ik mijn uren vol. Tegen 20.00 bereik ik dan Riccione. Hier vind ik het mooi geweest voor vandaag. Op de parking bij het restaurant tref ik nog ’n Hollander. Het is een bekende, die ik al heel lang niet gezien heb. Maar dat blijkt wel te kloppen. Hij rijd niet meer. Maar nu in de vakantietijd is hij toch weer even ’n weekje achter het stuur gekropen.

We gaan gezellig eten. En aangezien het voor hem toch weer even een uitstapje is, lopen we na het eten nog even de stad in. Richting Boulevard! Riccione is een enorm bruisende stad, zeker nu in Augustus! In vakantietijd! Dus het is nog wel even gezellig ook. En zo loop je als 2 chauffeurs, zo ineens midden tussen drommen toeristen, op de hippe boulevard van Riccione! Wat hebben we het mooi soms, niet?!

donderdag
Maar in tegenstelling tot alle toeristen, is het voor ons vandaag gewoon weer een werkdag… Dus om 7.00 rubber ik alweer op de autostrada. Het 1e adresje voor vandaag is bij Cesena de binnenlanden in. Uiteindelijk sta ik 3 uur bij deze fabriek, maar er blijkt nog helemaal niets klaar te zijn… Ergens een foutje in de communicatie! En bedankt…

Dan maar gauw door naar de volgende. Tegeltjes laden bij Imola. Dat wordt dus nu na de middag… Het is augustus, dus gelukkig is het in ieder geval niet druk! Het is vakantietijd, en er rijdt bijna geen vrachtwagen. Dus ik heb mijn 16 ton tegeltjes er wel mooi vlot in!

En dan wordt het nog even gas geven! Ik moet nog 2 adressen gaan laden tussen Cremona en Brescia. En na een belletje, ga ik die er vandaag allebei nog in krijgen. Het is uiteindelijk wel 19.15 voordat dit het geval is. Maar ik heb hem vol.

In Augustus gaat Italië altijd massaal op vakantie, en zijn er ook ’n boel restaurants die de deuren sluiten. Aangezien het al vrij laat is, bel ik een paar restaurants op, om te vragen of ze de deuren open hebben. Maar levert niet echt veel succes op… En ik ben er wel een beetje klaar mee! Ik smeer wel even een broodje, en dan zet ik hem ’s avonds om 22.30 gewoon op de TIR parking, bij de douane op Como aan de kant. Ik vind het wel best voor vandaag.

vrijdag
’s Morgens om 7.00 eerst even een T2 documentje laten maken hier, dan de grenshandelingen aan Chiasso allemaal afwerken, en dan duik ik Zwitserland in.

Ik hobbel vandaag lekker op het gemakje, heerlijk relaxed Zwitserland door. Er zit verder geen druk meer achter, en ik hoef alleen nog naar huis te toeren.

Met keurig 2 keer en pauze tussendoor, zet ik hem ’s avonds tegen 20.00 aan de kant bij het Hotel op Rheinbollen. Hier is het ’n hapje, en dan mooi op tijd het mandje in.

zaterdag
Om 5.45 zit ik weer achter het rad van avontuur. Ik kan het vanaf hier niet in 1 keer redden naar Emmeloord toe. Dus bij Apeldoorn ga ik nog even 3 kwartier aan de kant voor een bakkie. In Emmeloord dan nog even tanken, en dan sta ik onder de middag weer op de zaak. En kan ik fit aan het weekend beginnen!